"Και ο εσπερινός της Κοιμήσεως στο Ελσίνκι: πομπώδης, αυτοκρατορική ευπρέπεια, εκλεπτυσμένος χορός, πολύτιμα άμφια... Κάθε τόσο, μέσα απ' όλα αυτά, "λάμπει το Φως..." Η τραγωδία είναι πως κάθε κομμάτι επιθυμεί να είναι το όλον -η όλη Ορθοδοξία- και πολεμά με λύσσα τα άλλα. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τον Χριστό μόνο μέσα από τη δική του εμπειρία, το δικό του όραμα. Κανείς δεν βλέπει τους περιορισμούς του, τον δικό του σχετικό χαρακτήρα εν Χριστώ. Αισθάνομαι την κλήση μου ως προσπάθεια -και προσευχή συνάμα- ν' ανατραπεί αυτή η θεώρηση, να ενωθούν όλα αυτά τα κομμάτια και να επιστραφούν στη ζωή εν Χριστώ Ιησού.
Πρέπει συνεχώς να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου: "Φώναξε δυνατά τον ενθουσιασμό σου στο όνομα του Χριστού". Πρέπει, επειδή είναι η Αλήθεια, και μπορώ, επειδή κατανοώ αυτά τα κομμάτια και μπορώ έτσι να ταυτιστώ κυριολεκτικά με το καθένα τους".Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν
Αναστάσιος
Τ' ΑΚΟΥΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ;
Τό θέμα πού μάς τρώει καί μάς διαλύει είναι ότι ανεχόμαστε τήν σημερινή μείωση τής εκκλησίας σέ θεσμό, γιά τήν ακρίβεια δεχθήκαμε τήν παρανοική ιδεολογία τού παπισμού ότι ο θεσμός σώζει, ότι ο τύπος αληθεύει. Οτι χάσαμε αδιαμαρτύρητα τόν σκοπό τού χριστιανού πού ήταν είναι καί θά είναι η θέα τού θεού, η γνώση τού Χριστού. Οτι η χρηστοήθεια είναι ένα μέσον δέν είναι αυτοσκοπός. Οτι ξαναβάλαμε στόν θρόνο τού Χριστού τούς Φαρισαίους. Οτι νικηθήκαμε από τόν Βαρλαάμ καί τόν νεοβαρλααμισμό τού Ζηζιούλα. Οπως τό εξέφρασε ένας δημοφιλής πλέον Γέρων, μάς διαφεύγει ότι οι τεμενάδες είναι γιά τά τεμένη!
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου