του Brandon Smith*
Απόδοση από τα αγγλικά & επιμέλεια: Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Γιατί οι παγκοσμιοποιητές έχουν μια βαθιά ριζωμένη εμμονή για την τεχνητή νοημοσύνη; Τι υπάρχει στη ένθερμη αναζήτηση ενός αυτόνομου ψηφιακού εγκεφάλου που τους βυθίζει σε έκσταση; Οφείλεται στο ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να κάνει τόσα για αυτούς και το σχέδιό τους, ή γιατί υπάρχει ένα πιο αποκρυφιστικό και σκοτεινό στοιχείο σ’ αυτήν, που την κάνει να φαίνεται τόσο ελκυστική;Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ένας οργανισμός αφιερωμένος στο παγκοσμιοποιημένο πρόγραμμα της Μεγάλης Επανεκκίνησης, στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, και στην οικονομία διαμοιρασμού, αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της ετήσιας συνάντησής του στο Νταβός της Ελβετίας, σε συζητήσεις για την τεχνητή νοημοσύνη και την επέκταση της επιρροής της στην καθημερινή μας ζωή.
Τα Ηνωμένα Έθνη διοργανώνουν και αυτά εμβαθείς πολιτικές συνεδρίες για την τεχνητή νοημοσύνη και αφιερώνουν σημαντική ενέργεια για τη δημιουργία δήθεν ηθικών κανόνων για την ανάπτυξη και τη χρήση της.
Στο επίκεντρο των προσπαθειών των Ηνωμένων Εθνών υπάρχει ο ισχυρισμός ότι μόνο ο ΟΗΕ έχει τα προσόντα να υπαγορεύει και να ελέγχει τις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης, για το καλό φυσικά όλης της ανθρωπότητας.
Σύμφωνα με τις διάφορες Λευκές Βίβλους των Ηνωμένων Εθνών, η διακυβέρνηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης μέχρι το 2030 θα πρέπει να είναι πλήρως αποτελεσματική (όλοι οι οργανισμοί της παγκοσμιοποίησης έχουν θέσει το 2030 ως καταληκτική ημερομηνία για όλα τους τα προγράμματα).
Μια άλλη, λιγότερο γνωστή, αλλά σημαντική διοργάνωση, είναι η Διάσκεψη Παγκόσμιας Κυβέρνησης που κάθε χρόνο διεξάγεται στο Ντουμπάι. Στις διασκέψεις αυτές συμμετέχουν πολλοί εθνικοί ηγέτες και εκπρόσωποι, καθώς και διευθύνοντες σύμβουλοι εταιρειών και διασημότητες. Τα κύρια θέματα που συζητούνται κατά τη διάρκεια των διασκέψεων είναι συνήθως η προπαγάνδα της κλιματικής αλλαγής, ο συγκεντρωτισμός της παγκόσμιας οικονομίας, ο υπερανθρωπισμός και η τεχνητή νοημοσύνη.Οι περισσότερες δημόσιες συζητήσεις για την τεχνητή νοημοσύνη περιστρέφονται γύρω από θετικά αφηγήματα. Υποτίθεται ότι όλοι έχουμε πειστεί για τις πολλές και μεγάλες πρόοδους που θα φέρει η τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης.
Μεταξύ των «πλεονεκτημάτων» είναι οι υπερανθρωπιστικές αλλαγές στην υγεία, τα ηλεκτρονικά εμφυτεύματα στον εγκέφαλο και το υπόλοιπο σώμα μας, ακόμα και τα νανορομπότ που θα μπορούσαν κάποια μέρα να τελειοποιηθούν τόσο πολύ, ώστε να τροποποιήσουν τα ίδια μας τα κύτταρα. Μ’ άλλα λόγια, προκειμένου να επωφεληθούμε από την τεχνητή νοημοσύνη, πρέπει να γίνουμε λιγότερο ανθρώπινοι και περισσότερο μηχανές.
Άλλα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα απαιτούν ένα ευρύ φάσμα νέων συστημάτων (μερικά από τα οποία βρίσκονται σήμερα υπό κατασκευή) που θα επέτρεπαν στους αλγόριθμους να παρακολουθούν όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Οι παγκοσμιοποιητές αναφέρονται συχνά σ’ αυτά τα συστήματα ως «Διαδίκτυο των Πραγμάτων», εννοώντας κάθε συσκευή που έχουμε, το αυτοκίνητο που οδηγούμε, κάθε υπολογιστή, κάθε κινητό τηλέφωνο, κάθε κάμερα παρακολούθησης, κάθε φανάρι κυκλοφορίας, ο,τιδήποτε μέσα σε μια πόλη θα μπορούσε να συνενωθεί με ένα ενιαίο δίκτυο τεχνητής νοημοσύνης, ενώ κάθε πόλη θα μπορούσε να συνδέεται μέσω ενός μεγάλου αραχνώδους δικτύου με μια εθνική βάση δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης.
Το Διαδίκτυο των Πραγμάτων αναφέρεται τακτικά σε συνδυασμό με τη διακυβέρνηση της κλιματικής αλλαγής και τους περιορισμούς του άνθρακα. Ο στόχος είναι πλέον εντελώς ξεκάθαρος: οι κυβερνήσεις και οι επιχειρηματικές ελίτ θέλουν να έχουν την ικανότητα να παρακολουθούν κάθε βατ ενέργειας που καταναλώνουμε καθημερινά.
Αυτός ο τύπος πληροφοριών που περιλαμβάνει το πλήρες φάσμα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, καθιστά ευκολότερο το να μας υπαγορεύουν τις αποφάσεις που θα πάρουμε και την πρόσβασή μας σε αγαθά και υπηρεσίες.
Θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο οποιουδήποτε ζει μέσα στις λεγόμενες Έξυπνες Πόλεις. Όλη μας η ζωή, κάθε δευτερόλεπτό της, θα παρακολουθείται και θα εξετάζεται.
Πώς μπορεί να είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν τη ζωή τους καθημερινά. Όλοι αυτοί αποτελούν υπερβολικά ΠΟΛΛΑ δεδομένα ώστε να τα «σκανάρουν» κάποιοι και να εντοπίζουν όποιον δεν ακολουθεί τους «κανόνες» τους.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τρέχουν τα σάλια των παγκοσμιοποιητών μπροστά στις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης: αυτές είναι το μόνο διαθέσιμο εργαλείο που έχουν για τη συλλογή και την ταξινόμηση μαζικών δεδομένων σε πραγματικό χρόνο.
Ήδη προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης για να προβλέψουμε εγκλήματα πριν από την διάπραξή τους (πρόθεση εγκλήματος). Αυτά τα πειράματα είναι μάλλον υπερβολικά επειδή στην πραγματικότητα δεν προβλέπουν συγκεκριμένα εγκλήματα, ούτε εντοπίζουν συγκεκριμένους εγκληματίες.
Πιο πολύ χρησιμοποιούν μια στατιστική ανάλυση για να προβλέψουν τις περιοχές μιας πόλης όπου είναι πιθανότερο να συμβούν ορισμένα εγκλήματα. Δεν χρειάζεται όμως να χρησιμοποιήσουμε τεχνητή νοημοσύνη γι’ αυτό, κάθε αστυνομικός που υπηρέτησε επί μακρόν σε μια πόλη, μπορεί να μας πει πότε και πού είναι πιθανότερο να συμβούν ορισμένα εγκλήματα.
Για γέλια είναι επίσης το γεγονός ότι …αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης κατηγορήθηκαν πρόσφατα για «φυλετική προκατάληψη» αναφορικά με τις περιοχές που επιλέγουν για την πρόβλεψη του εγκλήματος, επειδή οι περιοχές αυτές βρίσκονται συχνά σε γειτονιές που κατοικούν μαύροι, και οι εγκληματίες που προβλέπουν περισσότερο τείνουν να είναι συνήθως νεαροί, μαύροι άνδρες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κατηγορήθηκαν οι …ηλεκτρονικοί υπολογιστές για ρατσισμό, όπως και πολλοί αστυνομικοί.
Ακόμα μία κλασική αντίφαση των Αριστερών: όπου τους βολεύει, συμφωνούν με την ιδέα των περιορισμών της κλιματικής αλλαγής, τον υπερανθρωπισμό, ακόμα και με την επιτήρηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης, ωστόσο, παριστάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι ένας υπολογιστής δεν βγάζει συμπεράσματα με βάση τα συναισθήματα και τα κοινωνικά μας ταμπού, αλλά μόνο με βάση τους αριθμούς.
Και εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να θίξουμε τους μεγαλύτερους κινδύνους που είναι εγγενείς στην τεχνητή νοημοσύνη: Φανταστείτε έναν κόσμο που διαχειρίζεται από έναν ψυχρό και νεκρό αλγόριθμο που σας βλέπει μόνο ως ένα από τα ακόλουθα δύο πράγματα: είτε ως πόρο, είτε ως απειλή.
Η πρόβλεψη πριν από το έγκλημα είναι ανοησία. Οι αλγόριθμοι παρακολουθούν συνήθειες και πρότυπα, ωστόσο, τα ανθρώπινα όντα τείνουν να σπάνε εντελώς ξαφνικά κάθε πρότυπο.
Οι άνθρωποι επηρεάζονται με διαφορετικούς τρόπους από κρίσιμα γεγονότα που είναι αδύνατο να προβλεφθούν. Υπάρχουν πάρα πολλές μεταβλητές γι’ αυτό ποτέ δεν θα υπάρξει ένα σύστημα ικανό να προβλέπει το μέλλον, αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τους παγκοσμιοποιητές να προσπαθήσουν να το κάνουν.
Σύμφωνα με τους οργανισμούς της παγκοσμιοποίησης, η διακυβέρνηση της τεχνητής νοημοσύνης είναι αναπόφευκτη. Ισχυρίζονται ότι μια μέρα η τεχνητή νοημοσύνη θα χρησιμοποιηθεί για να κυβερνήσει ολόκληρες κοινωνίες και να επιβάλλει ποινές, με βάση μοντέλα επιστημονικώς αποτελεσματικά.
Συμπεριφέρονται ωσάν αυτό να είναι κάτι φυσικό για την ανθρωπότητα και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, ωστόσο, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Από πουθενά δεν συνάγεται ότι είναι απαραίτητο να μας κυβερνάει μία τεχνητή νοημοσύνη. Η αλήθεια είναι ότι αυτό έχει προγραμματιστεί να συμβεί από τους ίδιους τους παγκοσμιοποιητές.
Οι υποστηρικτές της τεχνητής νοημοσύνης ισχυρίζονται ότι οι αλγόριθμοι δεν ενεργούν με τις ίδιες προκαταλήψεις που ενεργούν οι άνθρωποι, κατά συνέπειαν θα ήταν οι καλύτεροι δυνατοί κριτές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Κάθε απόφαση, από την παραγωγή έως τη διανομή, την υγειονομική περίθαλψη, το σχολείο, τους νόμους και την τάξη, θα μπορούσε να διαχειρίζεται από την τεχνητή νοημοσύνη ως ένα μέσον για την επίτευξη της απόλυτης «ισότητας».
Όπως σημειώθηκε παραπάνω, έχουν ήδη αντιμετωπίσει το εμπόδιο των στατιστικών πιθανοτήτων και του γεγονότος ότι ακόμη και αν η τεχνητή νοημοσύνη αφεθεί να παίρνει αυτόνομα αποφάσεις χωρίς συναισθήματα, εκατομμύρια άνθρωποι θα εξακολουθούν να θεωρούν αυτές τις αποφάσεις ως μεροληπτικές. Και, κατά κάποιο τρόπο, θα έχουν δίκιο. Διότι η πιο λογική απόφαση δεν είναι πάντα και η πιο ηθική.
Επιπλέον, μία τεχνητή νοημοσύνη προγραμματίζεται από τον δημιουργό της και μπορεί να σχεδιαστεί να λαμβάνει αποφάσεις με βάση τις δικές του προκαταλήψεις. Ποιος προγραμματίζει την τεχνητή νοημοσύνη; Ποιος θέλει να υπαγορεύσει τη γλώσσα προγραμματισμού της; Μήπως οι παγκόσμιες ελίτ;
Και εδώ φτάνουμε στο πιο «πνευματικό» στοιχείο του ζητήματος της τεχνητής νοημοσύνης σε σχέση με τους παγκοσμιοποιητές: Πριν από μερικά χρόνια έγραψα ένα άρθρο με τίτλο «Εωσφορισμός: μια εκκοσμικευμένη ματιά στο καταστροφικό σύστημα πεποιθήσεων των παγκοσμιοποιητών».
Στόχος μου ήταν να εκθέσω τα πολυπληθή στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί στην πραγματικότητα ένα είδος λατρείας που προωθείται από καλά οργανωμένους ψυχοπαθείς που θεωρούν τους εαυτούς τους θεούς, ανθρώπους χωρίς ενσυναίσθηση που χαίρονται με την καταστροφή των άλλων για χάρη του δικού τους οφέλους.
Έχω λοιπόν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι παγκοσμιοποιητές πράγματι έχουν μια θρησκεία και ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία, το βασικό τους σύστημα πεποιθήσεων είναι ο Εωσφορισμός (Λουσιφεριανισμός).
Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν αρνητές που θα χλευάσουν αυτή την διαπίστωση, ωστόσο, τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα. Υπάρχει ένα ξεχωριστό αποκρυφιστικό στοιχείο στην παγκοσμιοποίηση και ο Εωσφορισμός αναδύεται σταθερά ως η πρωταρχική της φιλοσοφία.
Έγραψα ορμώμενος από μια εκκοσμικευμένη σκοπιά, επειδή ο Εωσφορισμός είναι μια εγγενώς καταστροφική ιδεολογία, ακόμη και όταν τον δούμε έξω από το πρίσμα της χριστιανικής πίστης.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν ψυχολογικά στοιχεία που πρέπει να αντιμετωπιστούν, τα οποία ο Χριστιανισμός συχνά αγνοεί. Η Εωσφορική φιλοσοφία είναι προσαρμοσμένη για ναρκισσιστές και κοινωνιοπαθείς.
Τι σχέση έχει όμως αυτό με την τεχνητή νοημοσύνη;
Πιστεύω ότι οι παγκοσμιοποιητές αντιμετωπίζουν την τεχνητή νοημοσύνη με τέτοια ευλάβεια, επειδή πιστεύουν ότι είναι μία νέα μορφή ζωής ή η εσχάτη μορφή ζωής. Μια ζωή που δημιουργούν οι ίδιοι (ως θεοί που είναι).
Συμβολικά δε, αυτή η νέα «ζωή» είναι πράγματι φτιαγμένη κατ’ εικόνα των δημιουργών της: δεν έχει καθόλου ενσυναίσθηση, καθόλου τύψεις, καθόλου ενοχές, και καθόλου αγάπη. Ελλείψει λοιπόν άλλης, καλύτερης λέξης, είναι άψυχη, όπως ακριβώς άψυχοι είναι οι ψυχοπαθείς παγκοσμιοποιητές.
Αν εξετάσουμε την τεχνητή νοημοσύνη με θρησκευτικούς όρους, είναι ένα είδος αντίθεσης στην εικόνα του Χριστού. Σύμφωνα με το χριστιανικό δόγμα, ο Χριστός αντιπροσωπεύει μια πάνσοφη μορφή απόλυτης αγάπης και αυτοθυσίας.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μία και μόνο λέξη που να ορίζει τι τελικά αντιπροσωπεύει η τεχνητή νοημοσύνη. Ο μόνος όρος που φαίνεται να είναι ο καταλληλότερος είναι: «Αντίχριστος»: το μάτι που βλέπει τα πάντα (παντεπόπτης οφθαλμός), η βασιλεία μιας υπερ-νοημοσύνης δίχως ανθρωπινότητα.
Για να είμαι σαφής, δεν πιστεύω στα σενάρια του τέλους του κόσμου που επικαλούνται εκείνοι που πιστεύουν στη λαϊκή ερμηνεία των Αποκαλύψεων. Απλώς θεωρώ ότι ο κόσμος μας αλλάζει. Οι αυτοκρατορίες ακμάζουν, παρακμάζουν και καταρρέουν και αυτό που μπορεί συχνά να θεωρηθεί ως το «τέλος του κόσμου», είναι απλά το τέλος μιας εποχής.
Τούτου λεχθέντος, πιστεύω βαθύτατα στην ύπαρξη του Κακού. Το Κακό ορίζεται ως σκόπιμα παραπλανητικές ή καταστρεπτικές ενέργειες για ένα καθαρά προσωπικό ή συλλογικό όφελος, όπως η δολοφονία ή η υποδούλωση. Το Κακό υπάρχει και είναι ένα παρατηρήσιμο στοιχείο της ανθρώπινης ζωής.
Υπάρχουν επίσης χαρακτηριστικά ανθρωπιάς τα οποία οδηγούν στο Καλό, που όταν τα διαφυλάσσουμε, μας εμποδίζουν από την αυτοκαταστροφή. Για τους περισσότερους από εμάς, η συνείδηση, η λογική, η σοφία και, συχνά, η πίστη, μπορεί να αποτελέσουν ασπίδα εναντίον κακών ενεργειών.
Εάν δεν είχαμε αυτά τα στηρίγματα της ψυχής μας, θα είχαμε αυτοκαταστραφεί εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν ενσυναίσθηση και χλευάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά ως «περιοριστικά».
Η τεχνητή νοημοσύνη έχει λοιπόν σχεδιαστεί από αυτό ακριβώς το είδος ανθρώπων. Ίσως δεν θα προκαλέσουν το «τέλος του κόσμου» με όρους που συνήθως αντιλαμβανόμαστε (ή με βιβλικούς όρους), αλλά με την πάροδο του χρόνου, θα μπορούσαν να καταστείλουν όλα όσα καθιστούν την ανθρωπότητα άξια να υπάρχει.
Και αυτό, κατά κάποιο τρόπο, θα ήταν μια Αποκάλυψη. Ένας ζωντανός εφιάλτης, με επικεφαλής τους ψυχοπαθείς που χρησιμοποιούν την κοινωνιοπαθή τεχνητή νοημοσύνη, ενθαρρύνοντας και επιτρέποντας ενεργά στις μάζες να εγκαταλείψουν τα ανθρώπινα σώματα τους για να γίνουν ψηφιακές τερατωδίες και τεχνολογικές χίμαιρες.
Αν πετύχουν, τότε πραγματικά θα επικρατήσει η απόλυτη βεβήλωση της φύσης, ή, για όσους πιστεύουν στον Θεό, του Σχεδίου του Θεού.
Η αναζήτηση της θέωσης για τους περισσότερους από εμάς, δεν αξίζει τον κόπο (δίχως τη Θεία Χάρη), ωστόσο, για τους παγκοσμιοποιητές, είναι το όνειρο της ζωής τους και θα κάνουν τα ΠΑΝΤΑ για να το πετύχουν.
* Ο Brandon Smith είναι ιδρυτής του ιστολογίου Alternative Market Project (www.alt-market.com) καθώς και επικεφαλής συγγραφέας και συνιδρυτής της Neithercorp Press. Ειδικεύεται στη μακροοικονομική ανάλυση και σε μελέτες για την παραπληροφόρηση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και τώρα εστιάζει στη δημιουργία ενός εθνικού δικτύου ανταλλακτικών αγορών που έχει σχεδιαστεί για να απομονώνει και να προστατεύει τις τοπικές οικονομίες από την αναπόφευκτη κατάρρευση του σημερινού μη βιώσιμου συστήματος.
ΠΗΓΗ:
Alt Market.US
https://aperopia.fr/12-2022/i-techniti-noimosyni-os-psifiakos-antichristos/
Η αλήθεια και το όνομα του Θεού
από Giorgio Agamben - 06/12/2022
Οι φιλόσοφοι μιλούν για τον θάνατο του Θεού σχεδόν έναν αιώνα και, όπως συμβαίνει συχνά, αυτή η αλήθεια φαίνεται σήμερα σιωπηρά και σχεδόν ασυνείδητα αποδεκτή από τον απλό άνθρωπο, χωρίς ωστόσο να μετράει και να κατανοεί τις συνέπειες. Ένα από αυτά -και σίγουρα όχι το λιγότερο σχετικό- είναι ότι ο Θεός -ή, μάλλον, το όνομά του- ήταν η πρώτη και τελευταία εγγύηση για τη σύνδεση της γλώσσας με τον κόσμο, μεταξύ λέξεων και πραγμάτων. Εξ ου και η αποφασιστική σημασία στον πολιτισμό μας του οντολογικού επιχειρήματος, που συνέδεε άρρηκτα τον Θεό και τη γλώσσα, και του ορκισμένου όρκου στο όνομα του Θεού, που μας ανάγκασε να λογοδοτήσουμε για την παράβαση του δεσμού μεταξύ των λόγων και των πραγμάτων μας.
Εάν ο θάνατος του Θεού μπορεί να συνεπάγεται μόνο την απώλεια αυτού του δεσμού, τότε αυτό σημαίνει ότι στην κοινωνία μας η γλώσσα έχει γίνει καταστατικά ένα ψέμα. Χωρίς την εγγύηση του ονόματος του Θεού, κάθε ομιλία, όπως ο όρκος που εξασφάλιζε την αλήθεια του, δεν είναι τίποτα άλλο από ματαιοδοξία και ψευδορκία. Αυτό είδαμε να εμφανίζεται πλήρως τα τελευταία χρόνια, όταν κάθε λέξη που λέγεται από τα θεσμικά όργανα και τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν παρά κενότητα και απάτη.
Σήμερα πλησιάζει στο τέλος της μια εποχή σχεδόν 2.000 ετών του δυτικού πολιτισμού, η οποία στήριξε την αλήθεια και τη γνώση της στη σχέση μεταξύ Θεού και λόγου, μεταξύ του ιερού ονόματος του Θεού και των απλών ονομάτων των πραγμάτων. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι μόνο οι αλγόριθμοι και όχι οι λέξεις φαίνεται να έχουν ακόμα κάποια σχέση με τον κόσμο, αλλά αυτό μόνο με τη μορφή πιθανοτήτων και στατιστικών, επειδή οι ζυγοί αριθμοί μπορούν τελικά να αναφέρονται μόνο σε έναν άνθρωπο που μιλάει, υπονοούν ακόμα μερικά ονόματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου