Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΕΥΤΕΛΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΕΩΣ (8)

Συνέχεια από 23 Μαρτίου 2013

Ο όρος θρησκεία «religio», προέρχεται απο τα λατινικά και σημαίνει ξαναδιαβάζω, επαναλαμβάνω ή συλλέγω. Ξαναμαζεύω, συγκεντρώνω κάτι που έχει σκορπιστεί και το ξανακάνω Ένα, ενότητα. Αυτή η συγκέντρωση συμβαίνει στην λατρεία των θεών, σύμφωνα με τον Κικέρωνα.

            Σύμφωνα με τον Τερτυλλιανό όμως και τον Αυγουστίνο η θρησκεία προέρχεται από το Religare, που σημαίνει ξανασυνδέομαι, και δείχνει μία επανασύνδεση του θρησκευτικού ανθρώπου με τον Θεό. Ο άνθρωπος ασκώντας μία θρησκεία, εκφράζει την πεποίθηση πώς η πραγματικότης που τον περικλείει εξαρτάται από μία πραγματικότητα που υπερβαίνει τον κόσμο. Έτσι η θρησκευτικότης είναι οι προσπάθειες των ανθρώπων να βρεθούν σε μία θετική σχέση μ’αυτή την υπερβατική πραγματικότητα.

Όμως οι θρησκείες δέν είναι αθώες. Έχουν και αυτές μολυνθεί από το κακό. Διότι η θρησκεία δέν είναι ένα αφηρημένο πράγμα που ζεί ανεξάρτητα από τους ανθρώπους, αλλά η ουσία της, η κατοικία της, βρίσκεται μέσα στους ανθρώπους. Η κάθε θρησκεία μορφοποιεί τα υποκείμενα που την πιστεύουν αλλά ταυτοχρόνως και οι πιστοί, και τα άτομα που θρησκεύουν, δίνουν ένα πρόσωπο στην κάθε θρησκεία.

Έτσι πρίν απο τον Οικουμενισμό της ενώσεως και της Ειρήνης των Θρησκειών, έρχεται ο Οικουμενισμός του μίσους, του Φανατισμού, της τυφλής πίστεως. Σ’αυτόν τον φανατισμό δέν υπάρχει αντίδοτο. Και στην ύπαρξη και την αποδοχή του φανατισμού ή στην αποκήρυξη του, όπως και στην αδυναμία υπάρξεως φανατισμού, κρίνονται οι θρησκείες και η Εκκλησία. Όταν μία θρησκεία εισβάλλει στην σφαίρα επιρροής μίας άλλης θρησκείας και της αμφισβητεί το μονοπώλιό της στην αλήθεια, τότε μπορούν να ξεσπάσουν πολύ σκληροί πόλεμοι μεταξύ των ανθρώπων.

Με το νέο μοντέλλο εργασίας πάνω στις διάφορες θρησκείες, που ονομάζουν πλέον οι ειδικοί «εσωτερισμό», οι ειδικοί αυτοί αποκτούν κατ’αρχάς την ευκαιρία που τους δίνει η απόλυτη αλήθεια που εκφράζεται στον Χριστιανισμό, να μετρήσουν την αλήθεια των άλλων θρησκειών. Και η αλήθεια του Χριστιανισμού είναι η κοινωνία με τον Θεό. Αυτό είναι το περιεχόμενο τής Χριστιανικής πίστεως. Και μ’ αυτό το κριτήριο, ο Χριστιανός μπορεί να ανακαλύψει μία παρόμοια αλήθεια και στις υπόλοιπες θρησκείες. Διότι όλες οι θρησκείες, όπως μαρτυρεί και το κατά Ιωάννην 18,37, έχουν σαν σκοπό τους την κοινωνία με τον Θεό και την μαρτυρία της αλήθειας: «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τή αληθεία».

Έτσι λοιπόν επειδή όλες οι θρησκείες μαρτυρούν περί της αληθείας, και ο Χριστιανισμός δέν είναι πιό αληθινός των άλλων. Διότι μία θρησκεία χωρίς μία απαίτηση αλήθειας δέν θα γινόταν πιστευτή και δέν θα μπορούσαν οι άνθρωποι να την εμπιστευθούν στην ζωή και στον θάνατο. 
(Εκτός όλων των άλλων, προκειμένου να καταργηθεί η πτώση, ξεχνιέται εύκολα η ειδωλολατρία, όπως επίσης ότι οι απόστολοι εμαθήτευσαν τα έθνη, διδάσκοντας τα την αλήθεια τής ενσαρκώσεως, διότι άλλη αλήθεια δέν υπάρχει, εκτός της φιλοσοφικής των αρχαίων Ελλήνων, η οποία δέν ανταποκρίνεται ούτε αυτή στην πεπτωκία ανθρώπινη Φύση, δέν είναι η αναζήτηση της αλήθειας πανανθρώπινο φαινόμενο, πανανθρώπινη είναι μόνον η Σοφιστική, και μετά την διδασκαλία τους τούς βάπτιζαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Χωρίς λοιπόν το βάπτισμα Χριστιανική αλήθεια, δέν υφίσταται, όπως και χωρίς την ελληνική φιλοσοφία ανθρώπινη αλήθεια δέν υφίσταται).
 Έτσι λοιπόν το εσωτερικό Χριστιανικό μήνυμα, βάσει του οποίου θα επιτευχθεί η ένωση των θρησκειών, πηγάζει απο το Ευαγγέλιο. (Ιωάν 3,21). Ο δέ ποιών την αλήθειαν έρχεται πρός το φώς, ίνα φανερωθή αυτού τα εργα, ότι εν Θεώ έστιν ειργασμένα.

[Ίσως μπορούμε σ’αυτό το σημείο να αισθανθούμε το σόκ της Ορθοδόξου αποστολής στην Φερράρα, μπρός στην λεπτή διαλεκτική διαστρέβλωση του Ευαγγελίου απο τους Καθολικούς της εποχής. Την αφάνταστη πολιορκία απο ψευδείς ερμηνείες. Την δυσκολία αντιστάσεως στις σειρήνες. Απόδειξη είναι πώς ένας μόνον αντιστάθηκε! Γι’αυτόν τον λόγο όσοι συμμετείχαν στους διαλόγους σήμερα, αιχμαλωτίστηκαν από την αληθοφάνεια της αιρέσεως. Μηδενός εξαιρουμένου. Ούτε του Ρωμανίδη, ούτε του Ζήση, ούτε του Λουδοβίκου.]

Για να πούμε όμως καί την μαύρη αλήθεια, όλες οι θρησκείες επηρεάστηκαν και προσαρμόστηκαν στην ενσάρκωση του Κυρίου και στο Ευαγγέλιο. Σιγά-σιγά όλοι οι θρησκευτικοί αρχηγοί, έγιναν Θεοί, με υπερκόσμιο γέννηση, μίλησαν την αλήθεια. Όπως ο Βούδας, ο Μωάμεθ, μέχρι τον Μούν, τον Μεσσία που υπηρέτησε ο Αγουρίδης. Το κατ’ εικόνα στην Δύση έγινε θεϊκό στοιχείο και τόπος της θέωσης ο δημιουργός του προσώπου. Διότι και η νεοορθόδοξη φιλοσοφία του προσώπου, είναι θρησκεία. Και τώρα λόγω της απιστίας μας, θα ενωθούμε υποτίθεται, με τους μνηστήρες της Θεότητος. Ακόμη και η απιστία είναι απίστευτη.

Ας συνεχίσουμε λίγο ακόμη την γνωριμία μας με τους ελιγμούς της πλάνης που μας φόρεσαν καπέλο οι επιτήδειοι.

Ο Προτεστάντης θεολόγος Gerd Theiβen λοιπόν, απέδειξε πώς γενικώς, η Καινή διαθήκη αναφέρεται στην θρησκευτική σημειολογία των Εβραίων, και μάλιστα πώς ξεκινώντας ακριβώς απο αυτή την σχέση, ο Χριστιανισμός οργανώνεται και εκφράζει την δική του ξεχωριστή ταυτότητα. Έτσι λοιπόν το Χριστιανικό μήνυμα απευθύνεται σε ανθρώπους που ήδη θρησκεύουν. (Να γιατί έχει τεράστια σημασία η αποελληνοποίηση της σκέψης και της πίστεως. Αυτή η αποελληνοποίηση έριξε τον Χριστιανισμό στα χέρια των Εβραίων και τον οδήγησε στην Μετα-Πατερική Θεολογία που κήρυξε πρώτος ο Φλωρόφσκι. Διότι επιστροφή στους Έλληνες Πατέρες χωρίς την Ελληνική Φιλοσοφία είναι αδύνατη, όπως μας έδειξε η αποτυχία της και όπως μας δείχνουν οι Ρώσοι Θεολόγοι οι οποίοι προσπάθησαν να διαβάσουν τους Πατέρες με τα γυαλιά του Γερμανικού ιδεαλισμού). Οι Χριστιανοί λοιπόν, όχι η Εκκλησία, αναφέρονται εξ’αρχής σε μία θρησκεία που έχει ήδη ολοκληρωτικώς συσταθεί. (Στους Φαρισαίους!). Ο Χριστιανισμός λοιπόν προϋποθέτει την θρησκεία. (Εφόσον καταργήσουμε τους προφήτες όλα είναι πλέον δυνατά).
 Συνεχίζουμε την τρέλλα με την οποία βρίσκεται σε διάλογο ο Βασιλειάδης, ο Μεσσηνίας, ο Καλαϊτζίδης.

Ο Χριστιανισμός φαίνεται να είναι η μοναδική θρησκεία η οποία παρέλαβε ολόκληρο το σώμα της Αγίας Γραφής μίας άλλης θρησκείας και το προσάρτησε στον κανόνα της δικής του Βίβλου. Και μέχρι σήμερα ακόμη η Εκκλησία διαβάζει τα Ιερά κείμενα μίας άλλης θρησκείας, ονομάζοντας τα «τον Λόγο του Θεού». Έτσι λοιπόν η Εκκλησία εκφράζει πώς το Χριστιανικό μήνυμα απευθύνεται a’priori, σε ανθρώπους που ήδη θρησκεύουν και πιστεύουν στον Θεό. Ο Εβραϊσμός και ο Χριστιανισμός λοιπόν δέν σχετίζονται μόνον Ιστορικά, αλλά και Θεολογικά. (Το γεγονός πώς έγιναν Χριστιανοί μόνον οι Έλληνες αποσιωπάται). Διότι η Ιερή γραφή των Εβραίων ερμηνεύεται με μία καινούργια θεολογική οπτική και δίνει την Κ.Δ.

Ο Ιησούς Χριστός υπήρξε ένα παιδί των Ιουδαίων. Μεγάλωσε μέσα στην θρησκεία του και μ’αυτή την Βίβλο, ο Ιησούς έζησε, σκέφτηκε, αισθάνθηκε και μίλησε σαν ένας πιστός Εβραίος που ακολούθησε πιστά την θρησκεία του. Μοιράστηκε την πίστη των Πατέρων ακούγοντας το μήνυμα του Γιαχβέ, του Θεού του Ισραήλ, όπως του μεταδόθηκε απο τις Γραφές. Ο Ιησούς κατεύθυνε το μήνυμα του στους Εβραίους, προσπαθώντας να τους διδάξει να κατανοούν την αρχαία Γραφή, μ’έναν εντελώς καινούργιο τρόπο. Έτσι λοιπόν, το Χριστιανικό μήνυμα, εξ’αρχής αναφέρεται στην θρησκεία. Διότι ακριβώς η θρησκεία διδάσκει την σωστή σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Απο αυτή την σωστή σχέση εξαρτάται και η σωστή σχέση με τους ανθρώπους και με την υπόλοιπη δημιουργία. Λύτρωση και καταλλαγή πραγματοποιούνται μόνον σε κοινωνία με τον Θεό.

Ποιός μπορεί να αντισταθεί στην Αληθοφάνεια; Στον οργασμό της σωστής παρερμηνείας; Ο Ζηζιούλας δέν μπόρεσε. Μόνον ο Σωκράτης αντιστάθηκε στην αληθοφάνεια της σοφιστικής. Και βρήκε την ανθρώπινη αλήθεια. Διότι ο εχθρός, το αντίθετο της αλήθειας, είναι η αληθοφάνεια, όχι το ψέμμα. Το ψέμμα αντιτίθεται στην πραγματικότητα και μόνον.

Και συνεχίζουμε το όργιο της απάτης, που η πουλημένη διοίκηση της σημερινής μας Εκκλησίας, ονομάζει ΔΙΑΛΟΓΟ.

Το μόνο που δέν επιθυμούσε ο Ιησούς ήταν να εκμηδενίσει την παραδοσιακή θρησκεία στην οποία γεννήθηκε, και να την αλλάξει με μία άλλη. Δέν ήθελε να σβύσει την θρησκεία του και να βάλει στην θέση της τον εαυτό του. «Μή νομίσετε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας, ούκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσει» (Ματθαίον 5,17). [Τί σχέση έχουν οι προφήτες με τους Φαρισαίους μόνον ο Βασιλειάδης το γνωρίζει]. Ο Ιησούς λοιπόν δέν ήθελε να αντικαταστήσει την πίστη των Εβραίων με μίαν άλλη, αλλά να δώσει έναν καινούργιο τρόπο κατανοήσεως της αρχαίας θρησκείας και να την ολοκληρώσει. (Μόνον η αρχαία φιλοσοφία κατέλυσε την παλιά θρησκεία, απο τον Ηράκλειτο μέχρι τον Σωκράτη).

Απόδειξη αυτού του πράγματος είναι η πορεία των μαθητών πρός τις Εμμαούς. Στην διάρκεια της διαδρομής, ανοίγοντας τα μάτια τους, τους βοήθησε να κατανοήσουν τις αρχαίες Γραφές και τους οδήγησε στην πίστη σ’αυτόν. (Λουκά 24,13-27). (Το ευαγγέλιο όμως μαρτυρεί πώς μόνον όταν μοίρασε το ψωμί αναγνωρίστηκε από τους μαθητές του. Η καθαρή διαστρέβλωση. Δυστυχώς δέν γνωρίζουν πώς οι Βιαστές των κειμένων δέν θα κερδίσουν την Βασιλεία των Ουρανών).

Ιστορικά λοιπόν το Χριστιανικό μήνυμα κατάγεται απο την θρησκευτική κοινότητα του Ισραήλ. Είναι μία παραλλαγή αυτής της θρησκείας. Μόνον στην συνέχεια εξελίχθηκε σαν μία αυτόνομη θρησκεία. Και η εξέλιξη αυτή επηρεάσθηκε εμφανώς από Ιστορικούς παράγοντες. Καθοριστικός υπήρξε ο παράγων της καταστροφής του Ναού, στα 70 μ.Χ. και η εξορία του Εβραϊκού λαού που ξεχώρισε αναγκαίως τους Ιουδαιο-Χριστιανούς από τους Εβραίους.

Μόνον μετά τα Ιστορικά αυτά γεγονότα, εμφανίζεται η Εκκλησία και ο Χριστιανισμός εξαφανίζει κυριολεκτικά την θρησκεία των Εβραίων μέχρι σήμερα, που παίρνει την εκδίκησί της.

Ένα θεολογικό παράδοξο που οδήγησε στην διαφοροποίηση, είναι μόνον το γεγονός πώς οι ίδιοι οι Εβραίοι άκουσαν και προσέλαβαν το μήνυμα του Ιησού, σαν ένα καινούργιο δόγμα που διδασκόταν με αυθεντία: «Τί έστι τούτο; Τις η διδαχή η καινή αυτή, ότι κατ’ εξουσίαν και τοις πνεύμασι τοις ακαθάρτοις επιτάσσει, και υπακούουσιν αυτώ;» (Μάρκον 1,27-28).

Οι άμοιροι προσπαθώντας να διαβάλλουν τον Χριστό και την Εκκλησία μας περιγράφουν τις μεθόδους τους: ερμηνεύουν με νέο τρόπο αποσπάσματα του Ευαγγελίου, αφαιρώντας τα απο την συνέχεια τους. Δημιουργούν μία νέα θρησκεία, στις στάχτες της παλαιάς.

Συνεχίζεται.

Αμέθυστος.