Ευχαριστούμε το αντιαιρετικό γραφείο της μητροπόλεως Πειραιώς για τα πολύ σπουδαία αντιαιρετικά κείμενα, που μας έχει προσφέρει και για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στον πόλεμο εναντίον των αιρέσεων και ειδικά του Οικουμενισμού. Ευχαριστούμε και για το παρόν κείμενο για την “οικονομία του Αγίου Πνεύματος”. Όπως και όλα τα άλλα είναι και αυτή η θεωρία μία διαστροφή της υγιαινούσης ορθοδόξου Ευαγγελικής διδασκαλίας και θεολογίας. Μία παραλλαγή της με πολλούς τρόπους εκπεφρασμένης ιδέας και πλάνης των οικουμενιστών ότι η Αλήθεια δεν είναι κτήμα καμμιάς ομολογίας και καμμίας θρησκείας, αλλά υπάρχει παντού. Όλοι οι θεοί κατέχουν ένα μέρος της Αληθείας και παντού υπάρχει η σωτηρία. Αυτές οι πλάνες θέλουν να πλήξουν την εμπειρική βεβαιότητα της ορθοδόξου πίστεως περί κατοχής της μοναδικής Αλήθειας, η οποία μάλιστα βεβαιότητα χαρακτηρίζεται εκ μέρους των αιρετικών οικουμενιστών ως “δογματική αλαζονεία”. Δεν μας εκπλήσσει ότι ο συγκεκριμένος κληρικός, που ανήκει στην εκκλησία της Aντιοχείας βρήκε ένα καινούργιο υποτίθεται τρόπο να διατυπώσει την κακοδοξία του και να διαστρέψει την ορθόδοξο διδασκαλία
Λωρίτου Ελένη
Θεωρώ όμως ότι είναι ελλιπής -ίσως λόγω περιορισμένου χώρου μέσα στα όρια ενός άρθρου- η αναφορά του αντιαιρετικού γραφείου στο θέμα της“οικονομίας του Αγίου Πνεύματος” και στα τρία στάδια της εκπληρώσεως της θείας οικονομίας, η οποία διδασκαλία είναι θεολογία των Πατέρων. Επίσης πολύ κακώς ο π. Παύλος Δημητρακόπουλος αναμιγνύει το όνομα του συγκεκριμένου ιστολογίου “αμέθυστος”, το οποίο είναι πνευματομάχο και όχι μόνον, χωρίς να κάνει τις απαιτούμενες διευκρινίσεις. Το συγκεκριμένο ιστολόγιο εκφράζει πλήθος άλλων κακοδοξιών με τρόπο εμμονικό και με βάση τις κακόδοξες θέσεις του βάλλει εναντίον δικαίων και αδίκων. Υπάρχει ήδη η ορθόδοξη και πατερική διδασκαλία για την προοδευτική και κατά στάδια εκπλήρωση της θείας οικονομίας, την οποία η αίρεση και ο συγκεκριμένος κληρικός θέλει να διαστρέψει, για να εξυπηρετήσει την οικουμενιστική κακοδοξία περί υπάρξεως σωτηρίας εκτός εκκλησίας. Η επιχειρούμενη διαστροφή δεν καταργεί την πατερική και ευαγγελική διδασκαλία περί του Αγίου Πνεύματος, την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην ζωή της εκκλησίας από την Πεντηκοστή μέχρι τά έσχατα. Η ύπαρξη αυτής της διδασκαλίας δεν αντιφάσκει προς την τρισυπόστατο ενότητα της Αγίας Τριάδος. Δεν σημαίνει ότι όπου υπάρχει το Αγιο Πνεύμα δεν υπάρχουν τα άλλα δύο πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, διότι κάτι τέτοιο θα προσέβαλλε το Τριαδολογικό δόγμα. Ούτε τα τρία στάδια της θείας οικονομίας νοούνται με κάποια Σαβελιανή έννοια, ότι δηλαδή ο Είς Θεός υποδύεται διαδοχικούς ρόλους. Δεν υπάρχει κάτι το αληθέστερο αυτού ότι το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος της Εκκλησίας, με την Πεντηκοστή εκκέχυται στην Εκκλησία, κατά ένα τρόπο που δεν υπήρχε πρίν την Πεντηκοστή .
Λωρίτου Ελένη
Το συγκεκριμένο ιστολόγιο “αμέθυστος” κακόδοξα τοποθετείται επί του θέματος και επί των ακτίστων ενεργειών του Αγίου Πνεύματος με πλήθος αναρτήσεων και σχολίων, πέρνοντας η μπάλα και όσους ορθοδόξους θεολόγους εκφράσουν την Πατερική διδασκαλία περί διαδοχικής δράσεως στην Εκκλησία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος. Τι το αληθέστερον ότι στην Παλαιά Διαθήκη δρα ο Θεός Πατήρ, στην Καινή Διαθήκη δρα ο σεσαρκωμένος Θεός Λόγος και στην Εκκλησία δρα το Άγιον Πνεύμα διά των ακτίστων ενεργειών του, χωρίς να παραβιάζεται το τρισυπόστατον της Αγίας Τριάδος, δηλαδή στην Αγία Τριάδα ενεργεί ο Πατήρ δι’ Υιού εν Αγίω Πνεύματι! Οι κακόδοξοι διαστρέφουν την ορθόδοξο διδασκαλία. Εξ ίσου όμως κακόδοξοι είναι αυτοί που δεν κάνουν την διάκριση ανάμεσα στο κακόδοξο και ορθόδοξο. Δεν διορθώνει κανείς μία κακοδοξία διδάσκοντας μία άλλη κακοδοξία.
Argiris Milonas
Τους οικονόμησε τόσο πολύ τους Οικουμενιστές ο Θεός που δεν τον έχουν ανάγκη πλέον, έχουν πλέον τόσο πλούτο αγάπης και έγιναν και αυτόφωτοι.
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
Συμφωνούμε απόλυτα με την Λωρίτου Ελένη, ενώ φαίνεται στο θέμα του αιρετικού Ζηζιούλα να έχει ξεκάθαρες θέσεις και μάλιστα έχει αναδείξει τις πλάνες του, έχει μια έντονη προτεσταντίζουσα αντίληψη βρίζοντας φυσικά τους αντιθέτους…
Λωρίτου Ελένη
Το σχόλιο του κυρ Αμέθυστου για την ορθόδοξο πατερική διδασκαλία περί του Αγίου Πνεύματος και την πέμψη του στην Εκκλησία μετά την Ανάληψη του Χριστού: "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΙΔΕΩΝ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕΝ, ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΕΝΕΔΥΣΑΤΟ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟΣ ΠΟΘΟΣ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΗΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ Η "ΟΡΘΟΔΟΞΗ" ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ...ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΟΥ...ΖΗΣΗ
Βρε φίλε συμφωνείς με την Λωρίτου επειδή υπερασπίζεται τον Ζήση; Το κατέχεις το θέμα; Ταυτίζονται οι άκτιστες ενέργειες με το Άγιο Πνεύμα. Η Πρόνοια του Θεού με την Υπόσταση του Αγίου Πνεύματος; Εχεις συμβουλευθεί τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά επί του θέματος;
Η Δύση ομολογεί τίς άκτιστες ενέργειες κτιστές έτσι ώστε εάν ταυτίσουμε τίς άκτιστες ενέργειες μέ τό Αγιο Πνεύμα, καταργούμε καί τήν Θεότητά Του καί τήν Υπόστασή Του καί τήν οικονομία τής Σωτηρίας.
Ιδού καί τό απόσπασμα τού Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός αναφέρεται σε μία μυστηριώδη οικονομία όσον αφορά την γνώση όλων των αληθειών που ενδιαφέρουν το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος. "Η Π.Δ. εκήρυττε φανερά τον Πατέρα, ενώ τον Υιό αμυδρότερα. Η Καινή φανέρωσε τον Υιό και άφησε να φανεί εν μέρει η Θεότης του Πνεύματος. Τώρα εκπολιτεύεται το Πνεύμα (ζεί ανάμεσα μας, ενεργεί ανάμεσα μας) και μας δηλώνει σαφέστερα τον εαυτό του. Διότι δεν ήτο ασφαλές, ενώ ακόμη δεν ωμολογήθη η Θεότης του Πατρός να κηρύττεται φανερά ο Υιός. Ούτε μόλις έγινε δεκτή η Θεότης του Υιού, να μας φορτώνεται επι πλέον και το Πνεύμα το Άγιον, για να μιλήσω και κάπως τολμηρότερα….αλλά με τις βαθμιαίες προσθήκες και με τις "αναβάσεις", όπως είπε και ο Δαβίδ και με τις προόδους και τις προκοπές από δόξης εις δόξαν να λάμψη το Φώς της Τριάδος τούς λαμπρότερους….Βλέπεις τί φωτισμοί μάς πλημμυρίζουν βαθμηδόν και τί τάξις Θεολογίας. Αυτή και εμείς άριστον και αμείωτον ας διατηρούμε και ούτε ξαφνικά και αθρόως να την εμφανίζουμε ούτε και τελείως να την αποκρύπτουμε. Το μέν γάρ άτεχνον, το δε άθεον. Και το μέν μπορεί να πλήξει τους ξένους, το δε να αποξενώσει τους ιδικούς μας….Ο Σωτήρ έλεγε στους μαθητάς του ότι είχε και άλλα πολλά να τους πεί, τα οποία όμως δεν μπορούσαν τότε να βαστάξουν….Και πάλι έλεγε ότι θα μας τα διδάξει όλα το Πνεύμα, όταν θα έλθη. Νομίζω ότι ένα από αυτά είναι και η ίδια η Θεότης του Πνεύματος, η οποία αποσαφηνίζεται βραδύτερον, μετά την ανάληψη του σωτήρος, οπότε οι μαθητές ήσαν πλέον ώριμοι και ικανοί να κατανοήσουν, διότι δεν δυσπιστούν πλέον στο θαύμα" (Γρ Θεολόγου, Λόγος 31, 26-27).
"Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τον Πατέρα χωρίς τον Υιό, -λέει ο Νύσσης- δεν γίνεται κατανοητός ο Υιός χωρίς το Άγιο Πνεύμα. Καθότι είναι αδύνατον να φτάσουμε στον Πατέρα εκτός και αν μας υψώσει ο Υιός και είναι αδύνατον να ονομάσουμε τον Ιησού Κύριο παρά μόνον εν Αγίω Πνεύματι.
- Η Λωρίδου προσπάθησε νά απαντήσει. Παραθέτουμε τήν απάντηση διότι είναι αποκαλυπτική τής κατά γράμμα κατανοήσεως τών Πατερικών κειμένων, όπως έχει επικρατήσει στούς Προτεστάντες καί τής άγνοιας τής Θεολογίας Τών Πατέρων. Νομίζει λοιπόν όπως καί οι αποτειχισμένοι ότι τό δρά ταυτίζεται μέ τό φανέρωσε. Οτι η ενανθρώπιση είναι η αντικειμενική αποκάλυψη τής Αγίας Τριάδος, ταυτίζοντας τήν Οικονομική Τριάδα μέ τήν Αίδιο ή θεολογική.
- Ο άνθρωπος " αμέθυστος " μόνο νά βρίζει ξέρει . Πάσχει από μεγάλη σύγχυση . Μας πληροφορεί οτι: "ο Ρωμανίδης αναίρεσε τήν δυτική κακοδοξία ότι στην Παλαιά Διαθήκη δρα ο Θεός Πατήρ, στην Καινή Διαθήκη δρα ο σεσαρκωμένος Θεός Λόγος και στην Εκκλησία δρα το Άγιον Πνεύμα διά των ακτίστων ενεργειών του."Reply
Όμως παρακάτω παραθέτει απόσπασμα τού αγίου Γρηγορίου του θεολόγου :
"Η Π.Δ. εκήρυττε φανερά τον Πατέρα, ενώ τον Υιό αμυδρότερα. Η Καινή φανέρωσε τον Υιό και άφησε να φανεί εν μέρει η Θεότης του Πνεύματος. Τώρα εκπολιτεύεται το Πνεύμα (ζεί ανάμεσα μας, ενεργεί ανάμεσα μας) και μας δηλώνει σαφέστερα τον εαυτό του. Διότι δεν ήτο ασφαλές, ενώ ακόμη δεν ωμολογήθη η Θεότης του Πατρός να κηρύττεται φανερά ο Υιός. Ούτε μόλις έγινε δεκτή η Θεότης του Υιού, να μας φορτώνεται επι πλέον και το Πνεύμα το Άγιον, για να μιλήσω και κάπως τολμηρότερα….αλλά με τις βαθμιαίες προσθήκες και με τις "αναβάσεις", όπως είπε και ο Δαβίδ και με τις προόδους και τις προκοπές από δόξης εις δόξαν να λάμψη το Φώς της Τριάδος " [...τούς λαμπρότερους...]
Μήπως κάποιος καλός θεολόγος και ορθόδοξος χριστιανός μπορεί νά μας εξηγήσει τί είναι αυτό που "ανήρεσε " ο Ρωμανίδης καί τί είναι αυτό που αποκαθιστά ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος ;
Είναι σαφές οτι δεν θά έπρεπε ο π. Παύλος Δημητρακόπουλος του αντιαιρετικού γραφείου της μητροπόλεως Πειραιώς νά αναφερθεί στό όνομα του " αμέθυστου " που βαρύνεται μέ τέτοιου είδους παρανοήσεις της ορθοδόξου διδασκαλίας για τό θέμα της Θείας Οικονομίας. - Αμέθυστε , μήν αγωνιάς περιμένοντας απάντηση . Για νά υπάρχει απάντηση πρέπει νά υπάρχει ερώτηση. Εσύ καταλαβαίνεις τί είναι αυτό που ρωτάς;
1) Αν "ταυτίζονται οι άκτιστες ενέργειες με το Άγιο Πνεύμα."
Δεν είναι αυτό τό θέμα μας .
2) (αν ταυτίζεται) Η Πρόνοια του Θεού με την Υπόσταση του Αγίου Πνεύματος;
Ακατανόητο τό ερώτημα ! - Ας δούμε τήν ουσία τής Πατερικής εξηγήσεως τού Μυστηρίου τής Σωτηρίας.
- Ας δούμε όμως και μία θεολογική ερμηνεία της κινήσεως της Αγίας Τριάδος, την οποία ερμηνεύει Ιεραρχικά ο μεγαλύτερος Θεολόγος, Άγιος Μάξιμος ομολογητής, ambigua, 23: «Πώς εξηγείται το γραφέν υπό Γρηγορίου; Διά τούτο μονάς απ’ αρχής εις δυάδα κινηθείσα μέχρι Τριάδος έστη!; Κινείται (απαντά ο Άγιος Μάξιμος) μέσα στον Νου που είναι άξιος να την κατανοήσει, ο οποίος μέσω της Μονάδος και μέσα στην Μονάδα ολοκληρώνει κάθε έρευνα του σ’ αυτή ή για να το πούμε διαφορετικά, ολόκληρη η Μονάς αχώριστη διδάσκει και φανερώνει στον Νου, στην πρώτη του επαφή μαζί Της, την αλήθεια γύρω από την Μονάδα, έτσι ώστε να μην εισαχθεί χωρισμός στην πρώτη Αιτία. Μετά όμως προχωρά στην φανέρωση της θείας και απόρρητης Θεογονίας αυτής της πρώτης Αιτίας, αποκαλύπτοντας του Μυστικά και κρυφά ότι δεν πρέπει να σκεφτεί ποτέ πως αυτό το Υπερούσιο Αγαθό μπορεί να είναι άγονο, στείρο Λόγου και Σοφίας ή Αγιαστικής Δυνάμεως, ομοουσίους και υπαρκτές σαν υποστάσεις, για να μην διατρέξει τον κίνδυνο, αυτός ο Νους, να εννοήσει πως ο Θεός είναι Σύνθεση αυτών, ωσάν να επρόκειτο για τυχαία κατηγορήματα, αντί να πιστεύει δια της πίστεως ότι Αυτοί συνυπάρχουν, συναιωνίως. Λέγεται λοιπόν πως ο Θεός κινείται, καθώς είναι Αιτία της έρευνας του τρόπου με τον οποίον συνυπάρχει. Διότι είναι αδύνατον χωρίς θεϊκό φωτισμό να κατανοήσουμε κάτι από τον Θεό. Διότι ο Θεός που δεν έχει την ίδια φύση με τους ανθρώπους, έχει ασφαλώς και διάφορον τρόπον γεννήσεως.»
- Αμέθυστος
- Ερανισμα
Τις σε εφωτισεν εις την πιστιν της αγιας και προσκυνητης και ομοουσιου Τριαδος; ῍Η τις σοι εγνωρισε την ενσαρκον οικονομιαν του ενος της αγιας Τριαδος; Τις δε σε εδιδαξε τους περι ασωματων λογους η τους περι γενεσεως και συντελειας του ορωμενου κοσμου η περι της εκ νεκρων αναστασεως και της αιωνιου ζωης η περι της δοξης της βασιλειας των ουρανων και της φοβερας κρισεως; Ουχι η χαρις του Χριστου η ενοικουσα εν σοι, ητις εστιν ο αρραβων του αγιου Πνευματος; Τι μειζον ταυτης της χαριτος η τι κρειττον ταυτης της σοφιας και της γνωσεως; ῍Η τι τουτων των επαγγελιων υψηλοτερον; Ει δε εσμεν αργοι και αμελεις και μη καθαιρομεν εαυτους των μολυνοντων ημας και τον νουν ημων εκτυφλουντων παθων, ωστε δυνηθηναι τρανοτερον του ηλιου τους περι τουτων λογους οραν, εαυτους αιτιασωμεθα και μη την της χαριτος ενοικησιν αρνησωμεθα.
Ο επαγγειλαμενος σοι Θεος τα αιωνια αγαθα και τον αρραβωνα του Πνευματος εν τη καρδια δεδοκως ενετειλατο σοι επιμελεισθαι σου του βιου, ινα ο εσω ανθρωπος των παθων ελευθερωθεις αρξηται απεντευθεν της των αγαθων απολαυσεως.
Τουτο το μυστηριον προεγνωσθη προ παντων των αιωνων μονω τω Πατρι και τω Υιω και τω αγιω Πνευματι, τω μεν κατ᾽ ευδοκιαν, τω δε κατ᾽ αυτουργιαν, τω δε κατα συνεργιαν· μια γαρ η Πατρος και Υιου και αγιου Πνευματος γνωσις, οτι και μια ουσια και δυναμις. Ου γαρ ηγνοει του Υιου την σαρκωσιν ο Πατηρ η το Πνευμα το αγιον, οτι εν ολω τω Υιω το μυστηριον αυτουργουντι της ημων σωτηριας δια σαρκωσεως ολος κατ᾽ ουσιαν ο Πατηρ, ου σαρκουμενος αλλ᾽ ευδοκων του Υιου την σαρκωσιν, και ολον εν ολω τω Υιω το Πνευμα το αγιον κατ᾽ ουσιαν υπηρχεν, ου σαρκουμενον αλλα συνεργουν τω Υιω την δι᾽ ημας απορρητον σαρκωσιν.
Ειτε ουν Χριστον ειποι τις ειτε μυστηριον του Χριστου, τουτου την προγνωσιν μονη κατ᾽ ουσιαν εχει η αγια Τριας, Πατηρ και Υιος και Πνευμα αγιον. Και μηδεις διαπορηση πως ο Χριστος, εις ων της αγιας Τριαδος, υπ᾽ αυτης προγινωσκεται, γινωσκων οτι ουχ ως Θεος ο Χριστος προεγνωσθη, αλλ᾽ ως ανθρωπος, ηγουν η κατ᾽ οικονομιαν αυτου δια τον ανθρωπον σαρκωσις. Το γαρ αει ον εκ του αει οντος υπερ αιτιαν και λογον ουδεποτε προγινωσκεται· η γαρ προγνωσις των αρχην (≡14Γ_194≡> εχοντων του ειναι δι᾽ αιτιαν εστιν. Προεγνωσθη ουν ο Χριστος ουχ οπερ ην κατα φυσιν δι᾽ εαυτον, αλλ᾽ οπερ εφανη κατ᾽ οικονομιαν δι᾽ ημας γενομενος υστερον.
Η τους λογους της αγιας Γραφης, την περι του Χριστου (≡14Ε_114≡> ως Θεου και ανθρωπου, ηγουν την περι θεολογιας και οικονομιας, τρανοτεραν αυταις παρεχομενους εννοιαν. Ενα γαρ φησιν ο λογος αυτας εωρακεναι προς τη κεφαλη, και ενα προς τοις ποσι. Προς τη κεφαλη γαρ ειναι τον της θεολογιας λογον δια την θεοτητα του Χριστου, προς δε τοις ποσι τον της οικονομιας δια την σαρκωσιν, και Χριστου μεν κεφαλην την θεοτητα αυτου, ποδας δε την ανθρωποτητα αυτου λεγων τις του εικοτος ουχ αμαρτησεται.- Προς αληθειαν ολικως: Την οικονομιαν ενταυθα φραζει καλως, οτι εις της Τριαδος επαθε. Σημειωσαι δε, οτι μια των υποστασεων ημιν εκοινωνησεν ολικως και οτι αυτον τον Κυριον ημων Ιησουν Χριστον απλουν ειπεν, ειτα συνθετον ανακαλουμενον προς εαυτον την ανθρωπινην εσχατιαν· καλως ουν λεγομεν, οτι εις της αγιας Τριαδος ην εν τω σταυρω.
Ελθων γαρ ο Υιος εκ του Πατρος και επιδημησας εν τω κοσμω ουδε τον Πατερα και το Πνευμα συνηγαγεν εν εαυτω, ουδε μην των οικειων εξελθων εκεινοις κατελιπεν, αλλ' αδιαιρετον της εαυτου μονης εποιησατο την εξοδον.
Το καθ' ημας: Ενταυθα περι της οικονομιας παλιν διαλαβων, τω Θεω Λογω ταυτην προσαπτει, μητε Πατρος, μητε του Πνευματος επικοινωνησαντων, πλην κατα βουλην μονην. Σημειωσαι δε την ακριβη της οικονομιας διηγησιν, οτι ουσιωθη ο υπερουσιος Θεος Λογος αναλλοιωτως, επει μεμενηκε Θεος, και ουσιωθη καθ' ημας εξ ημων ολικως, τουτεστι, σωμα και ψυχην λογικην κατα αληθειαν εσχηκως, και οτι Θεος Λογος εστι κατ' αληθειαν ο παθων, δηλονοτι σαρκι, και οτι ανθρωπικη αυτου εστι θεουργια παντα τα εν τη οικονομια, και οτι ουκ εκοινωνησεν εις ταυτα Πατηρ, ουτε το Πνευμα το αγιον, ει μη τη ευδοκια και βουλησει της σαρκωσεως και εις το συνεργαζεσθαι τω Υιω Θεω τας θεοσημειας.
Διακεκριται: Τουτ' εστι κεχωρησθαι του τριαδικου και θεολογικου Λογου το καθ' ημας εξ ημων ολικως και αληθως σαρκωθηναι, τουτ' εστιν ο της ενανθρωπησεως και σαρκωσεως του Χριστου Λογος, και δρασαι και παθειν οσα της ανθρωπικης αυτου θεωριας εστιν εκκριτα. Αδιατηρητα φησι και εξαιρετα, τουτ' εστιν καθαρα και αδιαβλητα της ανθρωπινης αυτου φυσεως, ατινα εστι τοκος, νηπιοτης, αυξησις, διψα, κοπος, λυπη, δακρυον, πτυελος, αιμα, τρησις, φθορα, ρυσις, εκουσιος νεκρωσις, αφθεγξια, ακινησια, και τα ομοια. Τουτοις γαρ ο Πατηρ και το Πνευμα κατ' ουδενα τροπον η λογον κεκοινωνηκεν, ειμη τις φαιη κατ' ευδοκιαν τε και βουλησιν.- Ερανισμα
- Χαλάρωσε