Τα "απρόθυμα" ραντεβού της Ελλάδας στα οποία ποτέ η Ρωσία δεν έρχεται - Αλήθειες και μύθοι

ΠΗΓΗ: Παρέμβαση



Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Το “ξανθό γένος”, η “κόκκινη αρκούδα” πιο παλιά δεν ήρθε πάλι στο πάντα απρόθυμο ραντεβού που της κλείνουμε. Η συζήτηση για την απροθυμία της Ρωσίας να εμπλακεί στην υπόθεση της δραματικής κρίσης στην Κύπρο, ήταν πολύ έντονη τις τελευταίες ημέρες και απέδειξε για άλλη μια φορά ότι παρασυρόμαστε εύκολα σε εκτιμήσεις εύκολες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ακόμη και για πράγματα που έχουμε ξαναζήσει, πάθαμε απ΄ αυτά αλλά δεν μάθαμε.

Τα τελευταία χρόνια διαβάζουμε και ακούμε τις αναλύσεις διαφόρων -αρκετοί γραφικοί- για την αμέριστη συμπαράσταση που θα πρέπει να αναμένει η Ελλάδα από τους ομόθρησκους Ρώσους. Υποστήριξη που θα πρέπει να μας κάνει ατρόμητους. Κάποιοι από τους αναλυτές είχαν βέβαια και κίνητρα ...επιχειρηματικά αφού το αφήγημα της καθόδου του ρωσικού στόλου στο Αιγαίο, ο οποίος θα κατατρόπωνε τους Τούρκους άφηνε πολλά ...παραθυράκια για δουλειές. Προς το παρόν βέβαια η Μόσχα προσπαθεί να πουλήσει S 400 στην Τουρκία, όπως οι “φίλοι” μας οι Γερμανοί πούλησαν έξι υποβρύχια τύπου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ.

Ανατρέχοντας στο παρελθόν εύκολα κανείς διαπιστώνει ότι στα ραντεβού μας με τους Ρώσους υπήρχε πάντα ασυνέπεια. Και από τους δύο. Εμείς δύσκολα τα κλείναμε αυτά τα ραντεβού και πάντα όταν είμασταν στα δύσκολα και οι Ρώσοι σχεδόν πάντα ...μας έστηναν. Ακόμη και τότε που ήρθαν το 1770 οι αδελφοί Ορλόφ, προκοπή δεν είδαμε. Τα Ορλοφικά όπως έμεινε να λέγεται εκείνη η πρώτη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον των Οθωμανών είχε άδοξη κατάληξη και οι Ρώσοι μπήκαν στα πλοία και έφυγαν.

Η Ρωσία δεν ήταν καν “ζεστή” από την αρχή στην Επανάσταση και μόνο όταν στάθμισε τα συμφέροντά της την είδε θετικά.
Οι Μπολσεβίκοι μόλις ανέλαβαν την εξουσία απέκτησαν επαφή με τον Κεμάλ κι αυτό μας στοίχισε. Δεν σημαίνει ότι το έκαναν για να μας “εκδικηθούν” για τη συμμετοχή μας στον πόλεμο της Κριμαίας, αλλά εκείνη την στιγμή το συμφέρον τους επέβαλε να τα “βρουν” με τον Κεμάλ.

Πολύ αργότερα όταν πια η Σοβιετική Ένωση κυριαρχούσε στον μισό κόσμο οι αντάρτες του ΔΣΕ περίμεναν μάταια την στρατιωτική βοήθεια του Στάλιν, ο οποίος από τη Γιάλτα ακόμη τους είχε ξεγράψει, αλλά δεν τους το είχε πει αφήνοντας το παιχνίδι να εξελιχθεί, μήπως και γίνει η έκπληξη! Ένα παιχνίδι που κόστιζε κάθε μέρα ανθρώπινες ζωές. Όσο για τη βοήθεια; Επί της ουσίας τίποτα. Η ιστορία με τις αρβύλες που ήταν όμως μόνο ...αριστερές είναι γνωστή.

Πάντα η Ρωσία, όπως κάθε μεγάλη ή και μικρή χώρα σταθμίζει τα δικά της συμφέροντα και με βάση αυτά προχωρά. Όπως και στον Εμφύλιο η Σοβιετική Ένωση δεν ήθελε να θέσει σε κίνδυνο όσα είχε κερδίσει, έτσι και σήμερα η Ρωσία δεν θα έβαζε σε κίνδυνο τα 52 δις ευρώ που έχει συναλλαγές με την Ευρώπη και ειδικά με την Γερμανία για να υποστηρίξει την Κύπρο. Στην ζυγαριά τα 52 δις μέτρησαν περισσότερο. Ακόμη και από την Ορθοδοξία για όσους γραφικά θεωρούν δεδομένη την ρωσική υποστήριξη λόγω θρησκείας. Τόσο απλά.

Η θεωρία της καθόδου των Ρώσων στα ¨θερμά νερά της Μεσογείου” κι όλα αυτά που την εποχή του Ψυχρού Πολέμου αποτελούσαν μεγάλα θέματα αντιπαράθεσης των δύο υπερδυνάμεων, φαίνεται ότι πλέον λύνονται με άλλους τρόπους. Η Gazprom μπήκε στο 30% του κοιτάσματος Ταμάρ στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, πρόσφατα και αυτή η συμφωνία είναι μάλλον ισχυρότερη από τον ρωσικό στόλο, ο οποίος πάντως όπως διαπιστώνουμε κυκλοφορεί ελεύθερα στα “θερμά νερά της Μεσογείου”.

Ασφαλώς υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Αυτή που μας αφορά. Μιλήσαμε για “απρόθυμα ραντεβού” με τη Ρωσία. Είναι απρόθυμα γιατί ποτέ δεν προσπαθήσαμε να “συναντηθούμε” με τη Μόσχα με προοπτική πραγματικής συνεργασίας. Πάντα προσφεύγαμε όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα. Ή προσφεύγαμε χωρίς αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε ,όπως έκανε ο Καραμανλής ο νεότερος. Δεν υποστηρίζουμε ότι ήταν εύκολο, γιατί για ορισμένες χώρες η Γιάλτα εξακολουθεί να ισχύει. Και η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται σ΄ αυτές.