Ο Χρυσόστομος Σταμούλης, καθηγητής στο ΑΠΘ καλεσμένος του π. Αλέξανδρου Καριώτογλου στο Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Ραγκαβά προσέγγισε το μεγάλο θέμα της Τριαδικότητας του Θεού.
Τι σημαίνει για μας, πώς μπαίνει στη ζωή μας το ότι ο Θεός έχει τρεις Υποστάσεις, είναι Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα;
«Η κάθε ερωτική σχέση είναι ένα ρίσκο. Μια συνεχής προσδοκία και ένας έλεγχος πραγμάτων ου βλεπομένων. Είναι όμως τούτο το προφανές πραγματικό; Είναι το ξεκάθαρο αληθινό; Είναι αλήθεια όλα όσα τα μάτια μας βλέπουν; Οφείλω να σημειώσω πως ανάμεσα στη βεβαιότητα και την αβεβαιότητα προτιμώ τη δεύτερη.
Είναι τούτη η “γλυκυτάτη αβεβαιότης” που μας οδηγεί στην επιφύλαξη, σ’ ένα κόμπιασμα, σε μιά αδυναμία να πιστέψουμε όσα από μακριά βλέπουμε. Ίσως ο Θωμάς εν τέλει, ο λεγόμενος άπιστος –πόσο εύκολες, στ’ αλήθεια, οι ετικέτες–, να ήξερε καλύτερα. Θέλησε να αγγίξει την αλήθεια με τα δάχτυλά του, να γευτεί τον Θεό του, να αποκαλύψει την αξία της αφής, τούτου του μυστηρίου που μας σώζει από τα είδωλα και τις πνευματικότητές τους».
antifono
Ανεπτύχθη, συγκρουόμενη μέ τήν Μανιχαιστική ακινησία τού κληρικαλισμού, μιά θεολογία πού σοκάρει. Απελευθερωτική. Καί καλώς.
Μόνο πού μάθαμε στήν εμπειρία μας τό οικονομικό σόκ πού χρησιμοποιήθηκε στήν Ελλάδα καί γνωρίζουμε πιά αρκετά τόν διαλυτικό σκοπό τού σόκ. Αυτή η θεολογία τού σόκ είναι ένα ανώτερο επίπεδο τής εκκοσμικεύσεως.
Αμέθυστος
5 σχόλια:
Aυτή την ομιλία μου την έβγαλε το youtube μετά από κάποια άλλη που άκουγα (χωρίς να τη δω γιατί ήμουνα απασχολημένη και απλώς άκουγα), και τελικά την άκουσα και αυτή. Λοιπόν το περιεχόμενο είναι ίδιο με τις ομιλίες του π. Λουδοβίκου. Μετά που τον είδα παρατήρησα ότι ακόμα και οι κινήσεις του (π.χ. το χαμόγελο στο τέλος κάθε πρότασης, και ο θαυμασμός όσων λέει) είναι μια αντιγραφή του Λουδοβίκου.
Ως προς την αβεβαιότητα, λέει ότι την θεωρεί το περιεχόμενο της ανόδου, γιατί το κάθε σκαλοπάτι στο οποίο πατάμε είναι η "βεβαιότητα" και το αμέσως επόμενο είναι η εγκατάλειψη της βεβαιότητας, (δηλ. η αβεβαιότητα που οδηγεί προς το ανώτερο).
Αυτή είναι μια φιλοσοφική γενικολογία, που φυσικά ισχύει ως προς το μυστήριο της πίστης, δηλ. της εμπιστοσύνης στον Θεό και στο θέλημά του, (όταν μας λέει π.χ. ο Απ. Παύλος ότι δεν προχωράμε δια της όψεως, αλλά πρέπει να βλέπουμε το πνευματικό παρασκήνιο), δεν ισχύει όμως έτσι γενικά (γιατί καταλήγει να μετατρέπει το λόγο μας σε αοριστολογία).. και δεν μπορούν να "ξεχειλώνουν" μια σκέψη για να απλώσουν τα όρια της θεολογικής αλήθειας.
Και ως προς αυτό που λέει σε άλλο σημείο, ότι ο χώρος της Ορθοδοξίας είναι η ελευθερία που εκεί φυτρώνουν όλα τα φυτώρια, γι αυτό και αναπτύχθηκαν τόσες επιμέρους απόψεις των Πατέρων, παραβλέπει ότι αυτές οι διαφορές δεν αναφέρονται τόσο σε θεολογικά ζητήματα, όσο στον τρόπο πρόσληψης και ανάπτυξης του πιστού ανθρώπου, δηλ. στην πνευματική του πορεία και ζωή.
Δεν διευκρινίζεται τίποτα σε αυτού του είδους το λόγο. Είναι συγκεχυμένος.
Σχετικά π.χ. με όσα λέει ο Λουδοβίκος στη θεολογία του σώματος, ξεχνάει ότι ο Κύριος μετά την Ανάσταση εμφανίστηκε με άλλη μορφή.
Επίσης ότι ο Απ. Παύλος μας λέει στην Επιστολή προς Κορινθίους:
"1 Διότι εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς. Β' Κορ 4:7
2 Επειδή εν τούτω στενάζομεν, επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικητήριον ημών το ουράνιον, Ρωμ 8:23
3 αν και ενδυθέντες αυτό δεν θέλωμεν ευρεθή γυμνοί. Απ 3:18, Απ 16:15
4 Διότι όσοι είμεθα εν τούτω τω σκηνώματι στενάζομεν υπό το βάρος αυτού· επειδή θέλομεν ουχί να εκδυθώμεν, αλλά να επενδυθώμεν, διά να καταποθή το θνητόν υπό της ζωής..."
Πολύ καλό σχόλιο, ευχαριστούμε. Είναι μιά θεολογία άκαπνη. Η οποία δέν έχει πάθει τήν αλήθεια.Δέν υφίσταται αβεβαιότης βεβαίως στήν πορεία μας διότι δέν θά μιλούσαμε γιά πίστη αλλά κυρίως διότι ακολουθούμε τόν Κύριο. Εκτός καί εάν δέν έχουμε φορτωθεί τόν σταυρό μας αφού θάχουμε εγκαταλείψει όλα μας τά "πλούτη".
Διαβάζουμε: «Από το άγιο Βάπτισμα παίρνομε την άφεση των αμαρτιών μας και ελευθερωνόμαστε από την παλιά κατάρα και αγιαζόμαστε με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Την τέλεια όμως χάρη, σύμφωνα με το ρητό: «Θα κατοικήσω μέσα τους και θα βαδίσω ανάμεσά τους», δεν την παίρνομε τότε· αυτή ανήκει σε όσους έχουν βέβαιη πίστη και την εκδηλώνουν με τα έργα τους». Και ποια είναι αυτά τα έργα; «Με τη μετάνοια γίνεται η εξάλειψη των αισχρών πράξεων. Ύστερα από αυτή, χορηγείται το Άγιο Πνεύμα, όχι βέβαια χωρίς προϋποθέσεις, αλλά ανάλογα με την πίστη, τη διάθεση και την ταπείνωση εκείνων που μετανοούν με όλη την ψυχή τους, κι αφού λάβουν αυτοί την τέλεια άφεση των αμαρτιών τους από τον πνευματικό τους πατέρα και ανάδοχο. Γι' αυτό καλό είναι να μετανοούμε κάθε μέρα, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου. Γιατί το «μετανοείτε, έφτασε η βασιλεία των ουρανών» μας δείχνει ότι είναι απεριόριστη η εργασία της μετάνοιας». Φιλοκαλία, Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.
Η αβεβαιοτητα του Σταμουλη δεν είναι η βεβαιοτητα της πίστης. Η αβεβαιοτητα του ειναι η αγνωσία. Ειναι η μη επιστημονικα κατατεθειμένη γνωση, ως νέα πρόοδος, ή το μη καταγεγραμμενο αποτέλεσμα μιας οιασδήποτε οικειοποιησεως ή μιας εμπειριας, στα όρια του κτιστού παντα. Ειναι η αγωνια του αν θα ανοιξει το αλεξιπτωτο ή οχι. Ειναι η αβεβαιοτητα της υπαρξης τεστοτερονης.
Αυτή η αυταρέσκεια , η βεβαιότητα στα λόγια του και η σιγουριά ότι κηρύττει κάτι ανώτερο που δεν καταλαβαίνουν οι πολλοί και η εμμονή να θέλει να σοκάρει είναι λίγο αποκρουστική.Μιλάει για αβεβαιότητες αλλά έχει τόση εμπιστοσύνη στις ιδέες του και στις σκέψεις του αμάν βρε παιδί μου . Το ίδιο και ο Καρυώτογλου και, συγνώμη για την κακία μου, αλλά δεν του πάνε τα ράσσα δεν δείχνει να τα πιστεύει φαίνεται σαν να φορά ποδιά του σεφ.
Χρήστος 1972
http://paterikos.blogspot.com/2018/06/blog-post_25.html
Δημοσίευση σχολίου