Πηγή: Red Jackets
Το παράδοξο -ένα παράδοξο, στην πραγματικότητα, ως επί το πλείστον εμφανές- αυτών των Ευρωπαίων ηγετών, μεθυσμένων από τη δική τους Ρωσοφοβία, που δεν περνάει ούτε μια μέρα χωρίς να κάνουν ένα βήμα πιο κοντά στην επιτάχυνση ενός νέου μεγάλου πολέμου στην Ευρώπη, είναι ότι ακριβώς στην προοπτική που περιγράφουν ως επικείμενη και αναπόφευκτη, κάνουν στη συνέχεια λάθος κινήσεις.
Εάν, στην πραγματικότητα, είναι πεπεισμένοι για αυτόν τον πόλεμο με τη Ρωσία, τα θεμελιώδη πράγματα που πρέπει να κάνουν θα ήταν να επιτύχουν τουλάχιστον επαρκή προετοιμασία (στρατιωτική, βιομηχανική, υλικοτεχνική) για να αντιμετωπίσουν τη σύγκρουση τουλάχιστον επί ίσοις όροις και να διατηρήσουν τις καλύτερες δυνάμεις που είναι διαθέσιμες για τη σωστή στιγμή.
Για να πληρούται η πρώτη προϋπόθεση, είναι αρκετά σαφές ότι αυτό που χρειάζονται ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι είναι χρόνος. Ώρα να φέρουμε την πολεμική βιομηχανία σε ένα επίπεδο, ποιοτικά και ποσοτικά, ικανό να ανταγωνιστεί αυτή της Ρωσίας. Ώρα να προετοιμάσουμε την υλικοτεχνική υποστήριξη, τόσο για τις αυστηρά στρατιωτικές ανάγκες ενός πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο όσο και για την ίδια τη βιομηχανία -η οποία, μεταξύ άλλων, απαιτεί όχι μόνο εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και αξιόπιστες και συνεχείς πηγές ενέργειας και μια ειδική αλυσίδα εφοδιασμού. Ώρα να οργανωθούν ένοπλες δυνάμεις ικανές να αντιμετωπίσουν μια τέτοια σύγκρουση, η οποία είναι ταυτόχρονα θέμα αριθμού, εκπαίδευσης, συντονισμού, οπλικών συστημάτων και ούτω καθεξής.
Και για να κερδίσουμε χρόνο, το πιο λογικό θα ήταν ένα είδος Μινσκ III, δηλαδή να προσπαθήσουμε να πείσουμε τη Μόσχα ότι η Ευρώπη δεν έχει πολεμικές προθέσεις, αλλά απλώς ανησυχεί για αυτές που πιστεύει ότι έχει η Ρωσία και ότι ως εκ τούτου είναι δυνατό να προσπαθήσουμε να ανοίξουμε έναν διάλογο. Να σταματήσουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία, ίσως ακολουθώντας το παράδειγμα του Τραμπ, με τους καλύτερους δυνατούς όρους σήμερα, και στη συνέχεια να ξεκινήσουμε μια διαδικασία συζήτησης για θέματα αμοιβαίας ασφάλειας. Μια διαδικασία που, στην καλύτερη περίπτωση, θα κατέληγε στην ομόφωνη εξάλειψη όλων των πιθανών αντικρουόμενων παραγόντων, αλλά που σε κάθε περίπτωση θα αντιπροσώπευε -ακριβώς- μια μετατόπιση του χρονικού ορίου. Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη ότι, μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, η Ευρώπη είναι αυτή που χρειάζεται περισσότερο χρόνο, και όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.
Η επιλογή της ευρωπαϊκής ηγεσίας, ωστόσο, είναι ακριβώς το αντίθετο. Η ιδέα τους για να κερδίσουν χρόνο συνίσταται στην παράταση του πολέμου στην Ουκρανία όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτή είναι μια ανόητη επιλογή για τουλάχιστον δύο λόγους. Πρώτον, επειδή αυτή η σύγκρουση επιβαρύνει τις οικονομίες και την στρατιωτική παραγωγική ικανότητα των ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες πρέπει να υποστηρίξουν το Κίεβο· και σαφώς, αυτό όχι μόνο εξαντλεί τις ευρωπαϊκές δυνατότητες, αλλά το κάνει σε σημείο που ο χρόνος που κερδήθηκε από τη σύγκρουση είναι ακόμα λιγότερος από αυτόν που χάθηκε για την επίτευξη της απαραίτητης και επαρκούς προετοιμασίας.
Αλλά ακόμη πιο σημαντικό - και εδώ ερχόμαστε στη δεύτερη προϋπόθεση - για να επιτευχθεί αυτή η περιορισμένη και περιττή καθυστέρηση, εξαντλείται δραματικά ο καλύτερος εναπομείνας στρατιωτικός πόρος: ο ίδιος ο ουκρανικός στρατός. Η πολεμική του εμπειρία είναι απολύτως κρίσιμη και θα πρέπει να διατηρηθεί για να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά ενός πιθανού πολυευρωπαϊκού στρατού, ενός ηπειρωτικού ΝΑΤΟ, με τον οποίο θα διεξάγεται πόλεμος. Η εξαιρετική ανθεκτικότητα των ενόπλων δυνάμεων του Κιέβου θα πρέπει να θεωρείται ανεκτίμητο πλεονέκτημα, απαραίτητο για την παροχή της απαραίτητης εμπειρογνωμοσύνης σε στρατούς που στερούνται εντελώς οποιασδήποτε πολεμικής εμπειρίας και το πολύ έχουν μικρές μονάδες με εμπειρία πεδίου στην αντιμετώπιση της εξέγερσης.
Η επιμονή στη συνέχιση της τρέχουσας σύγκρουσης, ωστόσο, ουσιαστικά καταδικάζει σε εξόντωση τον πιο έμπειρο και ικανό πυρήνα μαχητικών μονάδων, στον οποίο η Ευρώπη θα μπορούσε να βασιστεί τόσο για εκπαίδευση όσο και για ρόλο στην πρώτη γραμμή.
Ακόμα πιο επικίνδυνο από την παράλογη παρόρμηση να πολεμήσουν τη Ρωσία είναι ο εντελώς ανόητος τρόπος με τον οποίο σχεδιάζουν να το κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου