Στα χρόνια μας έφυγε από αυτή τη ζωή πλήθος Γερόντων, Επισκόπων, Ιερέων, Μοναχών. Όπως όλοι γνωρίζετε, σ’αυτό το blog δεν αναφερθήκαμε στην εκδημία ουδενός από αυτούς. Σήμερα ο Κύριος ημών Ιησούς, έκρινε ότι στο πλαίσιο «γενικής συσκότισης» που έχει επιβάλει και μας αξίζει, έπρεπε να πάρει κοντά Του τον Πρωτοπρεσβύτερο Πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό· τώρα είναι που εξέλιπε κάθε λόγος και τη θέση του παίρνει το γεμάτο “παράπονο” κλάμα…
Σήμερα η Ελλαδική Εκκλησία απεκδύθη το κόσμημά της.
Σήμερα η Θεολογική Σχολή έχασε την ψυχή της Θεολογίας της και τον Καθηγητή της.
Σήμερα ο έγγαμος κλήρος έχασε το καύχημα και αγλάϊσμά του.
Σήμερα ο ελληνικός λαός έχασε έναν πραγματικό Πατέρα, ο οποίος τον γαλούχησε με την Αλήθεια του Πνεύματος, με τα νάματα της θεολογίας και με την πραγματική αγάπη για την ελληνοχριστιανική παράδοση.
Σήμερα ένα φως για την Ελλάδα, για την Εκκλησία, για την Οικουμένη, για όλους εμάς, έσβησε.
Ο ιερός κλήρος έχασε την προσωποποίηση της αρχοντιάς, της ειλικρίνειας, της ανιδιοτέλειας και της ευγένειας.
Σήμερα η Στρατευομένη Εκκλησία θρηνεί και η Θριαμβεύουσα αγάλλεται…
Πατέρα Γεώργιε, εύχου προς Κύριον υπέρ ημών. Είναι σίγουρο ότι εν Πνεύματι Θεού κατέστησες την Μνήμη σου Αιώνιον και παράδειγμα προς μίμηση.
Αρχιμ. Χριστόδουλος Αγγελόγλου
Πνευματικός και Λειτουργός του Ι. Ησυχαστηρίου «Παναγία, η Φοβερά Προστασία»
πηγή
πηγή
1 σχόλιο:
Το κόσμημα της Εκκλησίας του Χριστού..Τον είχα γνωρίσει τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, σε μια εκδήλωση, που μίλησε και συζήτησε με τον κόσμο, και μου έμεινε αξέχαστος.
Ένας θαυμάσιος άνθρωπος, μία φλόγα πίστης προς τον Θεό, και αγάπης για την πατρίδα, ένα πάντρεμα μέσα του της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας μέχρι τα όρια του πάθους, που τον έκανε να εμβαθύνει όλο και περισσότερο στην ουσία των πραγμάτων και να αναδεικνύει συνεχώς με λεπτομέρειες την πνευματική διάσταση των ιστορικών γεγονότων παλαιών και σύγχρονων, την πραγματική εικόνα ανθρώπων και καταστάσεων.Με όλη την ειλικρίνεια και την αλήθεια που χρειάζεται.
Και όλο αυτό, συνδυασμένο με ένα γλυκύτατο καθαρό βλέμμα, χωρίς εμπάθεια, χωρίς να χάνει την πίστη και την ελπίδα του, χωρίς να χάνει την καρδιακή ειρήνη του (φαινόταν αυτό), όσο 'σκληρά' και αν μιλούσε.
Αυτό τον ξεχώριζε, και τον έφερνε όντως στα χνάρια των Αγίων μας.
Η καρδιά του ως καθαρή και ειρηνική ήταν όντως κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.
Ο λόγος του ήταν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ελεγκτικός αλλά και παρακλητικός, αυστηρός αλλά και πράος, αληθινός ως προς τις καταστάσεις αλλά και ελπιδοφόρος.
Πάντα υπήρχε μέσα του αυτή η πληρότητα του λόγου. Ποτέ δεν ήταν μονομερής.
Ποτέ δεν υπήρχε αφαίρεση ή αρνητικότητα στο λόγο του. Είχε την κατά Θεόν σοφία.
Τώρα χαίρεται στον Παράδεισο κοντά στον Κύριο και ανάμεσα στους Αγίους Του.
Θα μας λείψεις αγαπημένε π.Γεώργιε.
Να έχουμε την ευχή σου.
Δημοσίευση σχολίου