Στο δρόμο για την Ιθάκη, ξεμείναμε στην Μύκονο, μου είπε ένας φίλος. Έτσι φαίνεται, αφού πιστέψαμε πως αφού δεν θα πάμε φέτος διακοπές, είμαστε έτοιμοι για τις καλοκαιρινές μας βουτιές, ακόμη και την ημέρα των εκλογών…!Εγώ, όμως, συνεχίζω να αναρωτιέμαι, αν στο δρόμο μας προς την Ιθάκη έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας και έχουμε ξεμείνει από λογική, αφού δεν ξέρουμε εάν μα φυλάκισε ο Κύκλωπας (στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος), εάν μας γοήτευσαν οι Σειρήνες ή εάν μας τρόμαξε ο Ποσειδώνας με τις τρικυμίες που μας προσφέρει απλόχερα για να μας απομακρύνει από τον σκοπό μας.
Στον δρόμο μας προς την Ιθάκη, λοιπόν, βρεθήκαμε χωρίς καπετάνιο, χωρίς καράβι και χωρίς πλήρωμα, αγνοώντας πως πλησιάζει το πλήρωμα του χρόνου για την ολική καταστροφή κι εμείς «αρμενίζουμε» πάνω σε ψευτο-σχεδία, άλλοι αλληλοκατηγορούμενοι και άλλοι τρισευτυχισμένοι (που επιβεβαιώνουν το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»…).
Λίγο η σύγχυση του νου, καλοβαλμένη από τους ψευτοθεούς των Ούνων, λίγο το ανθρωπογενές «εγώ» που βασανίζει μόνιμα την Ελληνική φυλή, οι εμβόλιμοι –αλλά συνεγαλάζοντες με την εξουσία- νέο-πατριώτες, λίγο και το στραβό το κεφάλι μας, «ήρθε κι έδεσε το γλυκό» και βρισκόμαστε καταμεσίς στο πέλαγος να ψάχνουμε την ελπίδα, να ζούμε το ψέμα και να χειροκροτούμε τους καρχαρίες που είναι έτοιμοι να μας κατασπαράξουν…!
Ξεμείναμε στην Μύκονο, λοιπόν, ή παίζουμε τον «τρελό του χωριού» προσμένοντας τον από μηχανής Θεό να μας λυτρώσει από τα δεινά που προσθέσαμε στην ζωή μας; Κι αν δεν σκεπτόμαστε τα δεινά που μας προσμένουν, μήπως θα οφείλαμε να σκεφτούμε τις οικογένειες και τα παιδιά μας που προσδοκούν τον γυρισμό μας, που αναμένουν το τιμωρητικό μας χέρι για να μπορέσουν να ζήσουν περήφανα επειδή οι γονείς τους είχαν όραμα και τάμα την δική τους ευτυχία;
Μην θωρείτε, λοιπόν, τα κύματα ταξιδιώτες. Το παλιό αλλά γερό σκαρί του καραβιού που λέγεται "ΕΛΛΑΔΑ" σας περιμένει για να συνεχίσετε το ταξίδι σας, για να φτάσετε στο απήνεμο λιμάνι που σας περιμένει. Μόνο βιαστείτε γιατί η άμπωτη είναι ο εχθρός σας, το κύμα όσο μεγάλο κι αν είναι φίλος καρδιακός σας στέκει, για να σας δώσει την ευκαιρία τα στερνά σας να τιμήσουν τα πρώτα... Σκεφτείτε τα θηρία που σήμερα σας μακελεύουν το σπιτικό κι εσείς ξεμείνατε μακριά από το βιό σας... Κι αν στο ταξίδι σας αυτό η ζωή σας φέρει τρικυμίες, μην φοβηθείτε. Η ζωή τα φέρνει έτσι για να μάθουμε πόσο αξίζει το να ζεις λεύτερος και περήφανος για όσα έχεις κάνει...
Κωνσταντίνος
Πηγή : Ας μιλήσουμε επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου