Απίστευτο! Οι μουσουλμάνοι βασίζονται στην Τριαδολογία του Ζηζιούλα για να καταργήσουν το ομοούσιο της Αγίας Τριάδος!
.
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ
Αμέθυστος
Δείτε κυρίως στο σημείο 25:10 και μετά!
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ
Αμέθυστος
-
Ανώνυμος
είπε...
-
Το έχω ξαναγράψει και άλλη φορά, ο Ζηζιούλας είναι ο ΚΑΚΟΣ ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ. Ο ΚΑΚΟΣ ΔΑΙΜΩΝ της Ορθοδοξίας. Ενας επηρμένος
οπαδός της Δεύτερης Βατικανής Συνόδου, από νέος είχε εκδηλώσει μία
κλίση προς τον Παπισμό, όπως μου έχει αναφέρει παλαιός συμφοιτητής του
και συνοικότροφός του. Για να στηρίξει την παπική κλίση του, προσπάθησε
να καθιερώσει τον παπικό θεσμό στην τριαδολογία, κάτι που ουδέποτε η
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποπειράθηκε να κάνει στην υπερχιλιόχρονη
ιστορία της (αν πάμε πίσω στις αξιώσεις των παπών της εποχής του αγίου
Φωτίου). Ο Ζηζιούλας προσέφερε στον Ρωμαιοκαθολικισμό ένα σατανικό
υπερόπλο, το οποίο ο ίδιος ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν διανοήθηκε ποτέ να
κατασκευάσει. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός υποτίμησε (διακριτικά) το Άγιο
Πνεύμα, μέσω του Filioque, το θεώρησε κάτι ως αγαπητική σχέση, αλλά δεν
διανοήθηκε ΠΟΤΕ να υποτιμήσει το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Το έκανε ο
Ζηζιούλας για να θεμελιώσει τον (αθεμελίωτο αλλιώς) θεσμό του Πρώτου
μέσα στην οικουμενική Εκκλησία....
Για τον λόγο αυτό, ο Ζηζιούλας ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ μία νεοαρειανική τριαδολογία και υποτίμησε απεριόριστα το Πρόσωπο του Υιού. Ολα τα υπόλοιπα του μεταχριστιανικού ιδεολογικού κατασκευάσματος Ζηζιούλα, θεολογία Προσώπου, οικοθεολογία, κλπ, είναι παραγεμίσματα, κατάλληλα για το αποχριστιανοποιημένο κοινό της Δύσης, που θαυμάζει αμπελοφιλοσοφίες... Η ουσία της ζηζιούλειας μεταχριστιανικής "θεολογίας" είναι ο ΝΕΟΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΣ. Ο μουσουλμάνος έχει δίκιο: Αν ο Ζηζιούλας είναι σωστός, τότε είμαστε ένα βήμα πριν την αποδοχή του "σκληρού", μονιστικού ισλαμικού μονοθεϊσμού....
Ας πούμε την αλήθεια ως έχει: Ο Ζηζιούλας είναι ο ΕΥΦΥΕΣΤΕΡΟΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ που βλάστησε (ως ζιζάνιο) μέσα στην Εκκλησία από την εποχή του Σεβήρου Αντιοχείας, δηλαδή από τον 6ο αιώνα. Αλλά είναι απείρως χειρότερος ως αιρετικός από τον Σεβήρο. Επιπλέον, ο Σεβήρος δεν προέδρευε σε πανορθόδοξες συνόδους.
Δυστυχώς, οι διάφοροι αντι-οικουμενιστές, αντί να ασχοληθούν με το ΤΕΡΑΣ του Ζηζιουλισμού, ασχολούνται με το αν ο Βαρθολομαίος έκατσε μαζί με τον Πάπα στην εκκλησία και διάφορα άλλα. Με άλλα λόγια, πας σε ένα δείπνο όπου έχουν δηλητηριάσει το φαγητό και εσύ σχολιάζεις αν ο οικοδεσπότης έπιασε το πηρούνι με το δεξί, ενώ θα έπρεπε να το πιάσει με το αριστερό...
-
Αν υπάρχει Θεός, υπάρχει διότι υπάρχει ο Πατήρ , και η αναλογία μας
οδηγεί στο υπάρχει Εκκλησία επειδή υπάρχει Επίσκοπος. Βλέπουμε λοιπόν
μια σοβαρή εκτροπή που εισάγεται με την Θεολογία του Προσώπου. Μια
εκτροπή που βολεύει τους οικουμενιστές δίνοντάς τους θεολογικά
επιχειρήματα στην καθιέρωση, αρχικά, παγκοσμίου πρωτείου υπό τον Πάπα
(έτσι το πρωτείο του Πάπα, εδράζεται, όχι πλέον στο αβέβαιο πρωτείο του
Πέτρου, αλλά στην ύπαρξη του πρωτείου μέσα στην Αγία Τριάδα) και
μετέπειτα πρωτείο ενός προσώπου μιας Νέας Εκκλησίας με παγκόσμια
συγρητιστικά χαρακτηριστικά. Το ουσιώδες είναι να εισαχθεί το πρωτείο
του ενός ως πρωτείο ενότητας, ως θεσμός άσκησης εξουσίας, κατάργησης
στην ουσία του εναπομείναντος αυτεξουσίου , και υποταγής εν τέλει του
ανθρώπου σε αυτόν που εργάζεται ενάντια στον Κύριο.
Ως προς τον αν οι Φραγκοι διανοηθηκανε να υποτιμησουν τον Κυριο, νομιζω αδερφε οτι δεν τον υποτιμησαν διοτι προηγουμενως τον εξορισαν. Δεν τους ειναι εμποδιο διοτι ασκει υψηλη κυριοτητα. Οι φραγκοι δεν εχουν Κυριο. Κυριος τους ειναι ο Εωσφορος μετα του αντιπροσωπου του παπα. Ο Κυριος εχοντας ολα τα διακριτικα του τους ειναι πολυτιμος διοτι ειναι παροπλισμενος. Αν υπηρχε λογος θα τα ξηλωνανε. Απλα δεν υπηρχε λογος. Ετσι ως προσχημα λειτουργει καλυτερα. Ο Ζηζιουλας τους ξεπερασε διοτι καταφερε να βαλει τον παπα μεσα στην Αγια Τριαδα και απο αλλον δρομο. Ηδη ο παπας ειχε τον ρολο του απο την Αγια Τριαδα ως αντιπροσωπος του Κυριου. Ο Ζηζιουλας καταφερε, ενεκα της απιστευτης μεγαλομανιας, του να διαβασει την Αγια Τριαδα και να αποδωσει, με Αυγουστινεια λογικη, την Οικονομια στην Αιδιοτητα κανοντας τον παπα πρωτο Τριαδολογικη αδεία.
Γενικα θεωρω οτι αυτα που γραφεις αποτυπωνουν την τραγικη μας θεση.
-
Αν υπάρχει Θεός, υπάρχει διότι υπάρχει ο Πατήρ , και η αναλογία μας
οδηγεί στο υπάρχει Εκκλησία επειδή υπάρχει Επίσκοπος. Βλέπουμε λοιπόν
μια σοβαρή εκτροπή που εισάγεται με την Θεολογία του Προσώπου. Μια
εκτροπή που βολεύει τους οικουμενιστές δίνοντάς τους θεολογικά
επιχειρήματα στην καθιέρωση, αρχικά, παγκοσμίου πρωτείου υπό τον Πάπα
(έτσι το πρωτείο του Πάπα, εδράζεται, όχι πλέον στο αβέβαιο πρωτείο του
Πέτρου, αλλά στην ύπαρξη του πρωτείου μέσα στην Αγία Τριάδα) και
μετέπειτα πρωτείο ενός προσώπου μιας Νέας Εκκλησίας με παγκόσμια
συγρητιστικά χαρακτηριστικά. Το ουσιώδες είναι να εισαχθεί το πρωτείο
του ενός ως πρωτείο ενότητας, ως θεσμός άσκησης εξουσίας, κατάργησης
στην ουσία του εναπομείναντος αυτεξουσίου , και υποταγής εν τέλει του
ανθρώπου σε αυτόν που εργάζεται ενάντια στον Κύριο.
8 σχόλια:
Το έχω ξαναγράψει και άλλη φορά, ο Ζηζιούλας είναι ο ΚΑΚΟΣ ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ. Ο ΚΑΚΟΣ ΔΑΙΜΩΝ της Ορθοδοξίας. Ενας επηρμένος οπαδός της Δεύτερης Βατικανής Συνόδου, από νέος είχε εκδηλώσει μία κλίση προς τον Παπισμό, όπως μου έχει αναφέρει παλαιός συμφοιτητής του και συνοικότροφός του. Για να στηρίξει την παπική κλίση του, προσπάθησε να καθιερώσει τον παπικό θεσμό στην τριαδολογία, κάτι που ουδέποτε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποπειράθηκε να κάνει στην υπερχιλιόχρονη ιστορία της (αν πάμε πίσω στις αξιώσεις των παπών της εποχής του αγίου Φωτίου). Ο Ζηζιούλας προσέφερε στον Ρωμαιοκαθολικισμό ένα σατανικό υπερόπλο, το οποίο ο ίδιος ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν διανοήθηκε ποτέ να κατασκευάσει. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός υποτίμησε (διακριτικά) το Άγιο Πνεύμα, μέσω του Filioque, το θεώρησε κάτι ως αγαπητική σχέση, αλλά δεν διανοήθηκε ΠΟΤΕ να υποτιμήσει το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Το έκανε ο Ζηζιούλας για να θεμελιώσει τον (αθεμελίωτο αλλιώς) θεσμό του Πρώτου μέσα στην οικουμενική Εκκλησία....
Για τον λόγο αυτό, ο Ζηζιούλας ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ μία νεοαρειανική τριαδολογία και υποτίμησε απεριόριστα το Πρόσωπο του Υιού. Ολα τα υπόλοιπα του μεταχριστιανικού ιδεολογικού κατασκευάσματος Ζηζιούλα, θεολογία Προσώπου, οικοθεολογία, κλπ, είναι παραγεμίσματα, κατάλληλα για το αποχριστιανοποιημένο κοινό της Δύσης, που θαυμάζει αμπελοφιλοσοφίες... Η ουσία της ζηζιούλειας μεταχριστιανικής "θεολογίας" είναι ο ΝΕΟΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΣ. Ο μουσουλμάνος έχει δίκιο: Αν ο Ζηζιούλας είναι σωστός, τότε είμαστε ένα βήμα πριν την αποδοχή του "σκληρού", μονιστικού ισλαμικού μονοθεϊσμού....
Ας πούμε την αλήθεια ως έχει: Ο Ζηζιούλας είναι ο ΕΥΦΥΕΣΤΕΡΟΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ που βλάστησε (ως ζιζάνιο) μέσα στην Εκκλησία από την εποχή του Σεβήρου Αντιοχείας, δηλαδή από τον 6ο αιώνα. Αλλά είναι απείρως χειρότερος ως αιρετικός από τον Σεβήρο. Επιπλέον, ο Σεβήρος δεν προέδρευε σε πανορθόδοξες συνόδους.
Δυστυχώς, οι διάφοροι αντι-οικουμενιστές, αντί να ασχοληθούν με το ΤΕΡΑΣ του Ζηζιουλισμού, ασχολούνται με το αν ο Βαρθολομαίος έκατσε μαζί με τον Πάπα στην εκκλησία και διάφορα άλλα. Με άλλα λόγια, πας σε ένα δείπνο όπου έχουν δηλητηριάσει το φαγητό και εσύ σχολιάζεις αν ο οικοδεσπότης έπιασε το πηρούνι με το δεξί, ενώ θα έπρεπε να το πιάσει με το αριστερό...
Αν υπάρχει Θεός, υπάρχει διότι υπάρχει ο Πατήρ , και η αναλογία μας οδηγεί στο υπάρχει Εκκλησία επειδή υπάρχει Επίσκοπος. Βλέπουμε λοιπόν μια σοβαρή εκτροπή που εισάγεται με την Θεολογία του Προσώπου. Μια εκτροπή που βολεύει τους οικουμενιστές δίνοντάς τους θεολογικά επιχειρήματα στην καθιέρωση, αρχικά, παγκοσμίου πρωτείου υπό τον Πάπα (έτσι το πρωτείο του Πάπα, εδράζεται, όχι πλέον στο αβέβαιο πρωτείο του Πέτρου, αλλά στην ύπαρξη του πρωτείου μέσα στην Αγία Τριάδα) και μετέπειτα πρωτείο ενός προσώπου μιας Νέας Εκκλησίας με παγκόσμια συγρητιστικά χαρακτηριστικά. Το ουσιώδες είναι να εισαχθεί το πρωτείο του ενός ως πρωτείο ενότητας, ως θεσμός άσκησης εξουσίας, κατάργησης στην ουσία του εναπομείναντος αυτεξουσίου , και υποταγής εν τέλει του ανθρώπου σε αυτόν που εργάζεται ενάντια στον Κύριο.
Ως προς τον αν οι Φραγκοι διανοηθηκανε να υποτιμησουν τον Κυριο, νομιζω αδερφε οτι δεν τον υποτιμησαν διοτι προηγουμενως τον εξορισαν. Δεν τους ειναι εμποδιο διοτι ασκει υψηλη κυριοτητα. Οι φραγκοι δεν εχουν Κυριο. Κυριος τους ειναι ο Εωσφορος μετα του αντιπροσωπου του παπα. Ο Κυριος εχοντας ολα τα διακριτικα του τους ειναι πολυτιμος διοτι ειναι παροπλισμενος. Αν υπηρχε λογος θα τα ξηλωνανε. Απλα δεν υπηρχε λογος. Ετσι ως προσχημα λειτουργει καλυτερα. Ο Ζηζιουλας τους ξεπερασε διοτι καταφερε να βαλει τον παπα μεσα στην Αγια Τριαδα και απο αλλον δρομο. Ηδη ο παπας ειχε τον ρολο του απο την Αγια Τριαδα ως αντιπροσωπος του Κυριου. Ο Ζηζιουλας καταφερε, ενεκα της απιστευτης μεγαλομανιας, του να διαβασει την Αγια Τριαδα και να αποδωσει, με Αυγουστινεια λογικη, την Οικονομια στην Αιδιοτητα κανοντας τον παπα πρωτο Τριαδολογικη αδεία.
Γενικα θεωρω οτι αυτα που γραφεις αποτυπωνουν την τραγικη μας θεση.
Άκουσα τον Μουσουλμάνο στο βίντεο, πραγματικά είναι απίστευτο! Πέρα από το γεγονός της κατάρτισης ευφράδειας και σιγουριάς που έχει, χρησιμοποιεί το "υπερόπλο" μ. Περγάμου.
Ο Υιός δεν υπάρχει ταυτόχρονα με τον Πατέρα (αφού είναι γεννητός) άρα έχει αρχή (δεν είναι άναρχος) έχουμε εισαγωγή χρόνου δηλ. δημιουργίας.. Άρα ο Μουσουλμάνος καταλήγει ότι είναι κτίσμα (!!!).
Είναι σαν να λέμε ότι ο νους μου υπάρχει πρώτος και η λογική μου και η σοφία (γεννητή του νου) δεν συνυπάρχει με αυτόν, αλλά γεννήθηκε μετά, άρα για κάποιο διάστημα ο νους μου ήταν ά-λογος και η σοφία είναι κατώτερη του νου (επειδή είναι γεννητή του νου). Ενώ στην ουσία και τα δύο είμαι εγώ δηλ.και ο νους αλλά και η σοφία είναι ολόκληρο το δικό μου είναι.. (ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΤΙΣΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟ ΑΝΑΡΧΟ ΑΚΑΤΑΛΗΠΤΟ ΑΠΕΡΙΝΟΗΤΟ ΥΠΕΡΟΥΣΙΟ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ. ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ)
Πρέπει όλοι οι Ορθόδοξοι θεολόγοι να βγουν μπροστά. Ο μ. Ναυπάκτου που ξεκίνησε να πει κάποια πράγματα αλλά και όλοι όσοι γνωρίζουν τους Πατέρες (Αγιο Γ. Παλαμά, Αγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, Άγιο Μάξιμο, Άγιο Γρηγόριο Θεολόγο, Μέγα Αθανάσιο κ.α.).
Επιβεβαιώνονται όσα έχουν πει εδώ και χρόνια όσοι ασχολούνται με τα εσχατολογικά. Πρώτα θα ενώσουν τις 3 μονοθεϊστικές θρησκείες και μετά και τις πολυθεϊστικές.
Η αποψη του μουσουλμανου μας δειχνει και το, κατα ενα μερος, χριστιανικο αιρετικο υποβαθρο του Ισλαμ. Ειναι σε καθε περιπτωση μια αιρεση με αρκετα στοιχεια συγκρητισμου. Ειναι απο αυτη την αποψη και βολικη για τους παγκοσμιους σχεδιαστες.
θΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ ΟΤΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΘΕΙΣΤΙΚΗ, ΠΟΛΥΘΕΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΙ ΑΛΛΟ. Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΣ ΕΝ ΤΡΙΑΔΙ.
ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΜΟΝΟΘΕΙΣΜΟΣ ΔΙΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΕΩ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ. ΦΥΣΙΚΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ. Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ;
ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ: Όλα όμως και πάλι εξαρτώνται από την αντίληψη που έχει κανείς για τον μονοθεϊσμό, από το είδος του μονοθεϊσμού που πρεσβεύει. Στη χριστιανική παράδοση η έννοια του μονοθεϊσμού καθορίστηκε σημαντικά από την πίστη στον Τριαδικό Θεό. Ο Θεός είναι ένας, αλλά δεν είναι μόνος. Η μονοθεΐα εμπεριέχει την κοινωνία, είναι αδιανόητη η ενότητα χωρίς την πολλαπλότητα.Ο ένας Θεός είναι ύπαρξη προσωπική, που σημαίνει ύπαρξη σχέσεων ενότητας και συγχρόνως ετερότητας .
Σχόλιο: Και ενώ αρνείται την ταυτόχρονη ύπαρξη των υποστάσεων και καταλήγει στην αιτιώδη αρχή εκ του Προσώπου του Πατρός, δέχεται την ταυτόχρονη ύπαρξη του Ενός και των πολλών, ενότητας και ετερότητας μέσα στην Αγία Τριάδα.
Εδω στον ιστοτοπο αλλα και σε εργασια που εχει αναρτησει ο αμεθυστος,μπορει κανεις να βρει αρκετα επι αυτου, οτι: δεν μπορουμε να μιλαμε για ετεροτητα στην Αγια Τριαδα και μαλιστα και για απολυτη. ΕΙΝΑΙ ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ.
Πώς είναι δυνατόν νά μήν ασχολείται κανείς μέ τόν Ζηζιούλα;
Tην έκφραση "οι 3 μονοθεϊστικές θρησκείες, Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός και Μουσουλμανισμός, που "πηγάζουν" από την Π.Διαθήκη" την έχουμε οικειοποιηθεί ήδη από τα βιβλία θρησκευτικών στο σχολείο. Επιπλέον ακούμε τα τελευταία χρόνια ότι έχουν και οι τρεις τον ίδιο Θεό (της Π. Διαθήκης). Όλα αυτά δεν είναι τυχαία αλλά εκ του πονηρού..
Ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός λέει:
"..Διότι ποτέ ο Λόγος δεν απουσίασε από τον Πατέρα ούτε το Πνεύμα από το Λόγο.
Έτσι, από τη μια, με την ενότητα της φύσεως, εξαφανίζεται η πλάνη της
πολυθεΐας των Ελλήνων, κι από την άλλη, με την ομολογία της υπάρξεως
του Λόγου και του Πνεύματος, ανατρέπεται η πίστη των Ιουδαίων. Και
από τις δύο αιρετικές αποκλίσεις παραμένει η ωφέλεια: από την ιουδαϊκή
αντίληψη έχουμε την ενότητα της ουσίας, ενώ από την ελληνική τη
διάκριση των υποστάσεων.
Εάν όμως οι Ιουδαίοι έχουν αντίρρηση στην παραδοχή της υπάρξεως του
Λόγου και του Πνεύματος, η Αγία Γραφή θα τους ελέγξει και αποστομώσει.
Διότι για το Λόγο λέει ο Δαβίδ: «Ο Λόγος σου, Κύριε, θα μένει αιώνια στον
ουρανό». Και αλλού πάλι λέει: «Έστειλε το Λόγο του και τους θεράπευσε».
Αν πρόκειται για λόγο προφορικό, αυτός ούτε αποστέλλεται ούτε μένει
αιώνια. Ο ίδιος ο Δαβίδ ομιλεί και για το Πνεύμα:
«Θα στείλεις το Πνεύμα σου και θα δημιουργηθούν»· και αλλού πάλι λέει:
«Οι ουρανοί σχηματίσθηκαν με το Λόγο του Κυρίου· όλη η δύναμή τους είναι
στο Πνεύμα του στόματός του». Ο Ιώβ, επίσης, λέει: «Με δημιούργησε το
θείο Πνεύμα και με συγκρατεί η πνοή του παντοκράτορα». Και το Πνεύμα που
αποστέλλεται, δημιουργεί, σταθεροποιεί και συγκρατεί δεν είναι ένας αέρας
που χάνεται, όπως και το στόμα δεν είναι μέλος του σώματος του Θεού· διότι
και τα δύο πρέπει να τα εννοήσουμε με θεοπρεπή τρόπο.."
Για τον Υιό και Λόγο του Θεού λέει:
"Αυτός λοιπόν ο ένας και μοναδικός Θεός δεν είναι άλογος. Εφόσον έχει Λόγο,
δεν θα είναι χωρίς υπόσταση, ούτε θα έχει αρχή και τέλος η ύπαρξή του. Διότι,
δεν υπήρχε χρόνος, που να μην υπήρχε ο Θεός Λόγος. (Ο Θεός) έχει πάντοτε
το Λόγο του, γεννημένο απ’ Αυτόν· δεν είναι ανυπόστατος και σκορπισμένος
στον αέρα όπως ο δικός μας λόγος, αλλά είναι ενυπόστατος, ζωντανός, τέλειος.
Δεν προχωρεί έξω απ’ Αυτόν, αλλά είναι πάντοτε ενωμένος μαζί του. Διότι, πού
θα είναι, αν βγει έξω απ’ Αυτόν;
Επειδή, δηλαδή, η δική μας φύση είναι θνητή και φθαρτή, γι’ αυτό και ο λόγος
μας είναι ανυπόστατος. Ο Θεός όμως, επειδή είναι αιώνιος και τέλειος, θα έχει
και το Λόγο του τέλειο και ενυπόστατο, αιώνιο, ζωντανό και κάτοχο όλων
όσων κατέχει και ο γεννήτοράς του. Διότι, όπως ακριβώς ο δικός μας λόγος
προέρχεται από το νου αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα μ’ αυτόν και ούτε είναι
σε όλα διαφορετικός —διότι, αν και προέρχεται από το νου είναι κάτι άλλο
απ’ αυτόν· και παρόλο που φανερώνει το νου, δεν είναι σε όλα διαφορετικός
από το νου· αλλά, όντας κατά τη φύση όμοιος, είναι διαφορετικός στην υπόσταση
έτσι και ο Λόγος του Θεού, με τη δική του υπόσταση είναι διαφορετικός μ’
Εκείνον (γεννήτορα), από τον οποίο έλαβε την υπόσταση· επειδή όμως δείχνει
τα ίδια που βλέπουμε στο Θεό (Πατέρα), είναι ο ίδιος στη φύση μ’ εκείνον.
Διότι, όπως βλέπουμε τον Πατέρα να είναι τέλειος σε όλα, το ίδιο βλέπουμε
και στο Λόγο που γεννήθηκε απ’ Αυτόν."
Ο Ναυπακτου στην Κοινωνια των Προσωπων του Ζηζιουλα αντιτάσσει την Κοινωνια της Φυσεως. Ολο αυτο γινεται διοτι ολοι εχουν καψουρα με την κοινωνια. Ξεχναμε ομως το ομοουσιο.
Νομιζω αμεθυστε οτι δεν μπορουν να ασκησουν ελεγχο στο Ζηζιουλα διοτι δεν εχουν εξουσια και δεν ζητησαν να τους δοθει αυτη η εξουσια. Η εξουσια τους ειναι μολυσμενη απο την πορνεια με το κοσμικο φρονημα και ως εκ τουτου δεν δυναται τοιαυτη εξουσια να αντιταχθει τω διαβολω. Επ ουδενι. Οι λιγοι που χτυπανε τη ζηζιουλιαδα ειναι σκορποιοι, ενω ο λαος δεν ειναι σε θεση ακομη να αντιληφθει τι ακριβως γινεται, και αυτο μονο για οσους ενδιαφερονται, διοτι οι περισσοτεροι δεν παιρνουν χαμπαρι τιποτε.
Ειναι μια εποχη που ευνοει την συγκαλυψη της αιρεσης με το προσχημα της γνωμης, αλλα και της σχετικοποιησης και της αποδομησης της αυθεντιας, οταν αυτη ομως εκφραζεται με ορους οικουμενικων συνοδων ή με Αγιους Θεολογους.
Η ζημια με την εξαρση του προσωπου ειναι μεγαλη. Ολοι θαυμαζουν τις προσωπικοτητες και αυτος ο θαυμασμος ειναι ο γνοφος της αγνωσιας. Εκει εμφωλευει και το παθος της κενοδοξιας το οποιο λογω της λεπτοτατης υφης του δεν ανιχνευεται ευκολα απο παχυρευστο νου.
Νομιζω οτι ειναι θεμα 1. καλπικης εξουσιας, 2. ανυπαρξια νου, 3. εκκοσμικευσης των δογματικων ορων και 4. απιστιας
Φίλε χαλάρωσε, ο Στέφανος, ο τότε Ζηζιούλας, δέν είχε ρωτήσει τόν Αγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, πώς χωρίζεις τά Πρόσωπα φύσει ή επινοία; Ο Αγιος νομίζω δέν είχε δεχθεί ούτε τό ένα ούτε τό άλλο. Πρέπει νά τό δούμε! Πάντως η πονηριά βρίσκεται στό γεγονός ότι αποδεχόμαστε σάν αρχή τόν χωρισμό τών υποστάσεων καί στήν συνέχεια επινοούμε τήν ένωσή τους.
"Ο άγιος Συμεών ταλαιπωρήθηκε πολύ λόγω της επίθεσης που δέχτηκε από τον πρώην μητροπολίτη Νικομηδείας Στέφανο. Ο Στέφανος ήταν πολιτική προσωπικότητα και παράγοντας της διπλωματίας, “ανήρ ελλόγιμος και επί σοφία και αρετή διαβόητος και πειθοί μαλάξαι ικανός γνώμην σκληράν και ατίθασσον”.
Συνέβη κάποτε να συναντηθούν οι δύο άνδρες στο Πατριαρχείο και ο σύγκελος Στέφανος επωφελήθηκε από την ευκαιρία, για να θέσει μια δύσκολη θεολογική ερώτηση στον Συμεών, ελπίζοντας να τον παγιδέψει και να δείξει έτσι την άγνοια του. “Πως χωρίζεις τον Υιόν από του Πατρός, επινοία ή πράγματι;” Ο άγιος υποσχέθηκε να δώσει γραπτή την απάντηση του. Στην απάντηση του ανασκευάζει τις προϋποθέσεις της ερωτήσεως του Στεφάνου, εξηγώντας την πραγματική έννοια των τριαδικών διακρίσεων στο Θεό, που είναι μέσα στις διακρίσεις Του αδιαίρετος και ένας κατά τη φύσι Του. Επίσης στηλιτεύει όλους εκείνους –και εδώ αναφέρεται στο σύγκελλο- που τολμούν να θεολογούν, χωρίς να έχουν μέσα τους το Πνεύμα του Θεού:"
"Δέν χωρίζομεν τήν αχώριστον ενάδα καί Θεότητα...αλλά πιστεύομεν πώς αυτά τά τρία πρόσωπα τής θεότητος είναι ένας θεός, ο οποίος διαιρείται αδιαιρέτως κατα τάς υποστάσεις καί ενώνεται ασυγχύτως κατά τήν ενότητα τής μιάς ουσίας, όλος ενιζόμενος εις τάς τρείς υποστάσεις".
Σήμερα, λόγω τής αιρέσεως πού χωρίζει τήν ιστορία σέ τρείς εποχές αντίστοιχες τών Προσώπων τής Αγίας Τριάδος, έχουμε κολλήσει στήν Κοινωνία καθότι είναι ο απόηχος τής κοινωνίας τού Αγίου Πνεύματος, τήν εποχή τού οποίου διανύουμε. Ακόμη καί οι αποτειχισμένοι σέ κάποια δική τους έννοια τής κοινωνίας στηρίζουν τίς ανοησίες τους. Σήμερα μιά σύνθεση όλων τών αιρέσεων θεωρείται σάν τό δόγμα τής εκκλησίας, τήν οποία σύνθεση διαιρούν αδιαιρέτως διάφορες σέκτες. Η σύγχρονη αίρεση τής οικονομίας τού Αγίου Πνεύματος στηρίζεται στήν κακοδοξία, τήν οποία έχει αναιρέσει ήδη ο Αγιος Συμεών, ότι μπορεί νά έχουμε τό Αγιο Πνεύμα χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε. Λές καί είναι τό πάθος τής υπερηφανείας. Εδώ στηρίζεται καί ο κληρικαλισμός.
Αρον μία από τίς αιρέσεις, είναι τόσες, καί ακολούθει τόν αντίχριστο, γίνε Πρόσωπο, μπορείς. Αδελφέ πρέπει όλοι μας νά σηκώσουμε τά μανίκια. Εχει πολύ δουλειά μπροστά μας.
Δημοσίευση σχολίου