Η δυσκολία της ανοικοδόμησης μετά την καταστροφή.

Οταν μια κοινωνία υφίσταται απομύζηση εισοδήματος και πλούτου 700 δισ. μέσα σε 5 χρόνια, απλώς καταρρέει, διαλύεται. Αυτή την πρωτοφανή αφαίμαξη που υπέστη η Ελλάδα την απέδωσαν στην οικονομική κρίση. Μια κρίση που όμως παρόξυνε σε υπέρτατο βαθμό η εσκεμμένα εξοντωτική πολιτική της διαρκούς λιτότητας που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα με τα Μνημόνια η τρόικα και η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ που την εφαρμόζει.

Η σκοπιμότητα της λιτότητας βρίσκεται στην αξιοποίηση

του μηχανισμού του χρέους για την εκποίηση των περιουσιών. Πολύ απλά, αν σου περικόψω το εισόδημα, ενώ βρίσκεσαι μέσα σε χρέη που δεν μπορείς πια να εξυπηρετήσεις, τότε θα αναγκαστείς να ξεπουλήσεις την κινητή κι ακίνητη περιουσία σου όσο όσο. Τάση που λόγω της κερδοσκοπικής ψυχολογίας της αγοράς γίνεται αυτοτροφοδοτούμενη. Ετσι εξηγείται γιατί η απώλεια εισοδημάτων 100 δισ. προκάλεσε πολλαπλάσιες απώλειες περιουσιών 600 δισ. ευρώ.

Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο το ότι οι Ελληνες απότομα φτώχυναν, αλλά το ότι από ελεύθεροι άνθρωποι κατάντησαν σκλάβοι των φόρων και των χρεών που τα τραπεζικά δάνεια των προηγούμενων χρόνων δημιούργησαν. Αυτό που αποκλήθηκε «αποφυγή χρεοκοπίας» και «διάσωση της χώρας» μέσω χορήγησης νέων δανείων από τους πιστωτές δεν ήταν τίποτα άλλο από τη συντήρηση του εθισμού της χώρας στο όπιο του δανεισμού. Για να μπορεί στο μεταξύ να γίνεται η τεράστια μεταφορά πλούτου από τα νοικοκυριά στις τράπεζες και τους ξένους πιστωτές.

Το πρόβλημα είναι πως μια κοινωνία-πρεζάκιας και παρίας, που μετά βίας στέκεται στα πόδια της, δεν μπορεί να λειτουργήσει καμία οικονομία, δεν έχει καμία δυνατότητα να την αναπτύξει. Χρειάζεται αποτοξίνωση από τα χρέη και τονωτικές ενέσεις απασχόλησης για να αποκτήσει στοιχειώδη αυτοπεποίθηση και να ανακάμψει. Με τα ψίχουλα, ωστόσο, του 1 δισ. κοινωνικών επιδομάτων που επιχειρεί να προσφέρει ως αποζημίωση η σημερινή κυβέρνηση της συμφοράς, δεν ισορροπούνται ζημιές 700 δισ. Αυτά είναι απελπισμένες κινήσεις κυβερνήσεων σε απόγνωση μπροστά στο επικείμενο τέλος τους.

Από την άλλη, η διάδοχη λύση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ν' ανέβει ένα βουνό από συντρίμμια. Δεν έχει να παραλάβει μία «ξυρισμένη», επίπεδη επιφάνεια για να κτίσει από το μηδέν. Εχει να αντιμετωπίσει σωρούς αποκαΐδια και οφείλει να πορευτεί ανάμεσα σε κοινωνικά και οικονομικά ερείπια τα οποία καλείται να ανασυγκροτήσει. Εργο διπλά τιτάνιο λόγω της κυβερνητικής απειρίας και της προκατάληψης κι εχθρότητας δυνάμεων του κατεστημένου.

Αυτό που πρέπει να αντιληφθεί ο κ. Τσίπρας, είναι πως η ελληνική κοινωνία πέρασε από την υπερθέρμανση της ευφορίας του 2007 σε ένα υποθερμικό σοκ διαρκείας. Αν δεν την ντύσει, τη ζεστάνει και την ταΐσει για να εργασθεί, καμία αναπτυξιακή πρόοδος δεν θα υπάρξει.

Πηγή:  enet.gr

hassapis-peter