πηγή : Δίολκος
Απο τη σημερινή διαδήλωση στην πλατεία Tahrir του Καίρου
Μετά το μουσουλμανικό τόξο στα βόρεια της Ελλάδας τώρα κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε και έναν άλλο πολύ χειρότερο στα νότια.
Όποιος αμφιβάλλει ας διαβάσει μια πρώτη προσπάθειά μας να συνοψίσουμε τις εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Βόρειο Αφρική και να τολμήσουμε κάποιες εκτιμήσεις.
Καταρχήν, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι παρατηρητές που εκτιμούν πλέον ότι μακροπρόθεσμα η Αίγυπτος οδηγείται σε μοντέλο Ιράν και ότι περιπτώσεις όπως αυτή του Ελ Μπαραντέι δεν αποτελούν τίποτε άλλο από προσωρινούς επιδέσμους σε ανίατες ασθένειες. Είναι αβέβαιο αν ο στρατός θα μπορέσει να “συγκρατήσει” τις εξελίξεις με την έκταση που αρχίζουν και παίρνουν οι συγκρούσεις.
Ο κίνδυνος επικράτησης των φονταμενταλιστών στην Αίγυπτο ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι δημοκρατικές δυνάμεις είναι κακά οργανωμένες στον αραβικό κόσμο σε σχέση με τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους. Έτσι εκφράζονται φόβοι ότι αν οι φονταμενταλιστές επικρατήσουν στην Αίγυπτο τότε η εξέγερση θα επεκταθεί γρήγορα και σε άλλες αραβικές χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας. Τα σύγχρονα μέσα μαζικής επικοινωνίας και κυρίως το διαδίκτυο το εγγυωνται σήμερα αυτό.
Είναι μείζονος σημασίας το γεγονός ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια οι αντικαθεστωτικές εκδηλώσεις που συνταράζουν τον αραβικό κόσμο δεν γίνονται εξαιτίας της καταπίεσης του Παλαιστινιακού λαού, ούτε μόνο για να καταγγελθεί η πολιτική της Δύσης και των ΗΠΑ απέναντι στον αραβικό κόσμο. Οι διαδηλώσεις γίνονται με αφορμή την ανεργία, τη τυραννία, και την απουσία αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης στις αραβικές κοινωνίες. Αυτό από μόνο του σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή στα πολιτικά πράγματα της Μέσης Ανατολής. Κάπως έτσι είχε εξελιχθεί και η εξέγερση εναντίον του Σάχη του Ιράν το 1979, πριν όμως καπελωθεί από τους ισλαμιστές.
Λείπει μια χαρισματική προσωπικότητα
Ομοίωμα του Μουμπάρακ
Ο Αιγυπτιακός λαός έχει μηδαμινή εμπειρία Δημοκρατίας, γεγονός που επίσης ενισχύει την επικράτηση των φονταμενταλιστών. Από τη ανατροπή του βασιλιά Φαρούκ το 1952, στον Γκαμάλ Νάσερ που έκανε την Αίγυπτο ένα σοσιαλιστικό κράτος σε πόλεμο με το Ισραήλ, τον διάδοχό του Ανουάρ αλ Σαντάτ που έκλεισε ειρήνη με το Ισραήλ, αλλά δολοφονήθηκε από ισλαμιστές το 1981 και τον Μουμπάρακ που κυβερνά από τότε, οι Αιγύπτιοι έζησαν κάτω από ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς κύριος στόχος του οποίου ήταν η εξουδετέρωση των αντιπάλων του και κυρίως της ισλαμικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας
Σήμερα, 80 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην Αίγυπτο. Από αυτούς περίπου το 90% είναι μουσουλμάνοι και περίπου έξι% είναι Χριστιανοί. Η επίθεση σε κόπτες χριστιανούς στην Αλεξάνδρεια με περισσότερους από 20 νεκρούς που σημειώθηκε λίγες ημέρες πριν ξεσπάσει η εξέγερση ενέτεινε τους φόβους επικράτησης του ριζοσπαστικού ισλαμισμού.
Αυτό που δεν διευκολύνει τους φονταμενταλιστές είναι η απουσία στην Αίγυπτο μιας χαρισματικής προσωπικότητας σαν του Ayatollah Khomeini, που αποτέλεσε το επίκεντρο της ιρανικής επανάστασης. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου, λειτουργεί περισσότερο σαν μια ομάδα αλληλεγγύης, και δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα θελήσει να εκμεταλλευτεί τα γεγονότα προς ίδιον όφελος, όπως έγινε στο Ιράν. Επιπλέον, ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος Mubarak δεν είναι τόσο ταυτισμένος με τα αμερικανικά συμφέροντα όπως ήταν ο Σάχης. Οι διαφορές δηλαδή μεταξύ του Ιράν του 1979 και της Αιγύπτου του 2011, είναι πολύ περισσότερες από όσες είναι οι ομοιότητες.
Πολύς κόσμος κατηγορεί τον ElBaradei πως έλειπε από τη χώρα στην αρχή των κινητοποιήσεων, και πως επέστρεψε πολύ αργά. Η έλλειψη δεσμών μεταξύ του El Baradei και των νεαρών διαδηλωτών, σημαίνει πως η θέση του δεν είναι τόσο ισχυρή όσο δείχνει
Το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, των κοσμικών κομμάτων και των μουσουλμάνων, είναι από μόνο του εκπληκτικό. Συνεργάζονται όμως γύρω από ένα πολύ απλό αίτημα: να φύγει ο Mubarak. Από κει και πέρα δεν είναι ξεκάθαρο αν θα μπορέσουν να τα βρουν στη συνέχεια.
Αμερική: Όπως και στο Ιράν, άργησαν να πάρουν χαμπάρι
Ο πραγματικός κίνδυνος για τα αμερικανικά συμφέροντα την επόμενη μέρα, είναι σοβαρός. Αν οι διαδηλώσεις μεταδοθούν στην Ιορδανία και στη Σαουδική Αραβία, υπάρχει το ενδεχόμενο καταστροφικών εξελίξεων για τις ΗΠΑ.
Φανταστείτε όλα αυτά τα οπλικά συστήματα που έχει προσφέρει εδώ και δεκαετίες η Αμερική στους Σαουδάραβες, να πέφτουν στα χέρια ισλαμιστών φονταμενταλιστών. Φανταστείτε μια εκ νέου διαίρεση της Υεμένης σε Βόρεια και Νότια. Η Αμερική θα έμενε μόνη της, και χωρίς στήριξη, στην καταπολέμηση της al Qaeda.
Οι Αμερικανοί βλέπουν – πολύ αργά είναι αλήθεια – να καταρρέει το τριγωνικό τους οικοδόμημα ΗΠΑ – Αίγυπτος – Ισραήλ και προβληματίζονται, αλλά είναι δέσμιοι του Αφγανιστάν και οι Γερμανοί δεν πρόκειται να τους δώσουν χείρα βοηθείας.
Υπάρχουν και ορισμένοι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι οι Αμερικανοί είναι εκτός των εξελίξεων και οι μόνοι που κάνουν παιγνίδι είναι το Ιράν και η Ρωσία με τις ενεργειακές συμφωνίες. Γι αυτό οι Αμερικανοί εξακολουθούν να στηρίζονται υπέρμετρα στην Τουρκία…
Σε κάθε περίπτωση όπως και αν “κάτσουν” οι εξελίξεις η Αίγυπτος δεν θέλει στον “σβέρκο” της το Ιράν, όπως δεν θέλει και την Τουρκία να προχωρήσει Νότια…κάτι που δεν θέλει και το Ισραήλ.
ΚΙ εμείς τι θέλουμε εμείς; Αυτό θα σας το πούμε μόλις αποκτήσουμε …κυβέρνηση
ΠΗΓΗ:Antinews
Αμέθυστος
Απο τη σημερινή διαδήλωση στην πλατεία Tahrir του Καίρου
Μετά το μουσουλμανικό τόξο στα βόρεια της Ελλάδας τώρα κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε και έναν άλλο πολύ χειρότερο στα νότια.
Όποιος αμφιβάλλει ας διαβάσει μια πρώτη προσπάθειά μας να συνοψίσουμε τις εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Βόρειο Αφρική και να τολμήσουμε κάποιες εκτιμήσεις.
Καταρχήν, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι παρατηρητές που εκτιμούν πλέον ότι μακροπρόθεσμα η Αίγυπτος οδηγείται σε μοντέλο Ιράν και ότι περιπτώσεις όπως αυτή του Ελ Μπαραντέι δεν αποτελούν τίποτε άλλο από προσωρινούς επιδέσμους σε ανίατες ασθένειες. Είναι αβέβαιο αν ο στρατός θα μπορέσει να “συγκρατήσει” τις εξελίξεις με την έκταση που αρχίζουν και παίρνουν οι συγκρούσεις.
Ο κίνδυνος επικράτησης των φονταμενταλιστών στην Αίγυπτο ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι δημοκρατικές δυνάμεις είναι κακά οργανωμένες στον αραβικό κόσμο σε σχέση με τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους. Έτσι εκφράζονται φόβοι ότι αν οι φονταμενταλιστές επικρατήσουν στην Αίγυπτο τότε η εξέγερση θα επεκταθεί γρήγορα και σε άλλες αραβικές χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας. Τα σύγχρονα μέσα μαζικής επικοινωνίας και κυρίως το διαδίκτυο το εγγυωνται σήμερα αυτό.
Είναι μείζονος σημασίας το γεγονός ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια οι αντικαθεστωτικές εκδηλώσεις που συνταράζουν τον αραβικό κόσμο δεν γίνονται εξαιτίας της καταπίεσης του Παλαιστινιακού λαού, ούτε μόνο για να καταγγελθεί η πολιτική της Δύσης και των ΗΠΑ απέναντι στον αραβικό κόσμο. Οι διαδηλώσεις γίνονται με αφορμή την ανεργία, τη τυραννία, και την απουσία αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης στις αραβικές κοινωνίες. Αυτό από μόνο του σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή στα πολιτικά πράγματα της Μέσης Ανατολής. Κάπως έτσι είχε εξελιχθεί και η εξέγερση εναντίον του Σάχη του Ιράν το 1979, πριν όμως καπελωθεί από τους ισλαμιστές.
Λείπει μια χαρισματική προσωπικότητα
Ο Αιγυπτιακός λαός έχει μηδαμινή εμπειρία Δημοκρατίας, γεγονός που επίσης ενισχύει την επικράτηση των φονταμενταλιστών. Από τη ανατροπή του βασιλιά Φαρούκ το 1952, στον Γκαμάλ Νάσερ που έκανε την Αίγυπτο ένα σοσιαλιστικό κράτος σε πόλεμο με το Ισραήλ, τον διάδοχό του Ανουάρ αλ Σαντάτ που έκλεισε ειρήνη με το Ισραήλ, αλλά δολοφονήθηκε από ισλαμιστές το 1981 και τον Μουμπάρακ που κυβερνά από τότε, οι Αιγύπτιοι έζησαν κάτω από ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς κύριος στόχος του οποίου ήταν η εξουδετέρωση των αντιπάλων του και κυρίως της ισλαμικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας
Σήμερα, 80 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην Αίγυπτο. Από αυτούς περίπου το 90% είναι μουσουλμάνοι και περίπου έξι% είναι Χριστιανοί. Η επίθεση σε κόπτες χριστιανούς στην Αλεξάνδρεια με περισσότερους από 20 νεκρούς που σημειώθηκε λίγες ημέρες πριν ξεσπάσει η εξέγερση ενέτεινε τους φόβους επικράτησης του ριζοσπαστικού ισλαμισμού.
Αυτό που δεν διευκολύνει τους φονταμενταλιστές είναι η απουσία στην Αίγυπτο μιας χαρισματικής προσωπικότητας σαν του Ayatollah Khomeini, που αποτέλεσε το επίκεντρο της ιρανικής επανάστασης. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου, λειτουργεί περισσότερο σαν μια ομάδα αλληλεγγύης, και δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα θελήσει να εκμεταλλευτεί τα γεγονότα προς ίδιον όφελος, όπως έγινε στο Ιράν. Επιπλέον, ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος Mubarak δεν είναι τόσο ταυτισμένος με τα αμερικανικά συμφέροντα όπως ήταν ο Σάχης. Οι διαφορές δηλαδή μεταξύ του Ιράν του 1979 και της Αιγύπτου του 2011, είναι πολύ περισσότερες από όσες είναι οι ομοιότητες.
Πολύς κόσμος κατηγορεί τον ElBaradei πως έλειπε από τη χώρα στην αρχή των κινητοποιήσεων, και πως επέστρεψε πολύ αργά. Η έλλειψη δεσμών μεταξύ του El Baradei και των νεαρών διαδηλωτών, σημαίνει πως η θέση του δεν είναι τόσο ισχυρή όσο δείχνει
Το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, των κοσμικών κομμάτων και των μουσουλμάνων, είναι από μόνο του εκπληκτικό. Συνεργάζονται όμως γύρω από ένα πολύ απλό αίτημα: να φύγει ο Mubarak. Από κει και πέρα δεν είναι ξεκάθαρο αν θα μπορέσουν να τα βρουν στη συνέχεια.
Αμερική: Όπως και στο Ιράν, άργησαν να πάρουν χαμπάρι
Φανταστείτε όλα αυτά τα οπλικά συστήματα που έχει προσφέρει εδώ και δεκαετίες η Αμερική στους Σαουδάραβες, να πέφτουν στα χέρια ισλαμιστών φονταμενταλιστών. Φανταστείτε μια εκ νέου διαίρεση της Υεμένης σε Βόρεια και Νότια. Η Αμερική θα έμενε μόνη της, και χωρίς στήριξη, στην καταπολέμηση της al Qaeda.
Οι Αμερικανοί βλέπουν – πολύ αργά είναι αλήθεια – να καταρρέει το τριγωνικό τους οικοδόμημα ΗΠΑ – Αίγυπτος – Ισραήλ και προβληματίζονται, αλλά είναι δέσμιοι του Αφγανιστάν και οι Γερμανοί δεν πρόκειται να τους δώσουν χείρα βοηθείας.
Υπάρχουν και ορισμένοι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι οι Αμερικανοί είναι εκτός των εξελίξεων και οι μόνοι που κάνουν παιγνίδι είναι το Ιράν και η Ρωσία με τις ενεργειακές συμφωνίες. Γι αυτό οι Αμερικανοί εξακολουθούν να στηρίζονται υπέρμετρα στην Τουρκία…
Σε κάθε περίπτωση όπως και αν “κάτσουν” οι εξελίξεις η Αίγυπτος δεν θέλει στον “σβέρκο” της το Ιράν, όπως δεν θέλει και την Τουρκία να προχωρήσει Νότια…κάτι που δεν θέλει και το Ισραήλ.
ΚΙ εμείς τι θέλουμε εμείς; Αυτό θα σας το πούμε μόλις αποκτήσουμε …κυβέρνηση
ΠΗΓΗ:Antinews
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου