Πηγή: Λαβίνια Μαρκέτι
Στο θέατρο, βλέπουμε την αυλαία να κλείνει, ένα μεγάλο φύλλο από βαρύ ύφασμα που κρύβει τη σκηνή από τους θεατές, χωρίζοντας έτσι τον πραγματικό κόσμο από το σύμπαν της παράστασης. Η αυλαία είναι κόκκινη για τρεις βασικούς λόγους: αισθητικούς, συμβολικούς και πρακτικούς: θυμίζει πολυτέλεια και κύρος, όπως επιλέχθηκε τον 19ο αιώνα· κρύβει καλύτερα τους λεκέδες και αντιστέκεται στο φως. Επιπλέον, το κόκκινο χρώμα βοηθά τους θεατές να εστιάσουν την προσοχή τους στη σκηνή, καθώς το ανθρώπινο μάτι είναι το πρώτο που τη βλέπει όταν σβήνουν τα φώτα, χάρη σε ένα οπτικό φαινόμενο που ονομάζεται «φαινόμενο Πούρκινιε». Έτσι, όταν η αυλαία κλείνει, οι ηθοποιοί πίσω από αυτήν βγάζουν τα κοστούμια τους και, μαζί με τους θεατές, επιστρέφουν στη ζωή τους. Αυτό που βρίσκεται ενδιάμεσα, το κόκκινο, μας κρατά χωρισμένους από το φανταστικό. Το κλείσιμο της αυλαίας για τη Γάζα είναι λίγο διαφορετικό, αλλά αντιμετωπίζεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο από τα μέσα ενημέρωσης, όλα, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέχρι την τηλεόραση, από το ραδιόφωνο μέχρι τις κυρίαρχες εφημερίδες. Μαγικά, συζητείται το Σουδάν (το οποίο δεν υπήρχε μέχρι τις 10 Οκτωβρίου) και η Ουκρανία επιστρέφει στη συζήτηση, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα εν τω μεταξύ. Αυτή η κόκκινη κουρτίνα που μας χωρίζει από τη Γάζα είναι αίμα. Οι λεκέδες είναι αόρατοι. Είναι κόκκινο... σαν μείωση της προσοχής. Αυτό το κόκκινο είναι μια κουβέρτα που κρύβει, απορροφά το αίμα και δεν μας το δείχνει πλέον.
- Το γραφείο Τύπου της Γάζας έχει καταμετρήσει εκατοντάδες παραβιάσεις σε λίγες μόνο εβδομάδες (περίπου 270). Ταυτόχρονα, ειδησεογραφικά ρεπορτάζ (Haaretz, The Guardian, Al Jazeera) συνοψίζουν τον αντίκτυπο: τουλάχιστον 242 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και 622 τραυματίστηκαν από τότε που τέθηκε σε ισχύ η «εκεχειρία», σύμφωνα με ενημερώσεις που βασίζονται αποκλειστικά σε σειρές του Υπουργείου Υγείας και συλλέχθηκαν από τα ειδησεογραφικά γραφεία που παρακολουθούν την καταμέτρηση καθημερινά. Η διαμεσολάβηση έχει αντέξει στα χαρτιά, αλλά η βία συνεχίστηκε στην πράξη.
- Τα Ηνωμένα Έθνη εκδίδουν καθημερινές εκθέσεις για το ανθρωπιστικό έργο στο πλαίσιο της εκεχειρίας. Οι χειριστές περιγράφουν ένα σύστημα πρόσβασης που εξακολουθεί να είναι στραγγαλισμένο, οι πομπές βοήθειας έχουν σταματήσει ή μειωθεί, οι εσωτερικοί δρόμοι είναι κλειστοί, τα βόρεια περάσματα σφραγισμένα για εβδομάδες και οι πληθυσμοί αναγκάζονται να κινούνται κατά μήκος εκτεθειμένων διαδρόμων. Τι σημαίνει αυτό με λίγα λόγια; Απλό: όσοι διανέμουν τρόφιμα και φάρμακα δυσκολεύονται να μπουν, να μετακινηθούν και συχνά δεν μπορούν καν να φτάσουν στις γειτονιές όπου έχει ήδη χτυπήσει η πείνα.
Εν τω μεταξύ, η αυλαία παραμένει εκεί. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η κατανομή της προσοχής δεν εξαρτάται πλέον από μία μόνο συντακτική κατεύθυνση, αλλά από την αλληλοσύνδεση εμπορικών επιλογών, ο σκοταδισμός που μεταδόθηκε ως μετριοπάθεια, διαφημιστικό προφίλ και συστήματα συστάσεων. Μετά την 10η Οκτωβρίου, η δημόσια σκηνή είδε μια μείωση στην ορατότητα των ειδήσεων από τη Γάζα. Αυτό αποδεικνύεται από τον χώρο που δίνεται στα ημερολόγια της πολιορκίας και τα αυστηρά δεδομένα για τους θανάτους, τους κρατούμενους και την πείνα, τα οποία απομακρύνονται από το κέντρο της εικόνας, αφήνοντας τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων και υποβιβάζοντας στην τελευταία σειρά. Όταν η ροή δίνει προτεραιότητα σε άλλες συγκρούσεις, η σκηνή δεν εξαφανίζεται απλώς. Γίνεται αόρατη σε όσους κάνουν κύλιση. Δεν σου φαίνεται. Πρέπει να την ψάξεις, και δεν έχουμε συνηθίσει να ψάχνουμε, όχι πια. Το ξέρουν αυτό καλά. Το κόκκινο του θεάτρου θαμπώνει την εικόνα. Εδώ, το κόκκινο συμπίπτει με την αιματοχυσία, η οποία μοιάζει όλο και περισσότερο με το χρώμα της αυλαίας. Είναι μόλις διακριτή. Απαιτεί εκπαιδευμένο μάτι.
Η λέξη «εκεχειρία», που επαναλαμβάνεται χωρίς συμφραζόμενα, προκαλεί μια φαινομενική ηρεμία στις χώρες που παρακολουθούν και διευκολύνει την υποβάθμιση των εκκλήσεων για βοήθεια σε θόρυβο υποβάθρου. Πριν σβήσουμε τα φώτα, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι πίσω από την κουρτίνα, κανείς δεν έχει επιστρέψει στη ζωή. Εξακολουθούν να πεθαίνουν, όπως πριν. Δεν μπορούν να τους δουν, δεν μπορούν να τους ακούσουν, αλλά είναι εκεί, χωρίς φαγητό ή φάρμακα, και εξακολουθούν να δέχονται πυροβολισμούς στο κεφάλι, ακόμη και παιδιά. Οι έποικοι βαρβαροποιούν ολόκληρη τη Δυτική Όχθη, η Κνεσέτ δίνει το πράσινο φως για τη θανατική ποινή μόνο για τους Παλαιστίνιους. Μυστικές φυλακές ανακαλύπτονται υπόγεια, επίσης μόνο για Παλαιστίνιους. Ας μην σβήσουμε τα φώτα, ας ανοίξουμε ξανά την κουρτίνα, γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, οι κυβερνήσεις μας, που είναι συνένοχες σε ό,τι συμβαίνει στο παρασκήνιο, δεν θα το κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου