Κυβερνητική, ή η μεταφυσική της μηχανής (1)

Kybernetik oder Die Metaphysik einer Maschine
Κυβερνητική, ή η μεταφυσική της μηχανής
Του Max Bense

από τον τόμο: Max Bense, Ausgewählte Schriften, Band 2, Philosophie der Mathematik, Naturwissenschaft und Technik

Φιλοσοφία

Υπό τον όρο φιλοσοφία αναφερόμαστε σε μια σειρά επιστημών, που δεν ανήκουν ούτε στην κατηγορία των φυσικών ούτε στην κατηγορία των πνευματικών επιστημών. Αναφερόμαστε σε μια σειρά επιστημών που είναι αναγκαίες για την δόμηση των δυο κατηγοριών που προαναφέραμε. Οι φιλοσοφικές επιστήμες εξετάζουν τα θεμέλια, την περιοχή έρευνα και την συσχέτιση μεταξύ των θετικών επιστημών, όπως είναι τα μαθηματικά, η φυσική, η βιολογία, η ιστορία της λογοτεχνίας, η νομική, κτλ. Στις φιλοσοφικές επιστήμες συγκαταλέγουμε ιδιαιτέρως την λογική, την γνωσιολογία, την θεωρία της επιστήμης, την οντολογία, την μεταφυσική. Από μόνες τους οι επιστήμες αυτές δεν έχουν κάποιο αντικείμενο έρευνας. Το αντικείμενο τους το λαμβάνουν από τις αναφερθείσες θετικές επιστήμες, το αναδομούν, το μεταφέρουν στο δικό τους επίπεδο, ασχολούνται με χαρακτηριστικά για την παρουσία ή μη παρουσία των οποίων, οι μέθοδοι των μη φιλοσοφικών επιστημών δεν είναι σε θέση να αποφανθούν. Οι φιλοσοφικές επιστήμες λοιπόν, μιλούν, χωρίς εξαίρεση, περί των μη φιλοσοφικών, των καθ’εαυτώ επιστημών. Χωρίς αυτές τις θετικές επιστήμες, οι φιλοσοφικές είναι κατά κάποιο τρόπο κενές. Οι φιλοσοφικές επιστήμες είναι λοιπόν μετά-επιστήμες. Σε αυτές συγκαταλέγουμε επίσης την μεταφυσική και τα μαθηματικά. Η αριστοτελική μεταφυσική όπως και τα μαθηματικά του Hilbert, ανταποκρίνονται κατά κάποιον τρόπο στην προηγουμένως αναφερθείσα έννοια των φιλοσοφικών επιστημών. Τώρα όμως γίνεται όλο και πιο σαφές, πως ακριβώς όπως από την λογοτεχνία και την τέχνη, έτσι και από την τεχνολογία, μπορούν να αποκαλυφθούν οι συνέπειες των φιλοσοφικών επιστημών. Το αντικείμενο τους μπορεί επίσης να υψωθεί στο επίπεδο της φιλοσοφικής θεώρησης. Και όπως φαίνεται, αυτό είναι απαραίτητο για την πνευματική κατανόηση της τεχνολογίας. Η φιλοσοφική κατασκευή μιας μετά-τεχνολογίας έχει νόημα.

Φυσική φιλοσοφία και τεχνολογία

Η φύση ήταν ανέκαθεν μια υπέροχη αφορμή προς φιλοσοφική σκέψη. Η σύγχρονη φυσική επιστήμη, προσφέρει στην επιστημονική φιλοσοφία, για την οποία θα γίνει εν προκειμένω ο λόγος, εκείνο το αντικείμενο έρευνας, το οποίο ονομάζουμε «φύση». Αυτή η φύση της φυσικής, της χημείας, της βιολογίας, κτλ., από την εποχή του Γαλιλαίου δεν είναι πια η «δεδομένη φύση». Είναι μια «αλλαγμένη φύση», φύση του εργαστηρίου, φύση ενός πειράματος που λαμβάνει χώρα μόνο μέσα στην σκέψη(Gedankenexperiment). Η ελεύθερη πτώση του Αριστοτέλη ήταν ακόμα η πτώση των φύλλων και η πτώση του χιονιού μέσα στην ελεύθερη φύση. Η ελεύθερη πτώση του Γαλιλαίου ήταν μια πτώση σε ένα χώρο κενό από αέρα, την οποία παρακολουθούσε αναλυτικά, και η οποία πτώση μπορούσε να κατασκευαστή εντός του αποδέκτη(παρατηρητή). Η ελεύθερη πτώση του Έλληνα ήταν φυσική. Η ελεύθερη πτώση του Τοσκανού ήταν τεχνητή, αφύσικη. Δυο πράγματα ήταν αναγκαία για τον Γαλιλαίο, ώστε να διατυπώσει τους διάσημους νόμους του: κατά πρώτων μια αφηρημένη μαθηματική θεώρηση, η οποία του επέτρεψε να παρακολουθήσει την αριθμητική εξάρτηση δυο μεταβλητών μεγεθών, χρόνος πτώσης και τροχιά πτώσης για παράδειγμα. Το αφηρημένο αυτό πείραμα σκέψης λαμβάνει χώρα σχετιζόμενο με μια γεωμετρική μορφή, όπως αποδεικνύεται στο έργο Discorsi, του 1638. Μερικές απαρχές του απειροστικού λογισμού και αναλυτικής γεωμετρίας(γεωμετρίας στα πλαίσια των συντεταγμένων) βρίσκονται εκεί, αλλά η θεώρηση τους δεν μας βοηθά στην προκειμένη έρευνα. Έτσι λοιπόν, η φύση κατοπτρίστηκε στην γεωμετρία. Τώρα έρχεται το δεύτερο στοιχείο, το πείραμα, η εξέταση με κριτήριο την πραγματικότητα. Και τώρα προκύπτει, ότι ήδη ο Γαλιλαίος εξετάζει τον μαθηματικό φυσικό νόμο, όχι βάσει της δεδομένης φύσης, αλλά βάσει της φύσης του εργαστηρίου, βάσει της μηχανής. Κατασκευάζει ένα κεκλιμένο επίπεδο, στο οποίο διαλέγει με προσοχή σημεία όπου θα σταματά η σφαίρα, και στο οποίο έχει σκαλίσει ένα αυλάκι μέσα στο οποίο κυλά η σφαίρα. Ένα ακριβές ρολόι νερού του επιτρέπει να μετρήσει τους χρόνους στους οποίους η σφαίρα διανύει τις διάφορες αποστάσεις πάνω στο κεκλιμένο επίπεδο. Εδώ συνδυάζονται η μαθηματική και η τεχνολογική φυσική. Παραδίδουν έτσι στην φιλοσοφία μια δεύτερη, τεχνητή, και ταυτόχρονα αφηρημένη και τεχνολογική φύση, προς θεώρηση. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η φυσική φιλοσοφία δεν έχει ως αντικείμενο την ελεύθερη, την δεδομένη φύση. Απαιτείται η φύση της φυσικής και της τεχνολογίας, για να ασχοληθεί κανείς με την φυσική φιλοσοφία. Η φιλοσοφία της τεχνολογίας έχει γίνει μέρος της φυσικής φιλοσοφίας.

Το παράγωγο του Γαλιλαίου

Το παράγωγο του Γαλιλαίου δεν μας δείχνει απλά, το ότι μπορούμε, και το πως μπορούμε, να περιγράψουμε τις διαδικασίες της φύσης, στην ποσοτική τους πορεία, με την βοήθεια των μαθηματικών τύπων. Μας έδειξε επίσης, το ότι και το πως είναι δυνατόν να μεταφράσουμε διαδικασίες σκέψης(στοχασμός πάνω στο τρίγωνο) σε διαδικασίες τεχνολογίας(πορεία της σφαίρας πάνω στο κεκλιμένο επίπεδο). Το διάσημο απόσπασμα από το έργο Discorsi, που έχουμε διαρκώς ενώπιον μας, είναι φιλοσοφικά μιλώντας, είναι ένα παράδειγμα επίγνωσης, ότι εάν μια διαδικασία κατανοηθεί επαρκώς, είναι δυνατόν να αναπαραχθεί, τόσο μέσα στην σκέψη όσο και στην πράξη(τεχνική). Η αινιγματική διπλή φύση του τεχνητού κόσμου όπως και της τεχνητής νοημοσύνης: καθαρή θεωρία και καθαρή πράξη, καθαρή σκέψη και καθαρή ύλη, αφηρημένη και συγκεκριμένη ταυτόχρονα, εισέρχεται για πρώτη φορά σε μια μεθοδική συνείδηση. Η τεχνολογία βρίσκεται τόσο στο πεδίο των ιδεατών όσο και στο πεδίο των πραγματικών δεδομένων του Είναι, και ανήκει τόσο στην υποκειμενική όσο και στην αντικειμενική σφαίρα του Είναι. Οντολογικά μιλώντας, αυτό σημαίνει ότι η τεχνολογία είναι εκτενέστερη της φύσης: καλύπτει τα πεδία, τόσο του ιδεατού όσο και του πραγματικού Είναι. Και έτσι, σαν να προκύπτει από την θεωρία του Είναι, δίνεται η δυνατότητα να σκεφτούμε πως είναι δυνατή η τεχνητή αναπαραγωγή ιδεατών διαδικασιών, διαδικασιών σκέψης. Να περάσουμε δηλαδή στην υλική, μηχανική κατασκευή πνευματικών λειτουργιών, όπως πρόσθεση, πολλαπλασιασμός, αλλά και στην κατασκευή λογικών πράξεων. Η υπολογιστική μηχανή του Pascal, ήταν λοιπόν αναγκαίο να προκύψει στον χώρο του τεχνητού, όπως και ο λογισμός του Leibniz στο πεδίο της καθαρής θεωρίας.

Το αρχικό ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: ποια τεχνική διαδικασία αντιστοιχεί σε ποια πνευματική; Η αναγωγή στις ταυτόσημες τυπολογικές πράξεις, διευκολύνει την εύρεση του τεχνικού αναλόγου μιας νοητικής πράξης. Όταν βρεθεί η τυπολογική διαδικασία, αποκτάται πρόσβαση τόσο για την μηχανική όσο και για την πνευματική του αναπαραγωγή. Και έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι μια δήλωση, δηλαδή μια κατασκευή στην οποία αναφέρεται ο λογικός, και η οποία έχει την ιδιότητα να είναι αληθής ή ψευδής, μπορεί να αναπαρασταθεί από ένα relais, έναν διακόπτη δηλαδή, που μπορεί να κλειστός ή ανοικτός. Η λογική δισημία της δήλωσης, το να είναι δηλαδή αληθής ή ψευδής, που είναι ένα καθαρά τυπικό χαρακτηριστικό, αντιστοιχεί στην τεχνική δισημία, ανοικτός ή κλειστός διακόπτης. Ο λογικός ασχολείται επίσης με συνδέσμους προτάσεων, όπως : «τόσο...όσο». Με την βοήθεια αυτού του συνδέσμου, μπορούν να συνδεθούν δυο απλές δηλώσεις. Αν υποθέσουμε ότι μια δήλωση είναι μια γλωσσική δομή, η οποία μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής, έτσι και ο σύνδεσμος δυο δηλώσεων μέσω του «τόσο...όσο», μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής, πράγμα που εξαρτάται από τις δηλώσεις που συνδέονται. Οι δηλώσεις μπορεί να είναι και οι δυο αληθείς, ή και οι δυο ψευδής, ή η μια αληθής και  η άλλη ψευδής. Συνεπώς πρέπει να διακριθούν τέσσερις περιπτώσεις. Ο λογικός είναι σε θέση να οργανώσει με μεγάλη ακρίβεια αυτές τις περιπτώσεις, τοποθετώντας τις σε ένα ειδικά δομημένο πίνακα (Matrix). Για τους συνδέσμους «τόσο...όσο», «ή», «εάν...τότε», κτλ., υπάρχουν χαρακτηριστικοί πίνακες. Ο πίνακας εκφράζει τον μηχανισμό του συνδέσμου. Όταν ρωτήσουμε εάν υπάρχει κάποια τεχνολογική διαδικασία, κάποια μηχανή η οποία λειτουργεί σύμφωνα με το σχήμα «τόσο...όσο», παίρνουμε την απάντηση: η μηχανή του Hollerith λειτουργεί έτσι. Με την βοήθεια της μηχανής αυτής, είναι δυνατόν για παράδειγμα, εφόσον ζητήσουμε να γίνει αυτό, να αποκλείσουμε από μια λίστα εκείνους τους φυσικούς που είναι επίσης βακτηριολόγοι. Είναι εύκολο να καταλάβουμε πως λειτουργεί το σχήμα «τόσο...όσο». Χονδρικά, η μηχανή του Hollerith επαναλαμβάνει των πίνακα που περιγράφει το σχήμα «τόσο...όσο». όπως και τα μαθηματικά, έτσι και η λογική πραγματοποιεί κάποιες διαδικασίες που μπορούν να αναπαραχθούν με τεχνικά μέσα. Οι υπολογιστικές μηχανές και οι μηχανή του Hollerith το αποδεικνύουν. Όσον αφορά την διαδικασία του μετρήματος, δεν είναι αναγκαία η χρήση του δεκαδικού συστήματος.

Οι φυσικοί αριθμοί, δηλαδή 1,2,3..., μπορούν να εκφραστούν με την βοήθεια μόνο δυο στοιχείων, δηλαδή δυο αριθμών, σε ένα δυαδικό σύστημα. Και τα δυο σημεία;-αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν με την βοήθεια του relais. Ο κλειστός διακόπτης αντιστοιχεί στον ένα αριθμό, ο ανοικτός στον άλλο. Μέσω μιας σειράς ανοικτών και κλειστών διακοπτών, το relais παρουσιάζει μια σειρά αριθμών: ο διακόπτης δηλαδή έχει την ικανότητα να μετρά. Και έτσι μπήκαμε στην περιοχή των μεγάλων σύγχρονων μαθηματικών μηχανών. Για τις μηχανές αυτές, η ουσία των μαθηματικών έγκειται κατά κάποιο τρόπο στις διαδικασίες και όχι στα θεωρήματα. Αυτό πάλι είναι ένα δεδομένο που αντιστοιχεί στα αποτελέσματα της μοντέρνας λογικής. Ερευνητές όπως ο H.B. Curry, έχουν καταλάβει, ότι το μαθηματικό στοιχείο των μαθηματικών βρίσκεται στα παράγωγα, αποδείξεις, και όχι στα αντικείμενα των μαθηματικών. Βάσει αυτής της επίγνωσης μπορούμε να καταλάβουμε, ότι η τεχνική διαδικασία ελέγχου πρέπει να είναι αποφασιστικής σημασίας. Με τον όρο έλεγχος εννοούμε μια ακριβή χωροχρονική ρυθμική κυριαρχία επί των μηχανικών διαδικασιών της μηχανικής αναπαραγωγής διανοητικών πράξεων της συνείδησης μας.  Και όταν αυτές οι διανοητικές πράξεις, οι αθροίσεις, οι πολλαπλασιασμοί, το μέτρημα, η ταξινόμηση, κτλ., εκλεπτύνονται, τότε και ο τεχνικός έλεγχος πρέπει να εκλεπτυνθεί. Στην θέση λοιπόν του συνηθισμένου μηχανικού ελέγχου διαδικασιών που επαναλαμβάνονται, έρχονται ηλεκτρομαγνητικοί και ηλεκτρομηχανικοί μηχανισμοί ελέγχου, που στην απλούστερη περίπτωση είναι οι συνηθισμένοι σωλήνες με πλέγμα. Το πλέγμα ρυθμίζει εντός του σωλήνα το ρεύμα ηλεκτρονίων που προέρχονται από την κάθοδο.

Μετάφραση Πέτρος

Συνεχίζεται

Αμέθυστος

Ανοιχτή κοινωνία και κυβερνητική

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ, H ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

Οπάμπλουτος επενδυτής Τζορτζ Σόρος σε ένα από τα βιβλία του ¹ εξηγεί την επίδραση που είχε στη σκέψη του το έργο του Αμερικανο-βρετανού ανθρωπολόγου, κοινωνικού επιστήμονα και κυβερνητιστή Γκρέγκορι Μπέιτσον (Gregory Bateson, 1904 -1980). Ο Μπέιτσον, ένας από τους πατέρες της κυβερνητικής, βρίσκεται στη καρδιά της κοινωνικής μηχανικής.

Η κοινωνική μηχανική είναι το όνομα που δόθηκε κατά τον 20ό αιώνα σε μία επεμβατική και μηχανική προσέγγιση των κοινωνικών φαινομένων. Πρόκειται για το έργο της μεταμόρφωσης μιας κοινωνίας η οποία αντιμετωπίζεται σαν ένα οποιοδήποτε κτίριο, περιλαμβάνοντας ενίοτε και τη λεγόμενη «ελεγχόμενη κατεδάφιση».

Εξ ου και η εφαρμογή ενός τύπου «ελεγχόμενου χάους», προκειμένου να προκληθούν αλλαγές που διαφορετικά δεν επρόκειτο ποτέ να συμβούν από μόνες τους (για παράδειγμα, τα διάφορα αντισυνταγματικά μέτρα καταστολής ελευθερίας λόγω κορωνοϊού).

Η μελέτη του έργου του Μπέιτσον και του ιστορικού πλαισίου κάτω από το οποίο έδρασε, μας επιτρέπει να καταλάβουμε καλύτερα τι διέπει την κοσμοθεώρηση της Ανοιχτής Κοινωνίας που επιχειρεί να επιβάλλει ο Σόρος στην Ευρώπη και μετά το 2010 και στη πατρίδα μας.

Ο Καρλ Πόπερ ², ίνδαλμα του Σόρος, έχει παίξει εξίσου κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνικής μηχανικής. Ωστόσο, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, υπάρχει ξεκάθαρα σύνδεση σκέψεων και συνεργασία μέσων, ανάμεσα στις ερευνητικές ομάδες της κοινωνικής μηχανικής και της κυβερνητικής.

Λόγω της επίδρασης του Πόπερ, του Μπέιτσον και της Σχολής της Φρανκφούρτης, το σχέδιο του Σόρος για μια Ανοιχτή Κοινωνία συνδέεται με όλο το πεδίο του νοητικού ελέγχου και του ψυχοκοινωνικού επαναπρογραμματισμού των μαζών που ωστόσο υλοποιείται μόνο με τη βοήθεια της επιστήμης της κυβερνητικής.

Τη λατρεία της κυβερνητικής υιοθέτησε εξ αρχής η περιβόητη Σχολή της Φρανκφούρτης ³, και βεβαίως ο Τζορτζ Σόρος για την Ανοιχτή Κοινωνία του.

Ο Μπέιτσον εγκαινίασε τη πίστη στον πλήρη έλεγχο του υποσυνείδητου της ανθρώπινης συμπεριφοράς από μηχανισμούς που καταστέλλουν κάθε επαναστατική και εξουσιαστική επιθυμία και επεμβαίνουν βάναυσα στην ανθρώπινη φυσιολογία.

Η υποτιθέμενη πλανητική κυβέρνηση όμως και η τερατώδης μετα-βιολογική κοινωνία που πρέσβευε άλλωστε και η θεοσοφία της Έλενας Πέτροβνας – Μπλαβάτσκι και της Άννι Μπεζάντ, δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί χωρίς υπολογιστική τεχνολογία αιχμής.

Δεδομένου όμως ότι μέχρι τώρα οι περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης ακολουθούν κατά γράμμα τις προσταγές της Σχολής της Φρανκφούρτης, και ορισμένοι τεχνολογικοί κολοσσοί βρίσκονται πλέον στο κατώφλι της κβαντικής υπολογιστικής, αυτός είναι ο λόγος που επιδιώκουν να ψηφιοποιήσουν όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Πατέρας της κυβερνητικής θεωρείται ο Αμερικανός μαθηματικός Νόρμπερτ Βάινερ (Norbert Wiener) που πρότεινε στο βιβλίο του Cybernetics: Or Control and Communication in the Animal and the Machine (Κυβερνητική : Ή έλεγχος και επικοινωνία στα ζώα και στις μηχανές) που εξεδόθη το 1948 στο Παρίσι, την επεξεργασία μιας θεωρίας διαταγών και επικοινωνίας, τόσο στα βιολογικά όντα, όσο και στις μηχανές.

Οι διαλέξεις κυβερνητικής Μέισι

Οι διαλέξεις αποτέλεσαν τη βάση του λεγόμενου «κυβερνητικού ρεύματος» και των μετέπειτα γνωσιακών επιστημών, και λίγα χρόνια αργότερα γέννησαν τρία τερατώδη κοινωνικά πειράματα που οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα νομίζουν ότι ήταν η φυσική εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού:

1. Την εξέγερση του Μάη του ’68 που αποδόμησε τη παραδοσιακή δυτική πυρηνική οικογένεια μέσω της απελευθέρωσης του σεξ,
2. Την ψυχεδελική επανάσταση του κινήματος των Χίπις, μέσω της μουσικής ροκ και της μαζικής διάδοσης των ναρκωτικών,
3. Τη κυριαρχία της τεχνολογίας σε όλους τους τομείς της ζωής μέσω της κοινωνίας της πληροφορίας, χάρη στην ανάπτυξη του διαδικτύου.

Δεν αποκλείεται το τέταρτο κολοσσιαίο πείραμα κυβερνητικής να είναι η υποτιθέμενη πανδημία της ασθένειας Covid 19 που θα επιδιώξει να εγκαθιδρύσει πλήρη τεχνολογικό ολοκληρωτισμό, χωρίς όμως να το επιτύχει.

Η αντιστροφή της έννοιας του πατριώτη

Στη πραγματικότητα όμως, πολύ πριν από την εκπόνηση του πρώτου ερωτηματολογίου της έρευνας, οι Χορκχάιμερ και Αντόρνο είχαν γράψει διεξοδικά σε πολλές δημοσιεύσεις τους για τον «αυταρχικό» χαρακτήρα της αμερικανικής πυρηνικής οικογένειας, για το «πρόβλημα» της χριστιανικής πίστης των Αμερικανών σε έναν υπερβατικό μονοθεϊστικό Θεό και για τον υποκείμενο «φασιστικό χαρακτήρα» όλων των μορφών του αμερικανικού πατριωτισμού.

Οι εγκέφαλοι εκείνης της μελέτης «μαγείρεψαν» εκ των προτέρων τα δεδομένα της έρευνας, επινοώντας μια σειρά κλιμάκων με σκοπό να μετρήσουν την τάση του αμερικανικού πληθυσμού προς έναν υποτιθέμενο φασισμό, αντισημιτισμό, εθνοκεντρισμό, και μία αντιδημοκρατική ιδεολογία, που δεν ήταν παρά συκοφαντίες του απλού …πατριωτισμού.

Εύκολα λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτή η υποτιθέμενη «αυταρχική προσωπικότητα», είναι στην πραγματικότητα εκείνη που αντιτίθεται ευθέως στην πραγματοποίηση μιας πλήρως ανοιχτής και μετανθρωπισμένης κοινωνίας.

Τελικά, η ερευνητική ομάδα έκρινε τον αμερικανικό λαό «ένοχο εκ προμελέτης» και εξέπεμψε τρομερές προειδοποιήσεις ότι αν δεν πραγματοποιείτο μια δραματική αναθεώρηση της αμερικανικής ιδεολογίας και της μαζικής κουλτούρας, η Αμερική σύντομα θα αναδυόταν ως ένα Τέταρτο Ράιχ, επαναλαμβάνοντας τις φρικαλεότητες του Χίτλερ σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα!

Απίστευτο; Κι όμως έτσι ακριβώς έγινε.

Αν είστε από εκείνους που ακόμα απορείτε γιατί σας βαφτίζουν συστηματικά φασίστα, νατιβιστή (ή εθνίκι), αντισημίτη, σκοταδιστή, και εξουσιαστή, ενώ δεν είστε παρά ένας απλός Έλληνας πολίτης που αγαπάει τη πατρίδα και το έθνος του και δεν θέλει να το δει να γενοκτονείται, τώρα ξέρετε ποιοι τα δημιούργησαν όλα αυτά και γιατί η μεθοδολογία τους είναι ίδια στις ΗΠΑ και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Μ’ άλλα λόγια η Σχολή της Φρανκφούρτης και οι κυβερνητιστές μεταμόρφωσαν την μέχρι τότε παραδοσιακή αμερικανική κουλτούρα (και εν συνεχεία την ευρωπαϊκή) της συμπαγούς οικογένειας και της επαγγελματικής επιτυχίας σε μια σεξουαλικά διεστραμμένη τάση, που συνέχειά της είναι η παρούσα «πολιτικά ορθή» τυραννία της ανοχής απέναντι στη σεξουαλική διαστροφή κάθε μορφής, στην κατάχρηση των ναρκωτικών και στο έγκλημα.

Κατά τον Τεοντόρ Αντόρνο, η σύγχρονη κοινωνία αποτελούσε εστία κακού, αυταρχισμού και δυνητικού φασισμού και μόνο καταστρέφοντας τον πολιτισμό, μέσω της εξάπλωσης όλων των μορφών πολιτιστικού πεσιμισμού και διαστροφής, θα μπορούσε να συμβεί η πολυπόθητη απελευθέρωσή της.

Για εκείνους τους φροϊδιστές επαναστάτες μαρξιστές, το απόλυτο αντίδοτο στον μισητό χριστιανικό πολιτισμό της Δύσης ήταν να γκρεμιστεί συθέμελα από μέσα, εξαλείφοντες γενιές ολόκληρες πολιτών με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, που είχαν πλέον καταστεί …νεκρόφιλοι.

Να λοιπόν γιατί οι ξένοι εχθροί των Ελλήνων συνεπικουρούμενοι από όλα τα ετερόδουλα συστημικά πολιτικά κόμματα, επιδιώκουν να τσακίσουν τον κατά 97% χριστιανό ορθόδοξο ελληνικό λαό κατηγορώντας τον συλλήβδην ως φασίστα, προκειμένου να εμποδίσουν την επανεμφάνιση ενός νέου Καποδίστρια που θα απαλλάξει για πάντα την Ελλάδα από την τυραννία τους.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η κυβερνητική είναι θεμελιωδώς απαραίτητη σε κάθε ολιγαρχία που σέβεται τον εαυτό της.

«Οι συγγραφείς της έρευνας θεωρούσαν ότι η αιτία του «φασισμού» βρίσκεται σε μια αυταρχική «μήτρα», δηλαδή σε ένα πλέγμα – έμφυτη τάση του ανθρώπου που είναι το κλειδί της ψυχολογίας του φασισμού και γενικότερα των ολοκληρωτικών συστημάτων. Η τάση αυτή αναπτύσσεται μέσα από κατάλληλη παιδεία και παραδόσεις. Για να αφανιστεί για πάντα ο φασισμός και ο αντισημιτισμός, είναι αναγκαίο να αλλάξει η φύση του ανθρώπου και το πολιτισμικό του μοντέλο […]

Πώς όμως να μπει κανείς μέσα στη συνείδηση των ανθρώπων δίχως χειρουργική επέμβαση εγκεφάλου; Σύμφωνα με τον Κουρτ Λιβάιν πρέπει να καταστρέψουμε τις παραδοσιακές ισορροπίες και αξίες μας, προκειμένου να καταστήσουμε τις κοινωνικές μας σχέσεις ρευστές. […] Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο κόσμος θα μετατραπεί σε μία παγκόσμια μετα-εθνική και πολυεθνική κοινωνία χωρίς σύνορα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ:  aperopia
ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΟΝΑΙ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑΣ