Ο χειρισμός της σκοτεινής ενέργειας ως μέσον παγκόσμιας ηγεμονίας

 Συνέχεια από:Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2020

ΠΩΣ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΡΟΗΓΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ ΧΑΡΗ ΣΤΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ

 Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

Η υπερφωτεινή ταχύτητα

Το κοντινότερο σε μας ηλιακό σύστημα είναι του Άλφα του Κενταύρου, ένα τριπλό σύστημα με τρεις ήλιους, που απέχουν περίπου 4,4 έτη φωτός από εμάς. Το σύστημα αυτό έχει δύο επιβεβαιωμένους πλανήτες, και ενδείξεις για έναν τρίτο. Ωστόσο, όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα παρατηρήσεις, δεν είναι οι κατάλληλότεροι για να φιλοξενήσουν την ανθρώπινη ζωή.

Κατά συνέπεια το νέο καταφύγιο των ολίγων εκλεκτών θα πρέπει να αναζητηθεί ακόμα μακρύτερα. Ο αμέσως κοντινότερος ήλιος είναι ο αστέρας Μπάρναρντ (Βarnard), στον αστερισμό του Οφιούχου, που απέχει περίπου 6 έτη φωτός και πέριξ του οποίου ανακαλύφθηκε ότι υπάρχει ένας πλανήτης, αν και απ’ ό,τι δείχνουν οι παρατηρήσεις, μη κατοικίσιμος.

Οι φυγάδες πρέπει λοιπόν να πάνε ακόμα πιο μακρυά, στον αστέρα Γκλίζε 667C (Gliese) του αστερισμού του Σκορπιού και στον πλανήτη του, Gliese 667C c, που απέχει 23,6 έτη φωτός, δηλαδή 217 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα, και ακόμα παραπέρα.

Κατάλογος δυνητικά κατοικίσιμων πλανητών με βάση τις ομοιότητές τους με τη Γη βαθμολογούμενη με 1. Προς το παρόν, ο πλανήτης Gliese 667C c είναι ο υπ’ αριθ. 1 υποψήφιος για αποικισμό.

Για να είναι όμως ρεαλιστικός ο χρόνος μετάβασης στο νέο τους σπίτι, θα πρέπει να συρρικνωθεί σε μερικές μέρες ή σε λίγα χρόνια. Πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, εφόσον πρέπει να ξεπεραστεί το όριο της ταχύτητας του φωτός (300.000 χλμ. / δευτερόλεπτο) που βάσει της Γενικής θεωρίας της Σχετικότητας, θεωρείται άβατο;

Αυτό ακριβώς επιχειρείται εδώ και χρόνια: η υπέρβαση του ορίου της ταχύτητας του φωτός.

Στη θρυλική, προφητική σειρά επιστημονικής φαντασίας Star Trek που έγινε γνωστή παγκοσμίως ως σημείο αναφοράς για τη κατάκτηση του διαστήματος, το διαστημόπλοιο Enterprise-D ταξίδευε με ταχύτητα εννέα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη του φωτός.

To θρυλικό αστρόπλοιο Enterprise-D.

Αργότερα, το διαστημόπλοιο Millennium Falcon της επίσης επικής σειράς ταινιών Ο Πόλεμος των Άστρων (Star Wars), ταξίδευε με ταχύτητα εννέα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη του φωτός.

Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, το ταχύτερο γνωστό, μη επανδρωμένο, διαστημικό σκάφος που έχει κατασκευάσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα, είναι το ρομποτικό Juno, που κινείται με ηλιακά πτερύγια.

Το Juno μόλις έφτασε στον πλανήτη Δία, λόγω της βαρυτικής έλξης του αέριου γίγαντα, τέθηκε σε τροχιά γύρω του και έφτασε να κινείται με μέγιστη ταχύτητα έως και 250.000 χιλιόμετρα την ώρα.

Το διαστημόπλοιο Juno της NASA περιφερόταν γύρω από τον Δία επί τέσσερα χρόνια, προσφέροντας ανεκτίμητες πληροφορίες για τον γιγαντιαίο πλανήτη και τους δορυφόρους του.

Το προηγούμενο σκάφος που είχε φτάσει στον Πλούτωνα, πολύ μακρύτερα από τον Δία, ήταν το New Horizons, και χρειάστηκε 9 χρόνια για να φτάσει εκεί.

Αν υποθέσουμε όμως ότι οι επιστημονικές ομάδες των ιερατείων έστελναν το Juno στον Gliese 667C c, θα χρειαζόταν 99.086 χρόνια για να φτάσει. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να στείλουν ποτέ ο,τιδήποτε μ’ αυτές τις ταχύτητες, αλλά θα κάνουν κάτι άλλο.

Η λύση βρίσκεται κάπου που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αδύνατον να υποπτευθούν.

Η θεωρία Αλκουμπιέρε

Ο αποτελεσματικότερος τρόπος υπερφωτεινών ταχυτήτων που έχουν προταθεί μέχρι σήμερα από τους επιστήμονες, είναι γεωμετρικός.

Μάλιστα, γεωμετρικός.

Η υπερφωτεινή ταχύτητα θα επιτευχθεί μέσω της στρέβλωσης του χώρου (warp drive), που διατύπωσε το 1994 ο Μεξικανός θεωρητικός φυσικός Μιγκέλ Αλκουμπιέρε (Miguel Alcubierre), που εμπνεύστηκε από τον …Πόλεμο των Άστρων που έβλεπε ως παιδί στον κινηματογράφο.

Πράγματι, το 1994, όταν ο Αλκουμπιέρε ήταν ακόμα μεταδιδακτορικός φοιτητής, δημοσίευσε στην επιστημονική επιθεώρηση Classical and Quantum Gravity μία διατριβή με τίτλο Τhe warp drive: hyperfast travel within general relativity (Κίνηση μέσω στρέβλωσης: υπερταχύ ταξίδι μέσω Γενικής Σχετικότητας) και έγινε αμέσως διάσημος.

Ποιο ήταν το κατόρθωμά του; Το ότι περιέγραψε μαθηματικά μία μέθοδο με την οποία ο χώρος μπροστά από ένα διαστημόπλοιο συμπιεζόταν υπερβολικά, ενώ ο χώρος πίσω του τεντωνόταν το ίδιο υπερβολικά, φροντίζοντας ώστε να μην παραβιάζονται οι εξισώσεις του Αϊνστάιν.

Δεδομένου ότι ο Αϊνστάιν απέδειξε ότι η βαρύτητα δεν είναι παρά η γεωμετρική στρέβλωση του χωρόχρονου (και όχι απλώς του χώρου), ανάλογη με τη μάζα που έχει ένα αντικείμενο, η Γενική θεωρία της Σχετικότητας δεν περιγράφει παρά τη γεωμετρία του χωρόχρονου.

Aριστερά: άκαμπτος χώρος κατά τον Νεύτωνα. Δεξιά: ελαστικός χωρόχρονος κατά τον Αϊνστάιν.

Και επειδή η βαρύτητα δεν είναι δύναμη, αλλά ιδιότητα του χώρου, δηλαδή καθαρή γεωμετρία, ο Αλκουμπιέρε επινόησε μια μέθοδο με την οποία ο χωρόχρονος θα στρεβλώνεται κατά το δοκούν, μ’ άλλα λόγια επινόησε έναν καθαρά γεωμετρικό χειρισμό του.

Προκειμένου να δει ο Αλκουμπιέρε πώς μπορεί να μοιάζει ένα στρεβλωμένο χωροχωρικό πεδίο για ένα διαστημόπλοιο, επεμβαίνοντας σ’ αυτή τη γεωμετρία, εργάστηκε με εξισώσεις που θα έβρισκαν λύση στην ιδέα της κίνησης μέσω αλλοίωσης του χωρόχρονου, ανεξαρτήτως αν κάτι τέτοιο ήταν πραγματοποιήσιμο ή αν απαιτούσε διαφορετικούς νόμους της φυσικής προκειμένου να πραγματοποιηθεί.

Ευτυχώς, οι εξισώσεις πάνω στις οποίες εργάστηκε δεν ακύρωναν τελικά τις εξισώσεις του Αϊνστάιν. Ιδού λοιπόν ο τρόπος με τον οποίο τα ιερατεία της εξουσίας θα μπορούσαν να αλλοιώσουν το χωρόχρονο:

Παίρνουν ένα διαστημόπλοιο και δημιουργούν γύρω του μία ξεχωριστή φούσκα χώρου. Αν με κάποιο τρόπο συμπτύξουν τον χώρο που βρίσκεται μπροστά του και τεντώσουν αυτόν που βρίσκεται πίσω του, τότε μπορούν να μετακινούν αυτή τη φούσκα – φυσαλίδα μαζί με το διαστημόπλοιό τους.

Η κίνηση αυτή είναι το αντίστοιχο του να βρίσκεται κάποιος πάνω σε μια ιστιοσανίδα και να πλανάρει στα κύματα.

Υπερταχεία κίνηση μέσω στρέβλωσης του χωρόχρονου που τον ανορθώνει πίσω από το διαστημόπλοιο και τον βυθίζει μπροστά του.

Όταν κάνουμε wind surfing και βρισκόμαστε πάνω σε μια ιστιοσανίδα, είμαστε «γατζωμένοι» πάνω της και προσαρμόζουμε τη στάση του σώματός μας ανάλογα με το πως η ιστιοσανίδα γλυστράει πάνω στα κύματα.

Η ιστιοσανίδα και όχι το σώμα μας είναι αυτή που πλανάρει και επιταχύνει χάρις στα κύματα. Αν ένα τεράστιο κύμα έλθει πίσω μας, η ιστιοσανίδα θα το καβαλήσει και θα επιταχύνει τρομερά, και μαζί της κι εμείς.

Η άγνωστη ιδιότητα του χώρου

Το κλειδί όμως για την υπερφωτεινή ταχύτητα είναι η γνώση ότι ο περιορισμός του ορίου της ταχύτητας του φωτός ισχύει μόνο για αντικείμενα που κινούνται μέσα στο χώρο, και όχι για τη ταχύτητα με την οποία κινείται ο ίδιος ο χώρος.

Διότι ο ίδιος ο χώρος μπορεί να κινείται με οποιαδήποτε ταχύτητα. Κατά συνέπειαν, η γεωμετρική λύση του Αλκουμπιέρε, αυτή η φούσκα του χωρόχρονου, μπορεί να κινηθεί με οποιαδήποτε επιθυμητή ταχύτητα, ακόμα και εκατομμύρια φορές πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός, ενώ το διαστημόπλοιο των εκλεκτών και οι ίδιοι θα παραμένουν ακίνητοι.

Ο Αλκουμπιέρε, εμπνευσμένος από ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έκρυβαν ανέκαθεν προηγμένες επιστημονικές γνώσεις, συνέλαβε μια γεωμετρία που επιτρέπει πτυχώσεις στον χώρο, ώστε ένα διαστημόπλοιο να μπορεί μέσω ενός κινητήρα ηλεκτρομαγνητικών παλμών (EMdrive) να αναγκάζει τον χώρο πάνω στον οποίο στηρίζεται, να πάλλεται, ωθώντας το προς την επιθυμητή κατεύθυνση με υπερφωτεινές ταχύτητες.

Απεικόνιση της φυσαλίδας του Αλκουμπιέρε μέσα στην οποία μεταφέρεται το διαστημόπλοιο, ενώ η ίδια παραμένει αναλλοίωτη, έχοντας την ικανότητα να συμπιέζει το ελαστικό «ύφασμα» του χώρου μπροστά της και να το ξεχειλώνει πίσω της.

Η γεωμετρία του χώρου και η βαρύτητα

Μα μπορεί ο χώρος να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Βεβαίως και μπορεί.
Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος είναι σαν ένα ελαστικό ύφασμα. Ο χώρος μπορεί να λυγίζει, να «κρεμάει», να διπλώνει, να μαζεύει, να τεντώνεται και να ξεχειλώνει εντελώς.

Οι γαλαξίες δεν κινούνται τοπικά. Ο χώρος ανάμεσα σε μας και στους γαλαξίες διαστέλλεται. Μάλιστα δε στα όρια του ορατού μας σύμπαντος ο χώρος διαστέλλεται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, ώστε οι πιο αρχαίοι γαλαξίες παύουν να γίνονται ορατοί.

Στρέβλωση χωρόχρονου γύρω από τη Γη και τη Σελήνη.

Η κίνηση μέσω στρέβλωσης του χωρόχρονου του Αλκουμπιέρε αποτελεί έναν τρόπο υπερφωτεινής μετακίνησης, εκείνο το είδος φούσκας που είδαμε πως είναι εφικτό να εφαρμοστεί γύρω από ένα διαστημόπλοιο, και που είναι ανάλογο με το να μεταφέρεστε πάνω σε μια ιστιοσανίδα.

Το διαστημόπλοιο παραμένει ακίνητο μέσα στη φυσαλίδα του, οπότε δεν παραβιάζονται οι νόμοι του Αϊνστάιν. Αυτή που κινείται είναι μόνο η φούσκα του χώρου, μεταφερόμενη από ένα είδος κύματος που προκαλεί μια μηχανή μέσω ηλεκτρομαγνητικών παλμών.

Εκπληκτικό; Απ’ ό,τι φαίνεται, ναι.

Μια από τις καλύτερες αναπαραστάσεις της κίνησης μέσω στρέβλωσης χώρου του Αλκουμπιέρε που δείχνει τη συστολή του χώρου που καταβυθίζεται μπροστά από το διαστημόπλοιο και τη διαστολή πίσω του, καθώς ανυψώνεται.

Ο χώρος μπορεί μεν να κάνει όποιες κινήσεις θέλει από μόνος του, σαν να είναι ζωντανή οντότητα −μια ιδιότητα που άλλωστε γνώριζαν τα αρχαία ελληνικά, βαβυλωνιακά και αιγυπτιακά ιερατεία, οι Έλληνες πυθαγόρειοι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, ο Πλάτωνας, οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι, οι αλχημιστές, οι ερμητιστές, τα ναϊτικά τάγματα, οι καμπαλιστές μύστες και έκτοτε όλες οι μυστικές αδελφότητες που ασχολούνται εμμονικά με τις διαστάσεις του χώρου− αλλά μέχρι το σημείο να τον αναγκάσουν άλλοι να κινείται όποτε, και όπως θέλουν, ο δρόμος είναι σπαρμένος με εμπόδια.

Προφανώς για να έχει επιβιώσει η γνώση αυτή επί γενεές γενεών, η τεχνολογία χειραγώγησης του χώρου υπήρχε στο απώτατο παρελθόν, ωστόσο χάθηκαν τα μέσα υλοποίησής της και κάποιοι προσπαθούν σήμερα να τα ανακατασκευάσουν με κάθε κόστος.

Αρνητική μάζα και ενέργεια

Διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για να αλλοιωθεί ο χώρος τοπικά, είναι ότι απαιτείται τεράστια μάζα, όπου η ενέργειά της αντιπροσωπεύεται από την εξίσωση: Ε= mc² (δηλαδή: η ενέργεια Ε ισούται με τη μάζα m επί την ταχύτητα του φωτός c² στο τετράγωνο) πολύ πυκνά συγκεντρωμένη γύρω από ένα διαστημόπλοιο.

Εδώ πρέπει όμως να πούμε ότι δεν πρόκειται για κοινή μάζα και κοινή ενέργεια. Μιλάμε για αρνητική μάζα και αρνητική ενέργεια που αντιπροσωπεύεται πλέον από την παρακάτω εξίσωση: −Ε= −mc²

Διότι για να δημιουργηθεί στη οπίσθια μεριά του διαστημοπλοίου διαστολή του χώρου απαιτείται αρνητική ύλη που είναι γνωστή και ως «εξωτική» ύλη, που θεωρητικά έχει αρνητική βαρύτητα.

Επισημαίνουμε ότι δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση της αρνητικής ύλης με την αντι-ύλη, διότι η αντι-ύλη δεν έχει αρνητική βαρύτητα, αλλά θετική. Η αντι-ύλη υπάρχει. Αλλά μια αντιβαρυτική, αρνητική ύλη, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και ουδέποτε διαπιστώθηκε πειραματικά η ύπαρξή της.

Φανταστείτε κάτι που ζυγίζει σαν ένα αρνητικό κιλό. Μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο στη φύση και τι σημαίνει; Υποκαταστήστε την αντίστοιχη ενέργεια της αρνητικής ύλης με αρνητική ενέργεια. Τι μπορεί να είναι αυτή η αρνητική ενέργεια;

Μιλάμε για μια ενέργεια με τιμή μικρότερη από μηδέν, που θεωρητικά δημιουργεί αντιβαρύτητα και επιτρέπει στον κάτοχό της να χειριστεί τον χωρόχρονο.

Προσομοίωση ανόρθωσης και βύθισης του χωρόχρονου μέσω ταλαντωτών σχήματος τόρου.

Η αντιβαρύτητα ποτέ δεν έγινε ορατή στο εργαστήριο και ποτέ δεν παρατηρήθηκε στη φύση. Δεν υπάρχει καμμία γνωστή μορφή ενέργειας που να μπορεί να παράγει αντιβαρύτητα ή αρνητική μάζα.

Γι’ αυτό και ο Αλκουμπιέρε στην αρχή των ερευνών του χαρακτήρισε τα συμπεράσματα στα οποία οδηγήθηκε ως «άνευ νοήματος». Εντούτοις, η αντιβαρύτητα, η αρνητική μάζα και η αρνητική ενέργεια δεν απαγορεύονται από τις εξισώσεις του Αϊνστάιν οπότε κάποτε μπορεί να δημιουργηθούν.

Φαίνεται ότι κάποιοι το πέτυχαν ήδη επίσημα, έστω και σε πειραματικό, μικροσκοπικό στάδιο. Ανεπίσημα άραγε;

Οι έρευνες της NASA

Δυτικοί στρατιωτικοί οργανισμοί όπως η DARPA και διαστημικοί όπως η NASA και ο ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) είναι γνωστό ότι παρασύρονται σε χρηματοδοτήσεις επιτηδείων που συχνά δεν καταλήγουν πουθενά και κατασπαταλούν δημόσιο χρήμα.

Πολλά σχέδια αποτελούν μαύρη τρύπα για τα δημόσια έσοδα, όπως το πρόγραμμα Space Shuttle ή οι δήθεν επανδρωμένες αποστολές στον Άρη, ή στρατιωτικές κατασκοπευτικές αποστολές γύρω από τον πλανήτη μας, που καθόλου δεν αφορούν διαστημικές δράσεις.

Ωστόσο, η ομάδα της NASA που λέγεται Advanced Propulsion Team και είναι γνωστή στους σχετικούς επιστημονικούς κύκλους με το όνομα Eagleworks Laboratories, εργάζεται ήδη πάνω στο θέμα της στρέβλωσης του χώρου και έχει φτιάξει μια προσομοίωση υπολογιστή πάνω σε αυτό που θα έμοιαζε ένα διαστημόπλοιο που θα κινείτο μέσω στρέβλωσης χώρου. Μάλιστα δε το υποθετικό διαστημόπλοιο ονομάστηκε IXS Enterprise.

Διαφημιστικό της ομάδας Eagleworks Laboratories της NASA.

Δυστυχώς αρχικά η μέθοδος Αλκουμπιέρε απαιτούσε υπερβολικά πολλή αρνητική ενέργεια και μάζα. Κάπου υπήρχαν λάθος υπολογισμοί.

Ωστόσο, μεταγενέστερες εργασίες πάνω στις εξισώσεις του Αλκουμπιέρε από τον Χάρολντ «Σόνι» Γουάιτ (Harold «Sonny» White), καθηγητή φυσικής και μηχανικής του Διαστημικού Κέντρου Λύντον Τζόνσον των ΗΠΑ, κατάφεραν να μειώσουν τη μάζα της σκοτεινής ύλης που απαιτείτο, από ένα αντικείμενο στο μέγεθος του …πλανήτη Δία, μόλις στα 500 κιλά.

Πάλι όμως η απαιτούμενη ενέργεια αντιπροσώπευε 1.5 εκατομμύριο βόμβες Χιροσίμας, αλλά το εγχείρημα άρχισε να μπαίνει πάνω σε μια πιο χειροπιαστή βάση που μπορεί να εισαχθεί στα πλαίσια του εφικτού.

Η ουσία είναι μία: μπόρεσε η μηχανή του Αλκουμπιέρε από το στάδιο του «άνευ νοήματος» να φτάσει το στάδιο του εφικτού ή μήπως όχι ακόμα;

Η ομάδα της NASA αφενός μεν άλλαξε το σχήμα της στρέβλωσης της φυσαλίδας γύρω από το διαστημόπλοιο, και το μετέτρεψε σε σχήμα τόρου (δακτυλίου), και αφετέρου δε ταλάντωσε το αρνητικό ενεργειακό πεδίο.

Το σχήμα τόρου απαιτείται για να δημιουργηθεί ένα πεδίο αρνητικής ενέργειας γύρω από το διαστημόπλοιο, και όχι μόνο πίσω του. Γι’ αυτό και το πειραματικό διαστημικό όχημα της προσομοίωσης του υπολογιστή το περικλείει από δύο σημεία και όχι μόνο από ένα.

Λεπτομερής αναπαράσταση του υποθετικού διαστημόπλοιου IXS Enterprise περιβαλλόμενου από ταλαντωτές σε σχήμα τόρου.

Οι θεωρητικοί υπολογισμοί του δόκτορος Γουάιτ απέδειξαν μαθηματικά ότι ένα διαστημόπλοιο διαμέτρου μόλις δέκα μέτρων μπορούσε να ταξιδέψει με ταχύτητα δέκα φορές μεγαλύτερη από του φωτός.

Η πρώτη δοκιμή σε πολύ μικρή κλίμακα έγινε το 2013 και απέδειξε ότι ο χωρόχρονος είναι δυνατόν να χειριστεί μέσω της θεωρίας του Αλκουμπιέρε δημιουργώντας συνθήκες παρόμοιες με αυτές που κινούν τη διαστολή του σύμπαντος.

Μεταγενέστερες δε δοκιμές από άλλες ομάδες απέδειξαν ότι αν κατασκευαστεί μια τέτοια συσκευή, το ταξίδι ως τον πλανήτη Άρη θα χρειάζεται μόνο τρεις μέρες, αντί για έξι μήνες.

Mήπως τελικά η ΝΑSA, o ESA, και προφανώς και οι Ρώσοι σέρνονται σε αμφίβολα προγράμματα που απορροφούν πακτωλούς χρημάτων εξ αιτίας των ερευνών της …Κίνας πάνω στη σκοτεινή ενέργεια και σε άλλες άγνωστες έρευνες;

Mόνο για το 2020 ο ΕSA κόστισε στα κράτη μέλη της ΕΕ 6.68 δισεκατομμύρια ευρώ. Aπ’ αυτά η πτωχευμένη Ελλάς συνεισέφερε 20,6 εκατομμύρια…

Η σκοτεινή ενέργεια

Η συνεχής διαστολή του σύμπαντος αποδίδεται στη λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια, που ελλείψει άλλου ορισμού την ονομάζουμε σκοτεινή, επειδή δεν είναι ορατή, όπως και η σκοτεινή ύλη, της οποίας η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί μόνο μαθηματικά.

Επίσημα, δεν έχουμε ιδέα τι μπορεί να είναι αυτή η ενέργεια που προκαλεί τέτοια διαστολή, γιατί υπάρχει και από πού προέρχεται. Ωστόσο, το σύμπαν μας αποτελείται μόνο κατά 5% από κανονική ύλη, ενώ κατά 27% από σκοτεινή ύλη και κατά 68% από σκοτεινή ενέργεια η οποία σπρώχνει το χώρο αντίθετα από τη βαρύτητα, δηλαδή προς τη διαστολή του.

Τα ιερατεία της εξουσίας λένε ότι χρειάζονται αυτήν ακριβώς την ενέργεια για να αλλοιώσουν τον χώρο γύρω από το διαστημόπλοιό τους. Αν μπορέσουν να τη χειραγωγήσουν, θα κατέχουν ένα δυναμικό απεριόριστου ενεργειακού ανεφοδιασμού για διαστρικά ταξίδια.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο όχι μόνο όλα τα πειράματα του CERN στην Ελβετία περιστρέφονται γύρω από την έρευνα της φύσης της σκοτεινής ενέργειας, αλλά και όλων των ερευνητικών οργανισμών των μεγάλων χωρών του κόσμου και κυρίως της Κίνας.

Να λοιπόν γιατί τα χρήματα από τη ληστεία της μεσαίας τάξης δαπανώνται περισσότερο για την έρευνα της σκοτεινής ενέργειας και των ταξιδιών στον Άρη, παρά για τη παιδεία, τη καταπολέμηση της φτώχειας, των κοινωνικών ανισοτήτων, του καρκίνου και άλλων ασθενειών που ακόμα θερίζουν την ανθρωπότητα.

Τα ιερατεία της εξουσίας ανέκαθεν μισούσαν τους ανθρώπους εφόσον δεν λογίζουν εαυτούς ως ανθρώπινο κοπάδι, αλλά ως Άρχοντες.

Η Ιστορία όμως έχει δείξει ότι μέχρι τη μεταφορά των εξισώσεων σε χειροπιαστή πραγματικότητα, μεσολαβεί αρκετός χρόνος. Από τη διατύπωση τη εξίσωσης του Αϊνστάιν E=mc² μέχρι τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας χρειάστηκαν 40 χρόνια. Από το 1994 που ο Αλκουμπιέρε διατύπωσε τη θεωρία του μέχρι σήμερα, οι έρευνες για τη στρέβλωση του χώρου κινήθηκαν από το αδύνατον στο εφικτό.

Με βάση όμως την εκθετική ανάπτυξη της τεχνολογίας των τελευταίων ετών, τα επόμενα χρόνια υπάρχουν πολύ μεγάλες πιθανότητες να περάσουν κάποιοι από το εφικτό στο πραγματικό και τα διαστρικά ταξίδια να γίνουν πραγματικότητα.

Η τελευταία επικαιροποιημένη έρευνα που έχει τίτλο Introducing Physical Warp Drives δημοσιεύτηκε μόλις τον Σεπτέμβριο του 2020 από τους Αλεξέι Μπόμπρικ (Alexey Bobrick) και Τζιάνι Μαρτίρε (Gianni Martire) του Advanced Propulsion Laboratory at Applied Physics της Νέας Υόρκης και είναι πολύ ελπιδοφόρα για τα ιερατεία της εξουσίας.

Ίσως γι’ αυτό ο Έλον Μασκ έχει δηλώσει ότι μέχρι το 2060 η αποικία του πλανήτη Άρη θα έχει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο αποίκους, αν δεν το έκανε για να τραβήξει τους πλούσιους επενδυτές από το ανταγωνιστικό διαστημικό πρόγραμμα Blue Origin του Τζεφ Μπέζος που προβλέπει κι αυτό εκατομμύρια αποίκους στον Άρη στο άμεσο μέλλον.

Μήπως λοιπόν εκτός από χρηματοδοτήσεις που γίνονται εύκολα αποδεκτές από τους πολίτες, όπως για τα προγράμματα Dart της NASA και Hera  (στο οποίο ο ESA το 2019 δεσμεύτηκε να δαπανήσει 200 εκατ. ευρώ) που αφορούν προστασία από πτώση αστεροειδούς μέσω αλλαγής τροχιάς του και από ηλιακές εκλάμψεις που θα κατέστρεφαν τα ηλεκτρικά δίκτυα, καθώς και για τη περισυλλογή των παλαιών δορυφόρων και την αντικατάστασή τους από νέους, υπάρχουν και τα λεγόμενα Μαύρα Ταμεία που επίσημα αναγράφονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς ως Άλλες Δράσεις, αλλά ποτέ δεν ανακοινώνεται τι περιλαμβάνουν, ενώ αφορούν σχέδια χειραγώγησης της σκοτεινής ενέργειας;

Ποιος θα κερδίσει από τα διαστρικά ταξίδια;

Τη στιγμή που ο OOΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) αναφέρει ότι μόνο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2020 είχαν χαθεί παγκοσμίως 500 εκατομμύρια θέσεις εργασίας από τις οποίες το 40% δεν θα επανέλθει ποτέ, γιατί οι κυβερνήσεις επιμένουν να χρηματοδοτούν τέτοιου είδους έρευνες;

Προφανώς διότι η χώρα – νικητής της κούρσας για τη κατάκτηση του διαστήματος, η χώρα κυρίαρχος των μετανθρωπιστικών τεχνολογιών, θα κυριαρχήσει και στρατιωτικά πάνω στις υπόλοιπες.

Και προφανώς αυτή η χώρα είναι τελικά η Κίνα, η μόνη χώρα από τις 20 πιο ισχυρές του κόσμου, που το 2020 όχι μόνο δεν έχασε από τη κρίση του κορωνοϊού, αλλά κέρδισε και 1,8% ανάπτυξη και το 2021 θα βγει η περισσότερο κερδισμένη από όλες.

Γράφημα του ΟΟΣΑ που δείχνει τις απώλειες των 20 οικονομιών των ισχυρών χωρών (αριστερά με κόκκινο χρώμα) το 2020 και την αναμενόμενη ανάπτυξή τους το 2021 (δεξιά, με πράσινο χρώμα). Η Κίνα θα είναι η περισσότερο κερδισμένη απ’ όλες, ενώ κάποιες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αργεντινή και η Νότιος Αφρική, θα γονατίσουν. Όλα αυτά βέβαια υπό μία προϋπόθεση: ότι οι καραντίνες δεν θα συνεχιστούν σε εθνικό επίπεδο το 2021. Στοιχεία: Σεπτέμβριος 2020.

Μήπως λοιπόν η Κίνα μαζί με τις ΗΠΑ, (όπου οι Κινέζοι αξιωματούχοι έχουν πλέον μεγάλη διείσδυση στην αμερικανική πολιτική), υποχρεώνουν και όλες τις άλλες σε μια τρελή κούρσα διαστημικών-στρατιωτικών προγραμμάτων, ενώ οι λαοί τους πεινούν;

Μήπως γιατί όποιος πετύχει γρήγορα διαπλανητικά ταξίδια θα εξορύξει πρώτος τις σπάνιες γαίες που του λείπουν και άλλα πολύτιμα μέταλλα, υποδουλώνοντας όλους τους άλλους;

Μήπως γιατί όποιος καταφέρει να φτάσει σε άλλο ηλιακό σύστημα θα έχει ασύλληπτο πλεονέκτημα πάνω στους υπόλοιπους;

Ποιος τελικά σέρνει ποιον σ’ αυτόν τον θανατηφόρο αγώνα δρόμου;

Δυστυχώς, από την εποχή της ελληνικής Τιτανομαχίας, της Ατλαντίδας, της ινδικής Μαχαμπαράτα, του κατακλυσμού, και των Σοδόμων και των Γομόρων που υποκρύπτουν μεγάλους πολέμους −ακόμα και πυρηνικούς− που συνέβησαν την προϊστορική εποχή, η ανθρωπότητα δεν έχει κάνει απολύτως καμμία πνευματική πρόοδο.

Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της εξακολουθεί να υποφέρει από πείνα, θανατηφόρες ασθένειες, και να επιβιώνει κάτω από το όριο της φτώχειας, οι σκιώδεις άρχοντες αυτού του κόσμου ψάχνουν μανιωδώς να χειραγωγήσουν τη σκοτεινή ενέργεια που θα προσφέρει τη περιπόθητη στρατιωτική ισχύ στον νικητή.

Και αυτή, κατά τη ψυχρή και μισανθρωπική κοσμοθεώρησή τους, αξίζει τη δήμευση όλων των οικονομικών πόρων με τους οποίους θα σώζονταν εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.

Τα ιερατεία της εξουσίας βλέπουν την ανθρώπινη ζωή σαν κάτι που υπάρχει μόνο για να υπηρετεί αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα. Όταν κρίνουν ότι δεν τη χρειάζονται, νομίζουν ότι δικαιούνται να την εξολοθρεύσουν.

Ποιος θα τα σταματήσει; Ποια δύναμη θα βάλει ένα τέλος στη θανάσιμη δίνη στην οποία έχουμε εισέλθει; Ποιος θα ελευθερώσει την ανθρωπότητα από τη νοσηρή μαύρη τρύπα που την έχουν ρίξει;

Μα εμείς οι ίδιοι, μέσω της ανόρθωσης της πνευματικότητάς μας και της μετάβασης από τη κατάσταση της ύπνωσης στη κατάσταση της ενσυνείδησης. Ο πόλεμος αυτός είναι πάνω απ’ όλα πνευματικός.

Η ξέφρενη κούρσα των θανατηφόρων στρατιωτικών εξοπλισμών που πληρώνουν οι λαοί με τη ζωή τους και που καλύπτονται πίσω από την ετικέτα των δήθεν επιστημονικών διαστημικών ερευνών, αναπόφευκτα δεν πρόκειται να σταματήσει παρά μόνο μετά από τη σύλληψη και τη παραδειγματική τιμωρία των πραξικοπηματιών – συνωμοτών για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, διαφορετικά μετά από έναν μεγάλο πόλεμο, μέχρι να ξεκινήσει ο …επόμενος.

Ο χειρισμός της σκοτεινής ενέργειας ως μέσον παγκόσμιας ηγεμονίας – Aperopia