Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, 2004, σελ. 286-287
...Κάθε ἔτος, τιμοῦσε τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Βλασίου μὲ ἀγρυπνία μόνος του στὸ Κελλί του. Τὸν ἑόρταζε, ὄχι στὶς 11 Φεβρουαρίου, ποὺ ἐπικράτησε νὰ ἑορτάζεται ἡ μνήμη του, ἀλλὰ στὶς 19 Δεκεμβρίου, τὴν ἡμέρα ποὺ μαρτύρησε...
Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Αὐγουστῖνος Κατσαμπίρης εἶχε ἐπανειλημμένως παρακαλέσει τὸν Γέροντα Παΐσιο νὰ προσευχηθεῖ γιὰ νὰ τοῦ ἐμφανιστεῖ ὁ νεοφανής Ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐκ Σκλαβαίνων. Ἐπιθυμοῦσε νὰ γνωρίσει τὰ χαρακτηριστικά του γιὰ νὰ τὸν ἁγιογραφήσουν.
Ἦταν ἡ 21η Ἰανουαρίου 1980, Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου, πρὸς Δευτέρα. Ὁ γέροντας Παΐσιος, ἐνῶ προσευχόταν τὸ βράδυ στὸ Κελλί του μὲ κομποσχοίνι, βλέπει νὰ παρουσιάζεται μπροστά του μέσα σὲ φῶς ἕνας Ἅγιος ἄγνωστος ποὺ φοροῦσε μανδύα καλογερικό. Δίπλα του στὸν τοῖχο τοῦ Κελλιοῦ του, πάνω ἀπὸ τὴν σόμπα φαίνονταν ἐρείπια Μοναστηριοῦ. Αἰσθανόταν ἀπερίγραπτη χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση καὶ σκεφτόταν «ποιὸς Ἅγιος εἶναι;». Τότε ἄκουσε φωνὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία:...«Εἶναι ὁ Ἅγιος Βλάσιος ἀπὸ τὰ Σκλάβαινα».
Ἀπὸ εὐγνωμοσύνη, γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Ἅγιο γιὰ τὴν τιμὴ ποὺ τοῦ ἔκανε, μετέβη στὰ Σκλάβαινα καὶ προσκύνησε τὰ χαριτόβρυτα Λείψανα του. Ἀνταπέδωσε τρόπον τινὰ τὴν ἐπίσκεψη. Ὁ Γέροντας ἔδειξε μάλιστα ἀπὸ μακριὰ καὶ τὸ μέρος ὅπου παλιότερα ἦταν κτισμένο τὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου, ἐπειδὴ νύχτωνε καὶ δὲν εἶχε χρόνο νὰ πάει ἐπὶ τόπου.
Ἀναφέρει ὁ κ. Ἀπόστολος Παπαχρήστου: «Τὴν εἰκοστὴ Μαΐου 1980 ὁ Γέροντας ἦρθε στὸ σπίτι μου στὸ Αγρίνιο, μὲ σκοπὸ νὰ μεταβεῖ στὰ Σκλάβαινα Ξηρομέρου καὶ νὰ προσκυνήσει τὰ ἱερὰ Λείψανα τοῦ Ἁγίου Βλασίου τοῦ ἐν Σκλαβαίνοις, μετὰ ἀπὸ ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου στὸ Κελλί του. Ἔμεινε ἕνα βράδυ στὸ σπίτι μας καὶ παρ’ ὅτι τοῦ στρώσαμε καθαρὰ λευκὰ σεντόνια, ὁ Γέροντας τὰ ἄφησε τελείως ἄθικτα. Ὅταν πῆγε στὰ Σκλάβαινα, προσκύνησε μὲ στρωτὲς μετάνοιες τὸν Ἅγιο καὶ δίδαξε ὅλους γύρῳ του».
Ἀκολούθως ὁ Γέροντας παρήγγειλε τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλασίου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Τριάδος στὸ Κορωπί Ἀττικῆς, ἀφοῦ περιέγραψε τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ Ἁγίου στὴν ἁγιογράφο μοναχή. Ὅταν ἔλαβε τὴν εἰκόνα ἀναπαύθηκε, διότι ἀπέδιδε ἀκριβῶς τὸν Ἅγιο. «Φαίνεται ὅτι ἡ ἀδελφὴ εἶχε εὐλάβεια καὶ τὴν ἔκαμε μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία», εἶπε.
Κάθε ἔτος, τιμοῦσε τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Βλασίου μὲ ἀγρυπνία μόνος του στὸ Κελλί του. Τὸν ἑόρταζε, ὄχι στὶς 11 Φεβρουαρίου, ποὺ ἐπικράτησε νὰ ἑορτάζεται ἡ μνήμη του, ἀλλὰ στὶς 19 Δεκεμβρίου, τὴν ἡμέρα ποὺ μαρτύρησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου