Όσιος Άνθιμος της Χίου (1869-1960).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Αυτό το πάθος μπορεί να τον φέρει σε μεγάλα κακά κάποιο.
Η ζήλια σε βάζει να κακοποιήσεις τον άλλο, να τον κατακρίνεις, να τον φθονήσεις, να τον καταλαλήσεις, να τον προδώσεις.
Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο αυξάνεται και το πάθος.
Με άλλο μέσω δεν εξαλείφεται παρά μόνο με την παράκληση προς τον Θεόν, με την καθαρά εξομολόγηση και με την περιφρόνηση προς το πάθος αυτό.
Ακόμα και τα ζώα έχουν την ζήλια.
Αλλά τα ζώα καθώς και το παιδί αν ζηλεύουν δεν αισθάνονται [ίσως με την έννοια της ευθύνης], εμείς όμως άνθρωποι με λογική πρέπει να έχουμε τέτοια πάθη;
Ποτέ δε προοδεύει εκείνος που νιώθει ζήλια, όλοι το έχουμε αυτό το κακό, άλλος όμως το πολεμάει και άλλος το μετριάζει.
Όταν το πολεμάς δε σε βλάπτει.
Αυτό το πάθος σε κάνει φθονερό, μισάδελφο, θυμώδη, γεμάτο κακία.
Εάν κανείς δεν επιμεληθεί να το εξαλείψει από μέσα του θα τον καταφάγει.
Απόσπασμα Από Το Βιβλίο Άγιου Ανθίμου Χίου, «Διδαχές Πνευματικές – Άρτος Ζωής» Έκδοση Ιεράς Μονής Παναγίας Βοήθειας Χίου.
1 σχόλιο:
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/09/blog-post_51.html#more
Δημοσίευση σχολίου