Πηγή: Il Fatto Quotidiano
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Κίεβο στις 28 Οκτωβρίου, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με την κατάσταση των ουκρανικών στρατευμάτων στο Ποκρόφσκ και το Μίρνογκραντ, αρνήθηκε οποιαδήποτε περικύκλωση. «Οι μαχητές μας», είπε ο Ζελένσκι, «δεν είναι περικυκλωμένοι στο Ποκρόφσκ. Η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά υπό έλεγχο». Ωστόσο, ορισμένες όχι και τόσο φιλορωσικές εφημερίδες, όπως η γερμανική Berliner Zeitung και η βρετανική The Telegraph and Spectator, ανέφεραν μια σαφώς διαφορετική κατάσταση στις αναλύσεις τους την περασμένη εβδομάδα. Ο τίτλος του τελευταίου εβδομαδιαίου περιοδικού λέει: «Ποιος θα σώσει τα ουκρανικά στρατεύματα στο Ποκρόφσκ;» Ο συγγραφέας παρακαλεί τις ουκρανικές αρχές να σώσουν τα στρατεύματα εκεί, αντί να επιτρέψουν τη σφαγή τους όπως σε προηγούμενες περικυκλώσεις, όπου οι Ουκρανοί διοικητές, και πάλι σύμφωνα με τον συγγραφέα, αρνήθηκαν να αποσυρθούν εις βάρος των στρατευμάτων τους.
Η ουκρανική στρατιωτική διοίκηση δεν έχει πάντα καταφέρει να διατηρήσει αυτή την ισορροπία, αναφέρει το άρθρο, επιτρέποντας μερικές φορές στα στρατεύματά της να περικυκλώνονται και να σφαγιάζονται αντί να διατάσσουν έγκαιρη υποχώρηση. Σήμερα, η ίδια επιλογή μεταξύ εδάφους και ζωών γίνεται στο Ποκρόφσκ. Αλλά σε ποια προηγούμενα αναφέρεται ο συγγραφέας; Το 2023, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μπαχμούτ, ο Ζελένσκι αποφάσισε να υπερασπιστεί τις θέσεις του πάση θυσία, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των Αμερικανών συμβούλων (και του δικού του γενικού επιτελείου) που προσπαθούσαν επί εβδομάδες να πείσουν τον Ουκρανό πρόεδρο ότι η μάχη ήταν αδύνατη. Επιπλέον, ο Ουκρανός διοικητής που ήταν υπεύθυνος για την άμυνα της πόλης, Συνταγματάρχης Πάβλο Πάλισα, δήλωσε στην Washington Post ότι οι ανώτεροί του δεν τον είχαν ενημερώσει ποτέ για τις συστάσεις και τις πληροφορίες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Στις 17 Φεβρουαρίου 2024, στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου στη Γερμανία, ενώπιον ενός παγκόσμιου ακροατηρίου υποστηρικτών της ουκρανικής υπόθεσης, ο Ζελένσκι δήλωσε ότι διέταξε τα στρατεύματά του να αποσυρθούν από την Αβντιίβκα για να διαφυλάξουν τις ζωές των στρατιωτών του και να αποκτήσουν πιο πλεονεκτικές αμυντικές γραμμές. «Η δυνατότητα να σώσουμε τον λαό μας είναι το πιο σημαντικό μας καθήκον. Για να αποφύγουμε την περικύκλωση, αποφασίστηκε η υποχώρηση σε άλλες γραμμές», δήλωσε. Στην πραγματικότητα, η αφήγηση σεβασμού και ανησυχίας για την ασφάλεια του στρατιωτικού προσωπικού φαινόταν σαφώς εκμεταλλευτική και απευθυνόταν κυρίως στο ουκρανικό κοινό. Πράγματι, παρά τις διαμαρτυρίες του στρατηγού Βαλέρι Ζαλούζνι, προκατόχου του Αλεξάντερ Σύρσκι, η πολιτική ηγεσία στο Κίεβο δεν είχε ποτέ αποδεχτεί την ιδέα μιας υποχώρησης οπουδήποτε κατά μήκος του μετώπου, υπομένοντας μια μακρά σειρά δαπανηρών αμυντικών και επιθετικών μαχών. Η υποχώρηση από την Αβντιίβκα ήταν η πρώτη σημαντική απόφαση που έλαβε ο Σύρσκι, ο οποίος διορίστηκε στην κορυφή της άμυνας μετά την απομάκρυνση του υπερβολικά επιφυλακτικού Ζαλούζνι, αλλά η ουκρανική υποχώρηση αναγκάστηκε από τη ρωσική διάσπαση των γραμμών τους, η οποία είχε ως αποτέλεσμα, την ημέρα της πτώσης του οχυρού, 1.500 θύματα και άλλους τόσους αιχμαλώτους, κυρίως τραυματίες που δεν μπόρεσαν να υποχωρήσουν.
Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν, αντιμέτωπος με την προέλαση του ρωσικού στρατού στο Ούγκλενταρ, στο νότιο Ντόνετσκ, όπου οι επιθέσεις της Μόσχας γύρω από την πόλη είχαν οδηγήσει στην κατάρρευση των ουκρανικών γραμμών, ο Σύρσκι εξέδωσε πολύ αργά την εντολή απόσυρσης των στρατευμάτων από την περικυκλωμένη πόλη. Σύμφωνα με ορισμένες φήμες, ο Ζελένσκι διέταξε τον Σύρσκι να κρατήσει την πόλη τουλάχιστον μέχρι το τέλος της επίσκεψής του στις ΗΠΑ για να αποτρέψει τα χειρότερα κατά τη δημόσια παρουσίαση του «Σχεδίου για τη Νίκη» στην κυβέρνηση Μπάιντεν. Ο στρατηγός προφανώς υπάκουσε στις εντολές, αφήνοντας τους Ουκρανούς στρατιώτες στο έλεος των ρωσικών πυρών. Αυτές είναι επιχειρησιακές καταστάσεις όπου η επαγγελματική (και ηθική) δράση που στοχεύει στην προστασία των μονάδων, ενόψει στρατιωτικά μη βιώσιμων καταστάσεων, θα έπρεπε να περιλαμβάνει την απόσυρση των δυνάμεων για την αναδιοργάνωση τυχόν αμυντικών δυνάμεων σε βάθος. Οι στρατιώτες δεν πρέπει ποτέ να θεωρούνται πιόνια που θυσιάζονται για προσωπικό ή πολιτικό όφελος, πόσο μάλλον πόροι που χάνονται ως αποτέλεσμα λανθασμένων και ανακριβών αξιολογήσεων. Όταν οι ζωές των στρατιωτών σπαταλώνται απρόσεκτα ή χειριστικά, υπονομεύεται η εμπιστοσύνη όχι μόνο του στρατού, αλλά και του κοινού. Και κρίνοντας από τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία τις τελευταίες ημέρες, φαίνεται ότι αυτό ακριβώς είναι το αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου