τής Εταιρείας του Αγίου Πίου Ι΄
Η είδηση αναφέρθηκε από την La Stampa και μεταφέρθηκε από την InfoCatolica : οι αξιωματούχοι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου έχουν εγκαταστήσει ένα είδος θαλάμου στο κτίριο όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει και όπου «ένας αδελφός ακούει έναν άλλο αδελφό».
Μια συνοδική εκδοχή ψυχανάλυσης;
Όπως ορθά επισημαίνει η InfoCatolica, τα εξομολογητήρια - και οι εξομολόγοι - ήταν πάντα ένα ουσιαστικό στοιχείο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, η οποία καλωσορίζει Καθολικούς από όλο τον κόσμο, επιτρέποντάς τους να λάβουν το μυστήριο της Εξομολόγησης στη δική τους γλώσσα κατά τη διάρκεια ενός προσκυνήματος ή ενός Αγίου Έτους.
Αλλά η La Stampa αποκαλύπτει τη δημιουργία ενός νέου «χώρου ακρόασης» στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, ένα είδος θαλάμου σε μοντέρνο, μινιμαλιστικό στυλ, που έρχεται σε παράξενη αντίθεση με το μεγαλείο του χώρου και την εσωτερική επίπλωση.
Μήπως επειδή τα εξομολογητήρια είναι σχεδόν έρημα;
Και πιστεύουν οι συγγραφείς ότι αυτός ο εκκοσμικευμένος χώρος θα μπορούσε να αντικαταστήσει το μυστήριο της Μετανοίας;
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το «κέντρο ακρόασης» επιτρέπει στους πιστούς - ή σε οποιονδήποτε άλλον - να συζητήσουν τις αμφιβολίες και τα προβλήματά τους, όπως ακριβώς στο γραφείο ενός ψυχιάτρου ή στο καναπέ ενός ψυχαναλυτή.
Οι υπεύθυνοι εξηγούν ότι είναι ένας χώρος ανοιχτός σε όλους και σχεδιασμένος για να προσφέρει μια στιγμή συνάντησης και πνευματικής περισυλλογής.
Εκεί, δεν λαμβάνει κανείς κάποιο μυστήριο, αλλά μάλλον συζητά θέματα που μας απασχολούν, και όχι απαραίτητα με ιερείς, επειδή θα μπορούσε να είναι μια μοναχή ή ένας λαϊκός.
Αυτή η καινοτομία, τονίζει ο δημοσιογράφος της La Stampa, συνάδει με τη σημασία που δίνεται στην ακρόαση στις διδασκαλίες του Πάπα Φραγκίσκου και του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄.
«Το άνοιγμα της Αγίας Πόρτας κατά τη διάρκεια του Ιωβηλαίου μας ενέπνευσε να ανοίξουμε μια άλλη πόρτα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και να δημιουργήσουμε έναν χώρο ακρόασης», εξηγεί ο Μονσινιόρ Οράζιο Πέπε, Γραμματέας της Fabbrica di San Pietro. «Είναι ένας ανοιχτός χώρος, μια ευκαιρία για συνάντηση, ένας τόπος όπου ένας αδελφός - ιερέας, θρησκευόμενος ή λαϊκός - ακούει έναν άλλο αδελφό στην ανθρωπότητα».
Μια επίσκεψη στο κέντρο ακρόασης έχει σκοπό να αποτελέσει «μια ευκαιρία να απελευθερωθεί κανείς από τα βάρη και τα βάσανα που φέρνει η ζωή, από τις αμφιβολίες και τα υπαρξιακά ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα».
Για τους Καθολικούς, ο ακροατής δεν αντικαθιστά τον εξομολόγο που προσφέρει το μυστήριο της Συμφιλίωσης. Είναι απλώς μια παύση που επιτρέπει σε κάθε άτομο να συζητήσει τις σκέψεις του και να τις μοιραστεί με κάποιον πρόθυμο να ακούσει.
Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς μια τόσο σαφή επιβεβαίωση: αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο η αμαρτία, αλλά μάλλον οι δυσκολίες της ζωής, οι οποίες πρέπει να ξεπεραστούν μέσω κάποιου είδους ψυχολογικής θεραπείας.
Επιπλέον, αυτό είναι τελικά μόνο το αποκορύφωμα όλων των επαναλαμβανόμενων αρνήσεων της αμαρτίας, που έχουν μειωθεί σε μια απλή σκιά του προηγούμενου εαυτού της. Μόνο η αναταραχή απομένει, η οποία ελπίζει κανείς ότι θα διαλυθεί από την ψυχή μέσω αυτής της συνεδρίας «θεραπείας».
Σύμφωνα με τον Μονσινιόρ Πέπε, «για όσους εισέρχονται στη Βασιλική ως τουρίστες αναζητώντας την ομορφιά, αυτός ο χώρος ακρόασης μπορεί να είναι μια μοναδική ευκαιρία, μια πρόσκληση να αναλογιστούν το νόημα της ζωής και ακόμη και το ζήτημα του Θεού».
Αυτή η μοναδική ευκαιρία θα ήταν να βρεθούν ιερείς προικισμένοι με ορθή διδασκαλία, υπομονετική φιλανθρωπία και σαφή και συνοπτική διδασκαλία.
Αλλά δεν θα βρεθούν σε αυτό το περίπτερο.
Ο Επίσκοπος Πέπε εξήγησε περαιτέρω: «Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι σπόροι της ελπίδας, που υπάρχουν στο Ευαγγέλιο, που σπέρνονται στις καρδιές εκείνων που τους δέχονται και τους καλωσορίζουν, θα καρποφορήσουν στον κατάλληλο χρόνο στη ζωή εκείνων που τους δέχονται και τους καλωσορίζουν. Και αν έχουν αφυπνίσει μια ιερή επιθυμία, ο καθένας μπορεί να συνεχίσει τον διάλογο και την αναζήτηση στην πόλη ή τη χώρα του, επικοινωνώντας με την τοπική Εκκλησία».
Φυσικά, αλλά για να θερίσει κανείς μια μέρα, πρέπει πρώτα να σπείρει, όχι να αποστειρώσει το έδαφος, όπως είναι τόσο αποφασισμένος να κάνει ο κλήρος.
Δεν πρόκειται για διάλογο, αλλά για διδασκαλία.
Αλλά η La Stampa αποκαλύπτει τη δημιουργία ενός νέου «χώρου ακρόασης» στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, ένα είδος θαλάμου σε μοντέρνο, μινιμαλιστικό στυλ, που έρχεται σε παράξενη αντίθεση με το μεγαλείο του χώρου και την εσωτερική επίπλωση.
Μήπως επειδή τα εξομολογητήρια είναι σχεδόν έρημα;
Και πιστεύουν οι συγγραφείς ότι αυτός ο εκκοσμικευμένος χώρος θα μπορούσε να αντικαταστήσει το μυστήριο της Μετανοίας;
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το «κέντρο ακρόασης» επιτρέπει στους πιστούς - ή σε οποιονδήποτε άλλον - να συζητήσουν τις αμφιβολίες και τα προβλήματά τους, όπως ακριβώς στο γραφείο ενός ψυχιάτρου ή στο καναπέ ενός ψυχαναλυτή.
Οι υπεύθυνοι εξηγούν ότι είναι ένας χώρος ανοιχτός σε όλους και σχεδιασμένος για να προσφέρει μια στιγμή συνάντησης και πνευματικής περισυλλογής.
Εκεί, δεν λαμβάνει κανείς κάποιο μυστήριο, αλλά μάλλον συζητά θέματα που μας απασχολούν, και όχι απαραίτητα με ιερείς, επειδή θα μπορούσε να είναι μια μοναχή ή ένας λαϊκός.
Αυτή η καινοτομία, τονίζει ο δημοσιογράφος της La Stampa, συνάδει με τη σημασία που δίνεται στην ακρόαση στις διδασκαλίες του Πάπα Φραγκίσκου και του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄.
«Το άνοιγμα της Αγίας Πόρτας κατά τη διάρκεια του Ιωβηλαίου μας ενέπνευσε να ανοίξουμε μια άλλη πόρτα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και να δημιουργήσουμε έναν χώρο ακρόασης», εξηγεί ο Μονσινιόρ Οράζιο Πέπε, Γραμματέας της Fabbrica di San Pietro. «Είναι ένας ανοιχτός χώρος, μια ευκαιρία για συνάντηση, ένας τόπος όπου ένας αδελφός - ιερέας, θρησκευόμενος ή λαϊκός - ακούει έναν άλλο αδελφό στην ανθρωπότητα».
Μια επίσκεψη στο κέντρο ακρόασης έχει σκοπό να αποτελέσει «μια ευκαιρία να απελευθερωθεί κανείς από τα βάρη και τα βάσανα που φέρνει η ζωή, από τις αμφιβολίες και τα υπαρξιακά ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα».
Για τους Καθολικούς, ο ακροατής δεν αντικαθιστά τον εξομολόγο που προσφέρει το μυστήριο της Συμφιλίωσης. Είναι απλώς μια παύση που επιτρέπει σε κάθε άτομο να συζητήσει τις σκέψεις του και να τις μοιραστεί με κάποιον πρόθυμο να ακούσει.
Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς μια τόσο σαφή επιβεβαίωση: αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο η αμαρτία, αλλά μάλλον οι δυσκολίες της ζωής, οι οποίες πρέπει να ξεπεραστούν μέσω κάποιου είδους ψυχολογικής θεραπείας.
Επιπλέον, αυτό είναι τελικά μόνο το αποκορύφωμα όλων των επαναλαμβανόμενων αρνήσεων της αμαρτίας, που έχουν μειωθεί σε μια απλή σκιά του προηγούμενου εαυτού της. Μόνο η αναταραχή απομένει, η οποία ελπίζει κανείς ότι θα διαλυθεί από την ψυχή μέσω αυτής της συνεδρίας «θεραπείας».
Σύμφωνα με τον Μονσινιόρ Πέπε, «για όσους εισέρχονται στη Βασιλική ως τουρίστες αναζητώντας την ομορφιά, αυτός ο χώρος ακρόασης μπορεί να είναι μια μοναδική ευκαιρία, μια πρόσκληση να αναλογιστούν το νόημα της ζωής και ακόμη και το ζήτημα του Θεού».
Αυτή η μοναδική ευκαιρία θα ήταν να βρεθούν ιερείς προικισμένοι με ορθή διδασκαλία, υπομονετική φιλανθρωπία και σαφή και συνοπτική διδασκαλία.
Αλλά δεν θα βρεθούν σε αυτό το περίπτερο.
Ο Επίσκοπος Πέπε εξήγησε περαιτέρω: «Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι σπόροι της ελπίδας, που υπάρχουν στο Ευαγγέλιο, που σπέρνονται στις καρδιές εκείνων που τους δέχονται και τους καλωσορίζουν, θα καρποφορήσουν στον κατάλληλο χρόνο στη ζωή εκείνων που τους δέχονται και τους καλωσορίζουν. Και αν έχουν αφυπνίσει μια ιερή επιθυμία, ο καθένας μπορεί να συνεχίσει τον διάλογο και την αναζήτηση στην πόλη ή τη χώρα του, επικοινωνώντας με την τοπική Εκκλησία».
Φυσικά, αλλά για να θερίσει κανείς μια μέρα, πρέπει πρώτα να σπείρει, όχι να αποστειρώσει το έδαφος, όπως είναι τόσο αποφασισμένος να κάνει ο κλήρος.
Δεν πρόκειται για διάλογο, αλλά για διδασκαλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου