Κανένας δεν κατηγόρησε τους Δανούς σοσιαλδημοκράτες ως ακροδεξιούς, επειδή πήραν τις ψήφους των ακροδεξιών της χώρας – αφού οι Πολίτες είναι ώριμοι και δεν κυριαρχεί στη Δανία το βρώμικο κομματικό-πελατειακό κράτος της Ελλάδας που δυστυχώς είναι το μοναδικό που κατάφερε να επιζήσει των μνημονίων, στηρίζοντας τους «κατακτητές» και ενεργώντας ως μία πέμπτη φάλαγγα τους. Έτσι η δανέζικη ακροδεξιά είδε τα ποσοστά της να καταρρέουν στο 8,7% από 21,1% προηγουμένως – επειδή οι εργαζόμενοι Πολίτες της Δανίας βρήκαν την εκπροσώπηση που αναζητούσαν.
Διεθνή
Είναι αποδεδειγμένο πως η παλαιοκομματική, εντελώς αποτυχημένη αριστερά και η σοσιαλδημοκρατία που στηρίζουν ακόμη την πολιτική των ανοιχτών συνόρων και της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, συμπλέοντας με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και με το σύστημα Soros, αποτελούν πλέον παρελθόν για τους Πολίτες της Ελλάδας και της Δύσης – γεγονός που τεκμηριώνεται από την εξαφάνιση τους σε ολόκληρη την Ευρώπη, την οποία προσπαθούν να αποφύγουν με «λαϊκίστικες κραυγές» που όμως δεν πείθουν κανέναν. Παράδειγμα ο Γιάννης στην Ελλάδα που προωθείται μετά μανίας από το σύστημα, για να διαλυθεί η αριστερά – αποδεικνύοντας πως οι Έλληνες θεωρούνται ανόητοι, αφού τα ΜΜΕ πιστεύουν πως δεν έχουν καταλάβει τα εγκλήματα του στις αρχές του 2015.
Με εξαιρέσεις βέβαια που όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα – όπως στην περίπτωση της Δανίας, στην οποία το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κέρδισε τις εκλογές, με ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να θεωρηθεί ακροδεξιό και λαϊκιστικό, με κριτήριο τις θέσεις του για το μεταναστευτικό. Εν προκειμένω είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος γερμανικής εφημερίδας, σύμφωνα με τον οποίο τα εξής: «Όταν οι αριστεροί γίνονται δεξιοί. Οι ακροδεξιοί λαϊκιστές συρρίκνωσαν σημαντικά τη δύναμη τους στις κοινοβουλευτικές εκλογές, επειδή οι σοσιαλδημοκράτες ανέγραψαν μεγάλα μέρη της ατζέντας τους» (πηγή).
Ειδικότερα, ένα από τα βασικά μέρη του προγράμματος των Δανών σοσιαλδημοκρατών είναι η επικέντρωση του στο Κράτος Δικαίου – κυρίως όσον αφορά την πιστή τήρηση των νομικών κανόνων που έχουν σχέση με τη μετανάστευση, με τη διατήρηση της αυστηρής προστασίας των συνόρων, με την καταπολέμηση των αντιφιλελεύθερων κινημάτων όπως του ισλαμισμού και του αντισημιτισμού, με την υποχρεωτική επιβολή μέτρων αφομοίωσης των μεταναστών όπως η γνώση της γλώσσας, με τα ίσα δικαιώματα των γυναικών μέσω της απαγόρευσης της μαντίλας ή της μπούργκα (εικόνα), με μαθήματα για τις δυτικές αξίες για μη δυτικούς μετανάστες, με την ενίσχυση των αστυνομικών μέτρων προστασίας της κοινωνίας, με περισσότερα δικαιώματα της εκτελεστικής εξουσίας, με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, με εξαιρετικά αυστηρές κυρώσεις για εγκληματικές πράξεις κοκ.
Την ίδια στιγμή τώρα που οι Δανοί σοσιαλδημοκράτες συμπεριφέρονται ως ένα γνήσιο πατριωτικό δημοκρατικό κόμμα, στηρίζουν το κράτος πρόνοιας, τη μεγαλύτερη φορολογία των πλουσίων, το φόρο κληρονομιάς, τη φορολόγηση των τραπεζικών συναλλαγών και τη δημοσιονομική φορολογία της ΕΕ – επίσης την ενεργητική πολιτική για το κλίμα και το περιβάλλον. Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο μείγμα της πολιτικής τους θεωρείται νεωτερισμός στην Ευρώπη – αφού είναι εντελώς αντίθετο με τα αφηγήματα που κυριαρχούν στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο, όπως ο αντιεθνικισμός, η φιλελεύθερη στάση απέναντι στη μετανάστευση, η ιδεολογία των ανοιχτών συνόρων κλπ. Είναι δε ενδιαφέρουσα η παρακάτω δήλωση της επικεφαλής των σοσιαλδημοκρατών κυρίας Frederiksen:
«Μου γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο το ότι, οι κατώτερες εισοδηματικές τάξεις πληρώνουν πολύ ακριβά το κόστος της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, της μαζικής μετανάστευσης και της ελεύθερης μετακίνησης των εργαζομένων. Το Κράτος Προνοίας μας δέχεται μεγάλες πιέσεις, όπως επίσης το υψηλό μας επίπεδο κοινωνικής ισότητας και ο τρόπος ζωής μας».
Περαιτέρω, αυτή είναι η βασική αιτία του αυξανόμενου κενού εκπροσώπησης των Πολιτών στα Κοινοβούλια, καθώς επίσης της κλιμακούμενης αποξένωσης μεταξύ των κομμάτων και των εκλογέων – η οποία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εκφράζεται ως ένας δήθεν ενισχυόμενος «ακροδεξιός λαϊκισμός». Ως συνέπεια τώρα της ριζικής αλλαγής των σοσιαλδημοκρατών στη Δανία, η ακροδεξιά ήταν ο μεγάλος χαμένος στις εκλογές της χώρας – όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, όταν εμφανίσθηκε ένα πατριωτικό δημοκρατικό κόμμα που κάλυψε το κενό εκπροσώπησης των Ελλήνων, χαρακτηριζόμενο αυθαίρετα και ανόητα από τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ της χώρας και από τους κατά φαντασία διανοούμενους ως «παρακλάδι» της ναζιστικής οργάνωσης.
Κανένας βέβαια δεν κατηγόρησε τους Δανούς σοσιαλδημοκράτες ως ακροδεξιούς, επειδή πήραν τις ψήφους των ακροδεξιών της χώρας – αφού οι Πολίτες είναι ώριμοι και δεν κυριαρχεί στη Δανία το βρώμικο κομματικό-πελατειακό κράτος της Ελλάδας που δυστυχώς είναι το μοναδικό που κατάφερε να επιζήσει των μνημονίων, στηρίζοντας τους «κατακτητές» και ενεργώντας ως μία πέμπτη φάλαγγα τους. Έτσι η δανέζικη ακροδεξιά είδε τα ποσοστά της να καταρρέουν στο 8,7% από 21,1% προηγουμένως, αφού οι εργαζόμενοι Πολίτες της Δανίας βρήκαν την εκπροσώπηση που αναζητούσαν στο νέο πρόγραμμα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος – το οποίο αναγνώρισε τις καινούργιες συνθήκες που επικρατούν στη Δύση.
Αντίθετα, οι Γερμανοί επέλεξαν την ακροδεξιά AfD, η οποία πήρε περισσότερες ψήφους στις Ευρωεκλογές από τους σοσιαλδημοκράτες (SPD) και την αριστερά (DIE LINKE) μαζί – σημειώνοντας πως στο πολιτικό επίκεντρο της νέας κυβέρνησης της Δανίας δεν είναι πλέον η κοσμοπολίτικη παγκοσμιοποίηση, αλλά η κοινωνική δικαιοσύνη, η ασφάλεια, το Κράτος Δικαίου, η πατρίδα και η τάξη. Μία πολιτική βέβαια που δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στην ιδεολογία των αντιφασιστών, αλλά ψηφίσθηκε από το 26% των Δανών – με μεγάλους χαμένους τους ακραία νεοφιλελεύθερους δεξιούς που κυβέρνησαν τα 14 από τα τελευταία 18 χρόνια, ιδίως όμως την ακροδεξιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου