Το να τρως αυγά είναι για φασίστες

από τον Roberto Pecchioli

To Everything is a lie, όλα είναι ψέματα, είναι ένα διεθνές τηλεοπτικό πρόγραμμα που πωλείται σε δεκάδες κανάλια σε όλες τις γλώσσες. Συλλέγει τα πιο εκπληκτικά περιεχόμενα στο διαδίκτυο, αυτά που, όπως λένε, γίνονται viral. Τό εν λόγω πρόγραμμα έδωσε πρόσφατα φωνή στους δημιουργούς του Anime Vegane, ενός αυτοαποκαλούμενου «καταφυγίου ζώων» που διαδίδει διακηρύξεις κατά της κατανάλωσης αυγών. Δεν θέλουμε να βιάζουν τίς κόττες, είναι ένα από τα συνθήματα.
Μέσω Twitter, η ομάδα θεωρεί ότι «τα αυγά προέρχονται από κόττες», που αξίζουν μια «ήσυχη και αξιοπρεπή ζωή», ένας λόγος που οδήγησε τους ακτιβιστές, σχεδόν όλες κορίτσια, να τις χωρίσουν από τα κοκόρια «γιατί δεν θέλουμε να τις βιάσουν». Η κατανάλωση αυγών, ισχυρίζονται, οδηγεί στην εκμετάλλευση τής κόττας. Τα κοτόπουλα χωρίζονται ανάλογα με το φύλο και όταν η κότα δεν «ενδίδει πλέον», σκοτώνεται.

Αυτό είναι άμεση συνέπεια της κατανάλωσής μας, επιμένουν. Σύμφωνα με τους ιδρυτές της ένωσης, οι καταναλωτές αυγών είναι συνένοχοι στην καταπίεση. Ένας από τους αγωνιστές που ρωτήθηκαν δηλώνει ότι τα αγροκτήματα είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι αντίπαλοι των ιδεών τους είναι φασίστες και «τρανσφοβικοί».
«Δεν πιστεύουμε στο φύλο αρσενικό-θηλυκό και πιστεύουμε ότι τα ανθρώπινα όντα είναι πολύ διαφορετικά. Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα ευτελίζεται», καταγγέλλουν, επαναλαμβάνοντας ότι «το να τρως αυγά σημαίνει κλοπή και χρηματοδότηση της δουλείας των ζώων». Κάθε μέρα σκοτώνουν εκατομμύρια ζώα και, μαζί με αυτό, καταστρέφουν τον πλανήτη, «Η κατανάλωση ζωικών προϊόντων είναι φασιστική», καταλήγουν. Όλοι οι ψαλμοί τελειώνουν με δόξα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές που εκτίθενται είναι ακραίες θέσεις μεμονωμένων ομάδων, αλλά εκφράζουν ένα ευρέως διαδεδομένο κλίμα, έναν τρόπο σκέψης που, με πιο εξασθενημένες μορφές, εξαπλώνεται σε πολλούς νέους στη Δύση. Αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο φιλελεύθερος προοδευτισμός κέρδισε, μαζί με τον πόλεμο των λέξεων, τη μάχη των νοοτροπιών.
Δεν είναι μόνο ότι το πολιτικό κέντρο, αυτό το μαγικό κόμμα του πέντε μεταξύ τους ενός και του δέκα, που έχει μετακινηθεί προς τα «αριστερά». Γεγονός είναι ότι σημάδεψαν την ιδέα της προόδου, ένα κεφαλαιώδες γεγονός για τον σχεδιασμό της πολιτικής και για το τι σημαίνει από την άποψη της κοινής λογικής, της οικονομικής και κοινωνικής ατζέντας, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Όροι όπως πολιτισμός και πολιτισμένος συνδέονται με αριστερούς στόχους, ενώ όποιος δεν τους συμμερίζεται είναι βάρβαρος ή οπισθοδρομικός.

Η Γκρέτα και τα λόμπι σε πράσινη μεταμφίεση, ντυμένοι στα πράσινα; Η ατζέντα τους μοιράζεται, πραγματικά καθοδηγείται, από τις ίδιες ολιγαρχικές εξουσίες που μαστίζουν τον πλανήτη μέχρι τώρα. Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι πρέπει να αλλάξουν στρατηγική. Για τον σκοπό αυτό έχτισαν και επέβαλαν μια νέα ιδεολογία σε πλανητικό επίπεδο, τον πράσινο πλανήτη, εφευρίσκοντας ξεδιάντροπα μια απίθανη ηρωίδα, την ψυχωτική κοπέλα Γκρέτα που μιλάει με μεσσιανικούς τόνους στα Ηνωμένα Έθνη, στους ισχυρούς του κόσμου, στον Πάπα!

Στο επίκεντρο της διαστρεβλωμένης αλλά αποδεκτής ιδέας της προόδου βρίσκεται το ζήτημα του «πράσινου πλανήτη». Ο περιβαλλοντισμός τελευταίας γενιάς έχει διαδώσει μια ευρέως διαδεδομένη γλώσσα, άκρως συναισθηματική και επιθετική, διακριτικά ηθικολογική, στην οποία δεν επιτρέπεται η καμία αντίρρηση, όπου τα στατιστικά δεδομένα συγκλίνουν πάντα με τα συνθήματα, καθώς αυτά παρέχονται ή χειραγωγούνται από οργανώσεις που επιδοτούνται από ένα ισχυρό κομμάτι πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Αυτή η γλώσσα, αυτά τα συνθήματα, πέρασαν από τα ΜΜΕ στα σχολεία και τον πολιτικό λόγο, και έγιναν δόγματα.

Ο στόχος αυτού του σχεδίου είναι ένας πλήρης κοινωνικός και ανθρωπολογικός μετασχηματισμός, χτίζοντας τον Νέο Άνθρωπο στη Νέα Κοινωνία. Το ταξίδι είναι μακρύ, εκτείνεται σε γενιές και οι ριζοσπάστες οικολόγοι πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσετε προς αυτό το μέλλον είναι να κερδίσετε τη μάχη της γλώσσας - ένας στόχος που έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό - της συλλογικής επιθυμίας (λίγοι τολμούν να αποδείξουν την αποστασία από τό περιβαλλοντικό προοδευτικό ρήμα) και της πολιτικής.

Η επιχείρηση αποτελείται από αυτό που αποκαλούν οικολογικό μετασχηματισμό, δηλαδή την αντικατάσταση των σημερινών μορφών παραγωγής με άλλες που διακηρύσσονται πιο βιώσιμες. Ίδιος καπιταλισμός αλλά λίγο λιγότερο ρυπογόνος, πιο cool. Για το λόγο αυτό, η ατζέντα μοιράζεται, πράγματι καθοδηγείται, από τις ίδιες ολιγαρχικές εξουσίες που έχουν ταλαιπωρήσει τον πλανήτη μέχρι τώρα. Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι πρέπει να αλλάξουν στρατηγική. Για το σκοπό αυτό έχτισαν και επέβαλαν μια νέα ιδεολογία σε πλανητικό επίπεδο, τον πράσινο πλανήτη, εφευρίσκοντας ξεδιάντροπα μια απίθανη ηρωίδα, την ψυχωτική κοπέλα Γκρέτα που μιλάει με μεσσιανικούς τόνους στα Ηνωμένα Έθνη, στους ισχυρούς του κόσμου, στον Πάπα.

 

Η έφηβη Γκρέτα Τούνμπεργκ με τον Μπεργκόλιο: η ψευδοθρησκεία πρέπει να δρα στον πιο σύγχρονο κοινωνικό χώρο και πιο απομακρυσμένο από τη φύση: την πόλη. Εξ ου και μια άλλη έννοια αγαπητή στον νεοπροοδευτισμό, αυτή των «κατοικήσιμων πόλεων». Είναι μια αφηρημένη έννοια που δημιουργεί ένα πολύ συγκεκριμένο δίκτυο κερδοφόρων πελατών, που διευθύνεται από έναν κλήρο επιδοτούμενων εμπειρογνωμόνων, θεματοφύλακες της συλλογικής συμπεριφοράς, με στόχο την υλοποίηση πολεοδομικού σχεδιασμού που έχει πολιτικό στόχο να αλλάξει τις συνήθειες και τις ιδέες σε σημείο τίς καταστήσουν μαζικές συμπεριφορές και εκλογικές επιλογές!

Η πρόθεση των πρασινοφορεμένων λόμπι είναι σαφής: νέες τεχνολογίες, προϊόντα, καύσιμα και μηχανήματα υψηλού κόστους πρέπει να αντικαταστήσουν τον τρέχοντα τρόπο παραγωγής. Όλα, στη γλώσσα του Τανκρέντι, ανιψιού του Γατόπαρδου, πρέπει να αλλάξουν ώστε να μην αλλάξει τίποτα στις δομές εξουσίας και στη διανομή του πλούτου.
Μέσω της λαϊκής πίεσης, το τεράστιο κόστος της μετάβασης πρέπει να το επωμιστούν οι κυβερνήσεις, δηλαδή όλοι μας: χρειάζονται υποταγμένες δημόσιες απόψεις, υποταγμένη κοινή γνώμη. Ο καπιταλισμός αλλάζει δέρμα για άλλη μια φορά, πείθοντάς μας ότι δεν επιδιώκει το κέρδος για τον εαυτό του, αλλά για να καλύψει τις ανάγκες του πλανήτη.
Ένα τόσο μεγάλο έργο μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν χτιστεί ένας εχθρός: η κλιματική αλλαγή που αποδίδεται στο έργο του ανθρώπου. Ο μηχανισμός είναι ημιθρησκευτικός. Υπάρχει ένας μελλοντικός παράδεισος για τον οποίο πρέπει να θυσιαστεί κανείς (ο πράσινος πλανήτης), ένα αδιαμφισβήτητο δόγμα, συλλογικές και ιδιωτικές ηθικές πρακτικές, αγιασμένοι ήρωες (η έφηβη Γκρέτα Τούνμπεργκ), ένα κακό για να πολεμήσουμε, η κλιματική αλλαγή ανθρωπολογικής προέλευσης και τα κακά μας ήθη, τα ίδια που εκτιμούνταν στην εξουσία μέχρι χθες.

Η ψευδοθρησκεία πρέπει να δρα στον πιο σύγχρονο και πιο απομακρυσμένο από τη φύση χώρο της κοινωνικότητας: την πόλη. Εξ ου και μια άλλη έννοια αγαπητή στον νεοπροοδευτισμό, αυτή των «κατοικήσιμων πόλεων». Είναι μια αφηρημένη έννοια που δημιουργεί ένα πολύ συγκεκριμένο δίκτυο κερδοφόρων πελατών, που διευθύνεται από έναν κλήρο επιδοτούμενων εμπειρογνωμόνων, θεματοφύλακες της συλλογικής συμπεριφοράς, με στόχο την υλοποίηση πολεοδομικού σχεδιασμού που έχει πολιτικό στόχο να αλλάξει τις συνήθειες και τις ιδέες μέχρι να γίνουν μαζικές συμπεριφορές και εκλογικές επιλογές..

Για κάποιους, το να κάνουν παιδιά είναι κακό επειδή οι νέοι κάτοικοι μολύνουν τον πλανήτη. Προχωρά η ολέθρια ιδεολογία «Αντισπισισμός», η οποία εξισώνει τον άνθρωπο με τα ζώα, στα οποία αποδίδονται συγκεκριμένα δικαιώματα ή και νομική προσωπικότητα, προφανώς ασκούμενη από τους αυτοαποκαλούμενους «ανθρώπους» υπερασπιστές τους. Πίσω από τον γαλαξία του πράσινου πλανήτη υπάρχει μια εκτεταμένη οικονομική επιχείρηση, ένα «Green New Deal», για το οποίο είναι καθοριστική η επιτυχία της παγκόσμιας επικοινωνίας, που δημιουργεί νοοτροπία, κοινή λογική αποδεκτή λόγω υπερέκθεσης και απουσίας αλληλοεξέτασης και αντιλόγου.
Τέλος, λειτουργεί το πολιτικό επίπεδο, αυτό ενός προοδευτισμού για τον οποίο η Γη έχει πολύ μικρή σημασία. Είναι απλώς ένα εργαλείο εξουσίας για να καταλήξουμε σε ένα νέο είδος γραφειοκρατικού κολεκτιβισμού στον οποίο είναι οι σύμμαχοι, ή μάλλον οι χρήσιμοι, καλοπληρωμένοι ηλίθιοι του καπιταλισμού που ισχυρίζονται ότι πολεμούν και αγωνίζονται. Η παλιά ταξική πάλη αντικαθίσταται από τον μυστικισμό των δικαιωμάτων και την «πράσινη» αφήγηση.

Ο μηχανισμός είναι καλά λαδωμένος και λειτουργεί όπως ένας νέος δυτικός ανθρώπινος τύπος έχει διαμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου, ο ταριχευμένος άνθρωπος, ο ψυχαναγκαστικός καταναλωτής, ο σκλάβος της μόδας και των συνεχών τεχνολογικών και κοινωνικών αλλαγών. Ο νέος άνθρωπος είναι αγενής, φλύαρος, κινητικός, πλαστικός και ομοφυλόφιλος. Παίρνουμε το τρένο, ταξιδεύουμε με λεωφορείο, κοιτάμε τριγύρω και η πανδημία είναι παντού: οθόνες, βιντεοπαιχνίδια, ακουστικά, emoticons, τα κίτρινα χαμόγελα με τα οποία γεμίζουμε τα μηνύματά μας, ταινίες, κοινωνικά δίκτυα, φωτογραφίες με ανοησίες, χαζές ή χυδαίες πόζες.
Ρομπότ φτιαγμένα από σάρκα και ρούχα τριγυρνούν απασχολημένα και συνδεδεμένα. Η μεγαλύτερη δυστοπία είναι ο άνθρωπος απασχολημένος εξωτερικά και άδειος σαν λευκή σελίδα από μέσα. Ο άνθρωπος που σχεδίασε ο νεοκαπιταλισμός είναι αυτός: εύθυμος (γκέι) και υπερκινητικός, τρέχει, αγοράζει και ξαναγοράζει, χρησιμοποιώντας την πιστωτική του κάρτα.

«Η κατανάλωση ζωικών προϊόντων είναι φασιστική»; Ο μεταμοντέρνος ηλίθιος σαν τον Κότσι και το κοτόπουλο του Ρενάτο «δεν είναι ένα έξυπνο ζώο, το καταλαβαίνεις από το πώς βλέπει τους ανθρώπους»!

Η γνώση είναι το αντίθετο: να αμφιβάλλουμε για όλα όσα βλέπουμε, να αξιολογούμε, να διακρίνουμε, να σκεφτόμαστε κριτικά. Η τέχνη, ο πολιτισμός, η επιστήμη δεν είναι διασκέδαση: σε αμφισβητούν, σε αρπάζουν από το λαιμό, σε τραβούν προς άγνωστους ορίζοντες, σε σώζουν. Τα emoticon και τα smartphone δεν προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις. Ο άδειος άνθρωπος μέσα του, ο homo stupidus, διακατεχόμενος από το πνεύμα του καπιταλισμού, είναι μια μαριονέτα: κάποιος τραβάει τα νήματα και σκέφτεται για αυτόν. Όλα θα του τα πάρει αμέσως η δίνη της κατανάλωσης, με αφετηρία τη μνήμη του, και θα παραμείνει στο χείλος της αβύσσου. Η μοίρα του είναι να είναι ένα εύκολο λάφυρο. Ο πλαστικός, ξεχασιάρης, ευδιάθετος (γκέι) άνθρωπος καταναλώνει και πιστεύει με κάθε παραδοξότητα, αρκεί να είναι καινούργια, μοδάτη και να μυρίζει πρόοδο. Το Homo Consumens είναι το αντίθετο από αυτό που φαίνεται: είναι πάντα κοιμισμένος. Είναι παθητικός, ζει σε ένα συνεχές διαφημιστικό, σε ένα ελκυστικό photoshop, μια φούσκα ψευδαισθήσεων.

Ο Ηράκλειτος το εξήγησε σε ένα απόσπασμα: «Για να καταλάβεις αρκεί να προτιμάς το ξύπνημα (την εγρήγορση) παρά τον ύπνο». Η πραγματικότητα είναι πάντα άπειρη, αλλά οι φαντασιώσεις ή οι μυθοπλασίες λήγουν γρήγορα. Το κλειδί και η γοητεία της πραγματικότητας είναι οι λεπτομέρειες. Οι λεπτομέρειες της τυποποιημένης μυθοπλασίας είναι πάντα λιγότερες από ό,τι στην πραγματικότητα. Οι μάζες ζουν αναισθητοποιημένες, εκχυδαισμένες, ψυχαγωγημένες, δεν μεγαλώνουν ούτε μαθαίνουν, δεν αναζητούν τη γνώση και δεν θέλουν να εγκαταλείψουν μάσκες, γκατζετάκια, κλισέ.

Οι τελευταίες γενιές αποκτούν προσόντα και πτυχία χωρίς να γίνουν πολιτισμένοι ή ακόμη και μορφωμένοι, πολλές είναι ελάχιστα εγγράμματες. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι εταιρείες, οι διευθυντές είναι μάνατζερς, ολόκληρο το σύστημα πρέπει να επιτύχει στόχους, δηλαδή να διανέμει τα ακαδημαϊκά προσόντα. Το αποτέλεσμα είναι κατακερματισμένη γνώση, ένα αλγεβρικό άθροισμα του Bignami, μερικές εξετάσεις, μερικές σελίδες για κάθε θέμα και μετά αντιγραφή και επικόλληση από το Διαδίκτυο. Δεν διαβάζουμε πια βιβλία, αλλά κομμάτια από βιβλία. Ορισμένες ψηφιακές εφημερίδες αναφέρουν στην κορυφή των άρθρων τον χρόνο που απαιτείται για την ανάγνωσή τους. Ένα λεπτό, τρία, σαράντα δευτερόλεπτα, γρήγορα, αναγωγικές περιλήψεις, χωρίς ανάλυση σε βάθος. Η κοινωνία του θεάματος είναι τρομερή: ελεύθερος χρόνος να ασχοληθείς χωρίς μυαλό.

Σήμερα η εξουσία έχει πράσινο χρώμα για να μας κάνει όλους να πληρώσουμε για τη γιγαντιαία αναδιάρθρωση που χρειάζεται, προσποιείται ότι είναι ανθρωπιστική και ζωώδης, ειρηνική και ουράνιο τόξο, συγκαλύπτοντας και μεταμφιέζοντας τον καταναλωτισμό ως πρόοδο, τον τριχοειδή τεχνολογικό έλεγχο των επιλογών μας ως ευκολία και ευκαιρία, την αδιαφορία τής μάζας ως ανοχή, την οποία χρησιμοποιεί για να μας κυριαρχήσει!

Πολιτισμός είναι η επιθυμία για ό,τι δεν είναι γνωστό, η κρίση, η περιέργεια. Σχεδόν κανένας νέος δεν αγοράζει εφημερίδες, φοβόμαστε ότι ακόμη και εκείνοι που λαμβάνουν πληροφορίες στο Διαδίκτυο σπανίζουν, γινόμαστε μοντέρνοι και αναλφάβητοι, πολλοί δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα βιβλίο σε όλη τους τη ζωή. Τα πανεπιστήμια κάνουν έρευνα για το τι θέλουν να κάνουν τα παιδιά, πολλά απαντούν απλώς ότι θέλουν να γίνουν διάσημα. Βλέπουν τη φήμη ως επάγγελμα, τη φήμη χωρίς αξία, τη ζωή χωρίς προσπάθεια. Πολλοί είναι ήδη λειτουργικά αναλφάβητοι: διαβάζουν ένα κείμενο αλλά δεν το καταλαβαίνουν, το παπαγαλίζουν αλλά δεν το καταλαβαίνουν, η δυσκολία δεν είναι πια ερέθισμα για να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, το πολύ-πολύ να αναζητούν τη συντομότερη εξήγηση στο διαδίκτυο .

Η αποκρουστική βία, ο εκφοβισμός της κατώτερης τάξεως, η ανησυχητική αναισθησία, υπακούουν σε μια κουλτούρα πορνό, όπου ο άλλος είναι ένα αντικείμενο, που πρέπει να αντιμετωπίζεται και να ανταλλάσσεται ως τέτοιο, γιατί αυτό συμβαίνει στην οθόνη. Υπάρχουν και αυτοί που καταγράφουν σε βίντεο φάρσες και επιθέσεις σε αδύναμους και ηλικιωμένους, περιμένοντας το χυδαίο «like» των social media.

Μερικές φορές φαίνεται ότι το χιούμορ συνίσταται στο να κινηματογραφείς και να αναθεωρείς τις πιο ασήμαντες πράξεις, τα πιο ενοχλητικά επιχειρήματα, τις χειρότερες συμπεριφορές. Ο Terenzio έγραψε: Είμαι άνθρωπος, τίποτα ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο. Πολλοί έχουν εγκαταλείψει αυτό το ευγενές μονοπάτι για μια εύκολη, υφέρπουσα ζωή ζώων. Το λένε πολιτισμό, χαίρονται, πανηγυρίζουν με την πρόοδο.

Υπάρχει μια αυξανόμενη απάθεια, εγκατάλειψη, αδιαφορία και ένας αναλφαβητισμός που για πρώτη φορά στην ιστορία καυχιέται δημόσια ότι δεν διαβάζει. Η κρίση έχει προκαλέσει το κλείσιμο εμπορικών δραστηριοτήτων κάθε είδους: βιβλιοπωλεία μεταξύ των θυμάτων, δύο λιγότερα την ημέρα σε ένα χρόνο, μάλλον. Το εμβόλιο, όλο και πιο σπάνιο, είναι η εκπαίδευση, η μόνη δυνατή πρόληψη. Η πανδημία δεν γνωρίζει παρακμή, αδυναμία, ξεκούραση. Τα βιβλία καταλήγουν σε κάδους σκουπιδιών: η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ξεκίνησε με τον ίδιο τρόπο, η έλλειψη κουλτούρας και η εξύψωση των κακών, που έγιναν σημερινή συμπεριφορά, κανόνας και εθνόσημο.

«Η κατανάλωση αυγών ή ζωικών προϊόντων είναι φασιστική» και «Δεν θέλουμε να βιάζουν τίς κόττες» είναι τα συνθήματά τους. Για κάποιους το να κάνουν παιδιά είναι κακό γιατί οι νέοι κάτοικοι μολύνουν τον πλανήτη και εξελίσσεται η ολέθρια ιδεολογία του «αντισπισισμού», που εξισώνει τον άνθρωπο με τα ζώα, στα οποία αποδίδονται συγκεκριμένα δικαιώματα ή και νομική προσωπικότητα!

Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, αν κάποιοι φανατικοί αποκαλούν φασίστες αυτούς που τρώνε αυγά και δολοφόνους αυτούς που απολαμβάνουν μια μπριζόλα, αυτούς που δεν είναι αρκετά «πράσινοι». Οι περισσότεροι σταματούν στην επιφάνεια, πιστεύουν χωρίς αντίρρηση και χωρίς να σκέφτονται την ανοησία του επικοινωνιακού συστήματος, επαναλαμβάνουν τις ιδέες που επιβάλλουν τα ΜΜΕ σε βιομηχανικές δόσεις.
Σήμερα η εξουσία έχει πράσινο χρώμα για να μας κάνει όλους να πληρώσουμε για τη γιγαντιαία αναδιάρθρωση που χρειάζεται, προσποιείται ότι είναι ανθρωπιστική και ζωώδης, ειρηνιστική και ουράνιο τόξο, συγκαλύπτοντας τον καταναλωτισμό ως πρόοδο, τον τριχοειδή τεχνολογικό έλεγχο των επιλογών μας ως ευκολία και ευκαιρία, την μαζική αδιαφορία ως ανοχή, που χρησιμοποιεί για να μας κυριαρχήσει. Για να πετύχει τους στόχους της, χρειάζεται να γίνουμε χωρίς κρίση, αναλφάβητα, εύθραυστα, συναισθηματικά ρομπότ. Κατάφερε να μας κάνει να γίνουμε προϊόντα μαζικής παραγωγής, πειθαρχημένοι στρατιώτες παιχνιδιών, μπροστά στον επιδεικτικό ατομικισμό, τα σκυλιά του Παβλόφ που τρέχουν τα σάλια τους με τα συμφωνημένα σήματα.

Για όσους τραγουδούν εκτός χορού, ο αφορισμός είναι αρχαίος και γκροτέσκος, η κατηγορία του φασισμού ανυψώνεται στην αιώνια κατηγορία του Κακού. Μόνο ένα γιγάντιο γέλιο, συνοδευόμενο από μια παχιά ρίψη αυγών, μπορεί να τα θάψει. Ο μεταμοντέρνος ηλίθιος,  όπως ο Κότσι και η κότα του Ρενάτο, «δεν είναι έξυπνο ζώο, μπορείς να το καταλάβεις από τον τρόπο που κοιτάζει τους ανθρώπους».

Mangiare uova è da fascisti - Articolo di Roberto Pecchioli (www-unavox-it.translate.goog)

ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΛΠΙΖΕΙ ΝΑ  ΚΕΡΔΙΣΕΙ Η ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΗΔΗ ΒΡΥΧΑΤΑΙ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ Ο ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ.