| ||
|
Ο δεύτερος κύκλος διαδικτυακών διαλέξεων «Καιρός του Ποιήσαι», που η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου υλοποιεί στο πρώτο εξάμηνο του 2022, ξεκίνησε με τη διάλεξη του Θεόφιλου Αμπατζίδη «Η εξατομίκευση της σωτηρίας και το ζήτημα θεσμού και χαρίσματος στον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο». Η διάλεξη, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη χιλιετηρίδα από την κοίμησή του αγίου Συμεών (1022-2022), δόθηκε την Τετάρτη, 26 Ιανουαρίου 2022, διαδικτυακά. Την εκδήλωση συντόνισε ο αναπληρωτής διευθυντής της Ακαδημίας, Νικόλαος Ασπρούλης.
Μετά από χαιρετισμό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, ο ομιλητής Θεόφιλος Αμπατζίδης παρουσίασε μια σύντομη ανάλυση των συνθηκών στις οποίες έζησε και έδρασε ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, προχωρώντας στη συνέχεια στα βαθύτερα ερωτήματα τα οποία εκλήθη να απαντήσει ο άγιος Συμεών με το πλούσιο συγγραφικό του έργο. Στην τολμηρή κριτική παρουσίαση, συζητήθηκε η σχέση του μοναχισμού με τον κλήρο στην εποχή του αγίου, η σχέση της πνευματικής πατρότητας με το μυστήριο της εξομολογήσεως αλλά και της εξαγόρευσης των λογισμών, της κατά καιρούς παράχρησης ή και κατάχρησης της επιρροής του μοναχισμού αλλά και των σημείων που φανερώνουν μια πνευματική αναγέννηση στο Βυζάντιο στην αλλαγή της χιλιετίας. Η εξατομίκευση, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, εμφανίζεται ως ένα βήμα προόδου και ανάληψης προσωπικής δράσης έναντι του συνόλου, χωρίς βέβαια αυτό να αναιρεί την έννοια της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με τη σημασία του έργου του αγίου Συμεών για τον σημερινό άνθρωπο, με τη δυνατότητα του να λειτουργήσει η σκέψη του ανακαινιστικά στο σήμερα, με τη θέση του μοναχισμού στο σημερινό κόσμο, και με την κατανόηση και τη λειτουργία αλλά και δυσλειτουργία της παράδοσης, όπως και της θέσης της πνευματικής πατρότητας. Τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με τη σχέση του αγίου Συμεών με παλαιότερους αλλά και νεώτερους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, όπως τον λεγόμενο Διονύσιο Αρεοπαγίτη και τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Κλείνοντας την εκδήλωση, ο Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος τόνισε την ανάγκη συνδυασμού των εκκλησιαστικών θεσμών με χαρισματικά πρόσωπα, τονίζοντας ότι η σχέση μεταξύ των δυο ήταν πάντα μια σχέση λεπτής ισορροπίας.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με τη σημασία του έργου του αγίου Συμεών για τον σημερινό άνθρωπο, με τη δυνατότητα του να λειτουργήσει η σκέψη του ανακαινιστικά στο σήμερα, με τη θέση του μοναχισμού στο σημερινό κόσμο, και με την κατανόηση και τη λειτουργία αλλά και δυσλειτουργία της παράδοσης, όπως και της θέσης της πνευματικής πατρότητας. Τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με τη σχέση του αγίου Συμεών με παλαιότερους αλλά και νεώτερους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, όπως τον λεγόμενο Διονύσιο Αρεοπαγίτη και τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Κλείνοντας την εκδήλωση, ο Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος τόνισε την ανάγκη συνδυασμού των εκκλησιαστικών θεσμών με χαρισματικά πρόσωπα, τονίζοντας ότι η σχέση μεταξύ των δυο ήταν πάντα μια σχέση λεπτής ισορροπίας.
Η διάλεξη, μαζί με τη συζήτηση που ακολούθησε, έχουν αναρτηθεί στο κανάλι της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών στο YouTube, ενώ το κείμενο της ομιλίας του κ. Αμπατζίδη θα δημοσιευθεί στο ιστολόγιο της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών "Πολυμερώς και Πολυτρόπως" (https://www.polymerwsvolos.org/).
(῾Αγίου Μαξίμου ῾Ομολογητοῦ, Πρὸς Θαλάσσιον Περὶ Διαφόρων ᾿Απόρων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ᾿Ερώτησις Ξʹ.
Γιατὶ ὁ λόγος ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ γνώση τῶν θείων εἶναι διπλή· ἡ σχετική, ποὺ βρίσκεται μόνο στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες καὶ ποὺ δὲν ἔχει κατὰ τὴν πράξη μὲ τὴν πείρα αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ μ᾿ αὐτὴν οἰκονομοῦμε τὴν παρούσα ζωή· καὶ ἡ πραγματικὴ ἀληθινὴ γνώση, ποὺ μὲ τὴν πείρα μόνο κατὰ τὴν πράξη χωρὶς λόγο καὶ ἔννοιες παρέχει ὅλη τὴν αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ, μετέχοντάς το κατὰ χάρη, καὶ μὲ αὐτὴ τὴ γνώση ὑποδεχόμαστε κατὰ τὴ μελλοντικὴ κατάπαυση τὴν πάνω ἀπὸ τὴ φύση θέωση ποὺ πραγματοποιεῖται ἀδιάκοπα. Καὶ ἡ σχετικὴ βέβαια γνώση, ἐπειδὴ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες, λένε ὅτι κινεῖ τὴν ἐπιθυμία πρὸς τὴν μεθεκτικὴ κατὰ τὴν πράξη γνώση. ᾿Ενῶ ἡ γνώση μὲ τὴν ἐνέργεια ποὺ ἀπὸ τὴν πείρα καὶ μὲ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ παρέχει τὴν αἴσθηση, ἀπωθεῖ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ τὶς ἔννοιες.
Γιατὶ εἶναι ἀδύνατο, λένε οἱ σοφοί, νὰ συνυπάρχουν ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος περὶ Θεοῦ ἢ ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ νόηση γι᾿ Αὐτόν. Καὶ λόγο περὶ Θεοῦ ἀποκαλῶ τὴν γνωστικὴ θεωρία γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἀναλογεῖ στὰ ὄντα, αἴσθηση τὴν μεθεκτικὴ πείρα τῶν πέρα ἀπὸ τὴ φύση ἀγαθῶν, καὶ νόηση τὴν ἁπλὴ καὶ ἑνιαία γνώση περὶ Θεοῦ μέσῳ τῶν ὄντων. Τὸ ἴδιο ἴσως μπορεῖ νὰ διαπιστωθεῖ καὶ σὲ κάθε ἄλλο πράγμα, ἂν ἡ ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ πράγματος σταματᾶ τὸ λόγο γι᾿ αὐτὸν καὶ ἡ αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος κάνει ἀργὴ τὴν νόηση περὶ αὐτοῦ. Πείρα λέγω τὴν ἴδια τὴ γνώση ἀπὸ τὴν ἐνέργεια, ποὺ πραγματοποιεῖται ἔπειτα ἀπὸ κάθε λόγο, καὶ αἴσθηση, τὴν ἴδια τὴ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ ἐκδηλώνεται ἔπειτα ἀπὸ ὅλη τὴ νοητικὴ διαδικασία. Κι ἴσως αὐτὸ διδάσκει μυστικὰ ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «εἴτε προφητεῖες εἶναι θὰ καταργηθοῦν, εἴτε ὁμιλίες σὲ διάφορες γλῶσσες θὰ πάψουν, εἴτε γνώσεις θὰ καταργηθοῦν»5, ἐννοώντας ὁλοφάνερα γιὰ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες.
Ποια είναι η συκιά του Ευαγγελίου που ξεράθηκε φαινομενικά παράλογα; Και ποια είναι η ακρότατη πείνα που ζητούσε καρπό πριν από την ώρα; Και τι σημαίνει η κατάρα για ένα αναίσθητο πράγμα.
(Μάρκ. 11,12-14.,Ματθ. 21,18)
ΠΡΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΟΝ, ΠΕΡΙ ΑΠΟΡΩΝ-(ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Α' - ΝΓ')
Επειδή το πλήθος των ιερέων και γραμματέων και νομικών και Φαρισαίων, άρρωστοι από την κενή δόξα με την επίδειξη της πλαστής ευλάβειας των ηθών, φαινόμενοι ότι ασκούσαν δικαιοσύνη, έτρεφαν την έπαρση της οίησης, ο Λόγος λέει ότι η οίηση αυτών που αναφέρθηκαν είναι συκιά άκαρπη πλούσια μόνο σε φύλλα, την οποία, αυτός που επιθυμεί τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και πεινά τη θέωσή τους, την καταριέται ως άκαρπη και την ξεραίνει, ώστε, προκρίνοντας από το να φαίνονται το να είναι δίκαιοι, αφού ξεντυθούν το χιτώνα της ηθικής υπόκρισης και φορέσουν το γνήσιο χιτώνα της αρετής, όπως θέλει ο θείος Λόγος, να περάσουν μ' ευσέβεια τη ζωή τους παρουσιάζοντας στο Θεό της ψυχής μάλλον τη διάθεση, παρά την πλαστότητα των ηθών στους ανθρώπους.
Αν τώρα και μερικοί από τους Χριστιανούς είμαστε τέτοιοι, πλάθοντας την ευλάβειά μας με τους τρόπους χωρίς έργα δικαιοσύνης, αν δεχτούμε το Λόγο ως φιλάνθρωπο που πεινά τη σωτηρία μας, αποξηραίνει το σπέρμα της κακίας μέσα στην ψυχή, την οίηση, για να μη μας δίνει πια την ανθρωπαρέσκεια, καρπό της φθοράς.
Έχετε, σύμφωνα με τις δικές μου πενιχρές δυνάμεις, το νόημα του λόγου, που κατά την αφήγηση που έκανα έδειξε τον Κύριο να πεινά ορθά και χρήσιμα να καταριέται τη συκιά και να την ξεραίνει σε κατάλληλη ώρα, γιατί ήταν εμπόδιο στην αλήθεια, και που ήταν είτε η σύμφωνη με το νόμο παλαιά παράδοση των σωματικών τύπων είτε και η επαρμένη συμπεριφορά των Φαρισαίων και η δική μας.
Τού Αγίου Μαξίμου
Ευεργετινού Δ, σελ 586
Διακόνου λόγον επέχει ο πρός τούς ιερούς αγώνας αλείφων τόν νούν, καί τούς εμπαθείς λογισμούς απελεύνων απ`αυτού. Πρεσβυτέρου δέ ο εις τήν γνώσιν τών όντων φωτίζων. Επισκόπου δέ, ο τώ αγίω μύρω τελειών τής γνώσεως τής προσκυνητής καί Αγίας Τριάδος.
Ερμηνεία
Εκείνος, πού προετοιμάζει τόν νούν του εις πνευματικούς αγώνας καί αποδιώκει από τήν ψυχή του τούς αισχρούς λογισμούς, είναι ως Διάκονος κατά τήν θείαν λατρείαν. Εκείνος, πού διά τής γνώσεως τών όντων φωτίζει τόν νούν του μέ τήν σκέψιν τού Δημιουργού, είναι ώς ο Πρεσβύτερος. Καί τέλος ώς ο Επίσκοπος είναι εκείνος, πού ανάγεται εις τό ύψος τής μυστικής γνώσεως τής προσκυνητής Αγίας Τριάδος, επιστεγάζων ούτω πάσαν γνώσιν καί κατευωδιάζων τήν ψυχήν του μέ τό άγιον μύρον τής τοιαύτης
Ευεργετινού Δ, σελ 586
Διακόνου λόγον επέχει ο πρός τούς ιερούς αγώνας αλείφων τόν νούν, καί τούς εμπαθείς λογισμούς απελεύνων απ`αυτού. Πρεσβυτέρου δέ ο εις τήν γνώσιν τών όντων φωτίζων. Επισκόπου δέ, ο τώ αγίω μύρω τελειών τής γνώσεως τής προσκυνητής καί Αγίας Τριάδος.
Ερμηνεία
Εκείνος, πού προετοιμάζει τόν νούν του εις πνευματικούς αγώνας καί αποδιώκει από τήν ψυχή του τούς αισχρούς λογισμούς, είναι ως Διάκονος κατά τήν θείαν λατρείαν. Εκείνος, πού διά τής γνώσεως τών όντων φωτίζει τόν νούν του μέ τήν σκέψιν τού Δημιουργού, είναι ώς ο Πρεσβύτερος. Καί τέλος ώς ο Επίσκοπος είναι εκείνος, πού ανάγεται εις τό ύψος τής μυστικής γνώσεως τής προσκυνητής Αγίας Τριάδος, επιστεγάζων ούτω πάσαν γνώσιν καί κατευωδιάζων τήν ψυχήν του μέ τό άγιον μύρον τής τοιαύτης
Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34.
Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.
Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.
«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως. Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»
Ο ΘΕΣΜΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΡΕΨΑΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ; ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ . ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ; ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ; ΠΩΣ ΧΩΡΕΣΕ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΠΡΟΦΗΤΕΙΑ, ΑΥΤΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ. ΠΟΣΟ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ. ΑΥΤΟΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ΜΗΠΩΣ; Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΠΑΡΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΗΣΗΣ,ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΑ ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
. .....καί άκου : σταυρώθηκε μόνος Του!
6 σχόλια:
ειναι αδιανοητη η ατομικη σωτηρια οπως αδιανοητη ειναι η σωτηρια του σωματος των πιστων οπως αυτο έχει. Και τα δυο ειναι αυτονομημενα και περαν του Κυριου. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΑ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΚΟΠΟΙΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΥΝΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΣΩΤΗΡΙΑ. ΕΤΣΙ ΜΟΝΟ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ.
Θα ήθελα το σχόλιό σας στην τοποθέτηση του κ. Γιαγκάζογλου (54:40) για την παταγώδη αποτυχία της φιλοκαλικής αναγέννησης στην Ελλάδα και την επιτυχία της στην Ρωσία (αναβίωση του μοναχισμού) που όμως κατά τον Μπερντιάγιεφ αυτό το μοντέλο ζωής (που η Ορθοδοξία προτείνει) δεν είχε καμία απήχηση στα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα της τότε Ρωσίας. Οι όποιες ανανεωτικές μεταρρυθμίσεις του Μπουλγάκωφ (1917-18) ακυρώθηκαν ντε φάκτο από τους μπολσεβίκους. Οπότε ερχόμαστε στους Ρώσους θεολόγους της διασποράς (με την ζωντανή σκέψη τους) όπου ζήτησαν επάνοδο στους πατέρες μ' ένα νέο πνεύμα. Σημαντική και η αναφορά του κ. Γιαγκάζογλου στον Ντοστογιέφσκι και στην κριτική του στο κοινοβιακό μοντέλο στους Αδελφούς Καραμαζώφ με την προτροπή του στάρετς Ζωσιμά στον Αλιόσα να φύγει από το μοναστήρι προς τον κόσμο όπου τον χρειάζονται (νέο πρότυπο μοναχισμού στον κόσμο με κοινωνικό/πολιτικό πρόσωπο). Οπότε αναρωτιέται στην εποχή μας μήπως πρέπει να εξετάσουμε αυτά τα πρότυπα... και τί είδους δυναμικές μετα-ερμηνείες πρέπει να γίνουν στην θεολογία και την ασκητικότητα (του Αγ. Συμεών) ώστε αυτά τα στοιχεία να συνδεθούν με τις σύγχρονες κοινωνικές μας πραγματικότητες για να λειτουργήσουν ανακαινιστικά. Ευχαριστώ.
Τήν σκότωσε η τουρκοκρατία, όπως στήν Ρωσία τήν ακύρωσαν οι Μπολσεβίκοι. Η ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΉ ΑΝΑΓΈΝΝΗΣΗ δέν ήταν ανανεωτική μεταρρύθμιση. Δέν είχε σκοπό νά εισάγει μιά νέα σκέψη,τού διαφωτισμού, στούς πατέρες. Κάτι πού πέτυχαν οι ρώσοι τής διασποράς μέ τήν βοήθεια τού Σέλλινγκ. Στήν Ελλάδα ο Αγιος Κοσμάς πέτυχε νά σώσει κάποια στοιχεία ιερότητος στά ήθη καί τά έθιμα τού λαού καί στήν γλώσσα. Τά αστικά κέντρα προτίμησαν τήν σκέψη καί σήμερα βλέπουμε τήν αποτυχία τής επιλογής.Στήν ρωσία επικράτησε τό Αποκαλυπτικό πνεύμα μαζί μέ τήν νέα οικονομία τού Αγίου Πνεύματος. Κυριεύθηκε από τήν κατηγορία τού νέου, τήν τρίτη εποχή. Εάν ολοκλήρωνε τόν Αμαρτωλό ο Ντοστογιέφσκι δέν θά είχε τήν αξία πού τού αποδίδουμε. Σήμερα εκθειάζεται σάν προφήτης τής ελευθερίας αλλά ο Ζωσιμάς προέτρεψε τόν Αλιόσα νά επιστρέψει στόν κόσμο πού είχε ανάγκη. Ποιός έχει ανάγκη τον Κύριο; θά είχε ενδιαφέρον νά μάς εξηγήσει ο Γιαγκάζογλου γιατί ο ίδιος δέν δέχθηκε τήν φιλοκαλική αναγέννηση καί προτίμησε τόν διαφωτισμό. Αλλαξε η δομή τού ανθρώπου;. Δέν βαπτίσθηκε; Δέν κοινωνεί τό σώμα καί τό αίμα τού Κυρίου; Γιατί δέν συδέεται μέ τά στοιχεία τού Κυρίου; ΦΑΛΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Αδελφέ χαλάρωσε δές τί λέει ο Αγιος Γρηγόριος Νύσσης στόν κατηχητικό του λόγο.
1. Αλλ’ επειδή ο άνθρωπος είναι διπλός στην φύσιν του, ως συγκερασμός ψυχής και σώματος, είναι ανάγκη οι σωζόμενοι να ακολουθούν και κατά τα δύο τον οδηγόν προς την ζωήν. Επομένως η μεν ψυχή συνενωθείσα προς αυτόν δια της πίστεως έχει τις αφορμές (την αφετηρία) της σωτηρίας εκ της συνενώσεως ταύτης· καθ’ όσον η προς την ζωήν ένωσις έχει (επακόλουθα) την (μετά) της ζωής κοινωνίαν. Το δε σώμα κατ’ άλλον τρόπον μετέχει και συνενούται με τον σώζοντα αυτό. Όπως δηλαδή οι εξ επιβουλής λαβόντες δηλητήριο σβήνουν με άλλο φάρμακο την φθοροποιό επίδραση τούτου, πρέπει δε ομοίως με το ολέθριο δηλητήριο να εισέλθει στα σπλάχνα του ανθρώπου και το αντίδοτο, ώστε να καταμερισθεί δι’ αυτών σε ολόκληρο το σώμα η δύναμις του βοηθούντος, έτσι ώστε, απαλλαγέντες από το στοιχείο το οποίον διαλύει την φύσιν μας, κατ’ ανάγκην χρειαζόμαστε και το στοιχείο το οποίο συνάγει και το διαλυμένο, ώστε τοποθετούμενο μέσα μας το αντίδοτο τούτο να δύναται να εξωθήσει δια της αντιδράσεώς του την προεισαχθείσα στο σώμα μας βλάβη του δηλητηρίου.
2. Ποιον είναι το αντίδοτο τούτο; Ουδέν άλλο παρά το σώμα εκείνο το οποίον εδείχθη ανώτερο του θανάτου και έγινε αρχή της ζωής μας. Διότι, καθώς λέγει ο Απόστολος, όπως η μικρά ζύμη αφομοιώνει προς εαυτήν όλον το φύραμα, έτσι και το αθανατισθέν υπό του Θεού σώμα, αφού εισέλθει στο δικό μας, μεταποιεί και μεταφέρει το όλον προς εαυτό.
Καί τονίζει:νομίζω ότι είναι καλόν εκείνος ο οποίος κατευθύνεται προς την πνευματικήν του γέννησιν να προμελετά στον λογισμό του ποιος πατήρ θα τον ωφελήσει και από ποία συστατικά είναι προτιμότερον να συντελεσθεί η φύσις του. Όπως ελέχθη άλλωστε αυτός ο τόκος έχει την εξουσία να εκλέξει τους γεννήτορές του.
Επειδή λοιπόν στο Ευαγγέλιον διδάσκονται τρία πρόσωπα και ονόματα, δια των οποίων πραγματούται η γέννησις των πιστών, ο δε εν τη Τριάδι γεννώμενος γεννάται εξ ίσου και από τον Πατέρα και από τον Υιόν και από το Πνεύμα το Άγιο (διότι έτσι λέγει το Ευαγγέλιον περί του Πνεύματος, ότι «το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμα εστι», και ο Παύλος «εν Χριστώ» γεννά, και ο Πατήρ πάντων είναι πατήρ), παρακαλώ ας προσέξει πολύ ο ακροατής μου το ζήτημα τούτο, για να μη καταστήσει εαυτόν γέννημα της ασταθούς φύσεως, ενώ από αυτόν εξαρτάται να καταστήσει την άτρεπτον και αναλλοίωτον φύσιν αρχηγόν της δικής του.
Αμέθυστε σ' ευχαριστώ. Θα ήθελα επίσης και κάποιο σχόλιό σου για τα λεγόμενα του κ. Καλαιτζΐδη. Ο Καλαιτζΐδης θεωρεί και αυτός με την σειρά του σημαντικό να συσχετίσουμε αυτά που λέει ο Αγ. Συμεών με τα σημερινά προβλήματα. Ο Αμπατζίδης ανέφερε ότι σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι ο προσωπικός του ανακαινισμός, ενώ ο Καλαιτζΐδης θεωρεί ότι σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η σωτηρία του κόσμου καθώς έτσι δεν χάνεται η οριζόντια κοινωνική και καθολική προοπτική. Αν καταλαβαίνω καλά ο Καλαιτζΐδης θεωρεί τον αγώνα των μοναχών για κάθαρση, φωτισμό και δοξασμό ως πορεία εξατομίκευσης! Και "κατηγορεί" τον Αρεοπαγίτη για την εξέχουσα θέση του "γέροντα" και του πνευματικού καθοδηγητή με τον ρόλο τον ενδιάμεσων στις ιεραρχίες του. Αναφέρθηκε επίσης στα σχόλια της διαδικτυακής συζήτησης ότι είναι καίρια η τοποθέτηση και ο προβληματισμός του κ. Καλαϊτζίδη καθώς ο ρόλος των ενδιάμεσων καταργεί στην ουσία το ρόλο του αυτεξούσιου και της ανθρώπινης ελευθερίας. Αναφέρθηκε επίσης στα σχόλια ότι η κτίση σώζεται δια του ανθρώπου αλλά όχι δι' εκάστου ανθρώπου, σώζεται δια της Εκκλησίας.
Θα ήθελα το σχόλιό σας για όλα αυτά.
Δέν ακούγεται καλά στό βίντεο, ίσως καλύτερα, θά μείνω μέ όσα περιγράφεις.Ασχημος άνθρωπος. Τόν έφθειρε η εξουσία. Ολη η κλίκα είναι έξαλλη μέ τόν Γεροντισμό. Μέ τούς Γέροντες πού αρνούνται τόν εμβολιασμό. Πού δέν υποτάσσονται στόν θεσμό, στόν Επίσκοπο. Τπάρχει η εξής θέση στό κοπάδι τών νεωτεριστών. Ο Απ. Παύλος διέστρεψε τόν πρώτο χριστιανισμό, τήν αυθεντική πρώτη εκκλησία η οποία εκινείτο οριζοντίως πρός τά έσχατα, σύμφωνα μέ τήν έννοια τής ιστορίας τών Εβραίων καί επέβαλλε τήν κάθετη σωτηρία τής υιοθεσίας, τής προσευχής καί τής μετανοίας, τού πνευματικού οδηγού ο οποίος μάς γεννά στήν εκκλησία.Τό μένος εναντίον τού Αρεοπαγίτη οφείλεται στήν απαξίωση τής θεωρίας καί τής προσευχής υπέρ τής πράξεως. Πώς νά καταργήσει η υπακοή τό αυτεξούσιο εφόσον δέν τό διαθέτουμε. Αυτό χάσαμε στήν πτώση. Μέ τήν υπακοή ακριβώς αποκαθίσταται. Καί ποιά ελευθερία, όταν ο Κύριος ακριβώς μάς ελευθερώνει από τήν δουλεία μας στόν εωσφόρο. Δέν μάς ελευθέρωσε αλλά μάς ελευθερώνει, μόνον εφόσον δέν θά ξαναπροδώσουμε τήν Πίστη μας σ' Αυτόν. Η Εκκλησία έχει πάρει τήν θέση τού Θεού , όπως στήν εποχή τού φαρισαισμού καθότι συνεχίζει τό έργο του τής σωτηρίας τού κόσμου. Χωρίς νά τό συλλαμβάνει ανέλαβε ενδιάμεσος τής σωτηρίας τού κόσμου. Η Δευτέρα Παρουσία διδάσκει τήν σωτηρία τού κόσμου; Ο επανευαγγελισμός τής οικουμένης δέν προηγείται τού Αντιχρίστου;
Δημοσίευση σχολίου