Αναφερόμενοι κάποιοι, μέχρι πρότινος, στην οικονομική κρίση, μιλούσαν για «σοκ και δέος». Δυστυχώς όμως από δω και πέρα θα γίνεται λόγος και περί φρίκης. Και, όχι μόνο σχετικά με την οικονομική κρίση, αλλά και πολλές άλλες παραμέτρους της ζωής μας, που μπορεί να κάμουν τη φρίκη ασύγκριτα χειρότερη ακόμη κι απ’ αυτή, που αντιμετώπιζαν οι μεσαιωνικοί λαοί στην εποχή της ιερής εξέτασης.
Βέβαια η φρίκη αυτή δεν μας προέκυψε αιφνιδίως. Αφού έχουμε προκαταβολές της. Έτσι που να μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα ίχνη της υποχθόνιας πορείας της:
Όπως, για παράδειγμα, είναι η ταπεινωτική για το λαό μας αφαίρεση από τις ταυτότητες του θρησκεύματος. Επειδή ακριβώς έγινε, όχι με τη θέληση και την έγκριση του λαού μας, αλλά ύστερα από καταθλιπτική, όπως ειπώθηκε, απαίτηση των σιωνιστών προς τους ντόπιους δωσίλογους.
Δυστυχώς η αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες θεωρήθηκε από ένα μέρος του λαού μας ως ήσσονος σημασίας θέμα. Και όμως αποτελεί βραδυφλεγή νάρκη στα θεμέλια της πατρίδας μας με ολέθριες διαχρονικές συνέπειες. Γιατί, ενώ, με τα οικονομικά μέτρα στοχεύουν στη λεηλασία του πλούτου και της ομορφιάς της πατρίδας μας, με την αφαίρεση του θρησκεύματος απ’ τις ταυτότητες χτυπούν κατευθείαν στην ίδια την ψυχή και την καρδιά μας. Την πλούσια, δηλαδή, και πανέμορφη πολιτισμική μας κληρονομιά, η οποία καταφανέστατα αποτελεί το αντίπαλο δέος για τη ναζιστική και σιωνιστική βαρβαρότητα.
Ο ναζισμός και ο σιωνισμός αποτελούν στο σύγχρονο κόσμο καθεστώς απροκάλυπτης «ύβρης». Ή, με άλλα λόγια ενσάρκωση του Υπερανθρώπου του Νίτσε και του διαβόητου Αντίχριστου. Του πνεύματος, δηλαδή, του άκρατου ρατσισμού και του απόλυτου εκφασισμού και της εκβαρβάρωσης της κοινωνίας. Η Παλαιά Διαθήκη με το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»-ακόμη και ο νόμος της ζούγκλας-θέτουν όρια στην ανταπόδοση της αδικίας. Ενώ οναζισμός και ο σιωνισμός δεν γνωρίζουν κανένα όριο στο όργιο της κακουργίας τους.
Για να γίνει αντιληπτή η διαμετρική αντίθεση ανάμεσα στο ναζισμό και το σιωνισμό αφενός και τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό αφετέρου, ας μας επιτραπεί μια σύντομη αναδρομή στην εξέλιξη του πανανθρώπινου ηθικού πολιτισμού. Ο Μωυσής, όπως προαναφέραμε, νομοθέτησε το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Ενώ ο Σωκράτης ανέβηκε πιο πάνω, διακηρύσσοντας το «ου δει αδικούμενόν τινα ανταδικείν» (=δεν πρέπει να ανταποδίδουμε την αδικία). Για να μας ανεβάσει στην κορυφή της ηθικής πυραμίδας το Ευαγγέλιο, με το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Με κριτήριο, λοιπόν, την ηθική κλίμακα οι σιωνιστές και οι ναζιστές βρίσκονται, όχι μόνο πίσω από το Μωυσή και τον προγενέστερό του Χαμουραμπί, αλλά και απ’ την οποιαδήποτε προϊστορική ακόμη βαρβαρότητα. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως έλεγε και ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος, ξεπερνούν ακόμη και τον ίδιο το Σατανά…
Ένα επόμενο βήμα της καταχθόνιας, σε βάρος μας, υπονόμευσης εκ μέρους του σιωνισμού αποτελεί ασφαλώς το μισάνθρωπο «μέτρο» της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Πράγμα, που είχαν καταφέρει και κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας με τα κυριακάτικα παζάρια. Τα οποία ο Πατροκοσμάς μετέφερε το Σάββατο, για να πληρώσει το τόλμημά του με τη ζωή του.
Αλλά, ας παρακάμψουμε τις τόσες άλλες παρεμβάσεις στον βιοτικό και πολιτισμικό μας χώρο (υγεία, παιδεία, εργασία, διατροφή, κλπ), για να ’ρθουμε στο μεσαιωνικό και ατιμωτικό «αντιρατσιστικό». Που μας έχει επιβληθεί κατά τρόπο οξύμωρο, από τις άνωθεν και έξωθεν παρεμβάσεις των αρχιρατσιστών σιωνιστών και ναζιστών, που «λαμπρύνουν» τη σύγχρονη ιστορία τους με Γάζες, Γκουαντανάμο, Νταχάου και άλλα παρόμοια «ευαγή» ιδρύματα και «περίλαμπρα» κατορθώματα. Προκειμένου να προωθούν το διαβρωτικό και καταστροφικό τους έργο, χωρίς εμείς να έχουμε το δικαίωμα να καταγγέλλουμε τις ύπουλες και δόλιες μεθοδεύσεις των οποιωνδήποτε δόλιων και θανάσιμων εχθρών μας. Αφού κατάφεραν να δημιουργήσουν σε βάρος ένα είδος στιγματισμού ανάλογου με αυτόν, που έκαναν, με το πυρωμένο σίδηρο, οι αμερικάνοι και άλλοι βάρβαροι δουλοκτήτες σε βάρος των δούλων τους. Με τον οποίο θα μπορούν να μας παραπέμπουν στα δικαστήρια και θα μας κλείνουν, σαν τους βουλευτές της «Χρυσής Αυγής», στις φυλακές. Πάντα στο όνομα των άρθρων του ατιμωτικού «αντιρατσιστικού», που οι αρχιρατσιστές μας επέβαλαν και οι δικοί μας δωσίλογοι έκαμαν νόμο του κράτους. Πιστοί στη αρχή τους να νομιμοποιούν την ατίμωση και να καθιστούν παράνομη την αξιοπρέπεια.
Με άλλα λόγια οι «αξιότιμοι αυτοί κύριοι» επανέφεραν στην ανατολή του 21ου αιώνα με δόξες και τιμές την ιερή εξέταση του μεσαιωνικού καθολικισμού. Και, όπως τότε καίγονταν οι αιρετικοί και οι Εβραίοι, τώρα θα καίγονται, όπως όλα δείχνουν, τα θύματα του ναζιστικού και σιωνιστικού ρατσισμού. Γεγονός που σημαίνει ότι οι πυρκαγιές του 2007 και 2009 με τις δεκάδες τα θύματα δεν ήταν παρά το προανάκρουσμα ενός μακροχρόνιου ιεροεξεταστικού μεσαίωνα, που θα επακολουθήσει. Όπου η κρουσιφλεγής ή βραδυφλεγής πυρά των ιεροεξεταστών του 21ου αιώνα θα είναι πολύ οδυνηρότερη απ’ τις φωτιές των μεσαιωνικών ομοτέχνων τους…
Και δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη το γεγονός ότι τα ιεροεξεταστικά και ατιμωτικά αυτά «μέτρα» σε βάρος μας έχουν τη συνηγορία και της, λεγόμενης, Διαρκούς, Ιεράς Συνόδου. Γιατί η δεσποτοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από την «ύβρη» του σκοταδισμού και του ρατσισμού σε βάρος της Εκκλησίας και του χριστεπωνύμου πληρώματος!
Στο όνομα δυστυχώς του Χριστού, ο οποίος ήρθε να εγκαθιδρύσει την πολιτεία της απόλυτης δικαιοσύνης και ελευθερίας. Την οποία το καθεστώς της δεσποτοκρατίας κατάντησε από υπόδειγμα προς μίμηση αποκρουστικό παράδειγμα προς αποφυγήν…
παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
Email: yfantis.ilias@gmail.com
papailiasyfantis
5 σχόλια:
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΠΑ-ΗΛΙΑ!!!
Οι πολιτικοί καταργούν την αργία της Κυριακής για διάφορους λόγους, ας μην το αναλύσουμε.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙ?
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ?
Συγγνώμη φίλε. Αυτό σημαίνει κόσμος. Τρώει ότι τού δίνεις. Κοπάδι. Επειδή υπάρχει ο κόσμος, υπάρχει καί η εξουσία. Καί επειδή έπαψε νά υπάρχει εκκλησία καί Λαός τού Θεού, η διακονία τού κλήρου μεταλλάχθηκε σέ ποιμαντική καί ο επίσκοπος σέ ποιμενάρχη.
Ολοι είναι κοπάδι? άγονται και φέρονται ή βολεύονται σε ατομικό επίπεδο? υπάρχει αλληλεγγύη ή μήπως μικρόψυχη και κοντόφθαλμη συμπεριφορά?
Εκτός καί υπάρξουν ξανά, Δήμος καί πολίτης, Ενορία καί Λαός.
Δημοσίευση σχολίου