Πηγή: Antilogos-gr
Και ξαφνικά η Κύπρος παύει να είναι αυτό
που ήταν. Από παράδεισος οικονομικής ευμάρειας, φιλόξενο καταφύγιο
κεφαλαίων που αναζητούν υψηλότερες αποδόσεις αλλά και διακριτικότητα ως προς την
προέλευσή τους, σημαία ευκαιρίας για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, υποβιβάζεται σε
ένα διχοτομημένο κρατίδιο υπό χρεοκοπία, στην άκρη μιας κλονιζόμενης
Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Βαρύ το πλήγμα για την κοινοτική αλληλεγγύη και την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος και ενδεχομένως και του ευρώ. Οπως σχολιάζουν καυστικά οι «Financial Times»: «Αντί να ρίξουν σωσίβιο στην Κυπριακή Δημοκρατία, έδεσαν στον λαιμό της μια πέτρα».
Είναι μικρόψυχη η συμπεριφορά των ισχυρών της ευρωζώνης απέναντι σε ένα μικρό νησί-κράτος, που δήθεν τους δημιουργούσε προβλήματα στις σχέσεις με την ενδυναμούμενη περιφερειακή δύναμη του τουρκικού μουσουλμανικού γίγαντα. Ενοχλούσε επίσης ότι επεδίωξε με μεγάλη επιτυχία να αναδειχθεί σε έναν φορολογικό παράδεισο, ανταγωνιζόμενο όλους εκείνους που ανθούν μέσα στην υπόλοιπη ΕΕ.
Η συσσώρευση δισεκατομμυρίων ευρώ κυρίως από πλούσιους Ρώσους και από όμορες αραβικές χώρες, ακόμη και από κοινοτικά μέλη, θεωρήθηκε πρόκληση. Η απόφαση της ευρωζώνης να επιβάλει «κούρεμα» των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, ακόμη και αν θεωρηθεί επιβαλλόμενη στη διαδικασία διάσωσης του κυπριακού τραπεζικού συστήματος και της Κύπρου από τη χρεοκοπία, μόλις και συγκαλύπτει την τιμωρητική διάθεση του ισχυρού απέναντι σε έναν νάνο, που τον ανταγωνίζεται.
Κατά τη διαδικασία που οδήγησε στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ως αντιπρόεδρος της Μεικτής Επιτροπής ΕΕ - Κύπρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έθεσα κατ' επανάληψιν το ερώτημα: «Γιατί αμφισβητείτε το δικαίωμα στην Κυπριακή Δημοκρατία να διατηρήσει το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς για τα επενδυόμενα σε αυτήν επιχειρηματικά κεφάλαια (ως offshore εταιρείες ή ως αποταμίευση);». Η απάντηση ήταν ότι αυτό το καθεστώς αντίκειται στους κοινοτικούς κανονισμούς, που δεν ανέχονται φορολογικούς παραδείσους. Και στην ένσταση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι γεμάτη από φορολογικούς παραδείσους, η διόλου σοβαρή απάντηση ήταν ότι αυτοί προϋπήρχαν της ευρωζώνης.
Για όσους αγνοούν αυτούς τους φορολογικούς παραδείσους αναφέρω ενδεικτικά: Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Ανδόρα, Μόντε Κάρλο, Αγιος Μαρίνος, Channel Islands (μεταξύ Βρετανίας και Γαλλίας), Αζόρες, Εσθονία. Και ακόμη την ειδική φορολογική ανοχή για το Βέλγιο και την Αυστρία, όπως ελάχιστοι ξέρουν.
Και τώρα ξαφνικά άνοιξε ο ασκός του Αιόλου με την απαίτηση να φορολογηθούν οι τραπεζικές καταθέσεις κατά 6%-9%, και μάλιστα από το πρώτο ευρώ. Ανεπανόρθωτο ενδεχομένως ρήγμα στην κοινοτική εγγύηση για αφορολόγητο των καταθέσεων τουλάχιστον για ποσόν ως 100.000 ευρώ.
Η Κυπριακή Βουλή απέρριψε την πρόταση-προσφορά της ΕΕ. Η συνέχεια αγνοείται από το σημείωμα αυτό, καθώς παραδόθηκε για δημοσίευση την περασμένη Τετάρτη. Η φυγή πάντως των καταθέσεων από την Κύπρο θεωρείται αναπόφευκτη. Ιδιαίτερα των τεράστιων ποσών που αποταμίευσαν τα τελευταία χρόνια ρώσοι ολιγάρχες. Πλήγμα και για τους Ελληνες που είχαν καταφύγει στη γενναιόδωρη (με υψηλό επιτόκιο) φιλοξενία των κυπριακών τραπεζών φοβούμενοι την ελληνική χρεοκοπία.
Τι θα συγκρατήσει όμως τις καταθέσεις και στις άλλες προβληματικές οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Πολύ περισσότερο, όταν ήδη από καιρό τα κερδοσκοπικά κεφάλαια φαίνεται να εγκαταλείπουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες αναζητώντας περισσότερη ασφάλεια (και μυστικότητα) εκτός Ευρώπης. Και μόνο το γεγονός ότι η οικονομικά πανίσχυρη Γερμανία αισθάνθηκε την ανάγκη να ανακοινώσει πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τους σε αυτήν καταθέτες αποδεικνύει πόσο την ανησυχεί μια τέτοια διαρροή. Αλλωστε οι ΗΠΑ έσπευσαν να προσφέρουν τη σίγουρη φιλοξενία τους για όσους φοβίζει η ευρωπαϊκή ανασφάλεια.
Η εκτός ορίων φούσκα από καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες, σε συνδυασμό με τον γιγάντιο σοβιετικού τύπου σπάταλο κρατικό τομέα που είχε επιβληθεί από χρόνια από το ΑΚΕΛ, ήταν αναπόφευκτο κάποτε να εκραγεί. Σήμερα η Κύπρος είναι υπό χρεοκοπία και οι γενικότερες συνέπειες φαίνονται ζοφερές.
Του (ΜΕΓΑΛΟΥ) Γ. Μαρίνου από το Βήμα
Βαρύ το πλήγμα για την κοινοτική αλληλεγγύη και την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος και ενδεχομένως και του ευρώ. Οπως σχολιάζουν καυστικά οι «Financial Times»: «Αντί να ρίξουν σωσίβιο στην Κυπριακή Δημοκρατία, έδεσαν στον λαιμό της μια πέτρα».
Είναι μικρόψυχη η συμπεριφορά των ισχυρών της ευρωζώνης απέναντι σε ένα μικρό νησί-κράτος, που δήθεν τους δημιουργούσε προβλήματα στις σχέσεις με την ενδυναμούμενη περιφερειακή δύναμη του τουρκικού μουσουλμανικού γίγαντα. Ενοχλούσε επίσης ότι επεδίωξε με μεγάλη επιτυχία να αναδειχθεί σε έναν φορολογικό παράδεισο, ανταγωνιζόμενο όλους εκείνους που ανθούν μέσα στην υπόλοιπη ΕΕ.
Η συσσώρευση δισεκατομμυρίων ευρώ κυρίως από πλούσιους Ρώσους και από όμορες αραβικές χώρες, ακόμη και από κοινοτικά μέλη, θεωρήθηκε πρόκληση. Η απόφαση της ευρωζώνης να επιβάλει «κούρεμα» των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, ακόμη και αν θεωρηθεί επιβαλλόμενη στη διαδικασία διάσωσης του κυπριακού τραπεζικού συστήματος και της Κύπρου από τη χρεοκοπία, μόλις και συγκαλύπτει την τιμωρητική διάθεση του ισχυρού απέναντι σε έναν νάνο, που τον ανταγωνίζεται.
Κατά τη διαδικασία που οδήγησε στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ως αντιπρόεδρος της Μεικτής Επιτροπής ΕΕ - Κύπρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έθεσα κατ' επανάληψιν το ερώτημα: «Γιατί αμφισβητείτε το δικαίωμα στην Κυπριακή Δημοκρατία να διατηρήσει το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς για τα επενδυόμενα σε αυτήν επιχειρηματικά κεφάλαια (ως offshore εταιρείες ή ως αποταμίευση);». Η απάντηση ήταν ότι αυτό το καθεστώς αντίκειται στους κοινοτικούς κανονισμούς, που δεν ανέχονται φορολογικούς παραδείσους. Και στην ένσταση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι γεμάτη από φορολογικούς παραδείσους, η διόλου σοβαρή απάντηση ήταν ότι αυτοί προϋπήρχαν της ευρωζώνης.
Για όσους αγνοούν αυτούς τους φορολογικούς παραδείσους αναφέρω ενδεικτικά: Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Ανδόρα, Μόντε Κάρλο, Αγιος Μαρίνος, Channel Islands (μεταξύ Βρετανίας και Γαλλίας), Αζόρες, Εσθονία. Και ακόμη την ειδική φορολογική ανοχή για το Βέλγιο και την Αυστρία, όπως ελάχιστοι ξέρουν.
Και τώρα ξαφνικά άνοιξε ο ασκός του Αιόλου με την απαίτηση να φορολογηθούν οι τραπεζικές καταθέσεις κατά 6%-9%, και μάλιστα από το πρώτο ευρώ. Ανεπανόρθωτο ενδεχομένως ρήγμα στην κοινοτική εγγύηση για αφορολόγητο των καταθέσεων τουλάχιστον για ποσόν ως 100.000 ευρώ.
Η Κυπριακή Βουλή απέρριψε την πρόταση-προσφορά της ΕΕ. Η συνέχεια αγνοείται από το σημείωμα αυτό, καθώς παραδόθηκε για δημοσίευση την περασμένη Τετάρτη. Η φυγή πάντως των καταθέσεων από την Κύπρο θεωρείται αναπόφευκτη. Ιδιαίτερα των τεράστιων ποσών που αποταμίευσαν τα τελευταία χρόνια ρώσοι ολιγάρχες. Πλήγμα και για τους Ελληνες που είχαν καταφύγει στη γενναιόδωρη (με υψηλό επιτόκιο) φιλοξενία των κυπριακών τραπεζών φοβούμενοι την ελληνική χρεοκοπία.
Τι θα συγκρατήσει όμως τις καταθέσεις και στις άλλες προβληματικές οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Πολύ περισσότερο, όταν ήδη από καιρό τα κερδοσκοπικά κεφάλαια φαίνεται να εγκαταλείπουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες αναζητώντας περισσότερη ασφάλεια (και μυστικότητα) εκτός Ευρώπης. Και μόνο το γεγονός ότι η οικονομικά πανίσχυρη Γερμανία αισθάνθηκε την ανάγκη να ανακοινώσει πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τους σε αυτήν καταθέτες αποδεικνύει πόσο την ανησυχεί μια τέτοια διαρροή. Αλλωστε οι ΗΠΑ έσπευσαν να προσφέρουν τη σίγουρη φιλοξενία τους για όσους φοβίζει η ευρωπαϊκή ανασφάλεια.
Η εκτός ορίων φούσκα από καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες, σε συνδυασμό με τον γιγάντιο σοβιετικού τύπου σπάταλο κρατικό τομέα που είχε επιβληθεί από χρόνια από το ΑΚΕΛ, ήταν αναπόφευκτο κάποτε να εκραγεί. Σήμερα η Κύπρος είναι υπό χρεοκοπία και οι γενικότερες συνέπειες φαίνονται ζοφερές.
Του (ΜΕΓΑΛΟΥ) Γ. Μαρίνου από το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου