Πηγή: Βιντσέντσο Κόστα
Νωρίς σήμερα το πρωί, παίρνοντας το λεωφορείο για την Κατάνια, το μπαρ ήταν ένα μέρος γεμάτο «αιχμαλώτους της μετανάστευσης».
Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που δεν είχα δει εδώ και 40 χρόνια, τώρα ηλικιωμένοι, τώρα πιά φυλακισμένοι στη Γερμανία. Επέστρεψαν για να θάψουν κάποιον που επίσης πέθανε στη Γερμανία. Με άλλα λόγια: μια πόλη όπου γεννιέσαι και επιστρέφεις με τα πόδια μπροστά. Αλλά όπου δεν μπορείς να ζήσεις μια αξιοπρεπή ζωή.
Έπειτα, μια ομάδα Ρουμάνων, Ρουμάνων Ρομά. Τώρα κυριαρχούν στο χωριό, αλλά προφανώς δεν τους νοιάζει το χωριό: είναι απλώς ένας τόπος για εκμετάλλευση, αλλά δεν ανήκουν στην ιστορία του ούτε αντιπροσωπεύει το μέλλον τους.
Έπειτα, μια ομάδα νεαρών μαύρων ανδρών, που προσγειώθηκαν και τοποθετήθηκαν εκεί, όπου έκαναν διάφορες μικροδουλειές, οκλαδόν σε σπίτια, χωρίς έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Περιμένοντας να φύγουν.
Τρεις τύποι ανθρώπων, και οι τρεις με μια κατάρα πάνω τους: αναγκασμένοι να μεταναστεύσουν, να εγκαταλείψουν τη γη τους, τις ιστορίες τους, τους φίλους τους.
Κι όμως υπάρχει ακόμα αυτή η ιστορία που δεν αντέχω άλλο, αυτή η καθολικο-φιλελεύθερη απάτη, αυτή η μπάσταρδη συζήτηση για το "δικαίωμα στη μετανάστευση".
Αυτή η προοδευτική αφήγηση, σύμφωνα με την οποία η μετανάστευση είναι μια κυκλοφορία πολιτισμών, ένα δοχείο τήξης, το χωνευτήρι, όλα τα προοδευτικά σύνεργα — όλο αυτό το προοδευτικό οπλοστάσιο. Μη ρεαλιστικές ιδέες, ανεδαφικές, που παρουσιάζονται ως κοινωνιολογικές αναλύσεις από μια κοινωνιολογία που επικρίνει την εξουσία αλλά στην πραγματικότητα την υπηρετεί.
Ο προοδευτικός είναι ένας μπάσταρδος (δεν μπορώ πια να συγκρατήσω την οργή μου) που ζει σε έναν κόσμο καλών συναισθημάτων, ιδεολογικών εμμονών, που λέει «όλοι έχουμε μεταναστεύσει», «όλοι υπήρξαμε μετανάστες»: αλλά δεν γνώρισαν ποτέ την πραγματικότητα της μετανάστευσης.
Δεν γνωρίζουν τίποτα για διαλυμένες οικογένειες, για μοναχικούς ηλικιωμένους, για πατέρες που φεύγουν και για παιδιά που μένουν πίσω.
Υπάρχει πάρα πολύ ψέμα γύρω από όλα αυτά, και όλα αυτά χρησιμεύουν για να νοστιμίσουν ένα φρικτό πράγμα: ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, για να φάνε. Ότι όλα αυτά υπηρετούν τη συσσώρευση κεφαλαίου.
Αλλά ο προοδευτικός είναι ένας μπάσταρδος μέσα του: το κρύβει αυτό και μιλάει για ελευθερία, για φιλοξενία και αποδοχή.
Η μόνη μάχη που απομένει να δοθεί θα ήταν για τη δεξιά είναι η μη μετανάστευση. Ο μόνος αγώνας που αξίζει να δοθεί είναι για το δικαίωμα να μην αναγκάζεται κανείς να μεταναστεύσει.
Αλλά η προοδευτική αριστερά είναι απλώς σιρόπι για να χρωματίσει τα αδίστακτα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Όλα τα μέτωπα στη μάχη για την ανθρωπότητα έχουν αλλάξει. Αυτοί που αγωνίζονται για τους καταπιεσμένους δεν βρίσκονται εκεί που κυκλοφορούν το σιρόπι και η ηθική, τα πιο ανήθικα και δηλητηριώδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου