H ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ (4)

Συνέχεια από Τρίτη, 26 Ιουνίου 2012

H ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ

Και ερχόμαστε στο κρίσιμο σημείο της Δογματικής. Στο περί του Αγίου Πνεύματος, του Ζηζιούλα. Στην αποκορύφωση της καταστρεπτικής του μανίας, στην φανέρωση της δαιμονικής φρενοβλάβειας για όσους έχουν ακόμη αμφιβολίες!

Γιατί φτάνει να πεί αυτόν τον ασεβέστατο λόγο; Το Άγιο Πνεύμα κάνει τον Χριστό! Χριστό!; Διότι αφαιρώντας την ουσία από τον Θεό, και επομένως και από την Αγία Τριάδα, οι υποστάσεις μένουν γυμνές από περιεχόμενο. Και γεμίζει κακήν κακώς αυτό το κενό με το Άγιο Πνεύμα. Μοναδικό περιεχόμενο των ‘προσώπων’ της Αγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα! Ο Χριστός γίνεται ο πρώτος Άγιος! `Ενας Θεωμένος. Όποιος γνωρίζει τήν λατινική ‘θεολογία’ γνωρίζει επίσης πώς τό Άγιο Πνεύμα γιά πρώτη φορά μέσω τών σχέσεων τού Αυγουστίνου καταλήγει τό μοναδικό περιεχόμενο τών υποστάσεων, μόνο πού ονομάζεται αγάπη, διότι τό Άγιο Πνεύμα είναι η αγάπη τού Πατρός πρός τόν Υιό καί τού Υιού πρός τόν Πατέρα, δηλ δέν υπάρχει σάν υπόσταση. Ο Ζηζιούλας όπως βλέπουμε εξαφανίζει καί τόν Υιό.

Ο μεγάλος αυτός κωμικός, κυριαρχεί ακόμη στα ανύπαρκτα μυαλά των Ελλήνων, και με την ευλογία του Γιανναρά, μην το ξεχνάμε! Στο βιβλίο του «Ανατολή και Δύση» γράφει πως ο Ζηζιούλας είναι ο μεγαλύτερος Ορθόδοξος Θεολόγος μετά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά! Ο ΚΕΝΟΛΟΓΟΣ!

«Το πνεύμα είναι Αυτό το οποίο συμπαρίσταται στις μεγάλες αποφάσεις που παίρνει ο Χριστός, προκειμένου να ασκήσει την Ελευθερία Του (ο μεγάλος διαστρεβλωτής του Αγίου Μαξίμου, δεν έμαθε ακόμη πως  η Θεότης του Κυρίου δεν διαθέτει Γνωμικό Θέλημα. Δεν το έμαθε ο κωμικός). Το πνεύμα λοιπόν, επειδή είναι το πνεύμα της ελευθερίας (είναι λογικό λοιπόν), όπου πνέει αίρονται οι δεσμεύσεις, οι αναγκαιότητες της Φύσεως και ελευθερώνεται το όν (ξέχασε ότι μιλάει για τον Κύριο, ο όνος ο καθιστός, και τον αποκαλεί Όν) από τις αναγκαιότητες αυτές. Αλλά ελευθερώνεται και ώς πρόσωπο (δεν ήταν λοιπόν ούτε πρόσωπο, γίνεται και απογίνεται κάθε φορά που πνέει το Πνεύμα και τον Ελευθερώνει) για να ελευθερωθεί από τις αναγκαιότητες ελεύθερα, δηλ. με την δική του συγκατάθεση και όχι διότι του Επεβλήθη.» (πήρε το κεφάλι του αέρα και νομίζει πως του χαϊδεύει τα μαλλιά το Άγιο Πνεύμα)!

Η εποχή του Αγίου Πνεύματος λοιπόν, του απελευθερωτού, σφραγίζεται στην Καλλιφόρνια με το κίνημα τών Hippies, το οποίο εξαπλώνεται στον πολιτισμό και απελευθερώνεται από τα όρια της φύσεως πλέον μαζικά, γεννώντας, το τρίτο πρόγραμμα, το τρίτο φύλλο, την τρίτη δημοκρατία, την τρίτη γενιά νέων. Το Άγιο Πνεύμα είναι η Εγελιανή σύνθεση των αντιθέτων.

«Το Πνεύμα συνοδεύει τον Χριστό στην Έρημο, προκειμένου να πειρασθεί από τον σατανά (φοβόταν το μωρούλι). Ο Χριστός ως Χριστός και η λέξη το λέει (τι Χαρά), είναι κεχρισμένος από το Πνεύμα, δηλ. έχει το Πνεύμα μαζί Του πάντοτε (για κάθε ενδεχόμενο, μήπως χρειαστεί να πάρει καμιά απόφαση και δεν ξέρει τι να κάνει)».

«Ο Θεός ήγειρε τον Χριστό διά του Πνεύματος». Βεβαίως δεν είμαστε σίγουροι αν το λέει η Γραφή, ή ο Απόστολος Παύλος, ότι ο Χριστός ηγέρθη διά, του Πνεύματος. Πάντως επιμένει στην θέση του: η Χριστολογία δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς αναφορά στον ρόλο του Πνεύματος! Αυτό είναι αδελφοί μου. Είδομεν το Φώς το αληθινόν. Τον παρεξηγήσαμε τον άνθρωπο. Δεν μιλούσε για τον Χριστό, αλλά για την Χριστολογία. Μια Ιδιαίτερη πνευματική ασθένεια που πλήττει τους εκλεκτούς νέους που σπουδάζουν σε Γερμανικά Πανεπιστήμια.

«Το Πνεύμα όχι μόνον ενοικεί στον Χριστό και τον κάνει Χριστό, αλλά περνώντας από αυτά τα κρίσιμα σημεία της πορείας της Χριστολογίας, που είναι οι μεγάλες αποφάσεις, καθιστά την Χριστολογία ένα γεγονός ελευθερίας, στο οποίο μετέχει ο άνθρωπος ελεύθερα (όχι βαπτιζόμενος), διότι ο Χριστός ως άνθρωπος (όχι ως Θεάνθρωπος) παίρνει αυτές τις αποφάσεις. Το πνεύμα το οποίο απελευθερώνει από τους πειρασμούς του κτιστού, που είναι η φθορά και ο θάνατος, περνάει πλέον στην ανθρώπινη φύση δια του Χριστού(Φιλιόκβε).                                                                             
 Το πρόσωπο του Χριστού καθίσταται πλέον ένα σώμα (ταυτίζεται τελικώς το σώμα με το πρόσωπο;) επάνω στο οποίο η όλη ανθρωπότης (πολυπολιτισμικά ίσως; Δεν ξέρουμε τι να εννοήσουμε με την έκφραση: ένα σώμα πάνω στο όποιο ολόκληρη η ανθρωπότης γίνεται μέτοχος Χαράς. Δεν ξέρουμε), γίνεται μέτοχος του Αγίου Πνεύματος. ΚΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΟ». Θεραπεύει την ανθρωπότητα και από τον θάνατο και από την ατομικότητα! Δύο σε ένα, για να συμφέρει!

«Έτσι η Χριστολογία δεν είναι απλώς το πρόσωπο του Χριστού, που παίρνει το Άγιο Πνεύμα, αλλά επίσης το πρόσωπο του Χριστού που δίνει το Άγιο Πνεύμα,(επιτέλους η κοινωνία, τό πάρε-δώσε, μάς έλλειπε τόση ώρα η έννοια, ο Χριστός κοινωνικοποιείται!) κάτι που οδηγεί τελικά στην σημασία της Εκκλησιολογίας (και του Επισκόπου που σαν εικόνα δίνει πλέον το Άγιο Πνεύμα)».

Η Θεολογία μια Ιδεολογία που θα προσπαθήσει τώρα, μετά την αποτυχία των υπολοίπων Ιδεολογιών, να σώσει τον κόσμο. Για την Ειρήνη, και την Ευτυχία. Έστω με μια μικρή Ιεραρχία. Δεν πειράζει!

Συνεχίζεται!

Αμέθυστος