Εισαγωγή στη θεολογία του Γέροντος Σωφρονίου
https://www.youtube.com/watch?v=iEs2kKNC28oΜαρία Π. είπε...
Αρχ. Ζαχαρίας-Εισαγωγή στη θεολογία του Γέροντος Σωφρονίου
Μπορούμε να ακούσουμε από το 11ο λεπτό την όμορφη περιγραφή του περιστατικού της συνάντησής του με τον Άγιο Σιλουανό στο Άγιο Όρος (στο 10ο-11ο περιγράφεται η κοίμησή του)
Από το 14ο λεπτό o Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας λέει:
Ο Γέροντας Σωφρόνιος απέκτησε τέτοια πίστη και τέτοια ευλάβεια προς τον Σιλουανό, ώστε με το πνεύμα του να προσκυνεί και τα χνάρια των ποδιών του.
Θεωρούσε την γνωριμία και τον σύνδεσμο με τον Άγιο Σιλουανό ως την μεγαλύτερη προς αυτόν Δωρεά του Θεού, που είχε καθοριστική εξέλιξη για την μετέπειτα πνευματική εξέλιξη και θεολογία του. Ο Άγιος έδωσε στον Γέροντα την διαβεβαίωση για το πνεύμα της Μτανοίας με το οποίο εμφορείτο ως τότε.Με ακλόνητη πίστη στον λόγο του, απέκτησε σταθερότητα στην ασκητική ζωή του, και οδηγήθηκε στην απάθεια.
Όταν αργότερα έγραφε για την Θεολογία του [σημ. έν δυνάμει] προσώπου, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να 'ζωγραφίζει' το πορτρέτο του Αγίου Σιλουανού.
Έζησε το υπόλοιπο των ημερών του στην έρημο, και αργότερα στην διακονία του μέσα στον κόσμο, μαρτυρώντας ότι μόνο με την εκούσια 'κατάβαση στον Άδη', χάριν της Εντολής ο πιστός τοποθετείται στην οδό του Θεού, μαθαίνει την απερίγραπτη Ταπείνωση του Χριστού, και ενώνεται μαζί Του.
Ο Γέροντας είχε πλούσια φύση.Προπαντώς όμως κατακοσμήθηκε με ΠΟΛΛΑ και ΜΕΓΑΛΑ χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Είδαμε να γίνονται αρκετά θαύματα, εν όσο ζούσε, την ημέρα του θανάτου του,και μετά τον θάνατό του.
Αρκετοί άνθρωποι με ανίατες ασθένειες ΘΕΡΑΠΕΥΘΗΚΑΝ, τα δεσμά στείρων γυναικών λύθηκαν, ψυχασθενείς ήρθαν πάλι στην φυσιολογική τους λειτουργία, και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ πολλοί τεθραυσμένοι από την νόσο της αμαρτίας εν γένει, ανορθώθηκαν.
Αμέτρητοι είναι επίσης εκείνοι, που με την διδασκαλία του ζωοποιήθηκαν, και όχι λίγοι αυτοί που διαβάζοντας τα βιβλία του, έγιναν Μοναχοί και Μοναχές.
Μερικοί για να τον ευχαριστήσουν πήραν το όνομα του Γέροντά του Σιλουανού.
ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΚΟΠΙΜΩΣ να τονίσουμε τα θαύματα, γιατί πιστεύουμε πως ούτε εκείνος θα το ήθελε.
Ήταν πάντοτε ο άνθρωπος του Λόγου του Θεού (της άκρας Ταπείνωσης).
Κάθε επαφή μαζί του δεν ήταν συνήθης.Ήταν άνοιγμα Ζωής και Θεωρίας, και ο παραμικρός λόγος του πληροφορούσε με την Χάρη όσους τον προσέγγιζαν.
Προσευχόταν με ΕΝΤΑΣΗ, εκτενώς για τους πάσχοντες, αλλά χαιρόταν περισσότερο από το ΘΑΥΜΑ (σημ. της θεραπείας), όταν ο λόγος του και η προσευχή του, μεταποιούσαν την ΚΑΡΔΙΑ τους.
Αγωνιζόταν να μειώσει τον πόνο τους, αλλά εκδαπανιόταν ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ, προκειμένου να διακονήσει το μεγαλύτερο και σημαντικότερο θαύμα της πρόσκαιρης υπάρξεως, την ένωση του ανθρωπίνου είναι με το Πνεύμα του Ζώντος και Αιωνίου Θεού.Φρονούμε πως σε αυτό πρέπει να παραμείνει η έμφαση και μετά τον θάνατό του..
Αν θέλει κάποιος ας διαβάσει ένα ακόμη δείγμα από εδώ:
https://docplayer.gr/10530692-Opsometha-ton-theon-kathos-esti.html
Aναζητώ λόγους ίνα εκφράσω μυστήριον απολεσθέν υπό των ανθρώπων. Ικετεύω τον Θεόν να δώση εις εμέ τον κατάλληλον λόγον.Παρακαλώ τον τυχόν αναγνώστην, όπως αγνοήση εμέ τον μηδαμινόν και δώση προσοχήν εις την ουσίαν του θέματος. Δεν είμαι εγώ όστις επενόησε την διδαχήν ταύτην, αλλ’ εμυήθην εις αυτήν, Θεία συγκαταβάσει, υπό του εκλεκτού (αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου) Αυτού. Δεν επιχειρώ να ερμηνεύσω το παράδοξον τούτο.Οδηγηθείς όμως εις το υποπόδιον του μεγάλου μυστηρίου, έμεινα έκθαμβος προ της μεγαλοπρεπείας αυτού. Είναι αδύνατον να ανυμνήσωμεν επαξίως την τελειότητα του Θεού...
Κατά την πρώτην περίοδον είχον πλήρη άγνοιαν της διδασκαλίας των αγίων Πατέρων ασκητών. Ό,τι συνέβαινεν, υπερέβαινεν εμέ κατά πάντα, και εγώ ο αμαθής ωδυρόμην εν τη μετανοία μου, γνωρίζων ότι ήμην ανάξιος συγχωρήσεως. Ο πόθος ήτο τοσούτος, ώστε, και ότε εισέτι η κατακαίουσα εμέ φλοξ μετεβάλλετο εις φως, δεν ηδυνάμην να στρέψω την προσοχήν μου εις το δώρον τούτο, και η αυτοκαταδίκη εις το σκότος το εξώτερον δεν εγκατέλειπεν εμέ.
Το πυρ της αφορήτου αισχύνης εξήντλει εμέ...
Ανέγνων τας γραφάς των αποστολικών Πατέρων, των μεγάλων ασκητών, μη αγνοήσας ωσαύτως τα έργα του προσφάτου παρελθόντος και των συγχρόνων μου.
Κατ’ εκείνον τον καιρόν τα συγγράμματα των τελευταίων ολίγον και εμμέσως εβοήθουν εμέ. Τουναντίον, η γνωριμία μετά των έργων των Ασκητών ανταπεκρίνετο όντως εις τας ανάγκας μου. Εν αυτοίς εύρον ουχί μόνον χειραγωγίαν εμπνέουσαν προς την οδόν την οποίαν επέλεξα, αλλά και πολλάς θαυμαστάς ερμηνείας εσωτερικών πνευματικών γεγονότων, γνωστών ήδη εις εμέ. Αφ’ ενός μεν εστερεούμην εις την γνώσιν του πνευματικού κόσμου, αφ’ετέρου δε εισηρχόμην εις τον πολύπλοκον πόλεμον κατά της κενοδοξίας.
Ανακαλύπτων εν τοις συγγράμασιν αυτών ομοιότητα προς την εμπειρίαν μου,συνέβαινε να αισθάνωμαι κύμα ικανοποιήσεως, όπερ ως ελώδης ιλύς εκάλυπτε την καρδίαν μου.
Τότε απεχώρει, ενίοτε επί μακρόν, η όρασις του ουρανίουΦωτός. Περιέπιπτον εις μεγάλην λύπην εξ αιτίας του φαινομένου τούτου.Εφαίνετο εις εμέ ότι ευρισκόμην προ αδιεξόδου: Δεν ηδυνάμην να είμαι αυτάρκης. Οσάκις όμως κατενόουν εκείνο, όπερ η δεξιά του Θεού απέστελλεν εις εμέ, τότε η «αριστερά» μου κατέστρεφε το παν (βλ. Ματθ. στ’3).
«Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! Τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;»(Ρωμ. ζ’24).Προσηυχόμην κατακλυζόμενος υπό δακρύων συντριβής, και ευθύς, ως ενεφανίζετο πλησίον που εν τω αέρι λογισμός κενοδοξίας, ανιστάμην πάραυτα από της γης απεστερημένος πάντων: Δεν υπήρχον δάκρυα, η ψυχή ήτο ηρημωμένη· το σώμα ήτο υγιές, η πνευματική όμως ζωή αφίστατο απ’ εμού.
Κατόπιν πολλών επαναλήψεων παρομοίων συμφορών, και εκ του ελαχίστου σημείου προσεγγίσεως του εχθρού τούτου, της κενοδοξίας, ηρχόμην εις φόβον.
Τότε εδιπλασίαζον τον κλαυθμόν της μετανοίας:«Κύριε ήλθον οι φονείς μου,σώσόν με».
Ούτω κατενόησα, δια ποίον λόγον οι Πατέρες αποφεύγουν τους επαίνους: Και οι τέλειοι εισέτι δεν δύνανται να εξέλθουν άνευ ζημίας τινός της προς τον Θεόν αγάπης αυτών.«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών»(Ματθ. ε’3). Οι λόγοι ούτοι του Χριστού κείνται εις θεμέλιον της ασκητικής ζωής, ήτις οδηγεί προς την σωτηρίαν, εννοουμένην ως θέωσιν.
«Ικετεύω Σε, Χριστέ, συνάναρχε τω Πατρί και τω Πνεύματι,ενυπόστατε Λόγε, δος μοι νυν λόγον δυνάμενον να εξηγήση, έστω και εκ μέρους,ποία απόκρυφα μυστήρια διδάσκεις ημάς. Συ γαρ εί ο μόνος Διδάσκαλος και Καθηγητής ημών. Συ εί το Φως,Συ εί η Σοφία· Συ και η μόνη οδός προς τον Πατέρα»
6 σχόλια:
Αγαπητή Μαρία Π,
Συγχαρητήρια για την άψογη, από κάθε άποψη, αντίκρουσή σου στα τελευταία σχόλια του Αναγνώστου υποκάτω του γνωστού άρθρου του.
Στο καινούριο βιβλίο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου υπάρχει πλήρης ανάλυση της θεολογίας του Αγίου. Δεν υπάρχουν όμως αρκετά βιογραφικά στοιχεία.
Η Ιερά Μονή του Έσσεξ επιφορτίζεται, συνεπώς, με το καθήκον της έκδοσης μίας πλήρους βιογραφίας, που θα ξεκαθαρίσει πολλά πράγματα προ και μετά τον θάνατο του Αγίου.
Ευχαρίστως θα σου χάριζα το νέο βιβλίο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου, εις ένδειξη ευγνωμοσύνης για την συμβολή σου στην άρση του σκότους, που οι αστόχαστοι αρθρογράφοι του Ο.Τ. δημιούργησαν γύρω από τον εισηγητή της θεωρίας του θείου γνόφου.
Επιμένω δε και πάλι ότι, σε περίπτωση που η Ιερά Μονή του Έσσεξ αργήσει να εκδώσει την πλήρη βιογραφία, θα ήταν απολύτως χρήσιμο να γραφεί ένα βιβλίο με πληροφορίες γύρω από τον βίο του, που δεν έχουν εισέτι δει το φως της δημοσιότητας.
Συνέχισε, σε παρακαλώ, το διπλό επωφελές έργο σου, υπέρ του Αγίου και κατά των ζηλωτικών ακροτήτων.
Γιάννης Ιωαννίδης
ΥΓ: Μήπως να μετέφερες την άποψη του Αναγνώστου για την θεολογία των γυναικών στην... φίλη σου την Φωφίτσα (Τας θύρας), ώστε να αποσύρει τις αναρτήσεις των άρθρων του από τον χώρο της;
Αγαπητέ Γιάννη, συμφωνώ πάρα πολύ μαζί σου, ότι πρέπει να εκδοθεί μια πλήρης βιογραφία, με κάθε λεπτομέρεια της ζωής του.
Ο Άγιος Λουκάς για παράδειγμα, ήταν παντελώς άγνωστος στην Ελλάδα. Ο π.Ν.Αντωνόπουλος ανέλαβε το έργο να συγκεντρώσει όσα περισσότερα στοιχεία μπόρεσε, (κάνοντας τόσα ταξίδια στην Ρωσία και την Κριμαία), μαρτυρίες, ιστορικά στοιχεία (έψαξε ακόμα και τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών του κομμουνιστικού καθεστώτος), και γεγονότα από τα μέρη που έζησε και εξορίστηκε ο Άγιος.
[Παρεπιπτόντως και τον Άγιο Λουκά τον διέσυραν, λέγοντας ότι δεν είναι Άγιος αλλά «κατασκεύασμα» του π. Αντωνόπουλου, (και των Ρώσων για θρησκευτικό τουρισμό) όπως λένε τώρα για τον Άγιο Σωφρόνιο ότι είναι «κατασκεύασμα του Μ. Ναυπάκτου»].
Έτσι γνωρίσαμε και αγαπήσαμε αυτόν τον μαρτυρικό σύγχρονο Άγιο Λουκά, που όταν έχουμε δυσκολίες και διαβάσουμε λίγες σελίδες απ' την ζωή του, και τον τρόπο που αντιμετώπισε αυτές τις τρομερές καταστάσεις, όχι μόνο παίρνουμε δύναμη, αλλά νιώθουμε ότι αυτά τα «κάθε είδους δύσκολα», έχουν τον λόγο τους και έχουν μεγάλη πνευματική ωφέλεια. [Επιπλέον αποκαλύφθηκε η σκοτεινή πλευρά των άθεων καθεστώτων όταν η κριτική παρέμενε σε πολιτικο-οικονομικό επίπεδο, με κάποιες δευτερεύουσες αναφορές στην αθεϊα, μέσω των συγκλονιστικών που βγήκαν στην δημοσιότητα (και με άλλα βιβλία όπως ο π. Αρσένιος)].
Ως προς τον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο, τα λίγα που έγραψα για την ζωή του, τα άκουσα κι εγώ σε ομιλίες του Αρχ. Ζαχαρία, και του Μ. Ναυπάκτου, [στο YouTube], που τον γνώριζαν προσωπικά.
Κανονικά η πλέον αρμόδια για την Βιογραφία του είναι η Ι.Μ.Έσσεξ.
Σχετικά με τα υπόλοιπα, θέλω κι εγώ να σ' ευχαριστήσω πολύ για την συμπαράταξη στις ΑΚΤΙΝΕΣ, όπως και τον αδελφό Νίκο Κ., γιατί αν δεν γράφατε κι εσείς πιθανόν να άρχιζαν επιθέσεις (συνηθισμένο..), παρά όσα στοιχεία προσπαθήσαμε όλοι να δώσουμε.
Και θα ήθελα να παρακαλέσω για συνέχιση της υποστήριξης της αλήθειας γενικότερα.
Αυτά που λέμε και η προσπάθεια που κάνουμε δεν περιορίζεται στο συγκεκριμένο θέμα. Ούτε καν. Υπάρχει η «μεγάλη εικόνα».Η Εκκλησία βάλλεται εξίσου εκ δεξιών και εξ αριστερών. Μεγάλο θέμα... Γι αυτό καλό θα ήταν όταν μπορούμε να μιλάμε, βοηθάμε έτσι και όσους «ξεφεύγουν»..
Ως προς το ιστολόγιο ΄τας Θύρας', δεν υπάρχει λόγος να μεταφέρω τίποτα γιατί το πιθανότερο είναι ότι το γνωρίζει, αλλά ούτως ή άλλως ο Αναγνώστου το έγραψε επιλεκτικά.
Δηλ. αν κάποια συμφωνεί μαζί του, τότε «την εκτιμά» όπως έγραψε για την αρθρογράφο των ΑΚΤΙΝΩΝ, αν δεν συμφωνεί, τότε είναι «αναρμόδια»...
Δεν πήγαμε να «διδάξουμε» κανέναν, απλώς υπερασπιστήκαμε έναν άνθρωπο που διέσυραν 3-4 ανεκδιήγητοι [ένας κι ένας όλοι τους, Πηλαβάκης-Διώτης-Καραλής, και το παρελκόμενό τους, ο Αναγνώστου].
Επειδή το θέμα όμως είναι πολύ ευρύτερο γιατί έχει να κάνει με το πνεύμα του ζηλωτισμού που λειτουργεί τελικά υπέρ της εκκοσμίκευσης και του οικουμενισμού [και έχουν κοινή βάση γιατί είναι κατεξοχήν αντι-ησυχαστικές και οι 2 αυτές καταστάσεις, η μεν με τον νομικισμό και η δε με την είσοδο του «κόσμου» με την έννοια του Απ.Παύλου], ελπίζω στην βοήθεια όλων μας σε όσα θα προκύπτουν συνεχώς στο μέλλον καθώς δυσκολεύουν τα πράγματα.
Ευχαριστώ και πάλι.Καλό απόγευμα..
Αγαπητή Μαρία Π,
Συγχώρεσέ με διότι θα σε συγχαρώ και για την κατατρόπωση της... Μεγάλης Κυρίας του αντιοικουμενισμού (εφεξής Μ.Κ.).
Τα είπες όλα βέβαια, εγώ όμως να παρατηρήσω ότι:
1. Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου δεν πρότεινε μόνον την αγιοκατάταξη του Αγίου Σωφρονίου, αλλά επίσης των Αγίων Πορφυρίου και Παϊσίου.
2.Η πρότασή του βεβαίως δεν είναι πρόσφατη. Απλώς, προσφάτως αποφασίσθηκε η αγιοκατάταξη, από Σύνοδο, στην οποία ο Ναυπάκτου, φυσικά, δεν μετείχε.
3. Σύντομα θα αποδειχθεί ότι η αγιοκατάταξη του Αγίου Σωφρονίου έγινε για τον ίδιο λόγο που έγινε η αγιοκατάταξη και των άλλων τριών συγχρόνων λαοφιλών αγίων (Πορφυρίου, Παϊσίου, Ιακώβου).
4. Πώς θα μπορούσε άραγε να κερδίσει ο Ναυπάκτου από την αναγνώριση της αγιότητος του π. Σωφρονίου: Μήπως η Ιερά Μονή του Έσσεξ είναι κερδοσκοπικό fund και ο Μητροπολίτης έχει μετοχές σε αυτήν, οπότε με την αγιοκατάταξη θα αυξηθούν τα μερίσματά του; Ή μήπως δια της αγιοκατατάξεως θα πωλήσει περισσότερα αντίτυπα το νέο του βιβλίο, το οποίο ούτως ή άλλως θα εξέδιδε και του οποίου τα όποια κέρδη πηγαίνουν στην Ιερά Μονή Πελαγίας; Το πρόσωπο του Αγίου Σωφρονίου ποτέ δεν συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον μητροπολίτη Ναυπάκτου, ο οποίος δεν υπήρξε μαθητής, συμμοναστής ή πνευματικό του τέκνο. Πρώτοι το συνέδεσαν οι ανερμάτιστοι αρθρογράφοι του Ο.Τ. επί τη βάσει αρρωστημένων υπονοιών και συλλογισμών χωρίς κανένα λογικό έρεισμα. Μου κάνει δε εντύπωση ότι η Μ.Κ με σοφιστείες και ωραιολογίες (όπως νομίζει) θεωρεί δεδομένη την σύνδεση και το κέρδος, όταν ούτε σύνδεση ούτε κέρδος βεβαίως υπάρχει.
5. Σε σχέση με τον χρόνο που πρέπει να περάσει για την αγιοκατάταξη: α) αντιλαμβάνομαι τον φθόνο των ζηλωτών διότι αναδεικνύονται Άγιοι, αλλά όχι από τον δικό τους σκληρό πυρήνα. Είναι ανθρώπινος. β) Δεν μπορούν όμως να διαστρεβλώνουν κατάφωρα την εκκλησιαστική ιστορία. Μετά πόσα χρόνια από τον θάνατό τους εορτάσθηκαν ως άγιοι, οι Αντώνιος, Αθανάσιος, Χρυσόστομος, Βασίλειος, Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός κλπ; Ποιοι τους βιογράφησαν και τους τίμησαν; Άσχετοι με αυτούς, που έζησαν μετά 100 έτη και άκουσαν απλώς τις διηγήσεις των προηγουμένων γενεών ή οι ίδιοι οι στενοί μαθητές τους; Οι ανωτέρω Άγιοι δεν πολεμήθηκαν εν ζωή και μετά θάνατον; Εμπόδισε αυτό την άμεση σχεδόν αγιοκατάταξή τους;
6. Εάν το έντυπο αυτό, ο Ο.Τ., είχε στοιχειώδη έστω σχέση με την δημοσιογραφία και την δημοσιογραφική δεοντολογία (που ποτέ δεν είχε) θα αποτεινόταν πρωτίστως στα μέλη της Συνόδου που αποφάσισε την αγιοκατάταξη προκειμένου να διερευνήσει τα κίνητρα. Αλλά δεν τους χρειάζεται η δημοσιογραφική έρευνα. Έχουν άλλες πηγές. Την τυφλή εμπάθεια και την υπερεκτίμηση του ανύπαρκτου περιεχομένου του κενού εγκεφάλου τους.
7. Επειδή όμως η αγιοκατάταξη αποφασίσθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, πρέπει, λέει, να είμαστε επιφυλακτικοί. Οπότε, με βάση αυτήν την "λογική", πρέπει να αναζητήσομε αλλού Άγιο Μύρο για την τέλεση των Μυστηρίων του Χρίσματος και του Βαπτίσματος και γιατί όχι, πρέπει να μεριμνήσουμε για την σύγκληση συνόδου, έστω τριών επισκόπων, για να καθαιρέσει τον νυν Πατριάρχη και να εκλέξει νέον στην θέση του! Έως τότε όμως, η επιφύλαξη για ορισμένες ενέργειες του Πατριάρχη, δεν μπορεί να αναιρεί τον σεβασμό και την αποδοχή άλλων ενεργειών του ιδίου, που, σε αντίθεση με τα φληναφήματα της Μ.Κ., είναι κατά πάντα σύμφωνες με την εκκλησιαστική παράδοση.
Γιάννης Ιωαννίδης
Αγαπητέ Γιάννη, κατ΄ αρχάς να διευκρινίσουμε ποια εννοείς ως Μ.Κ., προς αποφυγή παρεξήγησης από όσους διαβάζουν. Προφανώς πρόκειται για την Λ.Ε.
Λοιπόν δεν νομίζω ότι... «κατατρόπωσα» κανέναν.. μάλλον όλοι προχωρούν ακάθεκτοι.
Δεν λένε μία λέξη ούτε για τα φανερά ψέματα. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω..
Άλλωστε γυρίζει μπούμερανγκ..
Όσα έγραψες για τον Μ. Ναυπάκτου είναι πολύ σωστά. Γνώρισε προσωπικά τον Άγιο Γέροντα, και όχι επιφανειακά [αυτό φαίνεται στις ομιλίες του γι΄αυτόν].
Σε κάποια απ΄αυτές διαχωρίζει με τέτοιο τρόπο την «ψυχολογική μετάνοια» (μεταμέλεια λόγω παραπτώματος), από την «οντολογική Μετάνοια» που είναι το αποτέλεσμα της αίσθησης «έλλειψης» του Θεού, [της αίσθησης ότι είμαστε «ανάξιοι Τέτοιου Θεού»], που αγγίζει τα βάθη του ανθρώπου, ώστε φαίνεται πόσο πολύ έχει διεισδύσει στην ψυχή και στα βιώματα του Γέροντα, και πιστεύει στην αγιότητά του.
Το τραγικό αγαπητέ Γιάννη με κάποιους ανθρώπους είναι ότι χάνουν την ουσία της Πίστης μας προσπαθώντας να διασώσουν ένα αυτονομημένο Πηδάλιο.
«Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε».
Νομικισμός, επιφανειακή πρόσληψη, ιδεοληψία, και παραμορφωμένη οπτική «άσπρο-μαύρο».
Έχουν τους τύπους τους, τις ταμπέλες τους, έχουν βάλει στον «αυτόματο πιλότο» την σκέψη τους, και... πάνε..
Είπα ένα παράδειγμα για 2 καράβια απ΄την Ισπανία με μικρή απόκλιση του ενός απ΄την ευθεία που στο τέλος της διαδρομής θα έχει βρεθεί στον Βόρειο Πόλο αντί στις ΗΠΑ, για να δείξω την ζημιά που μπορεί να πάθουμε ως άνθρωποι, αν υποβιβάσουμε [έστω και λίγο στην αρχή] τον πλούτο της Πίστης μας, σε νομικισμό, και καταντήσουμε άνθρωποι «του νόμου» που νομοτελειακά διώκουν τους «κατά Χάριν» (το λέει ο Απ. Παύλος).Ο Αναγνώστου το μετέφερε στο θέμα της ακρίβειας των δογμάτων. Λες και διαστρέβλωσε κανείς τα Δόγματα, είτε ο Γέροντας, είτε όσοι συμφωνούν με την αγιοκατάταξη.
Η κατεξοχήν διαστρέβλωση της πίστης μας, είναι η εγκεφαλική απαγγελία δογμάτων και Κανόνων, χωρίς βίωμα.Λοιπόν υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας.Ο αυθεντικός χριστιανισμός είναι ο Ησυχασμός (στα μέτρα του καθενός, γιατί ζούμε στον κόσμο).
Η ομολογία, είναι ΤΑΥΤΙΣΗ ορθοδοξίας με ορθοπραξία. Η οποία δεν παραμένει στα εξωτερικά, αλλά φτάνει μέχρι «διαιρέσεως αρμών τε και μυελών» μέχρι τα βάθη μας, κάτι για το οποίο οι κατεξοχήν αρμόδιοι καθοδηγητές είναι οι ασκητές Άγιοι.Αυτή είναι η πραγματική ομολογία. Να είμαστε ένα ζωντανό βιβλίο γραμμένο απ΄το Άγιο Πνεύμα, όπως λέει ο Άγιος Ι.Χρυσόστομος.Να μιλάει η ίδια η ύπαρξή μας, και όχι μόνο να φωνάζει το στόμα μας, σαν «χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον».Αυτό εκτός των άλλων απομακρύνει και τους ανθρώπους.
Μαρία Π. "Αυτή είναι η πραγματική ομολογία. Να είμαστε ένα ζωντανό βιβλίο γραμμένο απ΄το Άγιο Πνεύμα, όπως λέει ο Άγιος Ι.Χρυσόστομος.Να μιλάει η ίδια η ύπαρξή μας, και όχι μόνο να φωνάζει το στόμα μας, σαν «χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον».Αυτό εκτός των άλλων απομακρύνει και τους ανθρώπους". ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.
Σχετικά με το σημείο 7, θα ήθελα να πω ότι ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει ήδη εδώ και χρόνια. Η αμφισβήτηση των Μυστηρίων είναι δεδομένη στον χώρο της αποτείχισης (ομάδα Ε.Τρικαμηνά), και επεκτείνεται στους υπόλοιπους όσο προστίθενται νέα γεγονότα.
Νομίζω όμως ότι η στάση των Αγίων της εποχής μας είναι ενδεικτική για μας.
Κανένας δεν αμφισβήτησε τα Μυστήρια, κανένας δεν είχε επηρμένο σχισματικό φρόνημα.
Τα μυστήρια τελούνται απ΄τον Κύριο, είναι δια του Αγίου Πνεύματος.
Μέχρι να δούμε το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω (κοινό ποτήριο).
Ο Άγιος Παϊσιος μίλησε για τα εσχατολογικά φαινόμενα, έλεγξε το εκκοσμικευμένο φρόνημα, την έλξη της Δύσης, μίλησε για την μεγάλη πνευματική πτώση του παπισμού, έκρουσε το καμπανάκι του κινδύνου ως προς τους διαλόγους και την προσπάθεια εκκλησιολογικής ένωσης, έκανε και διακοπή μνημόνευσης για ένα διάστημα, σαν δείγμα της διαφωνίας του με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα. Παρέμεινε όμως Άγιος. Δεν ταυτίστηκε με ένα ιδιότυπο 'ταξικό μίσος' (όπως των αριστερών που φτάνουν να δικαιολογούν και φόνους), δεν ισοπέδωσε μέσα του τα πάντα, ούτε είχε πονηριά και σκοτεινό πνεύμα απέναντι σε κανέναν. Προσευχόταν ένθερμα για όλους, ως βάση για τα υπόλοιπα. Αυτό βάζει τον άνθρωπο μέσα στα πραγματικά πλαίσια που θέλει ο Θεός.
Καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να παρακάμψουμε την εκκλησιολογική συνέχεια έτσι όπως μας παραδόθηκε. Δεν το έκανε κανένας Άγιος.
Όσοι αποσχίσθηκαν παλαιότερα το έκαναν για λόγους φανερής ΚΗΡΥΞΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ.
Ο οικουμενισμός αναφέρεται σε μια πολύπλοκη κατάσταση, με διαστάσεις που αγγίζουν πολλά πεδία.Και παγιώνεται μέσω και της παγκοσμιοποίησης.
Από την άλλη υπάρχει αλλοιωμένο θεολογικό φρόνημα σε ανθρώπους όπως ο Μητροπολίτης Περγάμου Ι.Ζηζιούλας, και ο Αμερικής Ελπιδοφόρος, που έχει ανάγει το Πρωτείο σε παπικά πλαίσια. Γράφει ότι απορρέει από το Δόγμα της Πίστης μας.Αυτοί καθοδηγούν και τον Πατριάρχη. Όπως επίσης πιέζεται και από πολιτικά πρόσωπα της διεθνούς σκηνής. Και επιπλέον πιστεύει ότι πρέπει να υπερβούμε το Σχίσμα με τους παπικούς, για να επιβιώσουμε και οι δύο.
Μέσα σε όλο αυτό το σύνθετο παζλ, πιστεύω ότι έχουμε ως οδηγό το φρόνημά των Αγίων μας, που παρά τον έλεγχο και τους αγώνες τους δεν έχασαν ούτε την αγάπη τους ούτε την διάκριση, ούτε την ακλόνητη πίστη στην προστασία του Θεού, που έχει τον τελευταίο λόγο, και επιτρέπει ή όχι τα γεγονότα όπως Εκείνος ξέρει για να δοκιμαστεί και η δική μας προαίρεση.
Και αν αγωνιστήκαμε, αλλά και πως αγωνιστήκαμε, και αν αυτό έγινε και σε προσωπικό επίπεδο, ώστε να γίνουμε εικόνα Του, ή αν μέσω όλων αυτών μεταλλαχθήκαμε σε κάτι άλλο, σκοτεινό, που κάποτε θα μας πει 'δεν σε γνωρίζω'.
Δημοσίευση σχολίου