Ξανανοίγει τό Βορειοηπειρωτικό ζήτημα μέ ἀφορμή τήν προκλητική εἴσοδο δύο Τσάμηδων στήν ἀλβανική κυβέρνηση!

Τό ἑλληνικό ΥΠΕΞ, σέ μία σπάνια κίνηση ἀντιπερισμασμού, δήλωσε ὅτι θεωρει τά δικαιώματα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Μειονότητας ὡς "ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ" γιά τήν Ἑλλάδα!

Ὅπως τά εἶχε πεῖ ὁ γέροντας Παΐσιος... Οἱ Τσάμηδες θά προσφέρουν τελικά μεγάλη ὑπηρεσία, ἀφοῦ καταφέρνουν νά τρομάξουν ἀκόμα καί τούς κεκοιμημένους τοῦ ΥΠΕΞ... Φαίνεται πώς τό θέμα θά ἔχει μεγάλη συνέχεια...

Ἡ Ἑλλάδα φαίνεται διατεθειμένη νά βάλει τά «μεγάλα μέσα» γιά νά πιέσει τήν Ἀλβανία ἀναφορικά μέ τό θέμα πού ἔχει ἐγερθεῖ μέ τή συμμετοχή δύο «Τσάμηδων» στήν νέα κυβέρνηση τῶν Τιράνων. Γιά τήν ὥρα ἡ Ἀθήνα ἐξέφρασε τήν ἀνησυχία της γιά τήν τοποθέτηση δύο στελεχῶν τοῦ κόμματος τῶν «Τσάμηδων» στήν ἀλβανική κυβέρνηση, ἀλλά μέ ἕναν ἁπλό διπλωματικό ἀλλά πολύ κατανοητό τρόπο «ὑπενθύμισε» πρός κάθε ἐνδιαφερόμενο πώς στήν γείτονα ὑπάρχει μία εὐμεγέθης κοινότητα Βορειοηπειρωτῶν.

Ἡ πρόσφατη τοποθέτηση δύο στελεχῶν τοῦ PDIU στό κυβερνητικό σχῆμα στήν γειτονική χώρα, ἐγείρει ἐρωτηματικά στήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία, μέσω τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν Γρηγόρη Δελαβέκουρα ὑπογραμμίζει πώς ἀναμένει ἁπτά ἀποτελέσματα ἀναφορικά μέ....

τήν δεδηλωμένη, ἀπό τήν ἡγεσία τῶν Τιράνων, πρόθεση νά ἐνισχύσει τήν συνεργατική σχέση μέ τήν χώρα μας.

Ἡ ἀλβανική κυβέρνηση θά πρέπει «νά ἐπιβεβαιώσει μέ ἁπτό τρόπο τήν προσήλωσή της στή βελτίωση τῶν ἑλληνοαλβανικῶν σχέσεων» δήλωσε ὁ Γ. Δελαβέκουρας καί συμπλήρωσε μέ νόημα πώς «ἡ προστασία τῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Μειονότητας ὅπως καθορίζεται ἀπό τίς ὑποχρεώσεις τῆς Ἀλβανίας στό πλαίσιο τῆς ἐνταξιακῆς τῆς πορείας καί ἡ διευθέτηση ἐκκρεμοτήτων στίς διμερεῖς σχέσεις ἀποτελοῦν κορυφαία προτεραιότητα γιά τήν Ἑλλάδα».

Ὅπως μπορεῖ νά γίνει κατανοητό τό ἐνδιαφέρον τῆς ὑπόθεσης εἶναι ἡ συμπληρωματική δήλωση ἡ ὁποία θέτει τά πράγματα στή σωστή τους βάση, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τό γεγονός πώς ἀνά πάσα στιγμή, ἐάν ἡ Ἑλλάδα τό θελήσει, μπορεῖ νά δημιουργήσει σοβαρότατο θέμα ἀναφορικά μέ τά δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἄς ξεχνᾶμε πώς τό πρωτόκολλο τῆς Κέρκυρας εἶναι ἐν ἰσχύ.

Στό γενικότερο πλαίσιο θά πρέπει νά σημειωθεῖ πώς τά ἀνοιχτά θέματα μέ τήν Ἀλβανία, σταδιακά γίνονται ὅλο καί πιό σοβαρά. Ἐάν κάποιος δεχτεῖ πώς τό θέμα τῶν Τσάμηδων παίζει δυνατά στό «ἐσωτερικό» πεδίο μικρό-πολιτικῆς ἀντιπαράθεσης στήν Ἀλβανία, κάθε ἐξαγωγή του πρός τήν κατεύθυνση τῆς Ἑλλάδας αὐτομάτως θά ὁδηγήσει σέ κάθετη κλιμάκωση ἀφοῦ τό ἀνύπαρκτο αὐτό νομικό καί πολιτικό ζήτημα θά «καλυφθεῖ» ἀπό τό ὑπαρκτό θέμα τῶν δικαιωμάτων αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου, κάτι τό ὁποῖο τό γνωρίζουν στά Τίρανα πολύ καλά.

Τό ζήτημα ὅμως δέν σταματάει ἐδῶ. Ἡ σφιχτοί νεοθωμανικοί ἐναγκαλισμοί τῆς Ἀλβανίας μέ τήν Τουρκία μποροῦν νά δημιουργήσουν ἀκόμα ἕνα σοβαρότατο ζήτημα ἀσφαλείας, τῆς χώρας μας, τό ὁποῖο ὅμως μέσα σέ μία γενικότερη ἰσορροπία δυνάμεων μπορεῖ νά ἀποβεῖ μοιραῖο γιά τά Τίρανα. Ὅπως ἔχουμε ἀναφέρει ξανά τό 2012 δέν εἶναι 1999, τό Βελιγράδι δέν ἀντιμετωπίζετε πλέον ἀπό κανένα ὡς παρίας, ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα, λόγω τῶν τεκταινομένων στήν Εὐρωζώνη καί στήν Ἀνατολική Μεσόγειο εἶναι πλέον πολύ «μεγάλη» γιά νά ἀφεθεῖ νά καταρρεύσει.

Τό τρίτο δέ ζήτημα στό ὁποῖο ἡ Ἀλβανία μᾶς κάνει… νερά, ἔχει νά κάνει φυσικά μέ τήν ἐπικύρωση ἀπό τήν πλευρά τῆς συμφωνίας γιά τόν καθορισμό τῶν θαλασσίων ζωνῶν μέ τήν Ἑλλάδα. Ἡ Ἀθήνα εἶναι σαφές πώς δέν πρόκειται νά ἐπαναδιαπραγματευθεῖ τίποτα ἀφοῦ ἡ συμφωνία εἶναι ἰσορροπημένη καί δέν συντρέχει κανένας λόγο ἀκύρωσής της. Εἶναι λογικό, ἀργά ἤ γρήγορα, ἡ ἀλβανική πλευρά νά μετακινηθεῖ ἀπό τή θέση τῆς ἀφοῦ ἡ συσσώρευση ἐπενδυτῶν στήν Ἑλλάδα θά τήν «πείσει» πώς πρέπει καί αὐτή νά συμμετάσχει ἐνεργά στό παιχνίδι, κάτι τό ὁποῖο μπορεῖ νά γίνει μόνο μέσω τῆς ἐπικύρωσης τῆς συμφωνίας μέ τήν Ἑλλάδα, παρά τίς περί τοῦ ἀντιθέτου ἐλπίδες καί νουθεσίες τῆς Ἄγκυρας.

Γιά νά μή μιλᾶμε μόνο μέ τά ἀγκάθια, ἄς ἀναφέρουμε καί κάτι στό ὁποῖο οἱ δύο πλευρές εἶναι ἐξ’ ἀντικειμένου «σύμμαχοι», καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ὑπόθεση τῶν… Μακεδονομάχων τῶν Σκοπίων. Ἡ ἐξωτερική πολιτική καί οἱ διεθνεῖς σχέσεις εἶναι ἕνα πεδίο ἀνθρώπινης δράσης στό ὁποῖο μακροημερεύουν οἱ ρεαλιστές. Πόσο ἀπίθανο λοιπόν θά ἦταν ἀντί ἡ κυβέρνηση τῶν Τιράνων νά «παίζει μέ τή φωτιά», παρενοχλώντας τήν Ἑλλάδα καί τή μοίρα τῆς ἐπίσης, νά προχωρήσει σέ μία συνεννόηση ἀναφορικά μέ τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ὑπερφίαλου Νικολᾶ Γκρουέφσκι καί τῶν ἀκολούθων του;

Μέ ἄλλα λόγια μία σειρά ἀπό στρατηγικούς, οἰκονομικούς καί πολιτικούς λόγους ὑπαγορεύουν στά Τίρανα πώς γιά νά μπορέσουν νά εὐημερήσουν σέ ἕναν ἄκρως ἐπικίνδυνο «γενναῖο νέο κόσμο», ἡ συγκρουσιακή ἐπιλογή μέ τήν Ἑλλάδα, στήν οὐσία δέν θά πρέπει νά ὑφίσταται ὡς ἐπιλογή αὐτό προσπάθησε νά τούς θυμίσει μέ τά λεγόμενά του ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ὑπουργείου. Τό θέμα εἶναι ἐάν στά Τίρανα τό ἀντιλαμβάνονται.

defence-point

Πηγή: Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό