«Θα σας εξαφανίσομεν!» (υπουργός κ. Μαυρογιαλούρος)
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Αν θες να προσπαθήσεις να κάνεις κάποιον φασίστα ή αναρχικό, ανάλογα με τις τυχόν ροπές του, βάλτον υποψήφιο. Μόνο η παιδεία του κι η λογική του θα τον σώσει. Αν περπατήσεις στην πιάτσα με το κακόφημο τίτλο του πολιτευτή, θα ζήσεις όλη την βρωμιά και την παράνοια του χειρότερου πολιτεύματος, που όμως είναι τελικά το καλύτερο, ελλείψει άλλου της προκοπής. Θα σας πω λοιπόν εν τάχει την εμπειρία μου.
Μια μέρα μου τηλεφώνησε ένας τύπος, τοπικός κομματικός «παράγος», όπως ειρωνικά λένε οι Κύπριοι τον «παράγοντα», για να μου πει να πάω στην κηδεία μιας νέας κοπέλας στον Κορυδαλλό, που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Στεναχωρήθηκα πολύ και υπέθεσα ότι το δύσμοιρο κορίτσι ή κάποιος δικός της ανήκε ενεργά στη ΝΔ, για να μου ζητάει να πάω. Ο παράγος, όταν τον ρώτησα, μου απάντησε ότι δεν είχε ιδέα. Με λίγα λόγια, μου ζητούσε να πάω στην κηδεία μιας άγνωστης, να συστηθώ στους συντετριμμένους, επίσης άγνωστους μου, συγγενείς της, ως υποψήφιος, για να με δει κόσμος στην κηδεία! Έμεινε δε έκπληκτός από την σχεδόν υβριστική απάντηση μου, γιατί, όπως μου είπε, «μα άλλοι το κάνουν»! Και μόνο η σκέψη να παριστάνω τον «φίλο του νεκρού», μου έφερε δάκρυα από τα γέλια και φυσικά απέχθεια στην ιδέα και μόνο τέτοιας ιεροσυλίας, να πας να εκμεταλλευτείς τον πόνο των ανθρώπων, που έχασαν το σπλάχνο τους.
Υπήρχε επίσης ένας Γκρούεζας, που υποδυόταν τον ενθουσιώδη ιδεολογικό οπαδό μου, ο οποίος τον τελευταίο μήνα των εκλογών αυτομόλησε φανερά, γιατί, λέει, δεν του «υποσχέθηκα» τίποτα και πήγε αλλού, όπου του «υποσχέθηκαν». Όπως δε ανακάλυψα, όταν προσπάθησε να στρατολογήσει συνεργάτες μου υπέρ άλλου, γιατί του είχα αναθέσει να στήσει το γραφείο μου, ήταν από καιρό αυτόμολος και γι’ αυτό μου έκανε και σαμποτάζ περιποιημένο. Ενώ, όπως επί είκοσι χρόνια, έτρεχα στην μαχόμενη δικηγορία για τον επιούσιο, αυτός επί δυο μήνες έψαχνε για την ταμπέλα, αφού είχε φάει άλλους δυο για τα έπιπλα! Τελικά το γραφείο το έστησαν και το οργάνωσαν σε τέσσερις (4) μέρες, ποιοι άλλοι, δυο φίλοι, συνομήλικοι μου, απόστρατοι Αξιωματικοί των Ε.Δ., 20 μέρες πριν τις εκλογές.
Καιρό πριν, για τα Φώτα, είχα κανονίσει να πάω στο δύσμοιρο Πέραμα με το 80% ανεργία. Με παίρνει το προηγούμενο βράδυ ο Γκρούεζας, λέγοντας μου πως, αντί για το Πέραμα, έπρεπε να πάω στον Πειραιά, διότι εκεί θα πήγαινε ο Αντώνης. Εύλογα ρώτησα, «μα τι δουλειά έχουμε στην Α’ Πειραιά;», και μου απάντησε «μα, εκεί θα είναι οι κάμερες». Θυμήθηκα ένα βίντεο με κάτι αγκωνιές και σπρωξίματα, ποιος θα βγει δίπλα στον Καραμανλή και με έπιασε θυμηδία στην ιδέα να παριστάνω τον Μητσάρα. Ο Γκρούεζας όμως, με πολύ σοβαρό και πεπειραμένο ύφος, μου είπε ότι υπάρχει λύση και μου την πρότεινε: να πήγαινα λίγες ώρες πριν και να στηνόμουν στην εξέδρα πρώτος – πρώτος! Με σκέφτηκα από τα χαράματα να στέκομαι με τις ώρες στην εξέδρα ολομόναχος, να με κοιτούν με απορία οι διαβάτες και τ’ αδέσποτα σκυλιά και πλέον με έπιασε νευρικό γέλιο. Φυσικά, πήγα στο Πέραμα, στην περιοχή μου, χωρίς κάμερες και φάγαμε και μια βροχή από τον Άη Γιώργη ως το μώλο και πίσω, που έφτασε ως το κόκκαλο.
Αυτό όμως που είναι το πιο συγκινητικό στην όλη διαδικασία είναι το …«εύ αγωνίζεσθαι», το συντροφικό, συναγωνιστικό πνεύμα.
Είχα κι εγώ μια βάση δεδομένων. Όσους ψήφισαν στις εσωκομματικές, μαζί με δικούς μου γνωστούς και φίλους. Πάνω από 12.000. Ταχυδρόμησα λοιπόν σε όλους φυλλάδιο με το ποιος είμαι και ψηφοδέλτια. Η μεγαλύτερη δαπάνη της εκστρατείας. Για Κορυδαλλό και Σαλαμίνα, όπου και λογικά η μεγαλύτερη δύναμη μου, τα ταχυδρόμησα από Παρασκευή 27/4. Στην Σαλαμίνα έφτασαν, όπως κι η δεύτερη δόση στο Κερατσίνι, Πέραμα, Ρέντη, Νίκαια κλπ. Στον Κορυδαλλό, την πόλη που μεγάλωσα και ζω, δεν έφτασαν ποτέ, ούτε 1 στα 100…. Το ανακαλύψαμε την Παρασκευή 4 Μαΐου, αφού δεν είχαν λάβει τίποτα οι γονείς μου, ο αδερφός μου, οι εθελοντές του γραφείου και κυρίως σειρά φίλων που ήταν στους αποδέκτες. Κάναμε και καμμιά εικοσαριά τηλέφωνα στην τύχη κι επιβεβαιώθηκε. Με λίγα λόγια, χιλιάδες φάκελοι για τον Κορυδαλλό και την Σαλαμίνα, ζυγίστηκαν, πληρώθηκαν στο ίδιο ταχυδρομείο της περιοχής και στην διαδικασία μετά τη διαλογή, αυτούς του Κορυδαλλού κάποιος τους εξαφάνισε! Έτσι κάποιες χιλιάδες, με πολλούς από τους οποίους δεν προλάβαινα να έχω άλλη επαφή, δεν πήραν τίποτα. Με τους αρμοδίους θα τα πούμε για τα νόμιμα αλλά η ζημιά έγινε.
Υπάρχει λοιπόν ο λάκκος με την λάσπη, όπου κυλιούνται τα γουρούνια. Το ζήτημα είναι αν είσαι διατεθειμένος να κατέβεις εκεί. Δεν υπήρχε περίπτωση. Δεν υπήρχε περίπτωση να προσπαθήσω να εκλεγώ ως κάτι που δεν είμαι, να υποσχεθώ φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή να αναλώσω ενέργεια για να σαμποτάρω, με οποιονδήποτε τρόπο, άλλους. Τι χαρά έχει το αγώνισμα αν προσπαθείς να κλέψεις τη νίκη; Μου πρότειναν να κάνω δίδυμο, τρίδυμο κλπ, δηλαδή να πριμοδοτώ με σταυρούς κάποιους μη επικίνδυνους υποψήφιους και να παίρνω κι εγώ από αυτούς, ώστε να ανεβάζω τεχνητά τους σταυρούς μου. Χρόνια δουλεύει αυτή η μηχανή. Το θεώρησα κι αυτό φαλκίδευση της αληθινής βούλησης των πολιτών.
Με προειδοποίησαν για την διαδικασία καταμέτρησης, ότι κάποιοι προσθέτουν σταυρούς, όταν ο ψηφοφόρος δεν έχει εξαντλήσει τον αριθμό, σε όποια τμήματα βρουν «άνοιγμα». Μου φαίνεται αδιανόητο ότι δικαστικοί αντιπρόσωποι θα διέπρατταν τέτοιο βαρύ ποινικό αδίκημα ή θα άφηναν από δόλο ή αμέλεια άλλους να το διαπράξουν. Δεν το πιστεύω. Με ρωτούν φίλοι, πως εξηγείται τότε σε συνεχόμενα εκλογικά τμήματα να παίρνει κάποιος σε ένα από αυτά τους τριπλάσιους σταυρούς απ’ ότι στα άλλα; Ξέρω ‘γω, μπορεί να ψήφισε εκεί κάποιος κουμπάρος του γύφτος με την γυναίκα και τα 12 παιδιά του, τις νύφες και τα εγγόνια. Ε, τι λέτε;
Όμως αδέρφια, εκτός από τους Γκρούεζες που φορούν τα παντελόνια μόνο για το κρύο, εκτός από τον λάκκο με τα γουρούνια, τα σαμποτάζ και τις περίεργες διαδικασίες, υπάρχει και κάτι άλλο. Οι απλοί καλοί άνθρωποι. Υπάλληλοι, μικροεπαγγελματίες, άνεργοι, Αξιωματικοί των ΕΔ και των ΣΑ, χειρώνακτες ή επιστήμονες, έμποροι, εργάτες, μικροί και μεγάλοι, κάθε καταγωγής. Έλληνες κι Ελληνίδες με καθαρό βλέμμα και καθαρά χέρια. Άνθρωποι ανιδιοτελείς, που σου έσφιγγαν το χέρι και ρωτούσαν με αγωνία για την Πατρίδα και το μέλλον της. Αυτή η σιωπηλή πλειοψηφία των νοικοκυραίων, των τίμιων ανθρώπων, που αναθρέφουν παιδιά κι εγγόνια, που μοχθούν στην αληθινή εργασία, αυτοί που φύλαξαν σκοπιά για την Πατρίδα, αυτοί είναι η αληθινή παράταξη και οι αληθινοί συναγωνιστές. Υπάρχουν οι φίλοι, ο Κώστας, ο Γιώργος, ο Ανδρέας, ο Μιχάλης στη Σαλαμίνα, ο Κλεόβουλος, η Καίτη, η Κική, ο Μάκης και άλλοι πολλοί. Η κραταιά δύναμη της φιλίας και της πίστης στις κοινές ιδέες. Πολλοί από οργή, πληγωμένη περηφάνεια κι απογοήτευση ψήφισαν ΑΝΕΛ ή Χρυσή Αυγή. Άλλοι έμειναν με σφιγμένα δόντια. Έτσι φτάσαμε εδώ.
Χρήσιμη πάντως η εμπειρία. Άλλο ν’ ακούς για τις παθογένειες κι άλλο να τις ζεις από πρώτο χέρι, περπατώντας στις γειτονιές της ανεργίας, στον «τρίτο κόσμο», πέρα από το ποτάμι…
Πηγή : Antinews
Του Φαήλου Μ. ΚρανιδιώτηΑν θες να προσπαθήσεις να κάνεις κάποιον φασίστα ή αναρχικό, ανάλογα με τις τυχόν ροπές του, βάλτον υποψήφιο. Μόνο η παιδεία του κι η λογική του θα τον σώσει. Αν περπατήσεις στην πιάτσα με το κακόφημο τίτλο του πολιτευτή, θα ζήσεις όλη την βρωμιά και την παράνοια του χειρότερου πολιτεύματος, που όμως είναι τελικά το καλύτερο, ελλείψει άλλου της προκοπής. Θα σας πω λοιπόν εν τάχει την εμπειρία μου.
Μια μέρα μου τηλεφώνησε ένας τύπος, τοπικός κομματικός «παράγος», όπως ειρωνικά λένε οι Κύπριοι τον «παράγοντα», για να μου πει να πάω στην κηδεία μιας νέας κοπέλας στον Κορυδαλλό, που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Στεναχωρήθηκα πολύ και υπέθεσα ότι το δύσμοιρο κορίτσι ή κάποιος δικός της ανήκε ενεργά στη ΝΔ, για να μου ζητάει να πάω. Ο παράγος, όταν τον ρώτησα, μου απάντησε ότι δεν είχε ιδέα. Με λίγα λόγια, μου ζητούσε να πάω στην κηδεία μιας άγνωστης, να συστηθώ στους συντετριμμένους, επίσης άγνωστους μου, συγγενείς της, ως υποψήφιος, για να με δει κόσμος στην κηδεία! Έμεινε δε έκπληκτός από την σχεδόν υβριστική απάντηση μου, γιατί, όπως μου είπε, «μα άλλοι το κάνουν»! Και μόνο η σκέψη να παριστάνω τον «φίλο του νεκρού», μου έφερε δάκρυα από τα γέλια και φυσικά απέχθεια στην ιδέα και μόνο τέτοιας ιεροσυλίας, να πας να εκμεταλλευτείς τον πόνο των ανθρώπων, που έχασαν το σπλάχνο τους.
Υπήρχε επίσης ένας Γκρούεζας, που υποδυόταν τον ενθουσιώδη ιδεολογικό οπαδό μου, ο οποίος τον τελευταίο μήνα των εκλογών αυτομόλησε φανερά, γιατί, λέει, δεν του «υποσχέθηκα» τίποτα και πήγε αλλού, όπου του «υποσχέθηκαν». Όπως δε ανακάλυψα, όταν προσπάθησε να στρατολογήσει συνεργάτες μου υπέρ άλλου, γιατί του είχα αναθέσει να στήσει το γραφείο μου, ήταν από καιρό αυτόμολος και γι’ αυτό μου έκανε και σαμποτάζ περιποιημένο. Ενώ, όπως επί είκοσι χρόνια, έτρεχα στην μαχόμενη δικηγορία για τον επιούσιο, αυτός επί δυο μήνες έψαχνε για την ταμπέλα, αφού είχε φάει άλλους δυο για τα έπιπλα! Τελικά το γραφείο το έστησαν και το οργάνωσαν σε τέσσερις (4) μέρες, ποιοι άλλοι, δυο φίλοι, συνομήλικοι μου, απόστρατοι Αξιωματικοί των Ε.Δ., 20 μέρες πριν τις εκλογές.
Καιρό πριν, για τα Φώτα, είχα κανονίσει να πάω στο δύσμοιρο Πέραμα με το 80% ανεργία. Με παίρνει το προηγούμενο βράδυ ο Γκρούεζας, λέγοντας μου πως, αντί για το Πέραμα, έπρεπε να πάω στον Πειραιά, διότι εκεί θα πήγαινε ο Αντώνης. Εύλογα ρώτησα, «μα τι δουλειά έχουμε στην Α’ Πειραιά;», και μου απάντησε «μα, εκεί θα είναι οι κάμερες». Θυμήθηκα ένα βίντεο με κάτι αγκωνιές και σπρωξίματα, ποιος θα βγει δίπλα στον Καραμανλή και με έπιασε θυμηδία στην ιδέα να παριστάνω τον Μητσάρα. Ο Γκρούεζας όμως, με πολύ σοβαρό και πεπειραμένο ύφος, μου είπε ότι υπάρχει λύση και μου την πρότεινε: να πήγαινα λίγες ώρες πριν και να στηνόμουν στην εξέδρα πρώτος – πρώτος! Με σκέφτηκα από τα χαράματα να στέκομαι με τις ώρες στην εξέδρα ολομόναχος, να με κοιτούν με απορία οι διαβάτες και τ’ αδέσποτα σκυλιά και πλέον με έπιασε νευρικό γέλιο. Φυσικά, πήγα στο Πέραμα, στην περιοχή μου, χωρίς κάμερες και φάγαμε και μια βροχή από τον Άη Γιώργη ως το μώλο και πίσω, που έφτασε ως το κόκκαλο.
Αυτό όμως που είναι το πιο συγκινητικό στην όλη διαδικασία είναι το …«εύ αγωνίζεσθαι», το συντροφικό, συναγωνιστικό πνεύμα.
Είχα κι εγώ μια βάση δεδομένων. Όσους ψήφισαν στις εσωκομματικές, μαζί με δικούς μου γνωστούς και φίλους. Πάνω από 12.000. Ταχυδρόμησα λοιπόν σε όλους φυλλάδιο με το ποιος είμαι και ψηφοδέλτια. Η μεγαλύτερη δαπάνη της εκστρατείας. Για Κορυδαλλό και Σαλαμίνα, όπου και λογικά η μεγαλύτερη δύναμη μου, τα ταχυδρόμησα από Παρασκευή 27/4. Στην Σαλαμίνα έφτασαν, όπως κι η δεύτερη δόση στο Κερατσίνι, Πέραμα, Ρέντη, Νίκαια κλπ. Στον Κορυδαλλό, την πόλη που μεγάλωσα και ζω, δεν έφτασαν ποτέ, ούτε 1 στα 100…. Το ανακαλύψαμε την Παρασκευή 4 Μαΐου, αφού δεν είχαν λάβει τίποτα οι γονείς μου, ο αδερφός μου, οι εθελοντές του γραφείου και κυρίως σειρά φίλων που ήταν στους αποδέκτες. Κάναμε και καμμιά εικοσαριά τηλέφωνα στην τύχη κι επιβεβαιώθηκε. Με λίγα λόγια, χιλιάδες φάκελοι για τον Κορυδαλλό και την Σαλαμίνα, ζυγίστηκαν, πληρώθηκαν στο ίδιο ταχυδρομείο της περιοχής και στην διαδικασία μετά τη διαλογή, αυτούς του Κορυδαλλού κάποιος τους εξαφάνισε! Έτσι κάποιες χιλιάδες, με πολλούς από τους οποίους δεν προλάβαινα να έχω άλλη επαφή, δεν πήραν τίποτα. Με τους αρμοδίους θα τα πούμε για τα νόμιμα αλλά η ζημιά έγινε.
Υπάρχει λοιπόν ο λάκκος με την λάσπη, όπου κυλιούνται τα γουρούνια. Το ζήτημα είναι αν είσαι διατεθειμένος να κατέβεις εκεί. Δεν υπήρχε περίπτωση. Δεν υπήρχε περίπτωση να προσπαθήσω να εκλεγώ ως κάτι που δεν είμαι, να υποσχεθώ φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή να αναλώσω ενέργεια για να σαμποτάρω, με οποιονδήποτε τρόπο, άλλους. Τι χαρά έχει το αγώνισμα αν προσπαθείς να κλέψεις τη νίκη; Μου πρότειναν να κάνω δίδυμο, τρίδυμο κλπ, δηλαδή να πριμοδοτώ με σταυρούς κάποιους μη επικίνδυνους υποψήφιους και να παίρνω κι εγώ από αυτούς, ώστε να ανεβάζω τεχνητά τους σταυρούς μου. Χρόνια δουλεύει αυτή η μηχανή. Το θεώρησα κι αυτό φαλκίδευση της αληθινής βούλησης των πολιτών.
Με προειδοποίησαν για την διαδικασία καταμέτρησης, ότι κάποιοι προσθέτουν σταυρούς, όταν ο ψηφοφόρος δεν έχει εξαντλήσει τον αριθμό, σε όποια τμήματα βρουν «άνοιγμα». Μου φαίνεται αδιανόητο ότι δικαστικοί αντιπρόσωποι θα διέπρατταν τέτοιο βαρύ ποινικό αδίκημα ή θα άφηναν από δόλο ή αμέλεια άλλους να το διαπράξουν. Δεν το πιστεύω. Με ρωτούν φίλοι, πως εξηγείται τότε σε συνεχόμενα εκλογικά τμήματα να παίρνει κάποιος σε ένα από αυτά τους τριπλάσιους σταυρούς απ’ ότι στα άλλα; Ξέρω ‘γω, μπορεί να ψήφισε εκεί κάποιος κουμπάρος του γύφτος με την γυναίκα και τα 12 παιδιά του, τις νύφες και τα εγγόνια. Ε, τι λέτε;
Όμως αδέρφια, εκτός από τους Γκρούεζες που φορούν τα παντελόνια μόνο για το κρύο, εκτός από τον λάκκο με τα γουρούνια, τα σαμποτάζ και τις περίεργες διαδικασίες, υπάρχει και κάτι άλλο. Οι απλοί καλοί άνθρωποι. Υπάλληλοι, μικροεπαγγελματίες, άνεργοι, Αξιωματικοί των ΕΔ και των ΣΑ, χειρώνακτες ή επιστήμονες, έμποροι, εργάτες, μικροί και μεγάλοι, κάθε καταγωγής. Έλληνες κι Ελληνίδες με καθαρό βλέμμα και καθαρά χέρια. Άνθρωποι ανιδιοτελείς, που σου έσφιγγαν το χέρι και ρωτούσαν με αγωνία για την Πατρίδα και το μέλλον της. Αυτή η σιωπηλή πλειοψηφία των νοικοκυραίων, των τίμιων ανθρώπων, που αναθρέφουν παιδιά κι εγγόνια, που μοχθούν στην αληθινή εργασία, αυτοί που φύλαξαν σκοπιά για την Πατρίδα, αυτοί είναι η αληθινή παράταξη και οι αληθινοί συναγωνιστές. Υπάρχουν οι φίλοι, ο Κώστας, ο Γιώργος, ο Ανδρέας, ο Μιχάλης στη Σαλαμίνα, ο Κλεόβουλος, η Καίτη, η Κική, ο Μάκης και άλλοι πολλοί. Η κραταιά δύναμη της φιλίας και της πίστης στις κοινές ιδέες. Πολλοί από οργή, πληγωμένη περηφάνεια κι απογοήτευση ψήφισαν ΑΝΕΛ ή Χρυσή Αυγή. Άλλοι έμειναν με σφιγμένα δόντια. Έτσι φτάσαμε εδώ.
Χρήσιμη πάντως η εμπειρία. Άλλο ν’ ακούς για τις παθογένειες κι άλλο να τις ζεις από πρώτο χέρι, περπατώντας στις γειτονιές της ανεργίας, στον «τρίτο κόσμο», πέρα από το ποτάμι…
Πηγή : Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου