Ναυπάκτου Ιερόθεος και Βαβούσκος συμφωνούν με την αυθαιρεσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Πρόσφατα παρακολουθήσαμε μία ‘ξιφομαχία’ ανάμεσα στον Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο και στον κ. Αναστάσιο Βαβούσκο, δικηγόρο και διδκάκτωρ του εκκλησιαστικού δικαίου της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ για το Ουκρανικό ζήτημα. Η ‘ξιφομαχία’ ξεκίνησε όταν ο Ναυπάκτου Ιερόθεος ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να βάλει φίμωτρο, να μην θέσει καν σε ψηφοφορία το θέμα της Ουκρανίας, και παράλληλα (ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω) να αποδεχθεί την απόδοση αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως μέχρι να γίνει μία «μέλλουσα Οικουμενική Σύνοδος» όπου εκεί θα μπορούσε να εκφράσει τις αντιρρήσεις Της. 

Πέραν από τα ανυπόστατα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε για να υποστηρίξει αυτήν την θέση, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου αγνόησε μια πολύ σημαντική πραγματικότητα στην ζωή της Εκκλησίας, δηλαδή την ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ της Εκκλησίας. Δεδομένου ότι η Εκκλησία διοικείται από το συνοδικό σύστημα (εν Αγίω Πνεύματι, αυτό το ξεχνάμε), είναι κατανοητό ότι τεχνικώς μία Οικουμενική Σύνοδος αποτελεί τον ύψιστο «θεσμό» έκφρασης της Εκκλησίας. Δεν είναι όμως όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι εν Αγίω Πνεύματι, όπως μαρτυρεί η ίδια η ζωή της Εκκλησίας, γι’ αυτό έχουμε και τις λεγόμενες ψευδοσυνόδους. Υπάρχει δηλαδή και ένας κριτής, ακόμη και των Οικουμενικών Συνόδων (πόσο μάλλον αυτών που έχει κατά νου ο Πατρ. Βαρθολομαίος), ο οποίος ΕΠΕΤΑΙ για να επικυρώσει αυτήν την Οικουμενική Σύνοδο. Πόσες φορές κάποιος ασήμαντος ιερέας ή ένας ασκητής κάπου σε μία έρημο σήκωσε στις πλάτες του ολόκληρη την Εκκλησία, κόντρα ακόμη και σε ολόκληρες Συνόδους που αργότερα ονομάστηκαν ψευδοσύνοδοι;

Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος ζητά να αντιστραφεί έως και να απαλειφθεί εντελώς αυτή η πραγματικότητα στην ζωή της Εκκλησίας, δηλαδή, η Εκκλησία να πάθει επ’ αορίστου αμνησία, για ένα μάλιστα θέμα που βοά, μέχρι να γίνει μία Οικ. Σύνοδος (δηλαδή ποτέ) και προς το «παρόν» να συμφωνήσει με την αυθαιρεσία του Πατρ. Βαρθολομαίου. Ζητά από την Εκκλησία να μαρτυρήσει στην ζωή Της διαφορετικά (να αποδεχθεί τους σχισματικούς) και μετά εάν θέλει να πει άλλα από αυτά που μαρτύρησε σε μία «μέλλουσα Οικουμενική Σύνοδο»! 

Μιλάμε για πλήρη διαστρέβλωση και κατακρεούργηση της ζωής της Εκκλησίας, όπου ζητείται από τα μέλη Της να βάλουν το αγιοπνευματικό τους κριτήριο στον πάγο έως ότου μία «μέλλουσα Οικουμενική Σύνοδος» επιλύσει τελεσίδικα το θέμα. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι όμως οφείλουν να επιβεβαιώνουν και να εκφράζουν την ζωντανή εν Αγίω Πνεύματι μαρτυρία της Εκκλησίας που υπάρχει κάθε στιγμή στην Εκκλησία, και όταν δεν το κάνουν η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, εκφραζόμενη από τον πιστό λαό του Θεού (κληρικούς και λαϊκούς), επανέρχεται να βάλει αυτές τις Συνόδους στην θέση τους (εξ ου και οι ψευδοσύνοδοι). Εδώ όμως ο Μητροπολίτης προτείνει να υπάρχει μία αναντιστοιχία μεταξύ της ζωντανής μαρτυρίας της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Συνόδων και μάλιστα οι Οικουμενικές Σύνοδοι να λειτουργούν τελεσίδικα. Είτε το κάνει συνειδητά είτε όχι, πριμοδοτεί ένα παπικό σύστημα διοικήσεως.

Αυτό όμως είναι αδιανόητο στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και καταλαβαίνει κανείς ότι στην πράξη αυτό που προτείνει ο Ναυπάκτου Ιερόθεος είναι πολύ απλά να αλλάξει η Εκκλησία την διαχρονική μαρτυρία Της εδώ και τώρα και να αποδεχθεί τους σχισματικούς, όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Στην ουσία, και πέρα από τις άσχετες νομοτεχνικές διαφορές, δεν διαφέρει και πολύ η θέση του Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου από αυτήν του κ. Βαβούσκου. Δεν έχουν πρόβλημα με αυτήν την «πολυπολιτισμική εκκλησία», η οποία ούτως ή άλλως κατοχυρώθηκε στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης που βάπτισε τις αιρέσεις «εκκλησίες». Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος πρότεινε να μην γίνει καν ψηφοφορία στην Εκκλησία της Ελλάδος και να δεχτούμε την απόφαση του Πατρ. Κ/πόλεως που έδωσε αυτοκεφαλία στους σχισματικούς. Ο κ. Βαβούσκος πρότεινε ακριβώς το ίδιο με διαφορετικά λόγια, να ανακαλέσει η Εκκλησία της Ελλάδος τις δύο Συνοδικές επιτροπές που διερευνούν το θέμα και να δεχθεί τους σχισματικούς.

Την αυθαιρεσία την αποδέχονται και οι δύο, η διαφωνία τους βρίσκεται απλά στο ποιος έχει το «κανονικό δικαίωμα» να επικυρώσει αυτήν την αυθαιρεσία. Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος λέει ότι αυτό μπορεί να το κάνει μία «μέλλουσα Οικουμενική Σύνοδος», ο κ. Βαβούσκος λέει ότι αυτό ήδη το έκανε το «Οικουμενικό» Πατριαρχείο, του οποίου η αυθεντία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος θέλει να φαίνεται πιο μετριοπαθής επειδή μεταθέτει την έκφραση της αληθείας αλλά και αυτό το δικαίωμα (και ιερή υποχρέωση) της Εκκλησίας της Ελλάδος να πάρει θέση την ώρα που διώκεται η Κανονική Εκκλησία στην Ουκρανία……. κάπου στο…… άγνωστο μέλλον! Για αυτό δηλαδή, πρέπει να του είμαστε και ευγνώμονες, διότι εν συγκρίσει με την θέση του κ. Βαβούσκου, ο Ναυπάκτου Ιερόθεος μας δίνει μια κάποια ελπίδα…

Δυστυχώς, αυτό είναι το άθλιο πλαίσιο συζήτησης που μας επεβλήθη από τα εξωθεσμικά κέντρα, που προσβάλλει ακόμη και αυτήν την νοημοσύνη που μας έδωσε ο Θεός. Μία συζήτηση που συμφωνεί στα βασικά της αυθαιρεσίας αλλά αναλώνεται σε μία δυσνόητη για τους πολλούς συζήτηση νομοτεχνικής φύσεως για να προσδώσει μια κάποια δήθεν σοβαρότητα και να αποτρέψει τους πολλούς να ασχοληθούν με το θέμα.

Χαρήκαμε λοιπόν ιδιαιτέρως που αυτή η ‘ξιφομαχία’ έλαβε τέλος, ευχόμαστε δε να μην επαναληφθεί. 

Και το ερώτημα στον Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο είναι, πώς είναι δυνατόν να αναστέλλεται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία έστω και μία στιγμή; Όταν το Άγιο Πνεύμα δεν υπάρχει στην Εκκλησία, είναι δυνατόν να υπάρχει Εκκλησία; Είναι δυνατόν να αναστέλλεται η έκφραση της αληθείας επειδή έτσι το επιθυμεί ένας Επίσκοπος; Λέει πουθενά ότι το Άγιο Πνεύμα δέχεται εντολές από Επισκόπους; Αυτήν την εκκωφαντική αδικία και αυθαιρεσία που βλέπει ακόμη και ένας κοσμικός, πώς είναι δυνατόν ο θεολόγος της Πεντηκοστής να μας προτείνει να κάνουμε πως δεν την βλέπουμε;

Φαίη.

tasthyras