Πηγή: Αντόνιο Καταλάνο
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΥΝΑΡΘΡΩΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΗΛΩΜΕΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
Είναι γεγονός ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση προκαλεί τεράστια ζημιά. Μπορεί κανείς να αρνηθεί αυτή την αδιαμφισβήτητη αλήθεια μόνο αν ενεργεί κακόπιστα ή είναι θύμα μιας άστοχης δόσης ιδεολογίας υποδοχής. Η ζημιά που προκαλείται από την μαζική και συνεχή εισροή μεταναστών είναι πλέον γνωστή και βιώνεται με αυξανόμενη μισαλλοδοξία από τις εργατικές τάξεις, οι οποίες, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε αυτό το θέμα. Ρίξτε μια ματιά στη Μεγάλη Βρετανία.
Δυστυχώς, ωστόσο, συμβαίνει συχνά αυτό το ζήτημα να τίθεται από πολιτικές δυνάμεις που χρησιμοποιούν τακτικά το ζήτημα απλώς για να εξασφαλίσουν εύκολη συναίνεση, χωρίς μάλιστα αυτό να οδηγεί στην πραγματικότητα σε μια πολιτική που συνάδει με αυτήν την προσέγγιση. Πέρα από την θορυβώδη πολιτική, στην πραγματικότητα, παραμένει η πραγματικότητα μιας κάποιας συμφωνίας μέτρων μεταξύ των δύο υποτιθέμενα αντίπαλων πολιτικών στρατοπέδων. Ένα παράδειγμα είναι το πρόσφατο κυβερνητικό διάταγμα που προβλέπει εισροή περίπου μισού εκατομμυρίου «νόμιμων» μεταναστών τα επόμενα τρία χρόνια. Γνωρίζουμε όμως ότι μια «κανονική» εισροή λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής του συνολικού όγκου των ροών, συμπεριλαμβανομένων των παράτυπων.
Η αναγνώριση της λαϊκής δυσαρέσκειας για τη συνεχιζόμενη μετανάστευση σημαίνει ότι τάσσεται κανείς υπέρ της υπεράσπισης της αξιοπρέπειας της εργασίας, της απόρριψης της αρχής του ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων και της ασφάλειας, καθώς πέρα από ένα ορισμένο σημείο, είναι σαφές ότι προκύπτουν προβλήματα συνύπαρξης, ειδικά όταν πολλοί «παράνομοι» μετανάστες ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας των πολιτών. Οι
πολιτικές δυνάμεις που εκμεταλλεύονται την αντιμεταναστευτική προπαγάνδα σχεδόν πάντα συνδυάζουν αυτήν την προπαγάνδα με έναν αντιισλαμισμό που εκμεταλλεύεται το ρεπερτόριο της εγγενώς βίαιης φύσης αυτής της θρησκείας. Σε αυτό το πλαίσιο, το Ισλάμ γίνεται ένα μονολιθικό μπλοκ, μια έκφραση βίας και καταπίεσης, με μια Ευρώπη να κινδυνεύει να εξισλαμιστεί.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε την ιδεολογία του χωνευτηρίου, της φυγοκέντρησης λαών και πολιτισμών, σύμφωνα με την οποία η ταυτότητα είναι κάτι που δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε, εκτός από το να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μεγαλύτεροι οικοδόμοι ταυτότητας είναι οι ίδιοι οι μετανάστες. Ας είμαστε σαφείς: κάθε χώρα πρέπει να διαφυλάσσει την πρωταρχική της ταυτότητα και να διασφαλίζει ότι οι νεοαφιχθέντες δεν υπονομεύουν την κοινωνική και πολιτιστική της σταθερότητα.
Όσον αφορά την εργαλειακή αντιισλαμική προπαγάνδα, συμφωνώ με όσα είπε ο Πίνο Κάμπρας σε πρόσφατη συνέντευξή του. «Υπάρχει βαθιά άγνοια για το τι είναι το Ισλάμ, που είναι ένας πολύπλοκος κόσμος 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, με εντελώς διαφορετικές χώρες, με τεράστιες κοσμικές περιοχές, που δεν μπορούν να αφομοιωθούν σε μικρές ομάδες που χειραγωγούνται από μυστικές υπηρεσίες που εξυπηρετούν δυτικά συμφέροντα. Σχεδόν όλες οι μεγάλες τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων 25 ετών ήταν πάντα υπό την αιγίδα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες χρειάζονταν ένα μέσο για να κυριαρχήσουν». Εδώ η αναφορά γίνεται στον εξτρεμιστικό τζιχαντισμό που χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει τη σταθερότητα των ίδιων των ισλαμικών χωρών, το πρώτο θύμα. «Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ρεύματα χάους που γεννήθηκαν από μια παρερμηνεία του Ισλάμ, του ρόλου της Μέσης Ανατολής, του πολύ βαρέος ρόλου που διαδραματίζει η Δύση και του ρόλου του Σιωνισμού σε αυτή την αποδόμηση της ασφάλειας του διεθνούς δικαίου και της Μέσης Ανατολής ειδικότερα». Η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, την οποία σας ενθαρρύνω να ακούσετε ολόκληρη, συνεχίζεται για τον ρόλο του Σιωνισμού.
Γι' αυτό να είστε προσεκτικοί σχετικά με τη χρήση του όπλου του πολέμου των πολιτισμών μεταξύ της Δύσης και του Ισλαμισμού. Αυτό είναι το άλογο για τους κύκλους που ενδιαφέρονται να εκτρέψουν την δικαιολογημένη λαϊκή απόρριψη της μετανάστευσης -ας το θυμόμαστε πάντα: ένα εργαλείο του μεγάλου κεφαλαίου που αναζητά μια συνεχή προσφορά φθηνού εργατικού δυναμικού- στο αδιέξοδο της σύγκρουσης των πολιτισμών στην Ευρώπη.
Αλλά τι είναι τώρα ο ευρωπαϊκός πολιτισμός; Αντιμετωπίζουμε μόνο μια ήπειρο χαμένη στα χέρια μιας οικονομικής ελίτ που, σαν τρελός Κρόνος, που δεν παραιτείται από το να καταβροχθίζει τα παιδιά της (βλ. Ελλάδα), μια ήπειρο που παραδόθηκε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που κυριεύεται από εντάσεις πολύ πέρα από ηθικές, αστικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές, κυριευμένη από τον πυρετό των οδηγιών που επινοήθηκαν από τους κύκλους του χρηματοοικονομικού κεφαλαίου, το οποίο, εκτός από το ότι στοιχημάτισε στο πράσινο επινοώντας καύσωνες άνευ ιστορικού προηγουμένου, στοιχημάτισε εναντίον της Ρωσίας, η οποία αναδείχθηκε σε υπαρξιακή απειλή.
Και έτσι η ΕΕ αποφασίζει να υποστηρίξει περαιτέρω την Ουκρανία του Ζελένσκι, σε μια αντιρωσική προσπάθεια. Αυτό απαιτεί αύξηση της παραγωγής όπλων. Αλλά η κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση θα καταστήσει υποχρεωτική την περικοπή των κοινωνικών δαπανών, με περαιτέρω θυσίες για τις εργατικές τάξεις, για τα λαϊκά στρώματα, εμπλέκοντας έτσι τον πληθυσμό σε ένα πολεμοχαρές κλίμα και διοχετεύοντας την ανησυχία και τη δυσαρέσκεια στο αδιέξοδο μιας σύγκρουσης πολιτισμών.
Μια Ευρώπη γενναιόδωρη στην έγκριση σχεδόν δύο δωδεκάδων πακέτων κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά εντελώς απρόθυμη, παρά τα αφόρητα κροκοδείλια δάκρυά της, να εξετάσει έστω και ένα πακέτο κυρώσεων κατά του Τελ Αβίβ. Φανταστείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου