Η ώρα του κόσμου 16 β

Συνέχεια από: Tρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Η ώρα του κόσμου 16 β

Του Frank Schirrmacher

Αυτό είναι το βέλος του δασκάλου

Το κράτος του ποιητή Stefan George, η προδοσία και ο αισθητικός φονταμενταλισμός 4 β

Ποιήματα

Βαδίσατε προς την εστία

Όπου η λάβρα είχε πεθάνει

Φως ήταν μόνο πάνω στη γη

Της σελήνης χρώμα νεκρικό.

Βυθίσατε στις στάχτες

Τα χλωμά δάχτυλα

  Με το βιαστικό ψαχούλεμα

                  Θα λάμψει για άλλη μια φορά!

             Κοιτάξτε, με τις παρηγορητικές χειρονομίες

         Τι σας συμβουλεύει η σελήνη

     Φύγετε από την εστία

 Είναι αργά.

(1897)

Εσύ λιγνή και καθαρή σαν την φλόγα

Εσύ σαν το πρωινό απαλή και φωτεινή

Εσύ ανθισμένο ρύζι ευγενούς καταγωγής

Εσύ σαν πηγή μυστική και απέριττη

Με συνοδεύεις στα ηλιόλουστα λειβάδια

Με τυλίγεις με τρεμούλιασμα στον βραδινό καπνό

Φωτίζεις τον δρόμο μου στην σκιά

Εσύ ψυχρός άνεμος και βραχνή άχνα

Εσύ είσαι η επιθυμία και η σκέψη μου

Σε αναπνέω με κάθε αέρα

Σε ρουφώ με κάθε πόση

Σε φιλώ με κάθε άρωμα

Εσύ ανθισμένο ρύζι ευγενούς καταγωγής

Εσύ σαν πηγή μυστική και απέριττη

Εσύ λιγνή και καθαρή σαν την φλόγα

Εσύ σαν πρωινό απαλή και φωτεινή.

(1928)

Οι φύλακες του προαυλείου

Έδωσα να σας διαπαιδαγωγήσουν σε άγονο έδαφος .

Στην αναζήτηση πυρετώδεις στο βάσανο θαμμένοι .

Ώστε η νοσταλγία να σας κυλίσει σε όλες τις αρτηρίες:

Που ωριμάζει τα παιδιά σε ευσεβή και ευγενή.

Τότε σας δάνεισα γεμάτη τριαντάφυλλα και κλήματα

Μια πλούσια ηλιόλουστη γη για λίγο

Ώστε να σπείρετε τον ουρανό και να υφάνετε το ύψιστο

Στη με λάμψη τυλιγμένη σειρά των ημερών σας.

Έτσι μεγάλωσε μέσα σας η τιμή και η απομάκρυνση

Η οποία περιμένοντας δεν αγγίζει ποτέ το κατώτερο χάρισμα..

Έτσι αυξάνω την λάβρα σας στον εσώτερο πυρήνα .

Ώστε με την μέγιστη καθαρότητα να αγγίξετε την αληθινή εικόνα.

Τότε πήρατε την πλήρη λάμψη προς φωτισμό:

Του μετώπου που υψώνετε με κρασί και δάφνη .

Φωτίζοντας την άκρη του δρόμου με τα διαμαντένια στάχυα .

Η παλιά κοιλάδα κοκκινίζει από μαγεία.

Εσείς φέρνετε συμφιλίωση στην χασμώδη γη

Της οποίας τα εντόσθια ανακάτεψαν η απληστία και η παράνοια.

Εσείς την κάνετε να κλείσει . να πρασινίσει πάλι ..

Και γυμνός χορός αρχίζει στο νεαρό λιβάδι.

Μέσα από κάθε κογχύλι παρακολουθείτε εσείς τολμηροί κολυμβητές

Και φυλάγετε τον σπάνιο σπόρο όλων των αγρών

Η αγρυπνία σας όπου την κάθε χαριτωμένου λάμψη

Συλλαμβάνετε και φυλάγετε αιώνια.

Το σημάδι σας αποτρέπει την φυλάκιση

Στα τραχιά τείχη που εκθαμβωτικά και σε σατέν,

Αν και σε όλους- αλλά σε σας όχι λιγότερο

Την θύμηση πως κατάγεστε από τους θεούς.

(1907)