Ζούμε σε μια εποχή, όπου πολλοί εγκαταλείπουν τον Χριστό. Γίνονται μουσουλμάνοι ή ινδουιστές, ή ακόμη προσχωρούν σε κάποια άλλη θρησκεία, διότι δεν γνωρίζουν τον Θεό, δεν ξέρουν ποιος είναι ο Χριστός. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι οι χριστιανοί είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένοι πάνω στη γη. Όχι. Οι διωγμοί είναι αναπόφευκτοι στον κόσμο. Ο κόσμος αρνείται να δεχθεί στην πληρότητα του τον Χριστό, Αυτόν που άφησε να τον σταυρώσουν για όλο τον Αδάμ…
….Από τότε που μας δίνεται να ζήσουμε τον Χριστό,… τότε αρχίζει η σύγκρουση με τον κόσμο. Αυτή η σύγκρουση εκφράζεται, για παράδειγμα, με αυτό που παρατηρήσαμε κατά τη διάρκεια των 70 χρόνων στη Ρωσία, έναν απάνθρωπο διωγμό. Ιστορικά είναι ένας απερίγραπτος εφιάλτης. Όταν όμως βλέπουμε ότι ο Ίδιος ο Χριστός, ο Θεός και Δημιουργός, πέρασε από την κένωση και έγινε άνθρωπος για μας, αρχίζουμε να αγαπάμε αυτή την εικόνα του αληθινού Ανθρώπου και δεν μπορούμε πλέον να πάμε να ψάξουμε αλλού, παρ’ όλη τη φτώχεια, τις στερήσεις, τις παντός είδους δοκιμασίες που η αγάπη αυτή συνεπάγεται…
…Για μας δεν υπάρχει ανάγκη να υπερασπιστούμε τον Χριστό, γιατί, όπως είπε στο Ευαγγέλιο, «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ. 28,18). Κατά τη διάρκεια εβδομήντα χρόνων οι ουμανιστές-κομμουνιστές καταδίωκαν την Εκκλησία και τον Χριστό, έχοντας τη συνείδηση ότι ενεργούν δίκαια. Τελικά όμως συνετρίβησαν αυτοί και όχι ο Χριστός. Έτσι θα γίνει με κάθε λαό, με κάθε άνθρωπο που πολεμά τον Χριστό. Όλος ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια Του, στην εξουσία Του:
«Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης».
Το να μας διώκουν και να μας φονεύουν, ως γεγονότα της ιστορίας μπορούμε να τα ζούμε με τραγικότητα. Από την άλλη όμως πλευρά, ο Κύριος συνάθροισε περίπου σαράντα εκατομμύρια μάρτυρες μέσα στα εβδομήντα αυτά χρόνια. Αν λοιπόν μας δινόταν αυτή η θέα των σωζομένων, τότε θα μεταφερόμασταν πέρα από τον χρόνο και θα ξεχνούσαμε τα παθήματα. Κατά τους τρεις πρώτους αιώνες δόθηκε η χάρη να πάσχουν οι άνθρωποι για τον Χριστό, για την ομολογία της θεότητός Του. Όταν ήμουν μικρό παιδί στο σχολείο, άκουσαν έναν ιερέα που διηγούνταν σε μας τα παιδιά για τα μαρτύρια των πρώτων αιώνων. Ήταν νέος και υπέροχος ιερέας με ακαδημαϊκή μόρφωση. Ακούοντάς τον συλλογίστηκα: «Τι κρίμα που τώρα δεν είναι δυνατοί οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών και δεν μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες για τον Χριστό!»
Απόσπασμα από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου – Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, Τόμος Α’, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ, 2014, σελ. 349-352
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου