Δεν μπορούμε να πορευτούμε άλλο σαν είδος με μοναδικές αξίες το χρήμα και την εικόνα. Τίποτα από τα δύο δεν μπορεί να μας βοηθήσει τώρα. Μας το δείχνει η ζωή χρόνια τώρα. Μας το φωνάζει το σύμπαν. Μας το ουρλιάζει ο πλανήτης. Ο πλανήτης που καταστρέφουμε κάθε μέρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας και χοροπηδάμε στην πλάτη του με την έπαρση του κυρίαρχου είδους. Κι όμως…δεν είμαστε το κυρίαρχο είδος. Τα μικρόβια είναι..! Αυτό, το μικρότερο όλων των πλασμάτων είναι που θα επιβιώσει μιας πιθανής ολικής καταστροφής. Όχι εμείς. Και αυτό έρχεται τώρα να μας απειλήσει μ’ έναν τρόπο τόσο απόλυτο που θα μας υπενθυμίσει το πόσο ασήμαντοι είμαστε όλοι μας για τούτο τον πλανήτη. Όλοι! Άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, φτωχοί, μετανάστες, ντόπιοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι… Όλοι!
.Ξένη Δημοσίευση
Αυτό που ζούμε, ίσως είναι μια κρυμμένη ευλογία.
του Στέλιου Κουμένη
Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα την ευκαιρία να σταματήσει ολόκληρη ταυτόχρονα τον ακράτητο καλπασμό της. Να κάνει ένα απρόσμενο διάλειμμα – έστω και αναγκαστικό – από το ποδοβολητό της πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Να κάνει ένα βήμα πίσω, να πάρει μια βαθιά ανάσα και να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της.
Να κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη μας, σαν είδος αλλά και ο καθένας μας ατομικά. Γιατί ό,τι βιώνουμε είναι τα λάθη μας που γύρισαν για να μας στοιχειώσουν…Και αυτή είναι η ώρα του απολογισμού. Είναι η ώρα που ο καθένας κλεισμένος στο “κελί” που έφτιαξε, θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό…
Οι περισσότεροι θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την μοναξιά. Θα καταλάβουν ότι δεν αντέχουν να είναι μόνοι γιατί δεν έχουν τι να πουν με τον εαυτό τους. Έχουν μάθει να ορίζουν την ύπαρξή τους μέσα από τα μάτια των άλλων.
Μέσα από επαγγελματικές επιτυχίες, μεγάλους έρωτες υψηλές ταχύτητες, ρετουσαρισμένες photos και βεβιασμένα likes. Και όταν αυτά λείψουν τότε χάνουν και την ισορροπία τους. Όταν τα μάτια των γύρω δεν κοιτούν, τότε χάνουν τον εαυτό τους. Όμως δεν είναι τα επιτεύγματα μας που καθορίζουν την ύπαρξή μας, άλλα η ουσία μας…
Άλλοι θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωποι με τις σχέσεις που έφτιαξαν. Τα παιδιά, τους γονείς, τους συντρόφους. Κλεισμένοι σ’ ένα σπίτι χωρίς ελπίδα διαφυγής, δε θα υπάρξει άλλος τρόπος παρά να δουν ένας τον άλλον κατάματα. Να λουστούν εκείνα τα κακομαθημένα παιδιά που εκείνοι κατάντησαν έτσι και μετά τα ξαμόλησαν στον κόσμο. Να αντιμετωπίσουν επιτέλους έναν γάμο που έχει τελειώσει και όλο αναβάλλεται λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Να τεστάρουν αν πραγματικά μπορούν και αντέχουν να μείνουν με το νέο τους σύντροφο…
Κι άλλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με το φόβο του θανάτου, χαμένοι πίσω από μαντηλάκια και τόνους μακαρόνια…
Και με αυτό το σύννεφο του θανάτου πάνω από τα κεφάλια μας, ας αναλογιστούμε τι άξιζε από όσα ζήσαμε ως εδώ. Ας θυμηθούμε τι κάναμε πριν μερικές βδομάδες… γιατί θυμώναμε.. γιατί παλεύαμε.. κι αν όλα αυτά έχουν ακόμα αξία τώρα. Κι αν δεν έχουν, ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε.
Δεν μπορούμε να πορευτούμε άλλο σαν είδος με μοναδικές αξίες το χρήμα και την εικόνα. Τίποτα από τα δύο δεν μπορεί να μας βοηθήσει τώρα. Μας το δείχνει η ζωή χρόνια τώρα. Μας το φωνάζει το σύμπαν. Μας το ουρλιάζει ο πλανήτης. Ο πλανήτης που καταστρέφουμε κάθε μέρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας και χοροπηδάμε στην πλάτη του με την έπαρση του κυρίαρχου είδους.
Κι όμως…δεν είμαστε το κυρίαρχο είδος. Τα μικρόβια είναι..! Αυτό, το μικρότερο όλων των πλασμάτων είναι που θα επιβιώσει μιας πιθανής ολικής καταστροφής. Όχι εμείς. Και αυτό έρχεται τώρα να μας απειλήσει μ’ έναν τρόπο τόσο απόλυτο που θα μας υπενθυμίσει το πόσο ασήμαντοι είμαστε όλοι μας για τούτο τον πλανήτη.
Όλοι! Άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, φτωχοί, μετανάστες, ντόπιοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι… Όλοι!
Όποιος και να λείψει από εμάς, ο πλανήτης θα συνεχίζει να γυρίζει. Για την ακρίβεια, όσο εμείς νοσούμε ο πλανήτης θα θεραπεύεται.
Όσο μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, ο αέρας και τα νερά θα καθαρίζουν από τα υπολείμματα μας.
Τα ζώα και τα πουλιά θα γυρνούν ελεύθερα χωρίς τον φόβο μας. Η Γη θα κάνει επιτέλους ένα διάλειμμα από την παρουσία μας και θα ανθίσει…
Κι αυτό ας μας γίνει ένα μάθημα που θα το θυμόμαστε όταν θα ξαναξεχυθούμε εκεί έξω. Να θυμόμαστε ότι κανείς μας δεν είναι σημαντικότερος κανενός σε αυτή τη Γη και ότι εκείνη θα συνεχίζει να γυρίζει ακόμα και χωρίς εμάς.
Κι αν δεν το καταλάβουμε μόνοι μας τότε το επόμενο μας μάθημα θα είναι ακόμα δυσκολότερο…
6 σχόλια:
΄Αλλος ένας - βαλτός; ηθικολόγος; - που προλειαίνει το έδαφος για τα "κλιματικά lockdown".
Ισως.Μαθαίνοντας όμως λίγα πράγματα από τόν οικουμενισμό καί τό άλλοθι πού δίνουν οι ζηλωτές όπως καί από τήν πανδημία( κατά τό παναίρεση), οφείλουμε νά διακρίνουμε τήν ύπαρξη τού ιού από τήν εκμετάλλευσή του καί τήν ύπαρξη τής κλιματικής αλλαγής από τήν εκμετάλλευσή της. Κατά τήν θεωρία τών παιγνίων η οποία κινεί σήμερα τόν καπιταλισμό ο καθένας φροντίζει τό συμφέρον του.Τό δικό μας συμφέρον πού βρίσκεται; Η άρνηση δέν είναι συμφέρον.
Αδερφέ, το συμφέρον μας βρίσκεται στο αγαπάτε αλλήλους. Ο ιός, η κλιματική αλλαγή κλπ είναι φυσικά μεταπτωτικά φαινόμενα. Αν διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές, ο άνθρωπος αυτός έχει την εωσφορική αντίληψη ότι όλα εξαρτώνται από μας και τη στάση μας. Ο Κύριος σαρκώθηκε άνθρωπος κι όχι πλανήτης ακριβώς γι'αυτό.
Οπότε το συμφέρον μας διαψεύδει τη θεωρία παιγνίων και τῷ Θεῷ δόξα!
Δέν είναι χριστιανοί όλοι οι άνθρωποι. Ούτε η αντίθεση στούς κοσμικούς μάς κάνει χριστιανούς. Οι άνθρωποι, οι κοσμικοί, αφιερώνουν τήν εργασία τους καί τόν κόπο τους καί τήν ζωή τους στά παιδιά τους. Αυτή είναι καί η εντολή τού Θεού, τήν οποία ακολουθούν οι άνθρωποι σέ όλον τόν κόσμο. Παγκοσμίως. Καί ώς πρός αυτό δημιουργούν τίς κουλτούρες καί επιβιώνουν. Στούς γονείς αυτούς, τής ανάγκης, τού μόχθου, στίς μητέρες, τούς πατέρες καί στά παιδιά τους απευθύνεται τό Ευαγγέλιο, διότι η Πρόνοια τού θεού τούς φροντίζει. Πέραν τής κουλτούρας όμως υπάρχει καί ο πολιτισμός, ο οποίος στηρίζεται στήν θέληση καί στήν επιθυμία. Μέσα στά πλαίσια τού πολιτισμού εμφανίζονται οι άθεες ιδεολογίες οι οποίες καταφάσκουν στούς τρείς πειρασμούς τής ερήμου πού δέχθηκε ο Κύριος. Αλλά καί στόν πολιτισμό υπάρχει φώς καί άνθρωπος, μακάριοι μαθητές τού Κυρίου, ζώντες ταπεινά εν μετανοία καί ευχαριστία. Ο Χριστιανός είναι πιστός άνθρωπος. Δέν βλέπει στούς ανθρώπους τόν αντίχριστο. Ο Θεός λοιπόν επιτρέπει τίς κρίσεις αδελφέ γιά νά φανερώνονται τά κρυμμένα. Ολων μας.Μιά κρίση λοιπόν μπορεί νά είναι καί ευλογία. Γιά όλους μας.
Αδερφέ μου, το "αγαπάτε αλλήλους" σε χριστιανούς απευθύνεται...
Δεν διαφωνώ μ'αυτά που γράφεις αλλά το συγκεκριμένο κείμενο επιτίθεται ακριβώς στους ανθρώπους της εργασίας και της επιβίωσης. Καταπτοημένοι από τον φόβο, την ανεργία, την απάνθρωπη απομάκρυνση από τους οικείους μας έχουμε το παληκάρι να μάς κουνάει το δάχτυλο της κυρίαρχης ιδεολογίας του οικολογισμού και να προκαλεί ενοχές για τον "ξέφρενο καλπασμό μας"! Λες και οι καθημερινοί άνθρωποι ορίζουν τον ρυθμό του "χοροπηδητού στην πλάτη του πλανήτη"! Δεν νομίζω να τον διαβάζουν οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου τούτου!
Κάτι τέτοια προωθούν "Γαίες", "αποπληθυσμούς" και δεν συμμαζεύεται... Και σε ποιούς; Στους ΄Ελληνες των εκτρώσεων και της υπογεννητικότητας. Αν τουλάχιστον έγραφε στα ινδικά ή στα κινέζικα...
Διά του λόγου (τους) το ψευδές:
https://www.weforum.org/agenda/2020/05/nature-legal-personhood/
Δημοσίευση σχολίου