Στην ουσία το lobbying δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά απλά η υιοθέτηση μίας ξένης νομοθεσίας – ένας θεσμός που υπάρχει στις Η.Π.Α. από πολλά χρόνια, αλλά και σε πολλά κράτη της Ευρώπης, καθώς επίσης στο Ευρωκοινοβούλιο. Θυμίζουμε εδώ πως τα ονόματα των ευρωβουλευτών Χρυσόγονου και Ζαγοράκη ήταν στην έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας, με τον τίτλο «Μαύρη εργασία στις Βρυξέλλες, Παράλληλες δραστηριότητες και ανησυχίες σε θέματα ηθικής», όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – με τον κ. Χρυσόγονο στο κορυφαίο 30 των ευρωβουλευτών με τα μεγαλύτερα εισοδήματα από εξωτερικές πηγές. Όπως αναφέρεται, από 18 έως και 41 εκ. € έχουν κερδίσει ευρωβουλευτές από παράλληλες θέσεις εργασίας, από το 2014 που εξελέγησαν – ενώ στην έκθεση αναγράφεται ότι, έως και 104 βουλευτές έχουν έσοδα περισσότερα από 100.000 € κάθε χρόνο, επί πλέον στους μισθούς τους.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Ξεκινώντας από το ότι, δεν δίνεται συχνά αρκετός χρόνος για ολόκληρη την ομιλία, οπότε αναγκαζόμαστε να την περιορίσουμε, η κυβέρνηση συνεχίζει να νομοθετεί με καταιγιστικούς ρυθμούς, εν μέσω των τεράστιων καταστροφών που έχει προκαλέσει στη χώρα μας – όπως είναι οι πυρκαγιές που έκαψαν 1.300.000 στρέμματα, υλικού κόστους περί τα 30 δις €, τα ελλείμματα του προϋπολογισμού άνω των 32 δις € και ο νέος δανεισμός ύψους 41 δις € που εκτόξευσε το δημόσιο χρέος στα 387,3 δις € έως τα τέλη Ιουνίου.
Επίσης η κακοδιαχείριση της πανδημίας, ο διχασμός του πληθυσμού με τα εμβόλια, με την επαίσχυντη εκμετάλλευση των επιστημόνων και με τη χειραγώγηση των ΜΜΕ, η τρομακτική ακρίβεια που είχαμε προβλέψει, με κατακόρυφες αυξήσεις των τιμών των βασικών τροφίμων και του ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς επίσης με πολλά άλλα.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ασχοληθεί με όλα αυτά, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη – με αλλεπάλληλους ανασχηματισμούς που τεκμηριώνουν αυτό που φάνηκε από την αρχή.
Το ότι δηλαδή δεν έχει δικά της στελέχη, ούτε βουλευτές για να αναλάβουν υπεύθυνες θέσεις – αναγκαζόμενη να εισάγει υπουργό αυτή τη φορά, για να στελεχώσει την Πολιτική Προστασία, αφού προηγουμένως μας άφησε απροστάτευτους και έκαψε τη μισή Ελλάδα.
Εκτός αυτού φέρνει στη Βουλή ένα ακόμη σχέδιο νόμου, ως συνήθως χωρίς νόημα, αλλά με ωραίο τίτλο – θυμίζοντας τα covid free νησιά που ασφαλώς γνώριζε πως δεν είναι, ανοίγοντας τα ανεξέλεγκτα στον τουρισμό, με τα γνωστά επακόλουθα.
Εάν πάντως μπορούσαν να επιλυθούν τα προβλήματα με την κατάθεση νομοσχεδίων, τότε θα είχαν σβηστεί οι πυρκαγιές με τη δρομολόγηση της ΠΝΠ της 5ης Αυγούστου – κάτι που φυσικά δεν συνέβη.
Ο λαϊκισμός βέβαια της κυβέρνησης, με κριτήριο τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, δεν βοηθάει στα θέματα των πυρκαγιών – ούτε των αυξήσεων της ΔΕΗ και της ανόδου των τιμών των τροφίμων.
Δεν βοηθάει ούτε η χειραγώγηση, μέσω των διατεταγμένων ΜΜΕ που αμείβονται πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες τους – αφού σε αυτές τις περιπτώσεις οι Πολίτες βλέπουν άμεσα τα αποτελέσματα της κακοδιαχείρισης της κυβέρνησης.
Για παράδειγμα, εάν δεχθούμε πως η μέση ονομαστική μείωση των μισθών και των συντάξεων από τα μνημόνια ήταν της τάξης του 30%, τα 1.000 € έγιναν 700 € – οπότε το είδαν καθαρά οι Πολίτες στις τσέπες τους, σημειώνοντας πως ποτέ πριν στην ιστορία, οι εργαζόμενοι δεν συμφώνησαν με την ονομαστική μείωση των αμοιβών τους.
Τώρα βέβαια δεν θα μειωθούν οι ονομαστικοί μισθοί και οι συντάξεις, αλλά οι πραγματικοί μέσω του πληθωρισμού – όπου εάν για τα βασικά αγαθά κυμανθεί στο 30%, τα 700 € θα γίνουν 490 €.
Θα μείνουν αλήθεια ήσυχοι οι εργαζόμενοι και δεν θα ζητήσουν αυξήσεις, οπότε δεν θα έχει διάρκεια ο πληθωρισμός; Ακριβώς δηλαδή όπως στην ουσία συμπέρανε ο κ. Στουρνάρας με την πρόσφατη δήλωση του, υποθέτοντας προφανώς πως έχουν σκύψει οριστικά το κεφάλι; Θ φανεί.
Περαιτέρω, δεν θα βοηθάει επίσης για πολύ ακόμη την κυβέρνηση, η πρακτική των ψευδεπίγραφων τίτλων των νομοσχεδίων – όπως πρόσφατα για το μεταναστευτικό, με τον τίτλο «Αναμόρφωση διαδικασιών απελάσεων και επιστροφών Πολιτών τρίτων χωρών κοκ.».
Ο τίτλος αυτός εξυπηρετεί ξεκάθαρα την κομματική προπαγάνδα της ΝΔ – αφού δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο που παγιώνει την είσοδο παράνομων μεταναστών. Στην ουσία αποπροσανατολίζει τους Πολίτες, δίνοντας τους την εντύπωση πως θα γίνουν απελάσεις και ότι θα καταγραφούν οι ΜΚΟ – κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει.
Παρεμπιπτόντως, μας είναι ειλικρινά αδύνατον να καταλάβουμε γιατί η αριστερά υποστηρίζει την παράνομη μετανάστευση – αφού είναι εις βάρος των μισθών των εγχωρίων εργαζομένων, ωφελώντας μόνο τις ελίτ.
Εκτός αυτού, δημιουργούνται σκόπιμα πολυπολιτισμικές, εύκολα ελεγχόμενες κοινωνίες από τις ελίτ – οπότε είναι ξανά εις βάρος των εργαζομένων.
Θα μας ενδιέφερε ειλικρινά μία απάντηση στο θέμα – έχοντας την άποψη πως εάν ήθελε πραγματικά η Δύση να βοηθήσει αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους, δεν θα διεξήγαγε πολέμους στις χώρες τους και θα στήριζε τις οικονομίες τους, παύοντας να τις ληστεύει.
Με το συγκεκριμένο τώρα μικρής έκτασης νομοσχέδιο, δρομολογούνται κάποιες ρυθμίσεις για το lobbying που του δίνουν τον τίτλο, κάποιες προσχηματικές για τα δώρα και τελικά το μεγάλο θέμα από την αρχή των μνημονίων – το θέμα των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, στο οποίο επανήλθε η Τρόικα.
Καλύφθηκε βέβαια πονηρά πίσω από τον εναλλακτικό τίτλο της κινητικότητας – χωρίς όμως να καταφέρει να κοροϊδέψει τους Πολίτες, με κριτήριο το ότι στη διαβούλευση υπήρξαν μόλις 16 σχόλια για το Lobbying και 72 για την κινητικότητα/μετάταξη.
Το κυβερνητικό τέχνασμα εδώ είναι το εξής: εάν κάποιος ψηφίσει ΟΧΙ επί της αρχής στο νομοσχέδιο, μη συμφωνώντας με την κινητικότητα, θα θεωρηθεί πως είναι εναντίον των διατάξεων για το lobbying – ενώ εάν ψηφίσει ΝΑΙ, θα θεωρηθεί πως είναι υπέρ των απολύσεων. Είναι ντροπή τέτοιου είδους μεθοδεύσεις!
Από την πλευρά του ο υπουργός, δεν θα συνδέσει το όνομα του με τις απολύσεις που δεν βοηθούν ούτε τον ίδιο εκλογικά, αλλά με το lobbying – το οποίο θα προβληθεί ως μεταρρύθμιση, ενώ οι απολύσεις θα αποσιωπηθούν.
Στην ουσία τώρα το lobbying δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά απλά η υιοθέτηση μίας ξένης νομοθεσίας – ένας θεσμός που υπάρχει στις Η.Π.Α. από πολλά χρόνια, αλλά και σε πολλά κράτη της Ευρώπης, καθώς επίσης στο Ευρωκοινοβούλιο.
Ένας επιχειρηματικός τομέας υπηρεσιών αρκετά προβεβλημένος, αλλά και με κακή φήμη – επειδή θεωρείται πως επηρεάζει την πολιτική, όπως άλλωστε συμβαίνει παντού, είτε υπάρχει η συγκεκριμένη νομοθεσία, είτε όχι.
Θυμίζουμε εδώ πως τα ονόματα των ευρωβουλευτών Χρυσόγονου και Ζαγοράκη ήταν στην έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας, με τον τίτλο «Μαύρη εργασία στις Βρυξέλλες, Παράλληλες δραστηριότητες και ανησυχίες σε θέματα ηθικής», όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – με τον κ. Χρυσόγονο στο κορυφαίο 30 των ευρωβουλευτών με τα μεγαλύτερα εισοδήματα από εξωτερικές πηγές.
Όπως αναφέρεται, από 18 έως και 41 εκ. € έχουν κερδίσει ευρωβουλευτές από παράλληλες θέσεις εργασίας, από το 2014 που εξελέγησαν – ενώ στην έκθεση αναγράφεται ότι, έως και 104 βουλευτές έχουν έσοδα περισσότερα από 100.000 € κάθε χρόνο, επί πλέον στους μισθούς τους.
Στις Η.Π.Α. τώρα, οι συναντήσεις με αυτούς που παρέχουν υπηρεσίες lobbying, γίνονται στα γραφεία των βουλευτών στο Καπιτώλιο που έχουν 2-3 δωμάτια για τους συνεργάτες τους, καθώς επίσης ένα ιδιαίτερο δικό τους – ενώ ο σκοπός των συναντήσεων είναι η συζήτηση των αιτημάτων επιχειρήσεων που εκπροσωπούν οι λομπίστες και οι προτάσεις ρυθμίσεων για νόμους.
Συναντήσεις γίνονται φυσικά και αλλού, ενώ πολύ σημαντική είναι η συμμετοχή των επιχειρήσεων στις προεκλογικές εκστρατείες των βουλευτών που είναι πανάκριβες – φτάνοντας έως 10,4 εκ. $ για γερουσιαστές και 1,6 εκ. $ για βουλευτές.
Συνεχίζοντας, είναι αλήθεια κάτι καινούργιο το lobbying στην Ελλάδα, όσον αφορά την ουσία του; Όχι βέβαια αφού η εγχώρια Ολιγαρχία, συχνά κρατικοδίαιτη, παρεμβαίνει ακόμη και στην επιλογή υπουργών, όπως γράφτηκε πρόσφατα σε σοβαρή ιστοσελίδα – απλά δεν είναι επίσημο.
Ο νόμος πάντως εισάγει το μητρώο των εκπροσώπων συμφερόντων και τα δικαιώματα τους – όπως είναι η πρόσβαση σε πληροφορίες, η συμμετοχή σε συλλογικά όργανα, η υποβολή προτάσεων κατά την παραγωγή νομοθετικού έργου, η αποχή από την άσκηση οποιασδήποτε μορφής αθέμιτης επιρροής ή πίεσης κοκ.
Περιγράφει επίσης τις δραστηριότητες που μπορούν να έχουν, ενώ τοποθετεί κανόνες επιρροής στους θεσμικούς φορείς – κυρίως την άρνηση επικοινωνίας, με εκπροσώπους συμφερόντων που δεν είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Διαφάνειας κλπ.
Τέλος, η σημαντική διαφορά με τις Η.Π.Α. είναι το ότι, εάν επηρεάσεις εκεί το βουλευτή, ακόμη και ολόκληρη τη Βουλή, δεν είναι αρκετό για να περάσεις έναν νόμο. Πρέπει να επηρεάσεις και τη Γερουσία, μετά τον Πρόεδρο και τέλος το Ανώτατο Δικαστήριο. Επομένως, είναι δύσκολο για τα ιδιωτικά συμφέροντα να περάσουν νόμους – ή, εάν το επιχειρήσουν, χρειάζονται πάρα πολλά χρήματα.
Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία στις Η.Π.Α. είναι αργή και δεν καλύπτει τα πολύ δύσκολα θέματα. Στην Ελλάδα όμως, εάν ελέγχει κανείς τον εκάστοτε πρωθυπουργό, τα κάνει όλα – επειδή ο πρωθυπουργός ελέγχει απόλυτα τους βουλευτές του, αφού αυτός επιλέγει ποιοι θα είναι υποψήφιοι, τους υπουργούς για τον ίδιο λόγο, τη Βουλή, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τις δήθεν ανεξάρτητες αρχές, το ΣΤΕ κοκ.
Πολύ απλό αλλά και πολύ τρομακτικό – αφού τεκμηριώνει πως πρόκειται για κοινοβουλευτική μοναρχία, για να μην πούμε δικτατορία!
Σε κάθε περίπτωση, τέτοιου είδους σχέδια νόμου ωφελούν μόνο τους βουλευτές της κυβέρνησης που θα αμείβονται για τις υπηρεσίες που θα προσφέρουν στους επιχειρηματίες – επί πλέον του μισθού τους. Πώς είναι δυνατόν να το δεχθεί κανείς; Δεν είναι η επισημοποίηση του χρηματισμού;
Στο δεύτερο μέρος τώρα που έχει σχέση με τα δώρα, καλύτερα να μην αναφερθούμε – αφού είμαστε στη χώρα με την ανεξιχνίαστη λίστα Λαγκάρντ, με τα σκάνδαλα της Siemens, με τους εθνικούς κατασκευαστές που τα παίρνουν όλα, με το σκάνδαλο της Novartis που έμεινε στη σκευωρία χωρίς να αναζητηθούν τα χρήματα, με δάνεια τραπεζών στη ΝΔ ύψους 340 δις €, στο ΠΑΣΟΚ επίσης κοκ.
Το πιο ενδιαφέρον από την πλευρά της πολιτικής και των δημοσιονομικών, είναι το τρίτο μέρος που αναφέρεται στην κινητικότητα στο δημόσιο – ενώ παραδόξως δεν υπάρχει καμία αναφορά από το ΓΛΚ.
Εν προκειμένω, η κινητικότητα χρησιμοποιούταν για τη μείωση των ΔΥ στα πρώτα χρόνια των μνημονίων – ενώ σχετικές αναφορές υπάρχουν σε μία μελέτη του ΟΟΣΑ από το 2011 και πρόσφατα σε μία ογκώδη του ΕΛΙΑΜΕΠ του 2018, όπου θα καταθέσουμε δύο σελίδες της στα πρακτικά.
Το θέμα του αριθμού των ΔΥ αναφέρεται συνεχώς στις τελευταίες αξιολογήσεις της ΕΕ – όπου στην 8η γράφει πως ο αριθμός των ΔΥ έφτασε στις 691.000 το 2020, από 598.000 το 2014, μέσω του τεχνάσματος των συμβασιούχων, όπως επίσης θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Στη 10η δε, στη σελίδα 10, αναφέρει πως πρέπει να μειωθούν οι συμβασιούχοι από το 2022 – ενώ με το νομοσχέδιο καταργούνται οι παρεκκλίσεις από το ενιαίο σύστημα κινητικότητας και περιορίζεται η δυνατότητα μετακίνησης σε άλλους τομείς, εάν δεν υπάρχει κενή θέση.
Τελικά, με το άρθρο 25, θεσμοθετείται η μείωση κατά 10% το 2022 – οπότε εύλογα αναρωτιόμαστε εάν οι απολύσεις των μη εμβολιασμένων είναι πρόσχημα, για να τηρηθούν οι εντολές της Τρόικα.
Κλείνοντας, επαναλαμβάνουμε πως η Ελλάδα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο – ενώ τελειώνει σύντομα η περίοδος ανοχής των ελλειμμάτων εκ μέρους της ΕΕ λόγω της πανδημίας, όπως και η εποχή των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού, με τη στήριξη της ΕΚΤ.
Στα πλαίσια αυτά, εάν η Ελλάδα δεν αρχίσει να παράγει πλούτο και δεν σταματήσει τον ανεξέλεγκτο δανεισμό, θα οδηγηθεί στο γκρεμό – με την πλήρη αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος, με περαιτέρω απώλεια εθνικής κυριαρχίας ως αντάλλαγμα για τα θηριώδη χρέη της και με πολλά άλλα.
Ειλικρινά μας στενοχωρεί σε μεγάλο βαθμό το κατάντημα της πάμπλουτης χώρας μας, απλά και μόνο λόγω της κακοδιαχείρισης των κυβερνήσεων της – ελπίζοντας να το καταλάβουν κάποτε οι Έλληνες και να αντιδράσουν, επιλέγοντας πολιτικές που μπορούν να τους εξασφαλίσουν την ευημερία, την εθνική τους υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια τους.
Lobbying, η επισημοποίηση του χρηματισμού και η φίμωση της Δημοκρατίας – The Analyst
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου