Ο Διονύσης Χαριτόπουλος, ανήκει στην κατηγορία των σημαντικών Ελλήνων συγγραφέων. Μιλάει σπάνια και γράφει πολύ. Το συγγραφικό του έργο τεράστιο, οι απόψεις του πάντα καθαρές και ξάστερες γι ΄ αυτό και σεβαστές ακόμη και απ ΄ όσους διαφωνούν μαζί του.
Ανάμεσα στα πολλά βιβλία του ,ξεχωρίζει αυτό για τον Άρη Βελουχιώτη. Χρειάστηκαν 25 χρόνια έρευνας για να ολοκληρώσει τη συγγραφή του βιβλίου «Άρης ο Αρχηγός των Ατάκτων». Τι τον έκανε να ερευνήσει με πάθος και επιμονή την προσωπικότητα και τη δράση του Άρη Βελουχιώτη;
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο. Τίτλος «Οι Άτακτοι». Ήταν η ώρα να γράψει για τους άνδρες του Άρη Βελουχιώτη , αυτούς που για πολλά χρόνια καλύπτονταν από τη βαριά σκιά του Αρχηγού τους.
Τι κάνει τον Έλληνα Άτακτο;
«Έχουμε ένα οντολογικό παρελθόν και ας μην το ξέρουμε, που περιλαμβάνει την αγάπη για την πατρίδα , το ανυπότακτο, την Αντίσταση σε κάθε επιβολή…Αυτό το παρελθόν μπορεί να μην έρθει ποτέ στην επιφάνεια ,σε όλη μας τη ζωή. Αλλά όταν οι συνθήκες το υπαγορεύσουν, ξυπνάει», λέει.
Και σήμερα που είναι ο «Άτακτος» Έλληνας;
«Σε σχέση με άλλες ευρωπαικές χώρες κάτι κρατάμε…Οι κοινωνίες οδεύουν σε μία μυρμιγκοποίηση. Οι κινήσεις μας γίνονται όλο και λιγότερες. Δουλειά, σπίτι. Παλιά υπήρχαν το καφενείο , οι παρέες…Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι μέσα τιθάσευσης…Γράφεις ένα σχόλιο και νομίζεις ότι συμμετέχεις» είναι η απάντηση του.
Γιατί οι Έλληνες δεν μπορούμε να κλείσουμε την πληγή του Εμφυλίου;
«Έτρεξε πολύ αίμα. Ο Εμφύλιος επωάστηκε στη διάρκεια της κατοχής από μια σύμπραξη της απουσίας με τη προδοσία…Όσοι ήταν αμέτοχοι στην κατοχή ,δεν αντιστάθηκαν ,τα βρήκαν με τους συνεργάτες των Γερμανών και με το τέλος της κατοχής άρχισε η κατασυκοφάντηση της Αντίστασης…Στην Ελλάδα οι δοσίλογοι όχι μόνο γλίτωσαν αλλά συμμετείχαν στην εξουσία» εξηγεί ο Δ.Χαριτόπουλος. Και στην υπόλοιπη Ευρώπη ,οι αντιστασιακοί «πήραν ένα παράσημο και πήγαν σπίτι ή μια σφαίρα στο σβέρκο» όπως λέει. Τα ίδια και στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν.
Ο Δ.Χαριτόπουλος μιλά για τα όσα δραματικά έχουν προκύψει με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Λέει ότι «χωρίς Ρωσία, Ευρωπαϊκή Ένωση δε νοείται». Πίστευε ότι με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ,η Ρωσία έπρεπε να μπει στην ΕΕ. «Οι Αγγλοσάξωνες δεν το ήθελαν». Μιλά για τον Πούτιν που διαδέχτηκε «τον μοιραίο Γκορμπατσόφ» και τον «μέθυσο Γέλτσιν». Δεν μπορεί να κατανοήσει την αυτοκαταστροφική επιλογή της Ευρώπης.
Χρόνια πολλά θέλαμε να μιλήσουμε με τον Δ.Χαριτόπουλο. Κι αυτό ,γιατί το 2002 είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Οι δικοί μας Σαμουράϊ». Ήταν ένα άρθρο που αναφερόταν στους «Επίλεκτους των Ενόπλων Δυνάμεων». Δεν υπάρχει καλύτερο κείμενο για τις Ειδικές Δυνάμεις και τους άνδρες που υπηρετούν σε αυτές. Γραμμένο από έναν αριστερό «από κούνια» που όχι μόνο δεν ένιωθε μακριά από τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά υπηρέτησε σε αυτές σε πολύ δύσκολα χρόνια και μιλά με πάθος γι ΄ αυτές. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός πέρασε εκπαίδευση Ειδικών Δυνάμεων κι αυτό εξηγεί την εύστοχη προσέγγιση του για τους «δικούς μας Σαμουράϊ».
Μιλά για τους Καταδρομείς «που είναι άνθρωποι συνεσταλμένοι, φτιαγμένοι για τα πολλά δύσκολα».
Τι προκαλεί τη φοβία της αριστεράς να «αγγίξει» τα θέματα των Ενόπλων Δυνάμεων; Δίνει την εξήγηση επισημαίνοντας ότι «δεν ξέρω τα τελευταία 3.000 χρόνια κράτος χωρίς στρατό».
Δηλώνει οργισμένος που διαδηλώνουμε για οτιδήποτε, αλλά «λέμε κουβέντα για τους νεκρούς των Ιμίων, τον Σιαλμά, τον Ηλιάκη…Είναι δυνατόν να τους ξεχνάμε»;
Για τα ελληνοτουρκικά δηλώνει ανήσυχος: «Φοβάμαι ότι η «μαμά Αμερική» έχει κατορθώσει να εναρμονίσει τα κόμματα σε μία γραμμή, που δύσκολα θα γίνει δεκτή από τον κόσμο».
Εξίσου οργισμένος εμφανίζεται για την αδιαφορία μας να ασχοληθούμε με το δημογραφικό και όσους λένε ότι μπορεί να «εξισορροπηθεί» με το μεταναστευτικό: «Είμαστε λαός και όχι πληθυσμός», λέει.
Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς να γίνει αναφορά στις δυό του αγάπες που ταυτίζονται. Αν και ζει στα Άγραφα, ο Πειραιάς παραμένει η πόλη που λάτρεψε και έγραψε γι ΄ αυτή. Μαζί της και ο Ολυμπιακός ,γιατί όπως λέει ισχύει αυτό που έχει γράψει: «Όπου φτωχός, ρεμπέτικο και Ολυμπιακός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου