Συνέχεια από: Παρασκευή, 15 Ιανουαρίου 2021
Η θανάσιμη μάχη της αντινομίας των δύο χρόνων, οι δύο αγάπες στο εσωτερικό του ανθρώπου και της ιστορίας δέν διευθετείται με την απόρριψη ή την άρνηση ή την απελευθέρωση απο το ένα απο τα δύο, αλλά στην σύνθεση ανάμεσα στην θετικότητα του χρόνου και της αγάπης που κάθε Δημιούργημα οφείλει στο Είναι του, που είναι δώρο του Θεού και την λαμπρότητα τής αγάπης για τον Θεό και την αιωνιότητα, την μόνη που δίνει θετικότητα στον χρόνο και στην ιστορία, διότι τα πάντα δημιουργήθηκαν απο τον Αιώνιο.Τα συντρίμμια και οι καταστροφές του χρόνου, εάν η σοφία φυσήξει μέσα, είναι τα περίφημα μνημεία των ανθρώπων, που γράφουν την ιστορία τους και την ιστορία, ακούγοντας μέσα τους τον Θείο λόγο και εκφράζοντάς τον κάθε φορά πού σκέφτονται και πράττουν. Λόγος ανθρώπινος και Θείος η ιστορία του χρόνου, που στρεφόμενος στην αιωνιότητα ξαναποκτάται σαν χρόνος της αξίας και εκείνης της αγάπης διά της οποίας αγαπώντας τον Θεό σωζόμεθα στον ίδιο τον Θεό, σαν Δημιουργήματα: Η εχθρότης του ανθρώπου μέ τον εαυτό του, ο διαχωρισμός ανάμεσα στις δύο αγάπες, διευθετείται σε φιλία του ανθρώπου με τον εαυτό του και στην αρμονία της μοναδικής αγάπης, η οποία εάν είναι αγάπη του Θεού είναι επίσης και αγάπη του εαυτού. Με τον ίδιο τρόπο εάν ο χρόνος είναι ο χρόνος για την αιωνιότητα, δέν είναι ο χρόνος της σιωπής και του θανάτου, αλλά εκείνος του αθανάτου Λόγου που είναι κάθε ανθρώπινο έργο αξίας και της ζωής πρός την οποία τον οδηγεί η πλεύση του στη ζωή πάνω στο φτερό της αλήθειας, μία πλεύση που είναι διάρκεια στην δική μου οντότητα για το Είναι.
Απο τον Αδάμ και απο τον Χριστό, απο την πτώση και απο την χάρη, απο τον χρόνο του θανάτου και απο τον χρόνο της ζωής : αυτή είναι η καταγωγή των δύο πολιτειών, αυτές είναι οι στιγμές σύμφωνα με τις οποίες συνυπάρχουν και σύμφωνα με τις οποίες εκτυλίσσεται η υπόθεση ανθρωπινο-θεία, ιστορική και υπερϊστορική τής συμπαντικής ιστορίας: ή πρός τον Θεό ή πρός τον εαυτό της ενάντια στον σκοπό της, στην τελολογία της. Η ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία της διαμάχης ανάμεσα σε δύο αγάπες ή καλύτερα η μεταμόρφωση της μίας απο αυτές, εκείνης για τον εαυτό μας, σε μίσος της άλλης. Προγενήτορες των δύο πολιτειών ο Κάϊν και ο Άβελ: η γήϊνη πολιτεία είναι εχθρός της ουρανίου μέχρι θανάτου της: Εκείνη η αδελφοκτονία γεννημένη απο την διαφωνία ανάμεσα στις δύο αγάπες, επαναλαμβάνεται στους αιώνες: διαφωνία απο τον Θεό και συμφωνία πρός τον Θεό: αυτή είναι η διπλή κίνηση όλης της Εθνικής και της Ιερής ιστορίας. Οι αυτοκρατορίες των Ασσυρίων και των Ρωμαίων (Βαβυλών και Ρώμη), τα μεγάλα σημεία της πολιτείας. Ιερουσαλήμ, το θείο σημείο (σύμβολο της ουράνιας πολιτείας. Μέσα απο την εχθρότητα των γήϊνων περνά η πολιτεία του Θεού στον κόσμο, ανίκητη: υποφέρει μέσα στην Εκκλησία της. Η καταδίκη και η αιώνια ευτυχία περιμένουν τους πολίτες της μίας και της άλλης την ημέρα στην οποία η πολιτεία του Θεού θα χωριστεί για πάντα απο την γήϊνη. Βαβυλών, Ρώμη και Ιερουσαλήμ δέν είναι παρά σύμβολα ή φιγούρες της καθολικής ιστορικής προόδου των δύο πολιτειών.
ΛΕΙΠΕΙ Ο ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. ΤΟ ΓΕΝΟΙΤΟ ΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΡΗΜΑ ΣΟΥ.
ΔΥΟ ΑΡΧΕΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, Η ΠΤΩΣΗ ΚΑΙ Η ΧΑΡΙΣ, Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ , Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΘΕΣ. ΜΑ ΠΑΝΤΑ Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΝΑΜΕ.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου