Ο Σημίτης νουθετεί για τα ελληνοτουρκικά! [Περίληψη των έργων και ημερών του]

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 18 Δεκεμβρίου 2019΄.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο εξέθεσε τις απόψεις του για τα ελληνοτουρκικά ο κ. Σημίτης. Αξίζει να θυμηθούμε τα πεπραγμένα του για να δούμε ποιος νουθετεί τη χώρα το 2019.

Τις ημέρες που ορκιζόταν πρωθυπουργός διαχειρίστηκε το θερμότερο επεισόδιο της Μεταπολίτευσης. Αυτό των Ιμίων το 1996. Συγκάλεσε το ΚΥΣΕΑ στο γραφείο του στη Βουλή και όχι στο κέντρο επιχειρήσεων του ΥΠΕΘΑ, επειδή ήταν η έδρα εσωκομματικού του αντιπάλου. Απέκλεισε έτσι εκ των προτέρων, κάθε προοπτική κλιμάκωσης. Οδυνηρό σφάλμα. Ο υπ. εξωτερικών Θ. Πάγκαλος βρισκόταν μάλιστα σε τηλεοπτικό σταθμό μέχρι τις 23.45, όταν οι Αμερικανοί ειδοποιούσαν ότι ειδικές δυνάμεις των Τούρκων κατέλαβαν ελληνική βραχονησίδα. Το Αιγαίο έγινε γκρίζο.

Το καλοκαίρι του 1997 υπέγραψε στη Μαδρίτη κείμενο που δεχόταν τα «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», ενώ τον Δεκέμβριο του 1999 αναγνώρισε στο Ελσίνκι  «συνοριακές διαφορές» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η επίσημη ελληνική θέση ήταν ότι το μόνο εκκρεμές ζήτημα ήταν η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, το οποίος ασφαλώς ΔΕΝ είναι «συνοριακή διαφορά». Παταγώδης διπλωματική ήττα.

Απόσπασμα του κειμένου της Μαδρίτης

Απόσπασμα του κειμένου του Ελσίνκι

Τον Φεβρουάριο του 1999 παρέδωσε τον Οτσαλάν στην Τουρκία εξευτελίζοντας την χώρα, ενώ μέχρι το 2004 υποστήριζε άοκνα την διάλυση της Κύπρου μέσω του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν. Ως προς την άμυνα της χώρας, «πάρκαρε» τους S-300 στην Κρήτη εξουδετερώνοντας την χρησιμότητά τους για τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, τον οποίον υποβάθμισε.

Παράλληλα με αυτά, παρήγγειλε τη συγγραφή περίπου 150 σχολικών εγχειριδίων. Ένα δείγμα από αυτά, το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού, αποσύρθηκε κατόπιν πάνδημων αντιδράσεων. Τα υπόλοιπα παρέμειναν. Διείσδυσε, επί των ημερών του, μέχρι και δικό του κείμενο στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ Γυμνασίου και βρίσκεται ακόμα στη σχολική ύλη! Στην κορυφή των αλλαγών ο Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ) με επικεφαλής τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο.

Στην τομή της παιδείας με την εξωτερική πολιτική, δηλαδή στο ακαδημαϊκό επίπεδο περί εξωτερικής πολιτικής ανέδειξε στρατό σωματοφυλάκων του ενδοτισμού. Ενίσχυσε τις σχέσεις του ΕΛΙΑΜΕΠ με το υπουργείο εξωτερικών, χρησιμοποιώντας το ως δόρυ της δικής του πολιτικής, αντί ενός αδέσμευτου ερευνητικού ιδρύματος.

Επί κυβερνήσεών του ιδρύθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν το Ελληνικό Παρατηρητηριο στο LSE του Λονδίνου το 1996 και το Κέντρο Ευρνών Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SEESOX) στην Οξφόρδη το 2002, χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο ως βατήρες βολέματος και χτισίματος βιογραφικού πολιτικών στελεχών και ακαδημαϊκών της επόμενης γενιάς, παρά ως η φωνή της Ελλάδας διεθνώς. Στο τελευταίο έδρασε και ο Νίκος Κοτζιάς. Κάπως έτσι, μπολιάστηκε η ηττοπάθεια στην κοινή γνώμη.

Πέραν αυτών, ήτανε ο μόνος πρωθυπουργός που, εμμέσως πλην σαφώς, κάλεσε μαζικά τον κόσμο να επενδύσει στο Χρηματιστήριο με συγκεκριμένες προβλέψεις για το ύψος του δείκτη(!), λίγο πριν αρχίσει η κατάρρευσή του το 1999 και χαθούν περιουσίες. Δύο πανίσχυροι υπουργοί του, Τσοχατζόπουλος και Παπαντωνίου, βρέθηκαν στην φυλακή, ενώ οι δύο πιο στενοί του συνεργάτες του, Μαντέλης και Τσουκάτος, παραδέχθηκαν χρηματισμό από την Siemens.

Τέλος, ξεκίνησε την δεύτερη θητεία του το 2000 με μία ανακοίνωση εκστρατείας αντιεκκλησιαστικών μέτρων, αλλά λόγω των αντιδράσεων του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, σταμάτησε στο πρώτο από αυτά, το πιο ανούσιο: την απάλειψη της αναγραφής του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες, παρόλο που το θρήσκευμα συνέχισε να αναγράφεται, πχ στα πιστοποιητικά πολιτικού γάμου. Ορισμένα από τα υπόλοιπα μέτρα, υλοποιήθηκαν πρόσφατα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτά τα έργα, σήμερα αναζητά ρόλο εθνικού καθοδηγητή!

—

ΥΓ. Σημείωση που δεν συμπεριλαμβάνεται στο άρθρο, όπως τυπώθηκε στην εφημερίδα

Ο Θεόδωρος Καρυώτης το 2017 έλεγε δημοσίως ότι το 2004 η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη με υπουργό εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου, πίεσαν την κυβέρνηση τον Τάσσο Παπαδόπουλο να αφαιρέσει μία «μύτη» από το οικόπεδο 4 της Κυπριακής ΑΟΖ, όταν επρόκειτο να την ανακηρύξει, διότι φοβόταν ότι θα αντιδρούσαν οι Τούρκοι σε τέτοια περίπτωση, αφού αυτό θα σήμαινε αποκοπή θαλασσίων συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, αλλά την ύπαρξη τριεθνούς σημείου σύμπτωσης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου και Αιγύπτου. Ήδη τότε, το 2017, ο Θεόδωρος Καρυώτης μιλούσε μέχρι και για τη Λιβύη.

Δείτε το βίντεο από το 34.26” και μετά, με απ’ ευθείας σύνδεσμο εδώ

antibaro