Θα πρέπει να είναι κανείς πνευματικά και ψυχικά ανισόρροπος, εάν υποστηρίζει σήμερα, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια βαθιάς κρίσης και ανυπολόγιστης καταστροφής χωρίς να φαίνεται ακόμη φως στο τούνελ ότι, η επιλογή των μνημονίων ήταν λύση, αφού πρόκειται ξεκάθαρα για τον ορισμό του προβλήματος – κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, αρκεί να διαθέτει κοινή λογική. Βέβαια, το ότι οι Έλληνες ψήφισαν κατά σχεδόν 80% εκείνα τα τρία κόμματα που τους οδήγησαν σε αυτήν την παγίδα, τη μοναδική στην παγκόσμια ιστορία κατάσχεση, κατοχή και υποδούλωση μίας χώρας εν καιρώ ειρήνης, σημαίνει πως είτε δεν έχουν ακόμη καταλάβει τι έχει συμβεί, είτε πως είναι εντελώς ηλίθιοι – κάτι που αδυνατούμε να κρίνουμε, όσο και αν έχουμε προσπαθήσει.
Ανάλυση
Το 2016, μετά την προδοσία του 2015 και τη συνθηκολόγηση της κατ’ επίφαση αριστερής κυβέρνησης, όπου οι δανειστές απαίτησαν πλέον «γη και ύδωρ» από την Ελλάδα, ιδρύθηκε η ΕΕΣΥΠ (=Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας) – γνωστή στους περισσότερους ως Υπερταμείο. Αμέσως μετά μεταβιβάσθηκαν στην εταιρεία το ΤΑΙΠΕΔ, το ΤΧΣ (=Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ιδιοκτήτης των τραπεζών της χώρας), καθώς επίσης η ΕΤΑΔ (=Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου). Το μετοχολόγιο της ΕΕΣΥΠ φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί:
Έως τότε το ΤΑΙΠΕΔ αποτελούσε το βασικό σύνδικο πτώχευσης των δανειστών – μία εταιρεία υπό τον δικό τους ουσιαστικά έλεγχο, από την οποία (οι δανειστές) απαιτούσαν την πώληση των συμμετοχών της για την εξόφληση του δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Οι συμμετοχές του απεικονίζονται στο επόμενο γράφημα:
Σύμφωνα τώρα με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2019, «Η ΕΕΣΥΠ έχει αναλάβει σημαντικό ρόλο, αφενός ως προς τη βελτίωση της λειτουργίας των δημόσιων επιχειρήσεων και την ενίσχυση της αποδοτικότητάς τους, αφετέρου ως προς τη δημιουργία πόρων οι οποίοι θα κατευθύνονται σε επενδύσεις. Σε αυτή την αποστολή της ΕΕΣΥΠ, πρέπει να προστεθεί και ο έμμεσος ρόλος της στην αναπτυξιακή προσπάθεια, καθώς η βελτίωση της αποτελεσματικότητας των δημόσιων επιχειρήσεων θα έχει θετικό αντίκτυπο στις επενδυτικές και καταναλωτικές αποφάσεις του ιδιωτικού τομέα, καθώς και σε άλλα κρίσιμα μεγέθη όπως η ιδιωτική κατανάλωση, ο σχηματισμός παγίου κεφαλαίου, η απασχόληση, η πρόσβαση σε χρηματοδότηση και η εν γένει ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας». Κατά τον προϋπολογισμό δε του 2020 (πηγή), τα εξής:
Περαιτέρω, βάσει νόμου η κυβέρνηση δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα παρέμβασης στη λειτουργία της ΕΕΣΥΠ, η οποία είναι εντελώς ανεξάρτητη – ενώ η τελευταία έκθεση της, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα της, είναι από το 2017 (πηγή). Εν προκειμένω εύλογα απορεί κανείς, σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να παραχωρεί ένα κράτος την περιουσία του και μάλιστα χωρίς την προηγούμενη αξιολόγηση/εκτίμηση της σε μία διαχειριστική εταιρεία, την οποία απαγορεύεται να ελέγξει – ενώ τα μέλη του εποπτικού της συμβουλίου (τρεις Έλληνες, δύο ξένοι) ορίζονται μεν με απόφαση του υπουργού οικονομικών, αφού όμως έχουν εγκριθεί προηγουμένως από την Τρόικα.
Όλα αυτά θυμίζουν την TREUHAND, με την οποία η Δυτική Γερμανία λήστεψε την Ανατολική (συμμετείχε πιθανότατα ο Σόιμπλε), αλλά και τις εγκληματικές συνθήκες στη Νότια Αφρική, μετά την υπαγωγή της στο ΔΝΤ (ανάλυση) – ειδικά εάν συμπεριλάβουμε την άλλη ανεξάρτητη αρχή που συστάθηκε επίσης το 2016, αυτήν που ασχολείται με την είσπραξη φόρων (ΑΑΔΕ, Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, νόμος).
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως το εποπτικό συμβούλιο εκλέγει τα μέλη του ΔΣ που διοικούν την εταιρεία και ορίζουν τους επικεφαλείς των θυγατρικών της (ΤΑΙΠΕΔ, ΤΧΣ, ΕΤΑΔ κλπ.) – όπου για τα τρία μέλη λαμβάνει υπ’ όψιν του τις υποδείξεις της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ για τα υπόλοιπα δύο της Τρόικα. Ακόμη χειρότερα, οι αποφάσεις (για τις οποίες έχουν ασυλία συν ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο με όριο ευθύνης τα 50 εκ. €) απαιτούν τη συμφωνία των 4/5 των μελών – οπότε δεν μπορεί να ληφθεί ούτε μία, εάν δεν εγκριθεί από έναν τουλάχιστον ξένο.
Περαιτέρω, η διάρκεια ζωής του εκτρώματος απορρόφησης των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων από τους δανειστές σε εξευτελιστικές τιμές, ανυπολόγιστου κόστους για τους Έλληνες δηλαδή, είναι 99 έτη – έως το 2119, όπου μετά τη λήξη του η ΕΕΣΥΠ θα λυθεί και η περιουσία της (ότι δεν θα έχει εξαϋλωθεί) θα περιέλθει ξανά στο κράτος. Η εταιρία αποτελεί την εγγύηση των δανειστών, για την πλήρη επιστροφή των δανείων τους, ύψους 255,46 δις € (γράφημα) – έχοντας καταστεί συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης χρηματοδότησης της Ελλάδας, εγγυώμενη την έγκαιρη εκπλήρωση των δανειακών της υποχρεώσεων (κατά τα υπογραφέντα τα εξής: «υπόσχεται στον ESM ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή σε σχέση με τη Σύμβαση, η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά βάσει αυτής της εγγύησης δεν θα υπερβαίνουν συνολικά τα 25 δις €»).
Μία από τις τρεις βασικές θυγατρικές τώρα της ΕΕΣΥΠ είναι η ΕΤΑΔ, η οποία διαχειρίζεται τα ακίνητα του δημοσίου για λογαριασμό των ξένων – δηλαδή εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικές και μη εκτάσεις, αστικά και μη ακίνητα, καθώς επίσης εγκαταστάσεις πάσης φύσεως όπως τα αεροδρόμια που δεν έχουν πουληθεί, λιμάνια, σχολεία, νοσοκομεία, εθνικές οδοί (παράδειγμα η Εγνατία που έχει κοστίσει περί τα 6 δις € και θα πουληθεί για τριάντα αργύρια), αρχαιολογικά μνημεία, ποδοσφαιρικά γήπεδα κλπ.
Πρόσφατα δε μεταβιβάσθηκαν στην ΕΤΑΔ 10.119 ακίνητα, με τη χρησιμοποίηση των βάσεων δεδομένων του Κτηματολογίου (αυτή είναι μάλλον η αιτία που δρομολογήθηκε) – ενώ στα πλαίσια της ίδιας πρωτοβουλίας η ΕΕΣΥΠ ελέγχει και τα 294.000 ακίνητα που έχουν δηλωθεί ως αγνώστου ιδιοκτήτη στο Κτηματολόγιο (πηγή), καθώς επίσης τα χιλιάδες κληροδοτήματα όλης της χώρας (όπως τα μισά περίπου κτίρια της Πανεπιστημίου και Σταδίου στην Αθήνα, αξίας πολλών δις €), έχοντας το δικαίωμα να τα πουλήσει, να τα παραχωρήσει ή να τα νοικιάσει, χωρίς να ρωτήσει κανέναν.
Εν προκειμένω, (σελίδα 1031 του ΦΕΚ 94 από τις 10.08.2015 – πηγή), τα εξής: «Σύμφωνα με τη δήλωση της Συνόδου Κορυφής της Ζώνης του Ευρώ, η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει μία από τις πηγές για την πραγματοποίηση της προγραμματισμένης εξόφλησης του νέου δανείου του ΕΜΣ και θα αποφέρει κατά τη διάρκεια του νέου δανείου επιδιωκόμενο συνολικό ποσό 50 δισ. ευρώ – εκ των οποίων τα 25 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και το 50% κάθε εναπομένοντος ευρώ (τουτέστιν, 50% των 25 δισ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση της αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, το δε υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις».
Με απλά λόγια, αναλάβαμε ως κράτος την υποχρέωση να εισπράξουμε 50 δις € από το ξεπούλημα των πάντων (παρά το ότι το ΔΝΤ το 2010 είχε υπολογίσει μόνο την ακίνητη περιουσία του δημοσίου στα 300 δις €, πηγή) – όπου τα μισά (25 δις €) θα διατεθούν για τις τράπεζες, τα 12,5 δις € για το χρέος (σταγόνα στον ωκεανό δηλαδή) και τα υπόλοιπα 12,5 δις € θα μας δοθούν για επενδύσεις! Δηλαδή για επιδοτήσεις, ενισχύσεις κλπ. στους νέους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων της χώρας, αφού δεν θα μας έχει απομείνει τίποτα έως τότε – σημειώνοντας πως ξεπουλήσαμε ολόκληρο το Ελληνικό για μόλις 915 εκ. € που θα πληρωθούν με δόσεις σε δέκα χρόνια!
Πότε λήγει το χρέος των δανειστών, μετά την επιμήκυνση των 95 δις € τω χρεολυσίων που έληγαν το 2017 για μετά το 2032; (γράφημα, δεν αναφέρεται τίποτα για μετά το 2019). Το 2070 πλέον (σελίδα 130 του προϋπολογισμού, πηγή), εάν δεν επιμηκυνθούν και άλλες δόσεις – όπως οι παγωμένοι τόκοι του EFSF που καθίστανται ληξιπρόθεσμοι το 2021/22 και είναι αδύνατον να πληρωθούν (πηγή), αυτοί από την επιμήκυνση των 95 δις € το 2032 ή ότι άλλο μεσολαβήσει. Ειδικά όσον αφορά τα ενεργειακά μας αποθέματα, επικρατεί συσκότιση – με εξαίρεση δήλωση βουλευτίνας της ΝΔ, σύμφωνα με την οποία έχουν μεταφερθεί επίσης στην ΕΕΣΥΠ ή ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ.
Ενδιαφέρον έχει επίσης η χρηματοδότηση μέσω βραχυπρόθεσμου δανεισμού repos της Ελλάδας – έναντι εγγυήσεων όπως συμβαίνει με τα repos, η οποία ξεκίνησε παραδόξως το 2014, ενώ σήμερα έχει εκτοξευθεί στη στρατόσφαιρα (γράφημα), στα 950 δις € ετησίως!
Επικρατεί και εδώ συσκότιση, αφού δεν δίνεται ουσιαστικά καμία απάντηση – εκτός του ότι πρόκειται για την ανακύκλωση περίπου 24 δις € από 14,9 δις € το 2017, όπως φαίνεται από το γράφημα της σύστασης του χρέους.
Ολοκληρώνοντας, οι οπαδοί της υπαγωγής μας στο ΔΝΤ το 2010 χρησιμοποιούν ως επιχείρημα το ότι, εάν δεν το έκανε η Ελλάδα, θα έπρεπε να μειώσει αμέσως τις δαπάνες της ή/και να αυξήσει τους φόρους κατά 36 δις € – όσο δηλαδή ήταν το κατ’ επίφαση έλλειμμα του προϋπολογισμού μετά τις αλχημείες της ΕΛΣΤΑΤ (ανάλυση). Επί πλέον ότι, θα έπρεπε να μειώσει τις εισαγωγές για να ισοσκελισθεί το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – το οποίο που είχε φτάσει στο -12,3% το 2009 (πηγή).
Δεν αναφέρουν όμως πως η Ελλάδα μείωσε έκτοτε τις δαπάνες ή και αύξησε τους φόρους κατά σχεδόν 70 δις € (61,6 δις € έως το 2014, ανάλυση) – ενώ το κόκκινο ιδιωτικό χρέος εκτοξεύθηκε στα ύψη από αμελητέο το 2009 (γράφημα), οι τράπεζες χρεοκόπησαν, η ανεργία πλησίασε το 30%, έκλεισαν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, παραδόθηκε η εθνική μας κυριαρχία και υποθηκεύθηκαν τα πάντα με το PSI (άρθρο), μειώθηκε η αξία της ιδιωτικής μας περιουσίας κατά 600 δις €, της δημόσιας πάνω από 250 δις €, μεταφέρθηκαν αργότερα τα περιουσιακά μας στοιχεία στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ όπως αναλύσαμε παραπάνω κοκ.
Δεν αναφέρουν ούτε καν το ότι, η Ελλάδα θα μπορούσε τότε, επιλέγοντας σωστά ένα οδυνηρό τέλος αντί μία οδύνη δίχως τέλος, να διαπραγματευθεί με τους πιστωτές της την ονομαστική διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους της ευρισκόμενη σε θέση ισχύος – όπως τόσες άλλες χώρες στο παρελθόν (η απειλή εκδίωξης από την Ευρωζώνη ήταν ανέκαθεν ανύπαρκτη, αφού η συμμετοχή μίας χώρας είναι αμετάκλητη και δεν μπορεί να τη διώξει κανείς – ούτε φυσικά να της απαγορεύσει να χρεοκοπήσει). Έτσι θα υπέφεραν μεν οι Έλληνες στην αρχή, 6-12 μήνες το πολύ, αλλά το πρόβλημα θα είχε λυθεί – ενώ σήμερα είναι δεμένοι χειροπόδαρα, αντιμετωπίζοντας επί πλέον κινδύνους όσον αφορά την εδαφική τους ακεραιότητα.
Εύλογα, αφού η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη όσο καμία άλλη χώρα στην παγκόσμια ιστορία – ενώ οι δανειστές της δεν της έχουν επιτρέψει να αγοράσει ούτε μία βίδα για τον πολεμικό της εξοπλισμό, κλείνοντας τα ναυπηγεία της και οδηγώντας στη χρεοκοπία την αμυντική της βιομηχανία.
Θα πρέπει λοιπόν να είναι κανείς πνευματικά και ψυχικά ανισόρροπος, εάν υποστηρίζει σήμερα, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια βαθιάς ύφεσης χωρίς να φαίνεται ακόμη φως στο τούνελ ότι, η επιλογή των μνημονίων ήταν λύση, αφού πρόκειται ξεκάθαρα για τον ορισμό του προβλήματος – κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, αρκεί να διαθέτει κοινή λογική.
Βέβαια, το ότι οι Έλληνες ψήφισαν κατά σχεδόν 80% εκείνα τα τρία κόμματα που τους οδήγησαν σε αυτήν την παγίδα, τη μοναδική στην παγκόσμια ιστορία κατάσχεση, κατοχή και υποδούλωση μίας χώρας εν καιρώ ειρήνης, σημαίνει πως είτε δεν έχουν ακόμη καταλάβει τι έχει συμβεί, είτε πως είναι εντελώς ηλίθιοι – κάτι που αδυνατούμε να κρίνουμε, όσο και αν έχουμε προσπαθήσει.
Βασίλης Βιλιάρδος26 Δεκεμβρίου 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου