του Μιχάλη Ιγνατίου*Η απελευθέρωση των Τούρκων «ομήρων» από τους τζιχαντιστές και ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον πρωθυπουργό Νταβούτογλου, έχουν δημιουργήσει υποψίες στη διεθνή κοινότητα, και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι λαλίστατοι κατά τα άλλα Αμερικανοί, δεν έχουν αντιδράσει. Σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις σπεύδουν πρώτοι να απονείμουν εύσημα και να χαρίσουν συγχαρητήρια. Το μεγάλο ερώτημα της πλειοψηφίας των διπλωματών και των αναλυτών είναι αυτό: Πως είναι δυνατόν, όμηροι-πολίτες άλλων χωρών να βασανίζονται φρικτά και να απαγχονίζονται, και όλοι οι Τούρκοι υπήκοοι να παραδοθούν χωρίς να πέσει σφαίρα και μάλιστα χωρίς κανένα απολύτως σημάδι κακοποίησης.
Η δημοσιοποίηση της πληροφορίας, ότι οι τουρκικές αρχές ζήτησαν από τους «ομήρους» να μην μιλήσουν στους δημοσιογράφους –και το έθεσαν ως απαγόρευση- είναι μία απάντηση στο ερώτημα. Αλλά είναι τα γεγονότα που ομιλούν από μόνα τους και ελπίζω ότι οι Δυτικοί, και ειδικά οι Αμερικανοί, δεν θα παίξουν το παιγνίδι της Τουρκίας και θα επιλέξουν να γίνει γνωστή η αλήθεια, γύρω από μία ανύπαρκτη επιχείρηση, που υποτίθεται ότι ανάγκασε τους τζιχαντιστές να παραδώσουν τους ομήρους στην …υπερδύναμη Τουρκία.
Ποιες άραγε είναι οι συμφωνίες του Ερντογάν με τους απαγωγείς; Είναι μόνο χρήματα; –και ας λέει πως δεν έδωσε λύτρα… ‘Η απελευθέρωσε και αντάλλαξε ηγετικά στελέχη του Ισλαμικού Κράτους, που βρίσκονταν υπό κατ’ οίκον περιορισμό στην Τουρκία. Είναι μόνο αυτοί οι όροι που έθεσαν οι τζιχαντιστές, ή απαίτησαν (και πέτυχαν) να συνεχιστεί η βοήθεια και η κάλυψη του τουρκικού κράτους;
Η πρώτη διαπίστωση μου είναι αυτή: Εάν η Ελλάδα και η Κύπρος παρουσίαζαν τέτοια συμπεριφορά, όπως η τουρκική, οι Αμερικανοί και οι δυτικοί θα μας είχαν «σταυρώσει» και όλα τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης θα μας έβριζαν και θα μας χαρακτήριζαν τρομοκράτες. Για την Τουρκία δεν ακούγεται τίποτα, παρά μόνο δικαιολογίες, αν και η εφημερίδα New York Times δεν έχαψε το παραμύθι και συνεχίζει να παρουσιάζει την αλήθεια και τα πραγματικά γεγονότα για τον βρώμικο ρόλο του Ταγίπ Ερντογάν. Αυτή η τόλμη που επέδειξε η εφημερίδα αντιμετωπίστηκε με ύβρεις και απειλές από τον πρόεδρο της Τουρκίας και η New York Times σύμφωνα με πληροφορίες αναγκάστηκε να μεταφέρει την ανταποκρίτρια της στο Λονδίνο για να τη σώσει. Φανταστήκατε να συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Θα είχαν πέσει όλοι απάνω μας να μας φάνε…
Έχω δεχθεί πολλές φορές ευγενικά παράπονα από Αμερικανούς διπλωμάτες όταν γράφω για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έναντι της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Κύπρου. Όταν παρουσιάζω τα γεγονότα και τα στοιχεία, απαντούν με το γνωστό βλακώδη, κατά τη γνώμη μου, τρόπο, για τα δήθεν «στρατηγικά συμφέροντα» της υπερδύναμης. Και είναι βλακώδης η θεωρία αυτή, διότι η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν αντιστρατεύεται τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής, δεν τα βοηθά και πολύ περισσότερο δεν τα υπερασπίζεται. Η υπόθεση των «ομήρων» -και δεν είναι τυχαίο ότι τοποθετώ τη λέξη σε εισαγωγικά- θα σκάσει. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Στήθηκε για να εξυπηρετήσει τον Ταγίπ Ερντογάν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ώστε να μην τον πιέζουν οι Αμερικανοί για να αναλάβει δράση εναντίον των τζιχαντιστών.
Όλες οι απαντήσεις που έδωσε όταν του ζητούσαν να ενταχθεί στη «συμμαχία των προθύμων» ήταν ότι «έχω ομήρους, δεν μπορώ να ανταποκριθώ». Τώρα η δικαιολογία αυτή δεν υπάρχει. Αλλά ήδη ανακάλυψε την επόμενη: Το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών φέρεται να είπε ήδη στον επιτετραμμένο της Αμερικής στην Άγκυρα, ότι η ανοικτή υποστήριξη της Τουρκίας στις ΗΠΑ θέτει σε κίνδυνο τα τουρκικά συμφέροντα, που προφανώς δεν ταυτίζονται με τα αμερικανικά…
ΠΗΓΗ: ΕΠΙΚΑΙΡΑ
www.elkeda.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου