Μέ ἔκπληξη διαβάζουμε γιά μία ἀκόμη φορᾶ τήν δήλωση τοῦ οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου γιά τό Οὐκρανικό ζήτημα.
Διαβάστε παρακάτω τήν δήλωση καί σχόλιο τοῦ Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ:
«… δὲν ὑπάρχουν πλέον σχίσματα στὴν Οὐκρανία, ἐπειδὴ ὅλοι οἱ πιστοὶ ἔχουν ἀποκατασταθεῖ σὲ κοινωνία μὲ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, πιστὸ στὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἄσκησε αὐτὸ τὸ δικαίωμα, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὴ χάρη τῆς ἑνότητας… Ἡ χορήγηση τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας θὰ πρέπει νὰ ἰδωθεῖ σφαιρικά, πέρα ἀπὸ πρόσωπα, πέρα ἀπὸ ἐθνικὰ συμφέροντα, ὡς πνευματικὴ θεραπεία γιὰ ἕνα πνευματικὸ τραῦμα. Σήμερα ὁλόκληρος ὁ ὀρθόδοξος λαὸς τῆς Οὐκρανίας βρίσκεται σὲ κανονικὴ κατάσταση, ποὺ εἶναι ἡ προϋπόθεση γιὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὸ κοινὸ Ποτήριο. Τώρα, ἂν μερικοὶ δὲν τὸ ἀποδέχονται, θὰ πρέπει νὰ ἀναρωτηθοῦν ποιὸς ἀκριβῶς παραβιάζει τὴν ἑνότητα»
Ἡ περίπτωση τοῦ σχίσματος τῆς ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καί ἡ ἐπιμονή τοῦ πατριάρχη νά τήν χαρακτηρίζει ὡς μία ἑνωμένη Ἐκκλησία καί ἐπιπλέον ἡ ἀπαίτησή του νά τήν δεχτεῖ κλῆρος καί λαός ὡς δεδομένη, μπορεῖ νά παρομοιαστεῖ μέ τή στιγμή τοῦ μυστηρίου τῆς ἱεροσύνης, ὅπου ὁ ἐπίσκοπος καλεῖ τόν λαό νά ἀναφωνήσει τό "ἄξιος". Ὁ ἐπίσκοπος ἐκφωνεῖ τό "ἄξιος", ἀλλά σύμφωνα μέ τούς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος καί νά περιμένει νά ἀκούσει, ἔστω καί ἕνα πιθανό, "ἀνάξιος"! Βέβαια ἕνα "ἀνάξιος" αἰτιολογημένο καί ἐπιβεβαιωμένο μέ τά ἀπαραίτητα πειστικά ἀποδεικτικά στοιχεῖα. Ἕνα «ἀνάξιος», πού θά ἐκστομιστεῖ μέ συναίσθηση καί εὐθύνη ἀπέναντι στήν Ἀλήθεια, πού λέγεται Χριστός καί Ἐκκλησία ἀλλά καί στόν ἀδελφό, πού χειροτονεῖται. Ἔτσι, μέ μία ὁμολογία, διακόπτεται ἕνα μυστήριο καί μπορεῖ ἀκόμη νά φτάσει στήν ἀκύρωσή του. Εἶναι κίνηση αὐτογνωσίας καί χρέους ἱεροῦ ἡ ἀναφώνηση τοῦ «ἀνάξιος»! Ἄλλο πού σήμερα ἐξαλείφθηκε τελείως ἡ λέξη αὐτή ἀπό τό τυπικό της ἀκολουθίας καί περνᾶνε... ὅλοι τίς "ἐξετάσεις" μέ ἄριστα καί ὁδηγοῦνται στήν ἱεροσύνη μέ τέλεια "ἀξιοσύνη"!
Καί γεννᾶται τό ἐρώτημα: Στήν περίπτωση τοῦ οὐκρανικοῦ, πού εἶναι ὄντως ἔργο τό ὁποῖο μόνο μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μπορεῖ νά ἐπιβεβαιωθεῖ καί νά στεριώσει, καί ἀφοῦ ὑπάρχουν ὄχι ἕνας ἀλλά πλεῖστοι (κληρικοί καί λαϊκοί), πού διαφωνοῦν μέ τίς ἐνέργειες τοῦ πατριάρχη καί ἔχουν στοιχεῖα ἀδιάσειστα περί τῆς ἀντικανονικότητος τῆς "ἐκκλησίας" πού ἀποκατέστησε, γιατί δέν τείνει εὐήκοον οὖς, ὥστε νά λάβει ὑπόψη τίς ἐνστάσεις τους καί νά ἐνεργήσει κατά παράδοση; Νά σκύψει πατρικά, νά συνομιλήσει ἀδελφικά καί νά ἀποφασίσουν Συνοδικά; Ἔτσι δέν ἔκαναν οἱ ἅγιοι ἀνά τούς αἰῶνες; Αὐτά δέν διαβάζουμε καί ψάλλουμε καί ἀκοῦμε καί καταλαβαίνουμε μέσα ἀπό τήν ὑμνολογία καί μάλιστα τήν αὐριανή ἀκολουθία τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου;
Πάντως, ὅ,τι κι ἄν γίνει ἀντίθετο στήν Ἀλήθεια καί στό γράμμα τῆς Ἀποστολικῆς καί Πατερικῆς Παράδοσης καί πόνο βαρύ θά ἐπιφέρει στό πλήρωμα καί – μετά πάσης βεβαιότητος- δέν θά ἔχει διάρκεια, διότι θά καταλυθεῖ ὡς κατασκεύασμα ψεύτικο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου