Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1880-1956)
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
«κατοικήσαι τον Χριστόν διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Εφεσ.3,17)
Ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό μόνο στα χείλη του, δεν έχει πραγματικά τον Χριστό!
Ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό εικονιζόμενο μόνο επάνω στο χαρτί, δεν έχει τον Χριστό.
Ούτε ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό εικονιζόμενο μόνο επάνω στον τοίχο, έχει τον Χριστό.
Ούτε ένας άνθρωπος που έχει τον Χριστό μόνο μέσα σε ένα μουσείο του παρελθόντος, έχει τον Χριστό.
Ένας άνθρωπος έχει αληθινά τον Χριστό, όταν Τον έχει στην καρδιά του.
Διότι ο Χριστός είναι η Αγάπη και ο θρόνος της Αγάπης είναι η καρδιά!
Εάν ο Χριστός είναι στην καρδιά σου, τότε, για εσένα, ναι είναι ο Θεός!
Εάν όμως είναι μόνο στα χείλη σου, ή στο χαρτί, ή στον τοίχο, ή σε ένα μουσείο του παρελθόντος, ακόμη κι αν Τον αποκαλείς Θεό, για σένα Αυτός δεν είναι παρά ένα παιχνίδι.
Πρόσεξε τότε, άνθρωπε, διότι κάνεις δεν μπορεί να εμπαίζει τον Θεό, χωρίς να τιμωρηθεί γι’ αυτό.
Η καρδιά είναι ένα φαινομενικά μικρό όργανο, αλλά όμως ο Θεός χωράει και μπορεί να κατοικήσει σ’ αυτό.
Όταν ο Θεός κατοικεί εκεί, τότε η καρδιά πληρούται, ξεχειλίζει και τίποτε άλλο δεν μπορεί να χωρέσει εκεί μέσα.
Ακόμη κι αν όλος ο κόσμος εγκαθίστατο εκεί, θα παρέμενε εντούτοις άδειο κατοικητήριο η καρδιά χωρίς τον Θεό.
Αδελφοί, αφήστε τον αναστάντα και ζωντανό Κύριο να εκχύσει μέσα στις καρδιές σας πίστη και οι καρδιές σας θα γεμίσουν· θα πλημμυρίσουν.
Εκείνος δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει στις καρδιές σας, παρεκτός διά της πίστεώς σας.
Εάν δεν έχετε πίστη, ο Χριστός θα παραμείνει μόνο στα χείλη σας, ή στο χαρτί, ή στον τοίχο, ή σε μουσείο του παρελθόντος. Τι όφελος θα έχετε απ’ αυτό;
Τι όφελος υπάρχει στο να έχεις τη ζωή στα χείλη σου μόνο και στην καρδιά σου τον θάνατο;
Διότι εάν κρατάς στην καρδιά σου τον κόσμο και στα χείλη σου τον Χριστό, ουσιαστικά κρατάς τον θάνατο στην καρδιά σου και τη ζωή στα χείλη σου.
Μα το νερό στα χείλη μόνο του διψασμένου δεν βοηθά.
Άφησε τον ζωντανό Χριστό να σκηνώσει μέσα στην καρδιά σου και τότε θα σε πλημμυρίσει η αλήθεια και τότε θα αισθανθείς άρρητη γλυκύτητα.
Ω Κύριε, Συ που ανέστης εκ νεκρών, καθάρισε τις καρδιές μας από τους θανάσιμους επισκέπτες που κατοικούν σ’ αυτήν· έλα και σκήνωσε μέσα στις καρδιές μας, ώστε να ζούμε αληθινά και να δοξολογούμε Εσένα, Κύριε.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος, – Απρίλιος», των εκδόσεων Άθως, σσ. 222-224.
ΑΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΥΠ'ΟΨΙΝ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΜΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου