Αναψαν τα αίματα στο Mega μεταξύ του Γ. Νταβρή και της Μ. Ρεπούση .....
Ο "συνωστισμός" της κ. Ρεπούση και ότι αυτό εκπροσωπεί ....
δεν έχουν το δικαίωμα να ομιλούν και μάλιστα για ένα χώρο που όχι μόνο δεν έχουν τιμήσει αλλά τον έχουν απαξιώσει τόσο με λόγια όσο και με πράξεις..
πηγή : exomatiakaivlepo
ΣΧΟΛΙΟ : Ο φίλος ο Γιώργος ο Νταβρής εκπαιδεύτηκε νά αντιμετωμίζει τούς εχθρούς στούς ουρανούς τού Αιγαίου, όχι νά αντιμετωπίζει τις μέδουσες στά βάθη τής αβύσσου.
Η Ρε-πούση είναι εκπαιδευμένη στήν πλύση εγκεφάλου. Αυτή τήν τέχνη πρόσφερε στήν ανθρωπότητα η ιδεολογία στήν οποία ανήκει, τήν πλύση εγκεφάλου. Δέν ενδιαφέρεται γιά τό ιστορικό γεγονός καθεαυτό. ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ.
ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΦΕΡΕΙ.
ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟ ΣΤΟΝ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ, Η ΡΕ-ΠΟΥΣΗ.
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΡΑΦΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΘΝΟΥΣ.
Η ΡΕ-ΠΟΥΣΗ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΡΕΟΝΤΑ.
ΚΑΙ ΧΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΑΝΤΙΓΟΝΕΣ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΕΘΝΗ;;;
ΑΥΤΗ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΙΚΗΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΙΖΩΝΕΤΑΙ.
Αμέθυστος
Σχόλια:
Σχόλια:
Ανώνυμος είπε...
Από τον Καρλ Μαρξ στον Καρλ
Πόππερ και από τον Βλαδίμηρο Λένιν στον Τζωρτζ Σόρος
Η οικονομική κρίση, η οποία διεθνώς έχει ξεσπάσει αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο, μία καμπή για το μέλλον του κόσμου. Ένας από τους πλέον ισχυρούς ανθρώπους της εποχής μας, που επηρεάζουν τις εξελίξεις, είναι ο Τζωρτζ Σόρος. Εβραίος μεγαλοκαπιταλιστής, ο οποίος μέσω του ιδρύματός του «Open Society», χρηματοδοτεί γνωστούς «φιλελεύθερους» κύκλους, αλλά και τις περίφημες «πορτοκαλί επαναστάσεις». Τι σημαίνει όμως «Open Society» και ποια είναι η φιλοσοφική βάση όλου αυτού του εγχειρήματος; Ο ίδιος ο Τζωρτζ Σόρος έχει γράψει στο βιβλίο του ότι θεωρεί πνευματικό του πατέρα και εμπνευστή του τον εβραίο φιλόσοφο Καρλ Πόππερ, του οποίου μάλιστα το βασικό του βιβλίο είναι το «Η ανοικτή κοινωνία (“Open Society”…) και οι εχθροί της».
Ποιος υπήρξε ο Καρλ Πόππερ; Ήταν κατ’ αρχάς πνευματικό τέκνο του περίφημου κύκλου της Βιέννης, που είχε σαν μέντορά του τον επίσης εβραίο Βιτγκενστάιν. Τι πίστευε η σχολή της Βιέννης; Σας παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια: «Η φιλοσοφική αυτή σχολή υποστηρίζει ότι ολόκληρη η γνώση μας προέρχεται από την επιστήμη και ότι η μεταφυσική και η θεολογία (για τις οποίες ο νεοθετικισμός αισθάνεται περιφρόνηση) δεν είναι παρά λόγια κενά περιεχομένου».
Ιδού, λοιπόν, ο πρώτος στόχος του Καρλ Πόππερ και του πνευματικού του τέκνου, του Τζωρτζ Σόρος: Η μεταφυσική και η θεολογία, δηλαδή κάθε μεταφυσική ερμηνεία της Ιστορίας καθώς και κάθε θρησκεία. Στο στόχαστρό τους ασφαλώς και η Ιστορική μνήμη και ας μη απορούν κάποιοι γιατί το ίδρυμα Σόρος χρηματοδότησε το βιβλίο της Ρεπούση και άλλα σχετικού περιεχομένου βιβλία. Δεν είναι εφευρέτης της εξωφρενικής θεωρίας ότι η Ιστορία πρέπει να αλλάζει ο Λιάκος και οι λοιποί «προοδευτικοί προφεσόρες», οι οποίοι εξουσιάζουν την πνευματική ζωή μέσα από τις σελίδες των Κυριακάτικων εφημερίδων και των ειδικών τους αφιερωμάτων. Είναι ο Πόππερ, ο πνευματικός πατέρας του Σόρος, για τις απόψεις του οποίου για την ιστορία σας παραθέτω το παρακάτω: «Ο Popper υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρχει μια ιστορία του παρελθόντος που να το απεικονίζει όπως ήταν πραγματικά. Μπορούν μόνο να υπάρξουν διάφορες ιστορικές ερμηνείες, αλλά καμμιά από αυτές δεν είναι οριστικά έγκυρη και τελική. Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει την δική της ιστορική ερμηνεία».
Η οικονομική κρίση, η οποία διεθνώς έχει ξεσπάσει αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο, μία καμπή για το μέλλον του κόσμου. Ένας από τους πλέον ισχυρούς ανθρώπους της εποχής μας, που επηρεάζουν τις εξελίξεις, είναι ο Τζωρτζ Σόρος. Εβραίος μεγαλοκαπιταλιστής, ο οποίος μέσω του ιδρύματός του «Open Society», χρηματοδοτεί γνωστούς «φιλελεύθερους» κύκλους, αλλά και τις περίφημες «πορτοκαλί επαναστάσεις». Τι σημαίνει όμως «Open Society» και ποια είναι η φιλοσοφική βάση όλου αυτού του εγχειρήματος; Ο ίδιος ο Τζωρτζ Σόρος έχει γράψει στο βιβλίο του ότι θεωρεί πνευματικό του πατέρα και εμπνευστή του τον εβραίο φιλόσοφο Καρλ Πόππερ, του οποίου μάλιστα το βασικό του βιβλίο είναι το «Η ανοικτή κοινωνία (“Open Society”…) και οι εχθροί της».
Ποιος υπήρξε ο Καρλ Πόππερ; Ήταν κατ’ αρχάς πνευματικό τέκνο του περίφημου κύκλου της Βιέννης, που είχε σαν μέντορά του τον επίσης εβραίο Βιτγκενστάιν. Τι πίστευε η σχολή της Βιέννης; Σας παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια: «Η φιλοσοφική αυτή σχολή υποστηρίζει ότι ολόκληρη η γνώση μας προέρχεται από την επιστήμη και ότι η μεταφυσική και η θεολογία (για τις οποίες ο νεοθετικισμός αισθάνεται περιφρόνηση) δεν είναι παρά λόγια κενά περιεχομένου».
Ιδού, λοιπόν, ο πρώτος στόχος του Καρλ Πόππερ και του πνευματικού του τέκνου, του Τζωρτζ Σόρος: Η μεταφυσική και η θεολογία, δηλαδή κάθε μεταφυσική ερμηνεία της Ιστορίας καθώς και κάθε θρησκεία. Στο στόχαστρό τους ασφαλώς και η Ιστορική μνήμη και ας μη απορούν κάποιοι γιατί το ίδρυμα Σόρος χρηματοδότησε το βιβλίο της Ρεπούση και άλλα σχετικού περιεχομένου βιβλία. Δεν είναι εφευρέτης της εξωφρενικής θεωρίας ότι η Ιστορία πρέπει να αλλάζει ο Λιάκος και οι λοιποί «προοδευτικοί προφεσόρες», οι οποίοι εξουσιάζουν την πνευματική ζωή μέσα από τις σελίδες των Κυριακάτικων εφημερίδων και των ειδικών τους αφιερωμάτων. Είναι ο Πόππερ, ο πνευματικός πατέρας του Σόρος, για τις απόψεις του οποίου για την ιστορία σας παραθέτω το παρακάτω: «Ο Popper υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρχει μια ιστορία του παρελθόντος που να το απεικονίζει όπως ήταν πραγματικά. Μπορούν μόνο να υπάρξουν διάφορες ιστορικές ερμηνείες, αλλά καμμιά από αυτές δεν είναι οριστικά έγκυρη και τελική. Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει την δική της ιστορική ερμηνεία».
Ανώνυμος
είπε...
Η «ανοικτή κοινωνία» και οι
εχθροί της
Ο Καρλ Πόπερ εισήγαγε με το βιβλίο του «Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της», το οποίο εκδόθηκε το 1945 και επανεκδόθηκε συμπληρωμένο το 1952, τις έννοιες της ανοικτής και κλειστής κοινωνίας. Ως το αρχέτυπο της «κλειστής κοινωνίας», κατά τον Πόπερ, ορίζεται η κοινότητα του γένους ή της φυλής, στην οποία τα πάντα ρυθμίζονται από τη θρησκεία, τις μαγικοθρησκευτικές απαγορεύσεις και όπου η εξουσία και η γενικότερη κοινωνική ζωή λειτουργεί με τέτοιους όρους, ώστε δεν υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλιών από τα άτομα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κλειστής κοινωνίας (ο όρος που χρησιμοποιεί ο Πόππερ είναι «closed tribalistic society»), παράδειγμα προς απόλυτον αποφυγήν η Αρχαία Σπάρτη και βεβαίως απόλυτη η περιφρόνησή του και η αρνητική κριτική του για τον Πλάτωνα, για τον οποίον γράφει ο Πόπερ, ότι με τα έργα του, «Πολιτεία» και «Νόμοι» ορίζει το θεμελιώδες μοντέλο του ολοκληρωτικού κράτους. Κατηγορεί επίσης τον Πλάτωνα ως εμπνευστή της «θεωρίας της παρακμής», η οποία υιοθετήθηκε από όλα τα Εθνικά Φυλετικά καθεστώτα. Η απόρριψη της Αθηναϊκής δημοκρατίας από τον Πλάτωνα και η προτίμησή του σε ένα αριστοκρατικό καθεστώς που θα στηρίζεται σε «βασιλιάδες-φιλοσόφους», τον κάνουν εμπνευστή και συνειδητό υποστηρικτή των «φασιστικών» καθεστώτων.
Εξαιρετικά ανεκτικός είναι όμως ο Καρλ Πόππερ για τον επίσης εβραίο Καρλ Μαρξ (τι συμπτώσεις έχει αυτή η ιστορία!), τον οποίο αναγνωρίζει ως σημαντικό οικονομολόγο και κοινωνιολόγο του 19ου αιώνα, καίτοι τον κατακρίνει για την υιοθέτηση των εγελιανών διαλεκτικών και ιστορικιστικών μεθόδων, οι οποίες οδήγησαν σε ένα κατασκεύασμα «κλειστής κοινωνίας». Θεωρεί ότι η μαρξιστική θεωρία για τον καπιταλισμό αποδείχθηκε λανθασμένη, σημειώνει όμως την οξυδέρκεια του Μαρξ να έχει προβλέψει και «μη επαναστατικές διαδρομές» για την επίτευξη του κομμουνιστικού οράματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο αυτό ο Καρλ Πόππερ το έγραψε στα 1945 με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα μάτια του ο κομμουνισμός έχει ξοφλήσει και πρέπει να ετοιμαστεί ο… νέος κομμουνισμός. Ένας κομμουνισμός διαφορετικός και αυτήν ακριβώς την σημασία έχει και η αναφορά του για «μη επαναστατικές διαδρομές» προς τον κομμουνισμό, τις οποίες είχε προβλέψει ο Μαρξ. Αυτός ο διαφορετικός κομμουνισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την «open society» του Καρλ Πόππερ, που έρχεται να κάνει πραγματικότητα με μια παγκόσμια πορτοκαλί επανάσταση (την περίφημη «παγκοσμιοποίηση») ο Τζωρτζ Σόρος!
Τα υποκαταστήματα του Σόρος όχι μόνον, διαμορφώνουν γνώμη και κατασκευάζουν ειδήσεις αλλά μπορούν και πληρώνουν – ουσιαστικά αγοράζουν – τα νέα που που κατασκευάζονται. Μπορούμε να θυμηθούμε τις βαλίτσες με τα μετρητά που προωθήθηκαν στην αντιπολίτευση λίγο πριν τις εκλογές της Γιουγκοσλαβίας το 2000 ή και τα εκατομμύρια που μοιράστηκαν τόσο στον νυν Γεωργιανό πρόεδρο και τους υποστηρικτές του όσο και στον Γιούσενκο της Ουκρανίας κατά την πορτοκαλί επανάσταση. Κατασκευάζουν ειδήσεις και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, όχι μόνον την τοπική αλλά και την διεθνή. Μία κοινή γνώμη που δεν έχει ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά που της σερβίρονται στο πιάτο ως εγκλήματα, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσισμοί κ.ο.κ.
Ο Καρλ Πόπερ εισήγαγε με το βιβλίο του «Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της», το οποίο εκδόθηκε το 1945 και επανεκδόθηκε συμπληρωμένο το 1952, τις έννοιες της ανοικτής και κλειστής κοινωνίας. Ως το αρχέτυπο της «κλειστής κοινωνίας», κατά τον Πόπερ, ορίζεται η κοινότητα του γένους ή της φυλής, στην οποία τα πάντα ρυθμίζονται από τη θρησκεία, τις μαγικοθρησκευτικές απαγορεύσεις και όπου η εξουσία και η γενικότερη κοινωνική ζωή λειτουργεί με τέτοιους όρους, ώστε δεν υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλιών από τα άτομα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κλειστής κοινωνίας (ο όρος που χρησιμοποιεί ο Πόππερ είναι «closed tribalistic society»), παράδειγμα προς απόλυτον αποφυγήν η Αρχαία Σπάρτη και βεβαίως απόλυτη η περιφρόνησή του και η αρνητική κριτική του για τον Πλάτωνα, για τον οποίον γράφει ο Πόπερ, ότι με τα έργα του, «Πολιτεία» και «Νόμοι» ορίζει το θεμελιώδες μοντέλο του ολοκληρωτικού κράτους. Κατηγορεί επίσης τον Πλάτωνα ως εμπνευστή της «θεωρίας της παρακμής», η οποία υιοθετήθηκε από όλα τα Εθνικά Φυλετικά καθεστώτα. Η απόρριψη της Αθηναϊκής δημοκρατίας από τον Πλάτωνα και η προτίμησή του σε ένα αριστοκρατικό καθεστώς που θα στηρίζεται σε «βασιλιάδες-φιλοσόφους», τον κάνουν εμπνευστή και συνειδητό υποστηρικτή των «φασιστικών» καθεστώτων.
Εξαιρετικά ανεκτικός είναι όμως ο Καρλ Πόππερ για τον επίσης εβραίο Καρλ Μαρξ (τι συμπτώσεις έχει αυτή η ιστορία!), τον οποίο αναγνωρίζει ως σημαντικό οικονομολόγο και κοινωνιολόγο του 19ου αιώνα, καίτοι τον κατακρίνει για την υιοθέτηση των εγελιανών διαλεκτικών και ιστορικιστικών μεθόδων, οι οποίες οδήγησαν σε ένα κατασκεύασμα «κλειστής κοινωνίας». Θεωρεί ότι η μαρξιστική θεωρία για τον καπιταλισμό αποδείχθηκε λανθασμένη, σημειώνει όμως την οξυδέρκεια του Μαρξ να έχει προβλέψει και «μη επαναστατικές διαδρομές» για την επίτευξη του κομμουνιστικού οράματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο αυτό ο Καρλ Πόππερ το έγραψε στα 1945 με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα μάτια του ο κομμουνισμός έχει ξοφλήσει και πρέπει να ετοιμαστεί ο… νέος κομμουνισμός. Ένας κομμουνισμός διαφορετικός και αυτήν ακριβώς την σημασία έχει και η αναφορά του για «μη επαναστατικές διαδρομές» προς τον κομμουνισμό, τις οποίες είχε προβλέψει ο Μαρξ. Αυτός ο διαφορετικός κομμουνισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την «open society» του Καρλ Πόππερ, που έρχεται να κάνει πραγματικότητα με μια παγκόσμια πορτοκαλί επανάσταση (την περίφημη «παγκοσμιοποίηση») ο Τζωρτζ Σόρος!
Τα υποκαταστήματα του Σόρος όχι μόνον, διαμορφώνουν γνώμη και κατασκευάζουν ειδήσεις αλλά μπορούν και πληρώνουν – ουσιαστικά αγοράζουν – τα νέα που που κατασκευάζονται. Μπορούμε να θυμηθούμε τις βαλίτσες με τα μετρητά που προωθήθηκαν στην αντιπολίτευση λίγο πριν τις εκλογές της Γιουγκοσλαβίας το 2000 ή και τα εκατομμύρια που μοιράστηκαν τόσο στον νυν Γεωργιανό πρόεδρο και τους υποστηρικτές του όσο και στον Γιούσενκο της Ουκρανίας κατά την πορτοκαλί επανάσταση. Κατασκευάζουν ειδήσεις και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, όχι μόνον την τοπική αλλά και την διεθνή. Μία κοινή γνώμη που δεν έχει ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά που της σερβίρονται στο πιάτο ως εγκλήματα, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσισμοί κ.ο.κ.
Ανώνυμος
είπε...
Το ΚΚΕ Εσωτερικού ακόμα
κυβερνά την Ελλάδα...
Από τα φοιτητικά της χρόνια, η Μαρία Ρεπούση στρατεύτηκε στην υπόθεση της ανανεωτικής αριστεράς. Οργανώθηκε στο Ρήγα Φεραίο και ήταν μέλος της Επιτροπής Πόλης του ΡΦ Πειραιά. Στη συνέχεια πέρασε στο ΚΚΕ εσωτερικού όπου και διατέλεσε μέλος της ΚΕ. Παρέμεινε στη συνέχεια ανένταχτη αριστερή μέχρι τη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ.
Και βέβαια, δεν είναι μόνο η Ρεπούση και ο… συνωστισμός. Η ΔΗΜΑΡ ως γνωστόν προέρχεται από το ΚΚΕ Εσωτερικού (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ). Το οποίο ΚΚΕ Εσωτερικού ιδρύθηκε το 1968, ως διάσπαση του ΚΚΕ.
Γιάννης Μηλιός: Δεξί χέρι του Τσίπρα. Ο δομικός μαρξισμός αποτέλεσε το θεωρητικό πλαίσιο αναφοράς της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος - Β΄ Πανελλαδική, απ' την οποία προέρχεται ο Γιάννης Μηλιός, διευθυντής του μακρόβιου περιοδικού «Θέσεις».
Χρύσανθος Λαζαρίδης: Δεξί χέρι του Σαμαρά. Μετά την μεταπολίτευση εξελέγη αντιπρόεδρος της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας, όντας μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Η πολιτική του ιδεολογία πρέπει να αλλάζει κάπου το 1980 όταν μετακομίζει στη Μεγάλη Βρετανία για να σπουδάσει οικονομικά στο London School of Economics. Τρία χρόνια αργότερα σπούδασε στις ΗΠΑ και απέκτησε διδακτορικό στην Οικονομετρία από το City University of New York.Ίσως οι σπουδές του στο εξωτερικό να ήταν αφορμή να κάνει στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του ιδεολογία και από μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού να ιδρύσει λίγα χρόνια αργότερα το "Δίκτυο 21" που έχει ως βασικό στόχο την «απενεχοποιήση του πατριωτισμού».
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63665003
Από τα φοιτητικά της χρόνια, η Μαρία Ρεπούση στρατεύτηκε στην υπόθεση της ανανεωτικής αριστεράς. Οργανώθηκε στο Ρήγα Φεραίο και ήταν μέλος της Επιτροπής Πόλης του ΡΦ Πειραιά. Στη συνέχεια πέρασε στο ΚΚΕ εσωτερικού όπου και διατέλεσε μέλος της ΚΕ. Παρέμεινε στη συνέχεια ανένταχτη αριστερή μέχρι τη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ.
Και βέβαια, δεν είναι μόνο η Ρεπούση και ο… συνωστισμός. Η ΔΗΜΑΡ ως γνωστόν προέρχεται από το ΚΚΕ Εσωτερικού (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ). Το οποίο ΚΚΕ Εσωτερικού ιδρύθηκε το 1968, ως διάσπαση του ΚΚΕ.
Γιάννης Μηλιός: Δεξί χέρι του Τσίπρα. Ο δομικός μαρξισμός αποτέλεσε το θεωρητικό πλαίσιο αναφοράς της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος - Β΄ Πανελλαδική, απ' την οποία προέρχεται ο Γιάννης Μηλιός, διευθυντής του μακρόβιου περιοδικού «Θέσεις».
Χρύσανθος Λαζαρίδης: Δεξί χέρι του Σαμαρά. Μετά την μεταπολίτευση εξελέγη αντιπρόεδρος της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας, όντας μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Η πολιτική του ιδεολογία πρέπει να αλλάζει κάπου το 1980 όταν μετακομίζει στη Μεγάλη Βρετανία για να σπουδάσει οικονομικά στο London School of Economics. Τρία χρόνια αργότερα σπούδασε στις ΗΠΑ και απέκτησε διδακτορικό στην Οικονομετρία από το City University of New York.Ίσως οι σπουδές του στο εξωτερικό να ήταν αφορμή να κάνει στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του ιδεολογία και από μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού να ιδρύσει λίγα χρόνια αργότερα το "Δίκτυο 21" που έχει ως βασικό στόχο την «απενεχοποιήση του πατριωτισμού».
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63665003
7 σχόλια:
Από τον Καρλ Μαρξ στον Καρλ Πόππερ και από τον Βλαδίμηρο Λένιν στον Τζωρτζ Σόρος
Η οικονομική κρίση, η οποία διεθνώς έχει ξεσπάσει αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο, μία καμπή για το μέλλον του κόσμου. Ένας από τους πλέον ισχυρούς ανθρώπους της εποχής μας, που επηρεάζουν τις εξελίξεις, είναι ο Τζωρτζ Σόρος. Εβραίος μεγαλοκαπιταλιστής, ο οποίος μέσω του ιδρύματός του «Open Society», χρηματοδοτεί γνωστούς «φιλελεύθερους» κύκλους, αλλά και τις περίφημες «πορτοκαλί επαναστάσεις». Τι σημαίνει όμως «Open Society» και ποια είναι η φιλοσοφική βάση όλου αυτού του εγχειρήματος; Ο ίδιος ο Τζωρτζ Σόρος έχει γράψει στο βιβλίο του ότι θεωρεί πνευματικό του πατέρα και εμπνευστή του τον εβραίο φιλόσοφο Καρλ Πόππερ, του οποίου μάλιστα το βασικό του βιβλίο είναι το «Η ανοικτή κοινωνία (“Open Society”…) και οι εχθροί της».
Ποιος υπήρξε ο Καρλ Πόππερ; Ήταν κατ’ αρχάς πνευματικό τέκνο του περίφημου κύκλου της Βιέννης, που είχε σαν μέντορά του τον επίσης εβραίο Βιτγκενστάιν. Τι πίστευε η σχολή της Βιέννης; Σας παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια: «Η φιλοσοφική αυτή σχολή υποστηρίζει ότι ολόκληρη η γνώση μας προέρχεται από την επιστήμη και ότι η μεταφυσική και η θεολογία (για τις οποίες ο νεοθετικισμός αισθάνεται περιφρόνηση) δεν είναι παρά λόγια κενά περιεχομένου».
Ιδού, λοιπόν, ο πρώτος στόχος του Καρλ Πόππερ και του πνευματικού του τέκνου, του Τζωρτζ Σόρος: Η μεταφυσική και η θεολογία, δηλαδή κάθε μεταφυσική ερμηνεία της Ιστορίας καθώς και κάθε θρησκεία. Στο στόχαστρό τους ασφαλώς και η Ιστορική μνήμη και ας μη απορούν κάποιοι γιατί το ίδρυμα Σόρος χρηματοδότησε το βιβλίο της Ρεπούση και άλλα σχετικού περιεχομένου βιβλία. Δεν είναι εφευρέτης της εξωφρενικής θεωρίας ότι η Ιστορία πρέπει να αλλάζει ο Λιάκος και οι λοιποί «προοδευτικοί προφεσόρες», οι οποίοι εξουσιάζουν την πνευματική ζωή μέσα από τις σελίδες των Κυριακάτικων εφημερίδων και των ειδικών τους αφιερωμάτων. Είναι ο Πόππερ, ο πνευματικός πατέρας του Σόρος, για τις απόψεις του οποίου για την ιστορία σας παραθέτω το παρακάτω: «Ο Popper υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρχει μια ιστορία του παρελθόντος που να το απεικονίζει όπως ήταν πραγματικά. Μπορούν μόνο να υπάρξουν διάφορες ιστορικές ερμηνείες, αλλά καμμιά από αυτές δεν είναι οριστικά έγκυρη και τελική. Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει την δική της ιστορική ερμηνεία».
Η «ανοικτή κοινωνία» και οι εχθροί της
Ο Καρλ Πόπερ εισήγαγε με το βιβλίο του «Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της», το οποίο εκδόθηκε το 1945 και επανεκδόθηκε συμπληρωμένο το 1952, τις έννοιες της ανοικτής και κλειστής κοινωνίας. Ως το αρχέτυπο της «κλειστής κοινωνίας», κατά τον Πόπερ, ορίζεται η κοινότητα του γένους ή της φυλής, στην οποία τα πάντα ρυθμίζονται από τη θρησκεία, τις μαγικοθρησκευτικές απαγορεύσεις και όπου η εξουσία και η γενικότερη κοινωνική ζωή λειτουργεί με τέτοιους όρους, ώστε δεν υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλιών από τα άτομα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κλειστής κοινωνίας (ο όρος που χρησιμοποιεί ο Πόππερ είναι «closed tribalistic society»), παράδειγμα προς απόλυτον αποφυγήν η Αρχαία Σπάρτη και βεβαίως απόλυτη η περιφρόνησή του και η αρνητική κριτική του για τον Πλάτωνα, για τον οποίον γράφει ο Πόπερ, ότι με τα έργα του, «Πολιτεία» και «Νόμοι» ορίζει το θεμελιώδες μοντέλο του ολοκληρωτικού κράτους. Κατηγορεί επίσης τον Πλάτωνα ως εμπνευστή της «θεωρίας της παρακμής», η οποία υιοθετήθηκε από όλα τα Εθνικά Φυλετικά καθεστώτα. Η απόρριψη της Αθηναϊκής δημοκρατίας από τον Πλάτωνα και η προτίμησή του σε ένα αριστοκρατικό καθεστώς που θα στηρίζεται σε «βασιλιάδες-φιλοσόφους», τον κάνουν εμπνευστή και συνειδητό υποστηρικτή των «φασιστικών» καθεστώτων.
Εξαιρετικά ανεκτικός είναι όμως ο Καρλ Πόππερ για τον επίσης εβραίο Καρλ Μαρξ (τι συμπτώσεις έχει αυτή η ιστορία!), τον οποίο αναγνωρίζει ως σημαντικό οικονομολόγο και κοινωνιολόγο του 19ου αιώνα, καίτοι τον κατακρίνει για την υιοθέτηση των εγελιανών διαλεκτικών και ιστορικιστικών μεθόδων, οι οποίες οδήγησαν σε ένα κατασκεύασμα «κλειστής κοινωνίας». Θεωρεί ότι η μαρξιστική θεωρία για τον καπιταλισμό αποδείχθηκε λανθασμένη, σημειώνει όμως την οξυδέρκεια του Μαρξ να έχει προβλέψει και «μη επαναστατικές διαδρομές» για την επίτευξη του κομμουνιστικού οράματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο αυτό ο Καρλ Πόππερ το έγραψε στα 1945 με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα μάτια του ο κομμουνισμός έχει ξοφλήσει και πρέπει να ετοιμαστεί ο… νέος κομμουνισμός. Ένας κομμουνισμός διαφορετικός και αυτήν ακριβώς την σημασία έχει και η αναφορά του για «μη επαναστατικές διαδρομές» προς τον κομμουνισμό, τις οποίες είχε προβλέψει ο Μαρξ. Αυτός ο διαφορετικός κομμουνισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την «open society» του Καρλ Πόππερ, που έρχεται να κάνει πραγματικότητα με μια παγκόσμια πορτοκαλί επανάσταση (την περίφημη «παγκοσμιοποίηση») ο Τζωρτζ Σόρος!
Τα υποκαταστήματα του Σόρος όχι μόνον, διαμορφώνουν γνώμη και κατασκευάζουν ειδήσεις αλλά μπορούν και πληρώνουν – ουσιαστικά αγοράζουν – τα νέα που που κατασκευάζονται. Μπορούμε να θυμηθούμε τις βαλίτσες με τα μετρητά που προωθήθηκαν στην αντιπολίτευση λίγο πριν τις εκλογές της Γιουγκοσλαβίας το 2000 ή και τα εκατομμύρια που μοιράστηκαν τόσο στον νυν Γεωργιανό πρόεδρο και τους υποστηρικτές του όσο και στον Γιούσενκο της Ουκρανίας κατά την πορτοκαλί επανάσταση. Κατασκευάζουν ειδήσεις και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, όχι μόνον την τοπική αλλά και την διεθνή. Μία κοινή γνώμη που δεν έχει ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά που της σερβίρονται στο πιάτο ως εγκλήματα, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσισμοί κ.ο.κ.
Το ΚΚΕ Εσωτερικού ακόμα κυβερνά την Ελλάδα...
Από τα φοιτητικά της χρόνια, η Μαρία Ρεπούση στρατεύτηκε στην υπόθεση της ανανεωτικής αριστεράς. Οργανώθηκε στο Ρήγα Φεραίο και ήταν μέλος της Επιτροπής Πόλης του ΡΦ Πειραιά. Στη συνέχεια πέρασε στο ΚΚΕ εσωτερικού όπου και διατέλεσε μέλος της ΚΕ. Παρέμεινε στη συνέχεια ανένταχτη αριστερή μέχρι τη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ.
Και βέβαια, δεν είναι μόνο η Ρεπούση και ο… συνωστισμός. Η ΔΗΜΑΡ ως γνωστόν προέρχεται από το ΚΚΕ Εσωτερικού (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ). Το οποίο ΚΚΕ Εσωτερικού ιδρύθηκε το 1968, ως διάσπαση του ΚΚΕ.
Γιάννης Μηλιός: Δεξί χέρι του Τσίπρα. Ο δομικός μαρξισμός αποτέλεσε το θεωρητικό πλαίσιο αναφοράς της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος - Β΄ Πανελλαδική, απ' την οποία προέρχεται ο Γιάννης Μηλιός, διευθυντής του μακρόβιου περιοδικού «Θέσεις».
Χρύσανθος Λαζαρίδης: Δεξί χέρι του Σαμαρά. Μετά την μεταπολίτευση εξελέγη αντιπρόεδρος της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας, όντας μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Η πολιτική του ιδεολογία πρέπει να αλλάζει κάπου το 1980 όταν μετακομίζει στη Μεγάλη Βρετανία για να σπουδάσει οικονομικά στο London School of Economics. Τρία χρόνια αργότερα σπούδασε στις ΗΠΑ και απέκτησε διδακτορικό στην Οικονομετρία από το City University of New York.Ίσως οι σπουδές του στο εξωτερικό να ήταν αφορμή να κάνει στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του ιδεολογία και από μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού να ιδρύσει λίγα χρόνια αργότερα το "Δίκτυο 21" που έχει ως βασικό στόχο την «απενεχοποιήση του πατριωτισμού».
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63665003
Αυτοί επιτελούν το καθήκον των και για το οποίο διαφαίνεται πως έχουν και προορισθή ανεπιστρεπτί.Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ,ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΗι ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗι ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗι ΑΥΤΟΣ ΧΩΡΙΣ,ΜΑΛΙΣΤΑ,ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΗι ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΝΗι ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ;ΑΥΤΟΣ,Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗι ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗΣ ΑΥΤΗΣ...''ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ''(ΛΈΓΩ ΣΕ ΕΔΩ ''ΔΗΜΟΚΟΠΙΑΣ''..)ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΑΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΔΡΙΜΕΙΣ,ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΚΟΥΣ,ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΥΣΜΕΝΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΑΝΤΩΝ,ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ,ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΔΡΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΜΩΜΕΝΟΥΣ,ΠΙΑ,ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ,ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ(ΤΩΝ),ΤΟΥ 'ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΥΤΟΥ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ(ΤΩΝ).ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ 'ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Αυτά τα σχόλια ΧΑΝΟΝΤΑΙ εδώ. Πρέπει να γίνουν ΚΥΡΙΑ ανάρτηση.
«Ο Popper υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρχει μια ιστορία του παρελθόντος που να το απεικονίζει όπως ήταν πραγματικά. Μπορούν μόνο να υπάρξουν διάφορες ιστορικές ερμηνείες, αλλά καμμιά από αυτές δεν είναι οριστικά έγκυρη και τελική. Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει την δική της ιστορική ερμηνεία».
..............
Φαίνεται πολύ επιστημονική αυτή η προσέγγιση. Δύσκολο να την αντιπολεμήσει κάποιος.
Ο Πόππερ, παίζει με την διαφορά ανάμεσα στην ερμηνεία και στην γνώση. Το υποκείμενο στο οποίο στηρίζεται η σύγχρονη επιστήμη, ακόμη και η φιλοσοφία, δέν αποκτά ούτε βίωμα της ιστορίας ούτε γνώση της ιστορίας, στηρίζεται στην πληροφορία και στην υποκειμενική της ερμηνεία.
Δημοσίευση σχολίου