Οι ιταλικές τράπεζες «βουλιάζουν» και θα πάρουν μαζί τους ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα

ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ «TOO BIG TO SAVE»

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Και τώρα μετά το βροντερό «όχι» των Ιταλών αρχίζουν οι δύσκολες οικονομικές εξισώσεις με μεγαλυτερη όλων την ανακεφαλαιοποίηση των ιταλικών τραπεζών η οποία θα είναι πολύ δύσκολη επειδή οι επενδυτές θα φοβηθούν να τοποθετήσουν κεφάλαια σε μια χώρα της οποίας ο πρωθυπουργός μόλις παραιτήθηκε και διέπεται πλέον από πολιτική αστάθεια, προκαλώντας έτσι «τριγμούς«» σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

«Τριγμοί» από τους οποίους δεν θα ξεφύγουν ούτε οι εκτεθειμένες σε κιδνύνους γερμανικές τράπεζες. Αναζητούνται λοιπόν ιδιώτες-επενδυτές για να βάλουν αυτοί τα χρήματα αλλιώς θα χρειαστεί να το κάνει με σημαντικά κεφάλαια από τον ιταλικό προϋπολογισμό το ιταλικό κράτος δεδομένου ότι τα «κόκκινα δάνεια» ανέρχονται επισήμως στο υπέρογκο ποσόν των 380 δισ. ευρώ.

Όμως αυτό το ποσό είναι αυτό που φαίνεται επίσημα, εκτιμήσεις διεθνών τραπεζιτών το ανεβάζουν στα 800 δισ. ευρώ!

Δηλαδή όλες μαζί είναι «too big to save»

Συνεπώς και να θέλει το ιταλικό κράτος και οι Ιταλοί φορολογούμενοι ο ιταλικός προϋπολογισμός δεν μπορεί να καλύψει τόσο μεγάλο ποσό, καθώς το δημόσιο χρέος της χώρας ξεπερνά το 132% του ΑΕΠ, ποσοστό που θεωρείται ήδη ιδιαίτερα υψηλό με βάση τα διεθνή κριτήρια.

Η Ιταλία μετά την Ελλάδα στην ευρωζώνη έχει το μεγαλύτερο λόγο χρέους-ΑΕΠ.

Οπότε οι δύο πρώτοι τρόποι καθλιστανται ιδιαίτερα δύσκολοι προς πραγματοποίηση και απομένει ο τρίτος τρόπος που είναι το «κούρεμα» καταθέσεων το περιβόητο bail-in

Οι Ιταλοί δεν μπορούν να προσβλέπουν σε βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού με βάση τους ευρωπαϊκούς νόμους για να ενισχύσει η Ε.Ε. ένα τραπεζικό σύστημα πρέπει πρώτα να έχει προηγηθεί bail in, δηλαδή μετατροπή των καταθέσεων των Ιταλών σε κεφάλαια των τραπεζών, εν ολίγοις κούρεμα όλων των καταθέσεων.

Αυτό θα προκαλούσε καταστροφή στους Ιταλούς καταθέτες και ενδεχομένως απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις και αντιδράσεις.

Στο ίδιο δε το ιταλικό τραπεζικό σύστημα θα πρόσδιδε μια «ρετσινιά» που θα έκανε πολλές δεκαετίες για να καθαρίσει

Τα επιτόκια θα αυξηθούν πολύ και η ρευστότητα θα κλείσει εντελώς ενώ οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι εδώ και χρόνια μη ικανοποιητικοί.

Οι ιταλικές τράπεζες βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης με τις μετοχές να έχουν χάσει πάνω από το 60% της αξίας τους από την αρχή του έτους, με την Monde Dei Paschi να έχει χάσει 83%.

Όμως επειδή το ιταλικό τραπεζικό σύστημα είναι ιδιαίτερα μεγάλο προκαλεί πτώση και στις ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές.

Η ΕΚΤ μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης αγοράζει ιταλικά ομόλογα για να ενισχύσει και τις τράπεζες και τη χώρα, αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα τόσο των κόκκινων δανείων όσο και του υψηλού δημοσίου χρέους.

Η πραγματικότητα είναι άλλη και πλέον δεν κρύβεται: Το πρόβλημα των ιταλικών τραπεζών δεν έχει λύση καθώς ανήκει στο γενικότερο παγκόσμιο πρόβλημα που έχουν οι τράπεζες από το 2008 στο οποίο αποκαλύφθηκε ότι επί της ουσίας είναι «άδειες» και ζουν με «αεροχρήματα» δηλαδή χρήματα που δεν έχουνπαραχθεί παρά μόνο υπάρχουν μέσα σε ηλεκτορνικούς υπολογιστές

Οι τράπεζες παγκοσμίως ζουν από τις κυβερνήσεις και δεν υπάρχει άλλος αποδιοπομπαίος τράγος όπως η Ελλάδα για να δαιμονοποιηθεί και να του «φορτωθούν» όλες οι αμαρτίες των τραπεζιτών.

Οι ιταλικές τράπεζες θα παρασύρουν άμεσα και τις ισπανικές τράπεζες και στη συνέχεια τις γαλλικές, αφού το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης είναι διασυνδεδεμένο μέσω δανείων από τη μια χώρα στην άλλη.

Η τέταρτη μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα, η HypoVereinsbank, είναι θυγατρική της UniCredit που είναι η μεγαλύτερη ιταλική τράπεζα και η οποία κινδυνεύει.

Όσο για το bail-in η Γερμανία το ζητούσε επίμονα αλλά στην απάντηση του Μ.Ρέντσι «Είναι ξεκάθαρο για όποιον αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα ότι το αληθινό πρόβλημα του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα δεν είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της Ιταλίας. Είναι τα παράγωγα των άλλων τραπεζών»,το Βερολίνο έπιασε το μήνυμα και σταμάτησε να το ζητάει.

 «Αν το ζήτημα των ιταλικών κόκκινων δανείων είναι ένα ζήτημα άξιας «1», τότε το ζήτημα των παραγώγων άλλων τραπεζών, των μεγάλων τραπεζών, είναι άξιας «100»»δείχνοντας προς τις γερμανικές τράπεζες αλλά και ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Με άλλα λόγια, ο Ρέντσι αφήνει να εννοηθεί πως εάν δεν φροντίσουν για τη σωτηρία των ιταλικών τραπεζών τότε εάν αυτές καταρρεύσουν, θα προκαλέσουν ντόμινο που θα συμπαρασύρει ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της γηραιάς ηπείρου.

Η Deutsche Bank θεωρείται η πρωταθλήτρια των παραγώγων στον πλανήτη και επί της ουσίας αυτήν προστάτεψε (όπως και άλλους γερμανικούς και γαλλικούς «χάρτινους» γίγαντες) η Γερμανία το 2010 καταστρέφοντας την Ελλάδα.

Τώρα έψαχνε να βρει το επόμενο χρήσιμο οικονομικό «κορόιδο» μόνο που οι Ιταλοί ήταν πιο ενημερωμένοι και πιο αποφασιστικοί απ’οτι είμασταν εδώ στην Ελλάδα

national-pride