Ἡ πολεμικὴ κατὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αλβανίας Ἀναστασίου γιὰ τὸ Οὐκρανικό.
Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, τοῦ ὁποίου τὶς θέσεις γιὰ το Οὐκρανικὸ ἔχουμε πολλάκις ἐπικροτήσει, στὴν τελευταία δημοσίευσή του ''Απάντηση στην κακόβουλη διαστρέβλωση των απόψεων και των προτάσεών μου'' γράφει: «Είναι λυπηρό ότι για ένα τόσο κρίσιμο θέμα έχουν κινητοποιηθεί ανεύθυνα πρόσωπα, με σκοπό να λοιδορούν εκείνους που διατυπώνουν διαφορετικές εκτιμήσεις, κολακεύοντας συγχρόνως όσους υποστηρίζουν.
Αποκαλύπτεται ένας συγκεκριμένος επιχειρησιακός σχεδιασμός. Ορισμένοι χρησιμοποιούν την κοινωνική δικτύωση. Το κύριο φερέφωνό τους είναι κληρικός Μητροπόλεως της Κρήτης (καθοδηγούμενος και προστατευόμενος άνωθεν), ο οποίος με μία συγκεκριμένη «παρέα κρούσεως» ανέλαβαν τον ρόλο να ειρωνεύονται με κακεντρέχεια, να εκφοβίζουν και κατά τη φαντασία τους να τιμωρούν με ύβρεις, απειλές, μικρονοϊκά σοφίσματα, ακόμα και άθλιες βωμολοχίες όσους έχουν διαφορετικές προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσεως. Άλλοι χρησιμοποιούν τη σοβαροφάνεια δημοσιευμάτων, στα οποία επικαλούνται εκκλησιαστικές και πανεπιστημιακές πηγές, όπως το εν λόγω «ρεπορτάζ», όπου αλλοιώνονται τα πραγματικά δεδομένα και διαβάλλονται υπεύθυνες απόψεις ακόμα και Προκαθημένων και Συνόδων. Όσοι μετέχουν σε αυτόν τον σχεδιασμό, απερίφραστα ή με υπονοούμενα, επιχειρούν ανενδοίαστα να κολλήσουν ετικέτες εθνοφυλετικής εμπνεύσεως, με επιγραφές όπως «σλαβόφιλοι», «ρωσόφιλοι» και άλλα παρόμοια. Πρόκειται για κατάπτωση εκκλησιαστικής αντιπαραθέσεως, που εξαθλιώνει τον διορθόδοξο διάλογο σε μία κρίσιμη για την Ορθοδοξία εποχή».
H συνέχεια ΑΚΤΙΝΕΣ
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΙΟΝ ΦΑΝΑΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΟΣ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗΣ ΠΟΥ ΦΘΕΙΡΕΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ. ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ Ή ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ.
ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΓΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΡΟΜΑ. ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΕΠΑΞΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΜΕ ΣΑΝ ΛΙΠΑΣΜΑ ΣΤΙΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ. ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ.
Αμέθυστος
2 σχόλια:
Όταν πρωτοήλθα (τυχαία) σε επαφή με το 'πνεύμα' αυτού του χώρου (πριν από 4-5 χρόνια), στην ακραία ίσως μορφή του όπως αποτυπωνόταν σε κάποια ιστολόγια ('ομολογίας'), ειλικρινά (επειδή ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα) από την μία γελούσα με τις ακρότητες της γλώσσας το μένος και τους χαρακτηρισμούς (προς όλους, ακόμα και προς όσους τολμούσαν να ψελλίσουν κάτι διαφορετικό), και από την άλλη στενοχωριόμουνα που κάποιοι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε τέτοια κατάσταση ώστε και οι ίδιοι να υποφέρουν, και να είναι σε τόση ταραχή.Λες και δεν υπάρχει Θεός Παντοδύναμος, στο Χέρι του οποίου κρέμονται τα πάντα, και ναι μεν επιτρέπει όλα αυτά για να δοκιμαστούμε όλοι, αλλά την τελευταία λέξη θα πει Εκείνος.
Δυστυχώς θέλω να επισημάνω ότι αυτό το πνεύμα, έστω και σε μικρότερο βαθμό, έχει εξαπλωθεί με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αδιόρατη 'δικτατορία' (λόγου), να υπάρχουν τυποποιημένες γραμμές, και τυποποιημένα κριτήρια αξιολόγησης των πάντων. Όποιος διαφωνήσει έστω και σε επιμέρους παραμέτρους ενός θέματος, ακόμα και σε λεπτομέρειες που μπορεί όμως να είναι πολύ σημαντικές γιατί σχετίζονται με τη Σωτηρία μας, θα χαρακτηριστεί από 'οικουμενιστής' ή κρυφο-οικουμενιστής (όταν υπάρχει πολύς ζηλωτισμός), μέχρι ανόητος ή άσχετος ή ακόμα και ότι ζηλεύει ανθρώπους των οποίων προωθούνται οι απόψεις όπως π.χ. η υποστήριξη της αποτείχισης. Αυτό το αφήνουν σαν υπονοούμενο για να σφραγίσουν τα στόματα, για να καθηλώσουν όσους διαφωνούν, υπό το φόβο να μην χαρακτηριστούν έτσι. Δυστυχώς έχουν δει πολλά τα μάτια μας. Παντελής δυσκολία λόγου τα τελευταία χρόνια. Μπερδεύονται τα θέματα έκφρασης της σκέψης μας, με τα θέματα προσωπικών αισθημάτων συμπάθειας-αντιπάθειας του ενός απέναντι στον άλλο, με αποτέλεσμα να κρυώνει και η διάθεση να ασχοληθούμε και να μιλήσουμε, για να μην σκηνοθετεί ο διάβολος (που μας ξεπερνάει κατά πολύ) διάφορα ευφάνταστα σενάριά του μέσα στο μυαλό μας... «ποιός συμφωνεί μαζί μου-ποιος διαφωνεί», άρα «ποιος με συμπαθεί-ποιος με αντιπαθεί».... και στην ακραία μορφή μέσα στο μυαλό μας αυτό μπορεί να γίνεται, «ποιος με αγαπά-ποιος δεν με αγαπά»... «ποιος με θέλει για φίλο του-ποιος όχι»... και τελικά «ποιος με εγκρίνει σαν άνθρωπο-ποιος όχι».Τέτοια πράγματα.
ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ όμως αυτά στην πραγματικότητα (ειδικά επειδή πρόκειται για άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους που δεν έχουν προηγούμενα ή προσωπικές αιτίες), αλλά είναι μια καθαρή δουλειά των δαιμόνων!
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΛΕΣ, αυτό που πιστεύεις.Τελεία.
Όλα τα υπόλοιπα (η ΑΝΑΓΩΓΗ σε προσωπικό επίπεδο) είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, μάλλον για να σταματήσει η αντίθετη φωνή.
Όλοι όμως είναι ελεύθεροι να μιλήσουν, και από κει και πέρα να αντιμετωπιστούν ως προς αυτά που πιστεύουν, και ως προς τις διαφωνίες που (έχουν δικαίωμα να) έχουν χωρίς τις σάλτσες περί προσωπικής αντιπάθειας που χρησιμοποιούνται για να κλείνουν το στόμα, αφού επαναλαμβάνω ότι μπερδεύονται τα θέματα της (εντεταλμένης από τον Θεό) αγάπης, με τα θέματα της διαφωνίας.
Πνεύμα αργολογίας. Είναι πνεύμα, είναι ενεργητικό, δίνει νόημα ζωής, απαιτεί αφιέρωση, καθημερινή ανανέωση.Είναι αδιάλειπτη κατάρα. Υποκαθιστά τήν προσευχή πού σώζει. Ζούμε τήν επανάσταση τής αμόρφωτης αγραμματοσύνης. Σέ όλα τά επίπεδα τής κοινωνίας μας. Αυτή η ύπουλη μορφή της είνα εκκλησιαστική παράπλευρη απώλεια.
Δημοσίευση σχολίου