Άρθρο της Ιταλίδας ανθρωπολόγου Ida Magli
Μετάφραση & Σχολιασμός: Θεόδωρος Λάσκαρης
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι ανθρωπιστικές επιστήμες εξαφανίστηκαν από τον ορίζοντα της μαζικής πληροφόρησης και αυτό επιτεύχθηκε απλά με τη σιωπή, δηλαδή μη μιλώντας πλέον για αυτές. Δεδομένου του τεράστιου ενθουσιασμού που είχαν προκαλέσει την περίοδο μεταξύ του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι τη δεκαετία του 1990, το γεγονός ότι κανείς δεν επισήμανε αυτή την εξαφάνιση αποτελεί την επιβεβαίωση ότι η εξαφάνιση ήταν ηθελημένη. Οι καθέδρες προφανώς συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά οι επιστήμες τους δεν ενδιαφέρουν τα μέσα πληροφόρησης. Ταυτόχρονα, με διαταγή της ΕΕ, αφαιρέθηκαν από τα σχολεία αρχαίες, ευγενείς και βασικές επιστήμες όπως η γεωγραφία, η λατινική και αρχαία ελληνική γραμματεία (με τις αντίστοιχες γλώσσες τους), μειώνοντας τες σε φαντάσματα, σε κομμάτια μιας ανύπαρκτης γνώσης. Ακόμη και η ιστορία, στερημένη από όλες τις μεθοδολογικές συμβολές με τις οποίες η σύγχρονη εποχή την είχε εμπλουτίσει, φαίνεται να έγινε ένα απομεινάρι άλλων καιρών, αδύναμη να δώσει στους ανθρώπους εκείνη την αυτογνωσία που είναι ο κύριος καρπός της και αποτελεί βασική κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ασφαλώς και αυτό αποφασίστηκε και πραγματοποιήθηκε μέσα σε απόλυτη σιωπή.
Ως φαίνεται, ζούμε σε μία κοινωνία αναλφάβητων, όπου κανείς δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει και να εκφράσει μία κρίση πάνω σε παρόμοια μέτρα. Ωστόσο, ακόμη και μόνο ο κλάδος των Ιταλών καθηγητών* αποτελείται από σχεδόν ένα εκατομμύριο άτομα, πως δεν διαμαρτυρήθηκαν και δεν εξέφρασαν τη γνώμη τους για μία τόσο σοβαρή απόφαση; Οι κυβερνήτες, έχοντας προνοήσει να εκπαιδεύουν όλους με τα κρατικά σχολεία, υπαγορεύουν επίσης και το είδος της διδασκαλίας στο οποίο οι πολίτες πρέπει να υπόκεινται. Πρόκειται για μια διδασκαλία την οποία μπορούμε να συνοψίσουμε ως ακολούθως: οι μαθητές πρέπει να μελετούν με τρόπο που να μην μαθαίνουν τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Κατά πρώτον, δεν πρέπει να μαθαίνουν να σκέπτονται. Άλλωστε, σε τι χρησιμεύει η “σκέψη”, σε τι χρησιμεύει η ”γνώση”; Κατά συνέπεια, πρέπει να μάθουν τα πάντα χωρίς να μάθουν τίποτα για τον εαυτό τους, για τη ζωή τους, για την ιστορία τους, για το έθνος τους, για τους θεσμούς και την εξουσία που στηρίζει αυτούς τους θεσμούς. Γίνεται κατανοητό, ότι όλα αυτά προγραμματίστηκαν βάσει τη ιδεολογίας αυτών που κυβερνούν την Ευρώπη και που ο απώτερος σκοπός της είναι η παγκόσμια ομογενοποίηση, ο σχηματισμός όμοιων ατόμων, των “πολιτών του κόσμου”.
Είναι υποχρεωτικό, ωστόσο, να διδάσκονται τα παιδιά την έννοια του φύλου όπως αυτή ασφαλώς καθορίστηκε από την Εξουσία. Όχι εκείνη (την έννοια) που το παιδί βλέπει, αισθάνεται, αγγίζει από όταν γεννήθηκε· όχι εκείνη της φύσης, δηλαδή του αρσενικού και του θηλυκού αλλά εκείνη του “gender” (όρος που ποτέ δεν μεταφράζεται λόγω της ασάφειας του). Πρόκειται για μια έννοια που επιβλήθηκε από ομοφυλόφιλους άνδρες και που οι χώρες εν συνεχεία αποδέχτηκαν. Κατά συνέπεια, είναι αρσενικό ή θηλυκό ή ακόμη και trans, το άτομο που θέλει, σκέπτεται ή επιθυμεί να είναι έτσι. Το συμβούλιο της Ευρώπης προσέφερε την υποχρεωτική πορεία για όλους. Στην πολυκλινική του Μπάρι γίνονται αλλαγές φύλου με κόστος επέμβασης τα 170 χιλιάδες ευρώ. Τα ποσά αυτά παρέχονται από το ταμείο της Περιφέρειας, προσφορά που φυσικά εξυπηρετεί την αύξηση των επεμβάσεων.
Τίθεται ασφαλώς το ερώτημα: γιατί θέλουν να καταστήσουν πιο συχνές και να ομαλοποιήσουν τις αλλαγές φύλου φορτώνοντας τα έξοδα πάνω στους ώμους της κοινωνίας; Η εξήγηση πρέπει να αναζητηθεί στην επιθυμία τους για ενσωμάτωση. Οι σημερινές χειρουργικές τεχνικές διευκολύνουν αυτό το σκοπό, αν και πρόκειται για επεμβάσεις πολύπλοκες, οι οποίες αφήνουν πάντα αρνητικές φυσικές και ψυχολογικές συνέπειες. Όμως, ένα πράγμα μπορεί να συναχθεί με ασφάλεια από αυτές τις συμπεριφορές και αυτό είναι το ακόλουθο: στην κατεύθυνση του “Εργαστηρίου της Καταστροφής”, η τελική ομοιότητα δεν θα είναι μόνο εκείνη των ιδεών, της γλώσσας, της θρησκείας, της πατρίδας αλλά και η φυσική. Η ομοιότητα-ισότητα (ισομορφισμός) που επιδιώκεται πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο “αδιάκριτη”, οπότε το μοντέλο είναι το “trans”.
Αυτό λοιπόν που έχουμε σήμερα μπροστά μας στο δυτικό κόσμο είναι ο κόσμος της μη-Μορφής που αξιώνει να γίνει το επικρατούν μοντέλο πάνω στη Μορφή. Είναι αυτό στο οποίο τείνει το “Εργαστήριο της Καταστροφής”, διότι τίποτα δεν είναι πιο αδύναμο από τη μη–Μορφή. Όπως είναι προφανές, επί του “γκρι” στο οποίο μειώνεται η Ευρώπη και το οποίο είναι αδύναμο από μόνο του, θα θριαμβεύσει στο τέλος το “μαύρο”. Πρόκειται λοιπόν, για την προετοιμασία των νέων ώστε να μην ανήκουν πουθενά, να μην ταυτίζονται με τίποτα και να μην γνωρίζουν να προσανατολιστούν σεξουαλικά αλλά ούτε και γεωγραφικά. Αυτό το τελευταίο δηλώθηκε με απλότητα εξαλείφοντας τη γεωγραφία από τη σχολική διδασκαλία. Άλλωστε, σε τι θα χρησίμευε μια που “ο πλανήτης ανήκει σε όλους”;
*Η διάταξη ασφαλώς αφορά όλα τα σχολεία των χωρών της Ε.Ε..
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
 |
| Το χωνευτήρι.. |
Σε ένα προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου είχαμε γράψει το ακόλουθο για τη βαθύτερη σημασία των Μορφών: «Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα εισήγαγε μία έννοια με τεράστια φιλοσοφική, μεταφυσική και ανθρωπολογική σημασία: την έννοια της Μορφής. Οι υλικές μορφές, κατά τον Πλάτωνα, αποτελούν είδωλα ή αντίγραφα των αρχετυπικών μορφών που βρίσκονται στον άυλο κόσμο των Ιδεών. Για τους Πυθαγόρειους, η λέξη Κόσμος σήμαινε τάξη και αρμονία, γι αυτό και ονόμαζαν το σύμπαν, Κόσμο. Αυτές οι ιδιότητες (τάξη και αρμονία), μπορούν να εκφραστούν μόνο διαμέσου της Μορφής. (Aς σκεφτούμε τη γεωμετρία των μορφών μέσα στη φύση: από τη νιφάδα του χιονιού, μέχρι τα φύλλα των δένδρων και τα λουλούδια.) Όμως, η Μορφή είναι απαραίτητη και για ένα άλλο λόγο: ξεχωρίζει την μία ύπαρξη από την άλλη. Οριοθετεί την ψυχική και νοητική οντότητα, και ταυτόχρονα τη “φανερώνει”. Το τελευταίο είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση για τον Πλατωνικό έρωτα: ένα πρόσωπο (προς + όψη) που έλκεται προς ένα άλλο διαφορετικό πρόσωπο.» Και φυσικά, ακριβώς τα ίδια ισχύουν όχι μόνο για τις υλικές-φυσικές Μορφές αλλά και για τις πνευματικές, τις ψυχικές και τις νοητικές Μορφές, όπως επίσης για τις γλωσσικές, τις εθνικές και τις πολιτιστικές.
Είπαμε παραπάνω πως: «… η Μορφή είναι απαραίτητη και για ένα άλλο λόγο: ξεχωρίζει τη μία ύπαρξη από την άλλη. Οριοθετεί την ψυχική και νοητική οντότητα…». Πράγματι, τι θα ήταν το αυγό χωρίς το κέλυφος του; Ένας άμορφος ζελές χωρίς όρια, ο οποίος με ευκολία θα συγχωνευόταν με έναν άλλο. Έτσι λοιπόν, ο στόχος είναι να επέλθει η τήξη και η ομογενοποίηση των μορφοποιητικών κελυφών (των ανθρώπων, των πολιτισμών, των εθνών κλπ) μετατρέποντας τα σε ένα ζελέ, ο οποίος απλώς θα περιβάλλεται από μία άμορφη μεμβράνη.
Εάν λοιπόν οι Μορφές είναι το αποτέλεσμα της Θείας ποίησης (δημιουργίας), η εξάλειψη τους είναι μία καθαρά γνωστική πράξη, μία εχθρική προς το δημιουργημένο Κόσμο ενέργεια.
Ο Θεός μορφοποιεί, ενώ ο Γνωστικός ομοιομορφοποιεί. Οι εξουσιαστές λοιπόν έχοντας θέση ως στόχο τους την καταστροφή των διαφορών εφηύραν ένα τέχνασμα, την “αποδοχή της διαφορετικότητας”.
Τέλος, να επισημάνω, ότι η υποκρισία των υπέρμαχων των “ατομικών” και “ανθρώπινων δικαιωμάτων” φαίνεται από το γεγονός ότι πολλές χώρες στην Ευρώπη επιτρέπουν τις υιοθεσίες παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Ερώτηση προς πολιτικούς και νομοθέτες: το ατομικό και ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να ανατραφεί από μία κανονική οικογένεια με πατέρα και μητέρα που πήγε; Το παιδάκι ατομικά δικαιώματα δεν έχει;
Θα μου πείτε βέβαια αυτά είναι “ψιλά γράμματα”. Και θα έχετε ασφαλώς δίκιο, διότι εδώ πλέον οι φεμινίστριες ήδη αρχίζουν να παίρνουν και θέσεις πρακτικά υπέρ της “έκτρωσης και μετά τη γέννηση”. Ξέρετε, κάποια παιδία ξεφεύγουν από το φεμινιστικό ολοκαύτωμα των εκτρώσεων και γεννιούνται, αυτό ασφαλώς για τους εξουσιαστές είναι ανεπίτρεπτο, ειδικά δε όταν τα παιδία είναι από λευκούς γονείς. Ταυτόχρονα δε, έχουμε παράλληλα το φαινόμενο “επιστήμονες” να παρουσιάζουν τη βρεφοκτονία με ακαδημαϊκούς όρους για να την κάνουν πιο αποδεκτή…
Όταν λοιπόν κάποιες φορές, γράφουμε στο Θεόδοτο για δαιμονισμένους πολιτικούς, πιστεύετε πως η περιγραφή αυτή απέχει πολύ από την πραγματικότητα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου