“…then we take Berlin”

Τα τείχη σωριάστηκαν*. Οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί άφησαν ανοικτά τα σύνορά τους. Οι Σύριοι μετανάστες κατά δεκάδες χιλιάδες ορμάνε μέσα. Σύντομα θα υπάρξει σχεδόν ένα εκατομμύριο από αυτούς, με ατέλειωτες ουρές να σχηματίζονται πίσω τους. Το μήνυμα που απευθύνεται σε Αφρικανούς και Ασιάτες σε όλο τον κόσμο είναι το εξής: «Η Δύση είναι αδύναμη. Έχει παραιτηθεί. Κάθε αντίστασή τους έχει καταρρεύσει. Πάρτε τις βαλίτσες σας και ενωθείτε με το ρεύμα». Ο εφιάλτης του «Στρατοπέδου των Αγίων» (The Camp of the Saints) του Jean Raspail** ήρθε.


Θα θυμόμαστε αυτή τη μέρα για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Αυτή είναι η μέρα που χάσαμε τον πολιτισμό μας. Ο εχθρός είναι εντός των πυλών μας, και όλο και περισσότεροι θα έρχονται. Έχουμε τελειώσει. Αυτό είναι το τέλος. Ή τουλάχιστον, η αρχή του τέλους. Και να σκεφτεί κανείς ότι αρκούσε μόνο μία εικόνα, μία φωτογραφία ενός τρίχρονου αγοριού, νεκρού σε μια τουρκική παραλία, για να συντρίψει την αποφασιστικότητά μας και να φουντώσει την παλίρροια. Μία εικόνα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε, το τελειωτικό χτύπημα στην πλάτη της Ευρώπης.
Δεν μπορώ να βρω λέξεις για να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Μία ανάμιξη ανίσχυρης οργής, απελπισίας και μοιρολατρίας; Δεν ξέρω τι να πω.



Τι να πει κανείς όταν γίνεται μάρτυρας της εν εξελίξει αντικατάστασης του πληθυσμού της Ευρώπης, της κατάκτησης ή της εξαφάνισης της φυλής του και της καταστροφής μιας κληρονομιάς που φτάνει πίσω στην αρχαία Αθήνα; Τι να πει κανείς όταν συνειδητοποιεί ότι τα άτομα της οικογένειάς του, που έδωσαν τη ζωή τους για να σώσουν την Ευρώπη πριν από επτά δεκαετίες προφανώς πέθαναν μάταια; Και τι γίνεται με τους ήρωες που αιώνες πριν νίκησαν και έστρεψαν πίσω τους μουσουλμάνους εισβολείς στο Tours και στην Μάχη της Βιέννης; Φαίνεται εκ των υστέρων, ότι οι νίκες τους ήταν απλά μια προσωρινή συγκράτηση του εχθρού. Η Ευρώπη επέζησε των μουσουλμανικών επιδρομών και των επιδρομών των Μογγόλων, αλλά υπέκυψε σε μια εισβολή ενός άοπλου στρατού «εξαθλιωμένων προσφύγων».
Είναι σαν, μπροστά στα μάτια μας, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στην Ευρώπη, αλλά και στη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία να σπαράσσεται από μια αγέλη άγριων σκύλων. Ένας σκύλος είναι από την Μέση Ανατολή, ένας σκύλος από την Αφρική, ένας από την Κεντρική Αμερική, ένας άλλο από την Κίνα και ένας άλλος από τη Νότια Ασία. Και πολλοί από αυτούς είναι μουσουλμάνοι.
Κάποιοι επώνυμοι πολιτικοί το παλεύουν. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τσεχίας, στις ΗΠΑ ο Donald Trump και άλλοι «λαϊκιστές» πολιτικοί που διασύρονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αποκλείονται από την εξουσία. Αλλά είναι οι λίγοι πολιορκούμενοι. Μπορεί αυτό να είναι το τελευταίο τους ‘Ζήτω’ πριν πέσουν;

Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε την πλημμύρα. Ωστόσο, οι ηγέτες μας δεν έχουν την θέληση, (ή μάλλον έχουν την θέληση για το αντίθετο***) και πάρα πολλοί άνθρωποι βγάζουν χρήματα ξεπουλώντας την χώρα τους. Ποια θα μπορούσε να είναι η τιμωρία για αυτούς τους προδότες που θα ήταν ανάλογη με τα εγκλήματά τους. Τι τιμωρία θα άρμοζε στην Άνγκελα Μέρκελ; Ποια είναι η ποινή για την προδοσία ενός λαού και τη δολοφονία της κληρονομιάς του;

* Το άρθρο είναι του Tim Murray (Occidental Observer) με ολίγες τροποποιήσεις. (Ο τίτλος δικός μου).
** Στο αποκαλυπτικό μυθιστόρημα του 1973 “Le Camp des saints”, ο Γάλλος Jean Raspail «προφητεύει» - προαναγγέλλει την σημερινή τραγική κατάστασή μας. Το βιβλίο τα τελευταία χρόνια είναι τρομερά επίκαιρο και επέστρεψε στον κατάλογο των μπεστ-σέλερ το 2011. Διάβασε (οπωσδήποτε!): Συνέντευξη με τον Jean Raspail, τον Γάλλο συγγραφέα του best seller βιβλίου ‘Camp of the Saints’:“Ο πολιτισμός μας εξαφανίζεται εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης ”
***Διάβασε: Όταν η προδοσία γίνεται ο κανόνας: γιατί οι οραματιστές των πολυφυλετικών κοινωνιών και όχι το Ισλάμ, είναι ο πρωταρχικός μας εχθρός
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή