ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ A
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
...πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν
Τὸ αἴσθημα κατωτερότητος καὶ ἄλλες ἀρρωστημένες καταστάσεις
μέσα στο μυστήριο τῆς σωτηρίας
Πανόραμα Θεσσαλονίκης, Ε΄ έκδοση
B΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
Αρρωστημένες ψυχολογικές καταστάσεις
Ψυχασθένειες: ἀσθένειες ἀλλά καί μυστήριο*
Σήμερα ὄχι μόνο γενικά-γενικά ἐπηρεάζει ὁ διάβολος τούς ἀνθρώπους –καί τούς χριστιανούς- ἀλλά καί εἰδικότερα. Γνωρίζουμε ὅλοι μας ὅτι πάρα πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πάσχουν ἀπό ψυχικές ἀσθένειες. Καί στις περιπτώσεις ἀκόμη πού θά ποῦν οἱ εἰδικοί γιατροί ὅτι εἶναι ἡ ἄλφα ἢ ἡ βῆτα ἀσθένεια ἡ κατάθλιψη, ἡ μανιοκατάθλιψη κτλ.- καί στις περιπτώσεις λοιπόν αὐτές, πού φαίνεται καθαρά ὅτι πρόκειται περί ἀσθενείας ψυχικῆς, κάπου ἐκεῖ κρύβεται ὁ διάβολος καί ἐπηρεάζει τόν ἄνθρωπο διά μέσου τῆς ὅποιας διαταραχῆς ὑπάρχει στόν ψυχοσωματικό ὀργανισμό του. Πίσω ἀπό κάθε καί μέσα σε κάθε δια-ταραχή εἶναι κάπου ἐκεῖ καί ὁ διάβολος καί ἐνεργεῖ, για να κάνει κακό στόν ἄνθρωπο ἔτσι ἤ ἀλλιῶς.
Στίς ἡμέρες μας εἶναι ἀρκετά συχνές, γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους, αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἀσθένειες, οἱ ψυχασθένειες. Εἶναι, ὡς ἕνα σημεῖο καί ἀπό κάποια πλευρά, ἀσθένειες οἱ ψυχασθένειες, ἀλλά δέν ξέρω τί θά ἔλεγαν οἱ εἰδικοί- εἶναι καί ἕνα μυστήριο αὐτές οἱ ἀσθένειες.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σῶμα καὶ ψυχή. Ψυχή και σῶμα εἶναι ὁ ἕνας ἄνθρωπος, καί μεταξύ ψυχῆς καὶ σώματος ὑπάρχει ὄχι ἁπλῶς συνεργασία, ἀλλά ὑπάρχει, ἄν μποροῦμε νὰ ποῦμε, συμβίωση. Κάπου ἐκεῖ ὅμως, στο μεταίχμιο μεταξύ ψυχῆς καί σώματος, πού εἶναι τὸ νευρικό σύστημα, μπορεῖ νὰ συμβεῖ κάποια διαταραχή για πολλούς καί διαφόρους λόγους. Οἱ χορδές ἑνός μουσικοῦ ὀργάνου μπορεῖ νά σκουριάσουν, καί ἀπό ἐκεῖ πού ἔβγαζαν καλό ἦχο, τώρα δέν βγάζουν· ὁ ἦχος πού βγάζουν εἶναι σάν να γρατζουνάει κανείς. Χρειάζεται μέ λίγο λάδι να ξεσκουριάσει κανείς τίς χορδές, γιά νά ἐπανέλθουν στην κανονική λειτουργία τους καί νά ἀποδίδουν καλό ἦχο. Ἔτσι λοιπόν κάτι σάν να συμβαίνει στή συνεργασία μεταξύ σώματος καί ψυχῆς, καί φέρεται κανείς, σκέπτεται, ὁμιλεῖ, ζεῖ γενικῶς, κατά ἀρρωστημένο τρόπο. Εἶναι σκουριασμένα, ἄς ποῦμε, τά νεῦρα· λειτουργικῶς βέβαια. Πολλές φορές κάποια φάρμακα μπορεῖ νά βοηθήσουν κάπως νά βελτιωθεῖ ἡ λειτουργία τους.
Ἡ παρουσία τοῦ διαβόλου στίς ψυχασθένειες
Ἐφόσον γενικότερα-γενικότερα ὁ διάβολος ἐπηρεάζει τόν ἄνθρωπο, πολύ περισσότερο τόν ἐπηρεάζει, ὅταν εἶναι ἀσθενής. Καί ὅταν μέν ἔχει σωμα τική ἀσθένεια, δέν εἶναι τόσο εύκολο ὁ διάβολος νά ἐπηρεάσει τόν ἄνθρωπο, ἐφόσον αὐτός ἔχει σώας τάς φρένας, ἐφόσον λειτουργεί σωστά το μυαλό του, καί ἑπομένως λαμβάνει τα μέτρα του. Ὅταν ὅμως ὑπάρχει διαταραχή στη συνεργασία ψυχῆς καὶ σώματος –ἄς ποῦμε, δέν εἶναι σε κατάσταση ὑγείας λειτουργικῶς τὰ νεῦρα- ἐπειδή γενικότερα ἐπηρεάζεται ὁ ὅλος νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὅλη ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή ἀλλοιώνεται ὁ ἄνθρωπος, πρός τὸ ἄσχημο βέβαια, τότε ὁ διάβολος ἀκόμη περισσότερο ἐπηρεάζει τόν ἄνθρωπο. Ἐφόσον δέν λει-τουργεῖ σωστά ὁ ἡγεμών νοῦς, ὥστε νὰ ἀντιταχθεῖ, νὰ ἀντιπαραταχθεῖ, νά ἀγωνισθεῖ, νὰ ὀχυρωθεῖ ἔναντι τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου, βρίσκει εὐκαιρία ὁ διάβολος καί ἐνεργεῖ διά μέσου αὐτῶν τῶν ἀσθενειῶν. Ἀσθένειες ἄς τίς ποῦμε, ἀλλά ὅμως μέσα ἀπό ἐκεῖ ἐνεργοῦν τά πονηρά πνεύματα, ἐνεργεῖ ὁ διάβολος.
Κατά κανόνα στίς ψυχοπαθολογικές αὐτές καταστάσεις, ἐπειδή ἀκριβῶς ἀλλοιώνεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή ἀκριβῶς ἐπηρεάζεται ἡ ὅλη ψυχολογία τοῦ ἀνθρώπου, καί φυσικά πίσω ἀπὸ τὴν ὅλη ἐπήρεια, ὅπως εἴπαμε, εἶναι ὁ διάβολος, πῶς τὰ καταφέρνει ὁ διάβολος καί ὄχι μόνο ἐπιδεινώνει ἀκόμη περισσότερο την κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ὅποια ἀσθένεια πάσχει, ἀλλά ἐπιπλέον δημιουργεῖ μέσα του τέτοια κατάσταση, ὥστε ὁ ἄρρωστος δέν θέλει να θεραπευθεί.
Μήπως δέν θέλεις να γιατρευτεῖς;
Γενικότερα, ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἡ ἁμαρτία δέν εἰναι ἁπλῶς ἁμαρτία καί καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο άμαρ-τωλό, ἀκάθαρτο, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ ἁμαρτία κάνει ἔτσι τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νά μή θέλει να γιατρευτεῖ ἀπό αὐτή την κατάσταση τήν ἁμαρτωλή. Διότι τώρα, στὴν ἐποχή τῆς Καινής Διαθήκης, τώρα πού ἦρθε ὁ Χριστός, μόλις ὁ ἄνθρωπος θελήσει να θεραπευθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τόν γιατρεύει ὁ Κύριος ἀμέσως. Καί ρωτᾶ τὸν καθένα: Θέλεις ὑγιής γενέσθαι; 2 Δέν θέλει ὅμως. Ὅ,τι καί νά λέει, στο βάθος δέν θέλει. Μπορεῖ νὰ τὸ λέει μέ τά λόγια, ἀλλά, ἀπό δῶ ἀπό κεῖ, προσπαθεῖ νά περισώσει τό κατεστημένο τῆς ἁμαρτίας πού εἶναι μέσα του, τό κατεστημένο τοῦ ἐγώ. Δὲν ἀπαρνεῖται τόν ἑαυτό του κανείς. Μπορεῖ να λέει: Κύριε, σῶσόν με, ἀλλά βαθύτερα δέν θέλει, καί γι' αὐτό ἡ ἁμαρτία μένει, ὅπως λέει ὁ Κύριος: «Ἐπειδή λέτε ὅτι βλέπετε, ἡ ἁμαρτία σας μένει».4 Ὅταν κάποιος δέν θέλει να θεραπευθεῖ, σημαίνει ὅτι θεωρεῖ πώς εἶναι καλά καί γι' αὐτό δέν θέλει. Ἄρα ἡ ἁμαρτία μένει. Ὄντως μένει. Γι' αὐτό ὑπάρχουν χριστιανοί πού εἶναι χρόνια χριστιανοί καί εἶναι ἀθεράπευτοι ἀπό τήν πλευρά τῆς ἁμαρτίας. Δέν φθάνει ἁπλῶς νὰ λές κάποια πράγματα μέ τά λόγια ἤ ἁπλῶς νὰ κάνεις κάποιες πράξεις.
Αμα δέν γιατρευτεῖ ἡ ψυχή σου, τί χριστιανός εἶσαι; Ὁ Χριστός γιατρεύει τήν ψυχή ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ὅπως γενικότερα λοιπόν ἡ ἁμαρτία κάνει τον ἄνθρωπο να μη θέλει να θεραπευθεῖ ἀπὸ τὴν ὅλη ἀσθένεια πού προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία, ἔτσι εἰδικότερα σ' αὐτές τίς ἀσθένειες, στις ψυχοπαθολογικές κατα στάσεις, ἀκόμη πιο πολύ ἡ ἁμαρτία, ὁ διάβολος, που κρύβεται πίσω ἀπό ὅλα αὐτά, κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴ θέλει να γιατρευτεί. Ἔτσι, βλέπεις τὸν ἄλλο πού πάσχει, π.χ. ἀπό αἴσθημα κατωτερότητος, καί εἶναι σε πολύ ἄσχημη κατάσταση, ὑποφέρει, ένοχλεῖται, στενοχωρεῖται, πονάει, καθόλου δὲν εἶναι καλή καί ὁμαλή ἡ ζωή του, ὅμως δέν θέλει νὰ γιατρευτεῖ. Ὅπως κι ἄν ἔχει το πράγμα, τελικά προ-στατεύει τόν ἑαυτό του δέν ἀφήνει νὰ μπεῖ μέσα στην ψυχή του ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θεραπευθεί.
Το ἴδιο συμβαίνει σε ὅλες αὐτές τις ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, εἴτε εἶναι βαριᾶς εἶτε εἶναι ἐλαφριᾶς μορφῆς. Τό βλέπουμε. Ὅσοι ἔχουν τέτοιες ἀρρωστημένες καταστάσεις, ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ὅπως εἴπαμε, ἐλαφριές ἢ βαριές, δέν θέλουν να θεραπευθοῦν, δέν προσφέρονται πρός θεραπεία. Ὅλο ἀντιδροῦν, ὅλο ὑπερασπίζονται τὸν ἑαυτό τους, ὅλο προσέχουν πῶς νὰ φυλάξουν τὸν ἑαυτό τους, καί ἡ ἁμαρτία μένει, ἡ ἀρρωστημένη κατάσταση μένει.
Καταφυγή στήν Παναγία
Ὅποιος δέν θέλει, δέν γιατρεύεται. Ὅποιος ὅμως θέλει, τόν γιατρεύει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δυσκολεύονται, ταλαιπωροῦνται, ἀλλά τελικά καταλαβαίνουν τί ἀκριβῶς φταίει, τί ἀκριβῶς συμβαίνει μέσα τους, καὶ ἔρχεται ὥρα ποὺ πείθονται και θέλουν να γιατρευτοῦν. Ἀλλά ὅμως νὰ τονίσουμε ἐδῶ εἰδικότερα ὅτι ἡ Παναγία, ὅπως εἶναι εἰδική σὲ ὅλα καὶ ὅ,τι κι ἂν μᾶς ἀπασχολεῖ νὰ καταφεύγουμε στην Παναγία- καὶ σ' αὐτά τὰ θέματα, ἂν ἐπιτρέπεται νὰ τὸ πῶ ἔτσι, εἶναι εἰδική ή Παναγία.
Όποιος λοιπόν ἔχει τέτοιες ἀρρωστημένες και ταστάσεις καὶ νιώθει πολύ τὴν ἐπήρεια τή δαιμονική -νιώθει σὰν νὰ τὸν παρασύρει ἡ ὅποια κατάσταση, ἡ ἁμαρτία, καὶ πάει να χαθεῖ- να καταφύγει στην Παναγία. Να καταφύγουμε στην Παναγία, να κα-ταφεύγουμε στην Παναγία, ἀλλά μέ πίστη. Ἡ ὁποία πίστη ἐκδηλώνεται στη θέληση, στο να θέλει να γίνει κανείς καλά. «Θέλεις να γίνεις καλά» Καί νά μποροῦμε σ' αὐτὸ τὸ ἐρώτημα νὰ ἀπαντοῦμε: «Ναί, θέλω να γίνω καλά».
Ὅταν πραγματικά θέλει κανείς, θὰ ἐκδηλώσει καὶ πίστη ἀληθινή καί ὅταν ἔχει ἀληθινή πίστη, θὰ ἐκδηλώσει καὶ θέληση ἀληθινή. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι πού δέν ξέρουν, πού ζοῦν μὲ τοὺς δικούς τους θεούς –ἄσχετα ἄν ὀνομάζονται χριστιανοί, ἔχει ὁ καθένας τον δικό του θεό- μπορεῖ νὰ ταλαιπωροῦνται, μπορεῖ νὰ μή βρίσκουν ἀνάπαυση ἢ νὰ μή βρίσκουν θεραπεία. Ἐμεῖς ὅμως οἱ χριστιανοί δέν δικαιολογούμαστε.
Ὅσοι πιστεύουμε στον Χριστό, ὅσοι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅσοι θέλουμε νὰ εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ καὶ πιστεύουμε στην Παναγία καὶ τὴ θεωρούμε μητέρα μας ὅπως εἶναι μητέρα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μητέρα- να πιστέψουμε έτσι στην Παναγία και να καταφεύγουμε στην Παναγία καὶ γι' αὐτὰ τὰ θέματα ὄχι ἅπαξ, ὄχι δίς, ἀλλά πολλάκις. Πάλι καὶ πολλάκις να καταφεύγουμε καὶ νὰ τὴν παρακαλούμε. Να την παρακαλοῦμε μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, μὲ ὅλη μας την καρδιά, μὲ ὅλη μας τὴν πίστη, μὲ ὅλη τή δύναμη πού ἔχουμε μέσα μας.
Παρακαλώντας την Παναγία, χρειάζεται να δεί ξουμε τὴν εὐλάβειά μας να κάνουμε καὶ τις μετά νοιες μας, νὰ ἀσπασθοῦμε καὶ τὴν εἰκόνα της, να χρίσουμε τὸ σῶμα μας μὲ λάδι ἀπὸ τὴν κανδήλα της, ἀπό τήν κανδήλα τῶν ἁγίων, ἀπὸ τὴν κανδήλα τοῦ Κυρίου. Ὅλα ὅσα ὑπάρχουν μέσα στὴν Ἐκκλησία ἔχουν τον λόγο τους. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀκριβῶς γιά τούς πιστούς καὶ γιὰ νὰ θεραπεύεται όλο και περισσότερο ή ψυχή μας γενικότερα ἀπὸ τὴν ἁμαρ τία, να καθαρίζεται ἡ ψυχή μας καὶ νὰ προχωρούμε πρός τή σωτηρία, ἀλλά ἐπίσης για να θεραπεύονται καὶ οἱ σωματικές καί ψυχοσωματικές ἀσθένειες.
31-8-1996
Αρρωστημένες ψυχολογικές καταστάσεις
Ψυχασθένειες: ἀσθένειες ἀλλά καί μυστήριο*
Σήμερα ὄχι μόνο γενικά-γενικά ἐπηρεάζει ὁ διάβολος τούς ἀνθρώπους –καί τούς χριστιανούς- ἀλλά καί εἰδικότερα. Γνωρίζουμε ὅλοι μας ὅτι πάρα πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πάσχουν ἀπό ψυχικές ἀσθένειες. Καί στις περιπτώσεις ἀκόμη πού θά ποῦν οἱ εἰδικοί γιατροί ὅτι εἶναι ἡ ἄλφα ἢ ἡ βῆτα ἀσθένεια ἡ κατάθλιψη, ἡ μανιοκατάθλιψη κτλ.- καί στις περιπτώσεις λοιπόν αὐτές, πού φαίνεται καθαρά ὅτι πρόκειται περί ἀσθενείας ψυχικῆς, κάπου ἐκεῖ κρύβεται ὁ διάβολος καί ἐπηρεάζει τόν ἄνθρωπο διά μέσου τῆς ὅποιας διαταραχῆς ὑπάρχει στόν ψυχοσωματικό ὀργανισμό του. Πίσω ἀπό κάθε καί μέσα σε κάθε δια-ταραχή εἶναι κάπου ἐκεῖ καί ὁ διάβολος καί ἐνεργεῖ, για να κάνει κακό στόν ἄνθρωπο ἔτσι ἤ ἀλλιῶς.
Στίς ἡμέρες μας εἶναι ἀρκετά συχνές, γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους, αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἀσθένειες, οἱ ψυχασθένειες. Εἶναι, ὡς ἕνα σημεῖο καί ἀπό κάποια πλευρά, ἀσθένειες οἱ ψυχασθένειες, ἀλλά δέν ξέρω τί θά ἔλεγαν οἱ εἰδικοί- εἶναι καί ἕνα μυστήριο αὐτές οἱ ἀσθένειες.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σῶμα καὶ ψυχή. Ψυχή και σῶμα εἶναι ὁ ἕνας ἄνθρωπος, καί μεταξύ ψυχῆς καὶ σώματος ὑπάρχει ὄχι ἁπλῶς συνεργασία, ἀλλά ὑπάρχει, ἄν μποροῦμε νὰ ποῦμε, συμβίωση. Κάπου ἐκεῖ ὅμως, στο μεταίχμιο μεταξύ ψυχῆς καί σώματος, πού εἶναι τὸ νευρικό σύστημα, μπορεῖ νὰ συμβεῖ κάποια διαταραχή για πολλούς καί διαφόρους λόγους. Οἱ χορδές ἑνός μουσικοῦ ὀργάνου μπορεῖ νά σκουριάσουν, καί ἀπό ἐκεῖ πού ἔβγαζαν καλό ἦχο, τώρα δέν βγάζουν· ὁ ἦχος πού βγάζουν εἶναι σάν να γρατζουνάει κανείς. Χρειάζεται μέ λίγο λάδι να ξεσκουριάσει κανείς τίς χορδές, γιά νά ἐπανέλθουν στην κανονική λειτουργία τους καί νά ἀποδίδουν καλό ἦχο. Ἔτσι λοιπόν κάτι σάν να συμβαίνει στή συνεργασία μεταξύ σώματος καί ψυχῆς, καί φέρεται κανείς, σκέπτεται, ὁμιλεῖ, ζεῖ γενικῶς, κατά ἀρρωστημένο τρόπο. Εἶναι σκουριασμένα, ἄς ποῦμε, τά νεῦρα· λειτουργικῶς βέβαια. Πολλές φορές κάποια φάρμακα μπορεῖ νά βοηθήσουν κάπως νά βελτιωθεῖ ἡ λειτουργία τους.
Ἡ παρουσία τοῦ διαβόλου στίς ψυχασθένειες
Ἐφόσον γενικότερα-γενικότερα ὁ διάβολος ἐπηρεάζει τόν ἄνθρωπο, πολύ περισσότερο τόν ἐπηρεάζει, ὅταν εἶναι ἀσθενής. Καί ὅταν μέν ἔχει σωμα τική ἀσθένεια, δέν εἶναι τόσο εύκολο ὁ διάβολος νά ἐπηρεάσει τόν ἄνθρωπο, ἐφόσον αὐτός ἔχει σώας τάς φρένας, ἐφόσον λειτουργεί σωστά το μυαλό του, καί ἑπομένως λαμβάνει τα μέτρα του. Ὅταν ὅμως ὑπάρχει διαταραχή στη συνεργασία ψυχῆς καὶ σώματος –ἄς ποῦμε, δέν εἶναι σε κατάσταση ὑγείας λειτουργικῶς τὰ νεῦρα- ἐπειδή γενικότερα ἐπηρεάζεται ὁ ὅλος νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὅλη ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή ἀλλοιώνεται ὁ ἄνθρωπος, πρός τὸ ἄσχημο βέβαια, τότε ὁ διάβολος ἀκόμη περισσότερο ἐπηρεάζει τόν ἄνθρωπο. Ἐφόσον δέν λει-τουργεῖ σωστά ὁ ἡγεμών νοῦς, ὥστε νὰ ἀντιταχθεῖ, νὰ ἀντιπαραταχθεῖ, νά ἀγωνισθεῖ, νὰ ὀχυρωθεῖ ἔναντι τῆς ἐπηρείας τοῦ διαβόλου, βρίσκει εὐκαιρία ὁ διάβολος καί ἐνεργεῖ διά μέσου αὐτῶν τῶν ἀσθενειῶν. Ἀσθένειες ἄς τίς ποῦμε, ἀλλά ὅμως μέσα ἀπό ἐκεῖ ἐνεργοῦν τά πονηρά πνεύματα, ἐνεργεῖ ὁ διάβολος.
Κατά κανόνα στίς ψυχοπαθολογικές αὐτές καταστάσεις, ἐπειδή ἀκριβῶς ἀλλοιώνεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή ἀκριβῶς ἐπηρεάζεται ἡ ὅλη ψυχολογία τοῦ ἀνθρώπου, καί φυσικά πίσω ἀπὸ τὴν ὅλη ἐπήρεια, ὅπως εἴπαμε, εἶναι ὁ διάβολος, πῶς τὰ καταφέρνει ὁ διάβολος καί ὄχι μόνο ἐπιδεινώνει ἀκόμη περισσότερο την κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ὅποια ἀσθένεια πάσχει, ἀλλά ἐπιπλέον δημιουργεῖ μέσα του τέτοια κατάσταση, ὥστε ὁ ἄρρωστος δέν θέλει να θεραπευθεί.
Μήπως δέν θέλεις να γιατρευτεῖς;
Γενικότερα, ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἡ ἁμαρτία δέν εἰναι ἁπλῶς ἁμαρτία καί καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο άμαρ-τωλό, ἀκάθαρτο, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ ἁμαρτία κάνει ἔτσι τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νά μή θέλει να γιατρευτεῖ ἀπό αὐτή την κατάσταση τήν ἁμαρτωλή. Διότι τώρα, στὴν ἐποχή τῆς Καινής Διαθήκης, τώρα πού ἦρθε ὁ Χριστός, μόλις ὁ ἄνθρωπος θελήσει να θεραπευθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, τόν γιατρεύει ὁ Κύριος ἀμέσως. Καί ρωτᾶ τὸν καθένα: Θέλεις ὑγιής γενέσθαι; 2 Δέν θέλει ὅμως. Ὅ,τι καί νά λέει, στο βάθος δέν θέλει. Μπορεῖ νὰ τὸ λέει μέ τά λόγια, ἀλλά, ἀπό δῶ ἀπό κεῖ, προσπαθεῖ νά περισώσει τό κατεστημένο τῆς ἁμαρτίας πού εἶναι μέσα του, τό κατεστημένο τοῦ ἐγώ. Δὲν ἀπαρνεῖται τόν ἑαυτό του κανείς. Μπορεῖ να λέει: Κύριε, σῶσόν με, ἀλλά βαθύτερα δέν θέλει, καί γι' αὐτό ἡ ἁμαρτία μένει, ὅπως λέει ὁ Κύριος: «Ἐπειδή λέτε ὅτι βλέπετε, ἡ ἁμαρτία σας μένει».4 Ὅταν κάποιος δέν θέλει να θεραπευθεῖ, σημαίνει ὅτι θεωρεῖ πώς εἶναι καλά καί γι' αὐτό δέν θέλει. Ἄρα ἡ ἁμαρτία μένει. Ὄντως μένει. Γι' αὐτό ὑπάρχουν χριστιανοί πού εἶναι χρόνια χριστιανοί καί εἶναι ἀθεράπευτοι ἀπό τήν πλευρά τῆς ἁμαρτίας. Δέν φθάνει ἁπλῶς νὰ λές κάποια πράγματα μέ τά λόγια ἤ ἁπλῶς νὰ κάνεις κάποιες πράξεις.
Αμα δέν γιατρευτεῖ ἡ ψυχή σου, τί χριστιανός εἶσαι; Ὁ Χριστός γιατρεύει τήν ψυχή ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ὅπως γενικότερα λοιπόν ἡ ἁμαρτία κάνει τον ἄνθρωπο να μη θέλει να θεραπευθεῖ ἀπὸ τὴν ὅλη ἀσθένεια πού προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία, ἔτσι εἰδικότερα σ' αὐτές τίς ἀσθένειες, στις ψυχοπαθολογικές κατα στάσεις, ἀκόμη πιο πολύ ἡ ἁμαρτία, ὁ διάβολος, που κρύβεται πίσω ἀπό ὅλα αὐτά, κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴ θέλει να γιατρευτεί. Ἔτσι, βλέπεις τὸν ἄλλο πού πάσχει, π.χ. ἀπό αἴσθημα κατωτερότητος, καί εἶναι σε πολύ ἄσχημη κατάσταση, ὑποφέρει, ένοχλεῖται, στενοχωρεῖται, πονάει, καθόλου δὲν εἶναι καλή καί ὁμαλή ἡ ζωή του, ὅμως δέν θέλει νὰ γιατρευτεῖ. Ὅπως κι ἄν ἔχει το πράγμα, τελικά προ-στατεύει τόν ἑαυτό του δέν ἀφήνει νὰ μπεῖ μέσα στην ψυχή του ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θεραπευθεί.
Το ἴδιο συμβαίνει σε ὅλες αὐτές τις ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, εἴτε εἶναι βαριᾶς εἶτε εἶναι ἐλαφριᾶς μορφῆς. Τό βλέπουμε. Ὅσοι ἔχουν τέτοιες ἀρρωστημένες καταστάσεις, ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ὅπως εἴπαμε, ἐλαφριές ἢ βαριές, δέν θέλουν να θεραπευθοῦν, δέν προσφέρονται πρός θεραπεία. Ὅλο ἀντιδροῦν, ὅλο ὑπερασπίζονται τὸν ἑαυτό τους, ὅλο προσέχουν πῶς νὰ φυλάξουν τὸν ἑαυτό τους, καί ἡ ἁμαρτία μένει, ἡ ἀρρωστημένη κατάσταση μένει.
Καταφυγή στήν Παναγία
Ὅποιος δέν θέλει, δέν γιατρεύεται. Ὅποιος ὅμως θέλει, τόν γιατρεύει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δυσκολεύονται, ταλαιπωροῦνται, ἀλλά τελικά καταλαβαίνουν τί ἀκριβῶς φταίει, τί ἀκριβῶς συμβαίνει μέσα τους, καὶ ἔρχεται ὥρα ποὺ πείθονται και θέλουν να γιατρευτοῦν. Ἀλλά ὅμως νὰ τονίσουμε ἐδῶ εἰδικότερα ὅτι ἡ Παναγία, ὅπως εἶναι εἰδική σὲ ὅλα καὶ ὅ,τι κι ἂν μᾶς ἀπασχολεῖ νὰ καταφεύγουμε στην Παναγία- καὶ σ' αὐτά τὰ θέματα, ἂν ἐπιτρέπεται νὰ τὸ πῶ ἔτσι, εἶναι εἰδική ή Παναγία.
Όποιος λοιπόν ἔχει τέτοιες ἀρρωστημένες και ταστάσεις καὶ νιώθει πολύ τὴν ἐπήρεια τή δαιμονική -νιώθει σὰν νὰ τὸν παρασύρει ἡ ὅποια κατάσταση, ἡ ἁμαρτία, καὶ πάει να χαθεῖ- να καταφύγει στην Παναγία. Να καταφύγουμε στην Παναγία, να κα-ταφεύγουμε στην Παναγία, ἀλλά μέ πίστη. Ἡ ὁποία πίστη ἐκδηλώνεται στη θέληση, στο να θέλει να γίνει κανείς καλά. «Θέλεις να γίνεις καλά» Καί νά μποροῦμε σ' αὐτὸ τὸ ἐρώτημα νὰ ἀπαντοῦμε: «Ναί, θέλω να γίνω καλά».
Ὅταν πραγματικά θέλει κανείς, θὰ ἐκδηλώσει καὶ πίστη ἀληθινή καί ὅταν ἔχει ἀληθινή πίστη, θὰ ἐκδηλώσει καὶ θέληση ἀληθινή. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι πού δέν ξέρουν, πού ζοῦν μὲ τοὺς δικούς τους θεούς –ἄσχετα ἄν ὀνομάζονται χριστιανοί, ἔχει ὁ καθένας τον δικό του θεό- μπορεῖ νὰ ταλαιπωροῦνται, μπορεῖ νὰ μή βρίσκουν ἀνάπαυση ἢ νὰ μή βρίσκουν θεραπεία. Ἐμεῖς ὅμως οἱ χριστιανοί δέν δικαιολογούμαστε.
Ὅσοι πιστεύουμε στον Χριστό, ὅσοι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅσοι θέλουμε νὰ εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ καὶ πιστεύουμε στην Παναγία καὶ τὴ θεωρούμε μητέρα μας ὅπως εἶναι μητέρα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μητέρα- να πιστέψουμε έτσι στην Παναγία και να καταφεύγουμε στην Παναγία καὶ γι' αὐτὰ τὰ θέματα ὄχι ἅπαξ, ὄχι δίς, ἀλλά πολλάκις. Πάλι καὶ πολλάκις να καταφεύγουμε καὶ νὰ τὴν παρακαλούμε. Να την παρακαλοῦμε μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, μὲ ὅλη μας την καρδιά, μὲ ὅλη μας τὴν πίστη, μὲ ὅλη τή δύναμη πού ἔχουμε μέσα μας.
Παρακαλώντας την Παναγία, χρειάζεται να δεί ξουμε τὴν εὐλάβειά μας να κάνουμε καὶ τις μετά νοιες μας, νὰ ἀσπασθοῦμε καὶ τὴν εἰκόνα της, να χρίσουμε τὸ σῶμα μας μὲ λάδι ἀπὸ τὴν κανδήλα της, ἀπό τήν κανδήλα τῶν ἁγίων, ἀπὸ τὴν κανδήλα τοῦ Κυρίου. Ὅλα ὅσα ὑπάρχουν μέσα στὴν Ἐκκλησία ἔχουν τον λόγο τους. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀκριβῶς γιά τούς πιστούς καὶ γιὰ νὰ θεραπεύεται όλο και περισσότερο ή ψυχή μας γενικότερα ἀπὸ τὴν ἁμαρ τία, να καθαρίζεται ἡ ψυχή μας καὶ νὰ προχωρούμε πρός τή σωτηρία, ἀλλά ἐπίσης για να θεραπεύονται καὶ οἱ σωματικές καί ψυχοσωματικές ἀσθένειες.
31-8-1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου