Ἂν μιὰ φορὰ ὁ Κύριος μᾶς ἀγγίξει, Κραγιόπουλος Συμεών Ἱερεύς

Μιὰ φορᾶ νὰ δεῖς τὸν Χριστό, μιὰ φορὰ νὰ βάλει τὸ χέρι του πάνω στὸ κεφάλι σου, μιὰ φορὰ νὰ ἔχεις μιὰ κοινωνία, ἐπικοινωνία μαζί του τέτοια, ποὺ νὰ ἀνοίξεις τὴν καρδιά σου καὶ νὰ πεῖς ἕναν λόγο καὶ νὰ τὸν ἀκούσει ὁ Κύριος καὶ νὰ δείξει ὅτι ἀνταποκρίνεται καὶ νὰ ἔχεις αὐτὴ τὴν κοινωνία… Μιὰ φορᾶ νὰ γίνει αὐτὸ· μιὰ φορᾶ νὰ πάρεις ἀληθινά, σωστὰ, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, μιὰ φορὰ νὰ σὲ ἀγγίξει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, θὰ γίνεις ἅγιος. Ἅγιος! Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ γήινα, ὅλα αὐτὰ τὰ δικά μας πνευματικὰ πράγματα, ποὺ δὲν εἶναι ὁ Χριστός, ὅλο αὐτὸ τὸ «καλὸ» δικό μας κατεστημένο, τὸ πνευματικό μας κατεστημένο, ὅλα αὐτὰ θὰ ἐξαφανιστοῦν σὰν σκιά, σὰν νὰ εἶναι καπνός, ἂν μιὰ φορὰ ὁ Κύριος μᾶς ἀγγίξει.

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον, πῶς ἐμεῖς, ἄνθρωποι ποὺ διαθέτουμε νοῦν, ποὺ ἔχουμε ἁγίους στὴν Ἐκκλησία, ποὺ ἔχουμε ὅλη τὴν ἀλήθεια ὁλοφάνερη, εἴμαστε τόσο ἄμυαλοι. Δὲν εἶναι ἁπλῶς, ὅτι κάποτε μίλησε ὁ Χριστός… Στὴν συνέχεια, ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα, ἔχουμε ἁγίους καὶ ἁγίους! Ποὺ ἀκριβῶς σ’ αὐτοὺς ἔγινε αὐτὸ ποὺ λέμε.

Πῶς εἴμαστε τόσο ἄμυαλοι καὶ τελικὰ δὲν ὑπακοῦμε στὸν Θεό, δὲν προσκυνοῦμε τὸν Θεό μας, δὲν τὸν δεχόμαστε, ὅπως ἔρχεται ἐκεῖνος, καὶ νὰ ἀφήσουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ μᾶς φτιάξει ὅπως θέλει ἐκεῖνος καὶ νὰ μᾶς δώσει τὴν σωτηρία ποὺ ἐκεῖνος θέλει; Πῶς εἴμαστε τόσο ἄμυαλοι καὶ τελικὰ κάνουμε τὰ δικά μας; Καὶ μένουμε ἁπλῶς μὲ τὸ νὰ περιμένουμε καὶ νὰ ἔχουμε καὶ παράπονο, ὅτι σὰν νὰ μὴ μᾶς πρόσεξε ὁ Θεός, σὰν νὰ μὴ μᾶς κοίταξε ὁ Θεός, σὰν νὰ μὴ γίνονται τώρα αὐτὰ ποὺ γίνονταν ἕναν καιρό. Ἔγιναν ἕναν καιρὸ καὶ τώρα δὲν γίνονται.

Εἶναι πάρα πολὺ ἁπλά τὰ πράγματα. Δὲν χρειάζεται σκέψη πολλή. Καὶ δὲν χρειάζεται νὰ τὸ ἀναβάλουμε καί …«γιά νὰ δοῦμε· νὰ τὰ μελετήσουμε αὐτὰ λίγο καλύτερα· αὔριο, μεθαύριο…» Ὄχι. Ἀπόψε, αὐτὴ τὴν ὥρα, ὁ καθένας μας ἀληθινὰ μέσα στὴν καρδιά του νὰ καταδικάσει τὸν ἑαυτό του: «Ἀμάν! Θεέ μου, τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔκανα μιὰ ζωή! Τί ὕβρις ἦταν αὐτή! Τί βλασφημία ἦταν αὐτή! Τί ἀναίδεια ἦταν αὐτή! Τί θράσος ἦταν αὐτό! Πῶς κορόιδεψα τὸν ἑαυτό μου καὶ νόμισα ὅτι θὰ ξεγελάσω καὶ ἐσένα, Θεέ μου;» Καὶ νὰ μετανοήσει κανείς. Καὶ νὰ δεχθεῖ τὸν Θεὸ ποὺ ἔρχεται, ποὺ ἤδη ἔχει ἔρθει. Δὲν τὸν περιμένουμε τώρα· ἤδη εἶναι ἐδῶ. Νὰ δεχθεῖ λοιπὸν κανεὶς τὸν Θεό.

Ἀλλὰ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀφεθοῦμε στὸν Χριστό. Δὲν θὰ γίνει ἀλλιῶς τίποτε, ὅσο κι ἂν τὸ ποῦμε μὲ λόγια, ἂν δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ μᾶς ὁδηγήσει ὅπως θέλει ὁ Χριστὸς καὶ νὰ μᾶς δώσει τὴν σωτηρία, ποὺ αὐτὸς ξέρει ὅτι εἶναι ἡ σωτηρία μας καὶ ὄχι τί περιμένουμε ἐμεῖς. Ἂν δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ δοθοῦμε, γιὰ νὰ μᾶς φτιάξει ὅπως θέλει ἐκεῖνος, δὲν θὰ γίνει τίποτε.

Ὅσο κι ἂν διάλεγε τὴν Παναγία ὁ Κύριος γιὰ νὰ τὴν κάνει Μητέρα του, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνει, ἂν δὲν ἦταν βέβαιος, ὅτι ἡ Παναγία ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα πιὰ θὰ ἦταν ἕτοιμη νὰ ἀκολουθήσει. Ὡς τότε ἦταν μιὰ κόρη, ποὺ σκεπτόταν καὶ ἐκείνη ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, μέσα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ χωρὶς κάτι ἰδιαίτερο. Καὶ ὅμως δὲν διστάζει καθόλου ἡ Παναγία νὰ πεῖ τὸ ναὶ στὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα νὰ μπεῖ στὸν δρόμο ποὺ τὴν βάζει ὁ Θεός καὶ ὄχι νὰ τὰ πάρει τὰ πράγματα, ὅπως τυχὸν θὰ ἤθελε, ὅπως τυχὸν θὰ τὰ περίμενε ἐκείνη. Τὰ παίρνει, ὅπως τὰ φανερώνει ὁ Θεός, ὅπως τὰ θέλει ὁ Θεός. Καὶ γίνεται ἔτσι Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὸ ἔκαναν καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι. Ὁ καθένας παραδόθηκε στὸν Χριστό, δέχθηκε τὴν σωτηρία ὅπως τὴν προσφέρει ὁ Χριστός, ἔμεινε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ βάδισε τὸν δρόμο στὸν ὁποῖο τὸν ἔβαλε ὁ Χριστός. Καὶ ἁγιάστηκε ἔτσι ἡ ψυχή τους, ἡ ὅλη ὕπαρξή τους, καὶ μένουν παράδειγμα καὶ γιά μᾶς.

Γιὰ ὅλους, ἀδελφοί μου, εἶναι ἀνοιχτὸς ὁ δρόμος, ἀνοιχτὴ ἡ πόρτα. Γιὰ ὅλους ἔρχεται ὁ Κύριος, σὲ ὅλους μπορεῖ νὰ γίνει αὐτὸ τὸ θαῦμα. Ἂς τὸ δεχθοῦμε, ὅπως ἐκεῖνος θέλει νὰ τὸ δεχθοῦμε, καὶ ἂς τὸν ἀφήσουμε νὰ μᾶς κάνει, ὅπως ἐκεῖνος θέλει.

https://agiazoni.gr

Πατερικός: Ἂν μιὰ φορὰ ὁ Κύριος μᾶς ἀγγίξει, Κραγιόπουλος Συμεών Ἱερεύς

O ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ.ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ. Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΛΑΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΛΗΡΟ, ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ.

ΣΗΜΕΡΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΑΣ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ ΤΟΣΟ ΠΟΤΑΠΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ, ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ. ΣΗΜΕΡΑ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΝΟΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΙΓΕΙΟ ΘΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΝΕΧΤΗΚΕ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ. ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΟΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ; ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΜΑΣ; ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ; ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Ο ΠΑΤΗΡ ΣΥΜΕΩΝ; ΟΤΙ Η ΑΓΕΛΗ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΠΑΔΙΟΥ ΜΕ ΔΥΟ ΓΡΗΓΟΡΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΑΓΕΛΗ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΣΣΕΙ ΤΟ ΑΦΥΛΑΚΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ; ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ!!!

. ΤΑΔΕ ΕΦΗ π. Ευάγγελος Παπανικολάου.

«Είμαστε ενωμένοι στην Εκκλησία μας με τους αρχιερείς μας. Καμμία αποτείχιση δεν αποδεχόμαστε. Σεβόμαστε, μνημονεύ… Αποτείχιση τί σημαίνει; Παύση του μνημοσύνου του επισκόοπου μας. Χριστός και Παναγία! Θα παύσω να μνημονεύω τον επίσκοπό μου και τα λοιπά… Κι αν έχω μία μικρή αντίθετη μικρή άποψη θα δείξει ο χρόνος ποιος έχει το δίκιο. Αλλά θα είμαι ενωμένος με την επίσκοπό μου και με την χάρη του Θεού και με τα Άγια Μυστήρια. Δεν υπάρχει αλλιώς Εκκλησία, να το ξέρετε αυτό. Θα έχουμε και την Αποστολική Διαδοχή, αναγκαία, και οι επίσκοποι κρατάνε την Αποστολική παράδοση. Να το ξέρετε, διότι κρατιέται η Αποστολική παράδοση σε όλη την Ορθοδοξία.»

ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ 1ης ΣΥΝΟΔΟΥ, ΑΝΑΝΕΩΝΟΥΝ ΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΑΝ ΛΑΘΟΣ ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.