Α. Οι Νεοημερολογίτες δέχονται την αίρεση του Οικουμενισμού!
2. Η αίρεση του Οικουμενισμού έγκειται στο ότι εξισώνει την αλήθεια της Ορθοδοξίας με το ψέμα της κακοδοξίας. Ισοπεδώνει Πίστη που αποκάλυψε ο Θεός στους Προφήτες, Αποστόλους και Αγίους, με τις ψευδολογίες των ψευδοπροφητών και των ψευδοδιδασκάλων, «του κοσμοκράτορος του σκότους του αιώνος τούτου»! 219 Ο Οικουμενισμός διδάσκει ότι η «Μία αγία καθολική και αποστολική» Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, είναι ακριβώς το ίδιο, όπως είναι κάθε μια απ’ τις τόσες αιρέσεις, που δημιούργησαν οι διάφοροι κατά καιρούς αιρετικοί! Για το λόγο αυτό η συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» είναι εκ προοιμίου αδιανόητη και απαράδεκτη! Πως είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι η Εκκλησία του είναι η μόνη αληθινή Εκκλησία και ταυτόχρονα να ανέχεται η Εκκλησία του αυτή να μετέχει σ’ ένα οργανισμό, ως μία απ’ τις πολλές Εκκλησίες, που αναγνωρίζουν ότι κατέχουν μέρος της αλήθειας κι’ αγωνίζονται να ιδρύσουν εκ νέου την απολεσθείσα «Μία αγία καθολική και αποστολική» Εκκλησία! Σ’ αυτό το καταγώγιο των αιρέσεων, το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» μετέχουν όλα τα Πατριαρχεία και οι Εκκλησίες των καινοτόμων Νεοημερολογιτών! Δεν μετέχει όμως ο αιρετικός Πάπας, επειδή τούτο θίγει την εκκλησιολογία του! ΄Εχει άδικο, αν κάποιος ισχυρισθεί ότι στη μέλλουσα κρίση τους Νεοημερολογίτες στο ζήτημα αυτό της πίστεως θα τους κρίνει ο Πάπας και οι Φράγκοι, που αρνήθηκαν να μετέχουν σ’ αυτό! Έτσι, φθάσαμε στην «ένωση με τον Πάπα», στα συλλείτουργά τους μ’ αυτόν , την έλευση του στη Ελλάδα και το ολοκληρωτικό «φράγκεμα», όσων δέχτηκαν το φράγκικο Ημερολόγιο, χωρίς κανένας Επίσκοπος, άλλος κληρικός, μοναχός, θεολόγος ή άλλος λαϊκός να διαχωρίζει σήμερα τη θέση του από την «κοινωνία» με τους αιρετικούς Λατινόφρονες! Όλοι οι πιό πάνω, εγκωμιάζουν μεν τους Πατέρες και τους άλλους αγίους που πολέμησαν τις αιρέσεις και αποτειχίστηκαν από αιρετικούς επισκόπους, δεν μιμούνται όμως το παράδειγμά τους! 3. Αντίθετα από πλευράς Παλαιοημερολογιτικής έχει καταδικασθή και αναθεματισθή ο Οικουμενισμός και οι πρωτεργάτες του από το 1998. .........
.........
Β. Οι Νεοημερολογίτες δέχονται την αίρεση των «δύο αγιοτήτων» του Κυρίου!
1. Την αίρεση αυτή, όπως γράφει ο μακαριστός παλαιοημερολογίτης επίσκοπος Πενταπόλεως Καλλιόπιος 222 , αποδέχθηκε όλη η Σύνοδος της Νεοημερολογίτικης Εκκλησίας το 1930, όταν δικαίωσε τον καθηγητή της Θεολογίας που υποστήριζε ότι «δεν πρέπει να λησμονώμεν, ότι η τελειότης, η αγιότης και αναμαρτησία του Ιησού, καίπερ απηλλαγμένη πάσης σκιάς και πάσης κηλίδος και παντός μώμου, δεν ειμπορεί ποτέ να εξισωθεί προς την απόλυτον και απεριόριστον αγαθότητα του Θεού. Η αναμαρτησία και αγιότης του Ιησού ως ανθρώπου υπήρξεν αναμαρτησία και αγιότης ανθρωπίνη. Μολονότι δε ο Ιησούς δεν εγνώρισεν ουδέ μακρόθεν πειραματικώς την αμαρτίαν, όμως η αγαθότης του και η αρετή του διήλθε διάφορα στάδια προόδου έως ου ετελειώθη δια των παθημάτων (Εβρ.β΄10, ε΄8,9) και έμαθεν ο Ιησούς αφ’ ων έπαθε την υπακοήν. Ενώ λοιπόν η αγαθότης του Ιησού ως ανθρώπου υπέκειτο εις πρόοδον και τελειοποίησιν, του Θεού η αγαθότης είναι άπειρος και αμετάβλητος και πάντοτε η αυτή» 223 Η διδασκαλία για ύπαρξη «δύο αγιοτήτων» στον Κύριο είναι νεστοριανικής προελεύσεως. Ο Νεστόριος δίδασκε, ότι ο Χριστός έχει δύο ξεχωριστά πρόσωπα, τα οποία ακολούθως ενώθηκαν σε ένα ηθικό πρόσωπο, το πρόσωπο του Κυρίου. Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, δυο θελήσεις και δύο ενέργειες, αλλά μία μόνο υπόσταση. Οι θελήσεις και οι ενέργειες του Κυρίου είναι φυσικές, επειδή είναι των φύσεών Του. Δεν είναι ηθικές, όπως θέλουν οι Νεστοριανοί. Το μόνο θέλημα, που δεν έχει ο Κύριος είναι το λεγόμενο «γνωμικό» θέλημα. « Γνωμικό» θέλημα έχουμε όλοι εμείς οι λοιποί άνθρωποι, γιατί εμείς καταλήγουμε σε μια απόφαση ύστερα από σκέψη, επειδή δεν έχουμε την παγγνωσία. Ο Χριστός όμως επειδή ως Θεός γνωρίζει τα πάντα, δεν χρειάζεται να βασανίζει τη σκέψη του να αποφασίσει κάτι. Η διδασκαλία, λοιπόν, ότι ο Χριστός είχε «δύο αγιότητες» είναι φοβερή αίρεση, την οποία η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου, όπως είδαμε πιο πάνω έχει καταδικάσει και αναθεματίσει. Την κακοδοξία των «δύο αγιοτήτων» του Κυρίου κατήγγειλαν στη Σύνοδο του Νέου Ημερολογίου το 1929 δύο άτομα. Η Σύνοδος ανέθεσε στον καθηγητή Χρήστο Ανδρούτσο να μελετήσει την καταγγελία, ο οποίος υπέβαλε σ’ αυτήν την από 22 Μαΐου 1930 ΄Εκθεσή του, στην οποία μεταξύ άλλων έλεγε: «Η διάκρισις διπλής αγιότητος εν τω Ιησού Χριστώ, θείας και ανθρωπίνης, ης έχεται ο Π. Τρεμπέλας, ουδέν έχει το δογματικώς επιλήψιμον. Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ’ εξοχήν εις την θέλησιν. Αποδεχόμενοι δ’ εξ ίσου το υπό της εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου διατυπωθέν δόγμα, ότι εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι’ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως. Η αγιότης του Χριστού ως ανθρώπου δεν δύναται να εξισωθή προς την θείαν αγιότητα και πηγήν παντός αγαθού… Οι περί τα θεολογικά ασχολούμενοι γινώσκουσιν, ότι ουδεμία θεία ιδιότης δύναται να μεταδοθή αυτή εις την ανθρωπίνην φύσιν αυτήν, για τον απλούστατον λόγον, διότι αύτη μεν είναι άπειρος, η δε ανθρωπίνη φύσις πεπερασμένη…» 224 Η Σύνοδος της κρατικής Εκκλησίας αποδέχτηκε την κακόδοξη Έκθεση του καθηγητή Χρήστου Ανδρούτσου! Έτσι, κατέστη η ίδια αιρετική!
Γ. Οι Νεοημερολογίτες δέχονται την αίρεση του μονοφυσιτισμού!
Οι Μονοφυσίτες είναι αιρετικοί. Αποκόπηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή δεν δέχτηκαν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, που καταδίκασε όσους δεν δέχονται ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, την θεία και την ανθρώπινη. Κατά τα άλλα, όπως λέει ο Ιωάννης Δαμασκηνός, είναι κατά πάντα Ορθόδοξοι. Σήμερα, Μονοφυσίτες είναι οι Αρμένιοι, οι Ιακωβίτες της Συρίας, οι Κόπτες της Αιγύπτου, οι Αβησσυνοί και οι του Μαλαμπάρ στην Ινδία. Ο Μονοφυσιτισμός φούντωσε τον 5ο αιώνα στην αυτοκρατορία της Ρωμανίας και σαν μια αντίδραση σ’ αυτή. Παρουσιάστηκε δε σαν απάντηση στην αίρεση του Νεστοριανισμού, που διαχώριζε τον άνθρωπο Χριστό, από τον Θεό Χριστό. Κάτι, που κάνει, κατά κάποιο τρόπο και σήμερα, η Εκκλησία της Ελλάδος, όταν δογματίζει ότι ο Χριστός έχει δύο αγιότητες, την θεία και την ανθρώπινη, που είδαμε μόλις πιο πάνω. Με τους Μονοφυσίτες οι Εκκλησίες του Νέου Ημερολογίου έκαναν Θεολογικό Διάλογο από το 1964. Στην πρώτη συνάντησή τους, μετά από εισήγηση του καθηγητή Ιω. Καρμίρη, οι Μονοφυσίτες κατενθουσιασμένοι χειροκροτούσαν ότι συμφωνούν μαζί του και δέχονται την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Όμως, με υπόγειες παρεμβάσεις ανθρώπων του Π.Σ.Ε. οι Μονοφυσίτες έπαυσαν να υποστηρίζουν την αναγνώριση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, για να καταλήξει ο Διάλογος αυτός στις Συμφωνίες του Σαμπεζύ του 1990, κατά τις οποίες, αντί αυτοί ν’ αναγνωρίσουν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, οι Νεοημερολογίτες τους αναγνώρισαν ως Ορθοδόξους! Τις συμφωνίες αυτές πρώτος κατήγγειλε ο επίσκοπος του Παλαιού Ημερολογίου Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος, 227 στον οποίο οι Κόπτες της Αιγύπτου, χρεώνουν το ναυάγιο της ψευδενώσεως. Παρά ταύτα, τις συμφωνίες του Σαμπεζύ του 1990 δέχτηκαν οι οπαδοί του Νέου. Βάσει αυτών, τουλάχιστον το Πατριαρχείο Αντιόχειας απέκτησε «κοινωνία» με τους μονοφυσίτες της περιοχής του, τους λεγόμενους Ιακωβίτες! Εν μέρει «κοινωνία» με τους μονοφυσίτες της Αιγύπτου, τους λεγόμενους Κόπτες, απέκτησε και το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας. Και με τα Πατριαρχεία αυτά «κοινωνούν» όλα τα άλλα Πατριαρχεία και όλες οι άλλες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες!
Δ. Οι Νεοημερολογίτες δέχονται την αίρεση του παπισμού!
Οι Νεοημερολογίτες με την «κοινωνία» που εξακολουθθούν να έχουν με τους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και τους άλλους Προκαθημένους των Εκκλησιών τους, οι οποίοι δέχτηκαν την «ένωση των Εκκλησιών», που υπέγραψε ο Αθηναγόρας με τον Πάπα Παύλο Στ΄ το 1965 228 , προσχώρησαν πλέον στην αίρεση του παπισμού, έστω και αν ισχυρίζονται ότι αυτοί κρατούν τα Ορθόδοξα δόγματα! Αυτό πλέον δεν έχει καμμία σημασία, γιατί η «ένωση των Εκκλησιών» του 1965 στηρίζεται στη συμφωνία τόσο οι Ορθόδοξοι, όσο και οι Λατίνοι θα διατηρήσουν τα δόγματά τους, ως έθιμά τους, αλλά θα είναι ενωμένη σε μία Εκκλησία, υπό τον Πάπα! Το μοντέλο αυτό της «Ενώσεως των Εκκλησιών» είναι εφεύρημα του παπισμού και εξυπηρετεί μόνο και μόνο τον παπισμό. Είναι το μοντέλο της Ουνίας, που είναι διαμετρικά αντίθετο με την Ορθοδοξία! Και γι’ αυτό, το 1993 ορισμένα Πατριαρχεία υπέγραψαν την προδοτική συμφωνία του Μπελεμέντ, με την οποία αναγνωρίσθηκε η Ορθοδοξία των Ουνιτών, ως πρότυπο της Ενώσεως! Να, λοιπόν, που έχει διολισθήσει η Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, με ανυποψίαστα τα μέλη της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου